Wikipedia

Hippocampus

xéneru de pexes

Los caballinos de mar o hipocampos (xéneru Hippocampus), constitúin un grupu de pexes marinos pertenecientes a la familia Syngnathidae, que tamién inclúi a los peces pipa.

Hippocampus
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Superclas: Osteichthyes
Clas: Actinopterygii
Infraclas: Teleostei
Orde: Syngnathiformes
Familia: Syngnathidae
Subfamilia: Hippocampinae
Xéneru: Hippocampus
Rafinesque, 1810[1]
Especie tipu
Syngnathus hippocampus
Linnaeus, 1758
Especies
Ver testu.
Consultes
[editar datos en Wikidata]

La so etimoloxía vien de la combinación de los dos términos en griegu clásicu hippos (que significa "caballu"), pol peculiar paecencia que presenta la so cabeza cola de los caballos, y kampos ("bisarma de mar").

Especies editar

El Rexistru Mundial d'Especies Marines, WoRMS n'inglés, acepta 54 especies nel xéneru,[2] tando catalogaes la mayoría pola Xunión Internacional pal Caltenimientu de la Natura:[3]

Hippocampus borboniensis. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus comes. Estáu: Vulnerable A2cd

Hippocampus debelius[4] Estáu: Non evaluáu * Hippocampus denise. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus guttulatus. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus kelloggi. Estáu: Vulnerable A2d+4d

Hippocampus multispinus. Estáu: Non evaluáu * Hippocampus paradoxus. Estáu: Non evaluáu * Hippocampus patagonicus. Estáu: Non evaluáu * Hippocampus pontohi. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus pusillus. Estáu: Non evaluáu * Hippocampus queenslandicus. Estáu: Non evaluáu * Hippocampus reidi. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus severnsi. Estáu: Datos deficientes

Hippocampus whitei. Estáu: Datos deficientes

Galería editar

Morfoloxía editar

 
Anatomía del Caballín de mar.

El cuerpu de los caballinos de mar ta cubiertu por una armadura de plaques o aniellos de constitución ósea. La so forma de nadar ye bien distinta a la de los demás peces, según la carauterística de tener el cuerpu n'ángulu rectu cola cabeza, fechu que nun se da en nengún otru xéneru conocíu de peces. Adopten una posición erecta, impulsándose cola so aleta dorsal. El desplazamientu vertical consiguir afaciendo'l volume d'aire de les vexigues natatories y por aciu les aletes pectorales. Les aletes son bien tenues y tienen forma d'abanicu. La dorsal impulsa los desplazamientos horizontales, y ximelgar unes 3 vegaes y media per segundu. Nun tienen aleta anal, nel so llugar tienen una cola prensil, que s'endolca n'espiral y déxa-yos enferronar se a corales y plantes subacuátiques.

Son miméticos, y, según la especie, capaces de desenvolver llargos filamentos de piel, o camudar el so color, pa confundise ente les macroalgas de la so redolada.[6] Esta estratexa de camuflaje ye vital pa la so sobrevivencia, yá que, al ser bien lentos de movimientos, nun pueden fuxir conducentemente de los sos depredadores. Los caballinos de mar atopáronse n'estómagos de grandes peces peláxicos, tales como'l atún, la castañeta colorada, el pexe doráu, o de cámbaros y aves de mar.

Alienden por aciu branquies y el so cuerpu sopórtase gracies a una columna vertebral.[7] Pa comunicase colos sos conxéneres, provoquen una especie de chasquíu con rápidos movimientos de la so cabeza, faciendo raspiar una parte del craniu con una parte de la so cadarma esterna superior. Esti soníu tamién ye perceptible en cautividá, cada vez qu'aspiren una presa col so tubu bucal.

El sentíu del olfatu ta allugáu nunes fueses olfatives —asitiaes delantre de los güeyos— que peneren l'agua, que ye analizada con precisión por célules especializaes. El so oyíu ta compuestu por unos pequeñu güesos, llamaos otolitos, que son utilizaos pa recibir vibraciones esternes.

Nesta especie animal ye'l machu quien s'ocupa del desenvolvimientu de los güevos. La fema usa la so ovopositor pa inxertar los güevos maduros dientro de la bolsa incubadora del machu, onde son fertilizaos. Esta bolsa denomada marsupium, que dexa estremar externamente los sexos,[8] tresfórmase facilitando nutrientes a los embriones, los que nunos trés selmanes van tar preparaos pa encarar por sigo mesmos l'aventura de la so vida.

Tamañu editar

El tamañu de los adultos varia d'alcuerdu a la especie, dende'l más pequeñu Hippocampus satomiae, que foi afayáu n'Australia y mide 14 mm de llargor,[9] hasta'l Hippocampus ingens que devasa los 29 cm de llargor.

Alimentación editar

Los caballinos de mar son depredadores de pequeños invertebraos. Tienen un sistema visual con güeyos que tienen movilidá independiente ente sigo, ayúdenlos a reconocer les sos preses, pequeños crustáceos que formen parte del zooplancton. Cuando la presa poner al so algame ye aspirada al traviés del so focico oseu per mediu d'un rápidu movimientu de la so cabeza. Traguen enteres a les sos preses al nun disponer de dientes, y vense obligaos a consumir grandes cantidaes de comida, yá que práuticamente escarecen d'estómagu.

Reproducción editar

 
1. La fema tresfier los sos güevos a la bolsa incubadora del machu, que s'atopa nel so abdome. 2. Los güevos fertilizaos desenvolver en caballinos de mar diminutos nel interior de la bolsa del machu. 3. A partir de la so bolsa, el machu espulsa los caballinos de mar, ente 10 y 400.[6] 4. Los caballinos de mar crecen y desenvuélvense hasta'l maduror, y el ciclu empieza de nuevu.

Apáriense estacionalmente, cuando s'amonta la temperatura de l'agua. Dempués d'un baille ceremonial, la pareya de caballinos enxareyen les sos coles, y, tres una serie de "contoneos" entemecíos con periodos de posa, que pueden ser de 15 a 20 minutos, el machu dexa cayer el so líquidu seminal al esterior, y la fecundación de los güevos producir según los güevos van entrando nel sacu del machu. Les femes tresplanten los sos güevos con ayuda d'una papila xenital, apéndiz cloacal o ovopositor, d'unos trés milímetros de llargu, na bolsa ventral de los machos, onde pueden desenvolvese bien protexíos. Tanto la entrada de los güevos nel sacu, como'l so fertilización, asoceden nun procesu extraordinariamente rápidu (apenes 6 segundos). Esta estratexa ye una manera más d'asegurar que los güevos proceden puramente d'una sola fema, colo que s'asegura la monogamia xenética pa esi llote de güevos.

El osíxenu espublízase al traviés de los capilares del texíu que reviste los güevos. Les hormones ayuden a crear un fluyíu placental, que baña una pequeña parte del güevu que sobresal de los texíos de la bolsa. El mediu creáu pol fluyíu na bolsa alteriar mientres el procesu de procreación, pasando de ser paecíu a los fluyíos corporales, a paecese a l'agua del mar circundante, presumiblemente p'amenorgar el estrés de les críes nel momentu del allumamientu.

El periodu de xestación dura ente 10 díes y 6 selmanes, dependiendo de les especies y de la temperatura de l'agua del mar. Pasáu esti plazu, el machu dexa salir les críes del interior de la so bolsa mientres delles hores, contrayendo'l so cuerpu pa faer presión y lliberar. La nacencia de los esquiles paez ser agotador pal padre. Garrándose firmemente cola cola sobre un soporte, estrega la so bolsa contra una concha o roca hasta que salen los esquiles, con fraiciones de los texíos internos del padre.

Les críes son retruques en miniatura de los sos padres, d'unos siete a once milímetros de llargu. Los primeros díes van entrar y van salir de la bolsa según faya peligru o non nel esterior.[10] Tienen ente 10 y más de 400 críes, dependiendo del númberu d'apareyamientos, y de la especie que se trate.[6]

Les femes paecen maurecer coles mesmes que los machos, siendo visible'l so ovopositor cuando ta tresfiriendo los óvulos al machu.

La reproducción puede tar influyida pola lluz, la temperatura y les turbulencias de l'agua del mar de la zona.

Hábitat y distribución editar

De normal atópase n'agües tropicales pocu fondes, y de temperatures calientes, anque'l so rangu de fondura bazcuya ente 0 y 2.543 m, y el rangu de temperatura puede tar ente 3,04 y 28,40ºC.[11]

Viven ente los corales, macroalgues, fanerógames marines y manglares. Hai especies de caballinos de mar que se caractericen por ser territoriales, les femes sulen tener aproximao 100 m² d'espaciu territorial, ente que los machos nun suelen devasar el metru cuadráu.

El caballín de mar, o hipocampu, distribuyir n'agües tropicales y templaes, tantu en dambes mariñes del océanu Atlánticu, incluyendo'l mar Mediterraneu; como nel Indo-Pacíficu, dende la mariña esta africana hasta'l Pacíficu central, incluyíu'l mar Coloráu.[12]

Caltenimientu editar

Anguaño les sos especies tán incluyíes nes llistes de "en peligru d'estinción", y el so comerciu tópase reguláu por CITES.[13]

Cada añu prindense n'Asia tonelaes de caballinos de mar pal so usu en tratamientos tradicionales, basaos en supuestes propiedaes curatibles atribuyíes a estos animales.[14]

La Xunión Internacional pal Caltenimientu de la Natura, IUCN n'inglés, cataloga l'estáu de caltenimientu de delles de les especies del xéneru como vulnerables, ya inclusive, nel casu de H. capensis como "en grave peligru". Esta especie, que ye endémicu de Sudáfrica, atópase nesa situación de peligru por cuenta del so llindáu rangu de distribución, de 300 km², concretamente nel estuariu de Knysna y n'otros 3 estuarios asitiaos na mariña sur del país; y al índiz d'ocupación de 27 km². A lo qu'hai que sumar, la creciente degradación del hábitat, por cuenta de la aición humana.[15]

Apocayá, construyéronse hábitats artificiales nos estuarios ónde habita H. capensis, resultando una midida efectiva nel estuariu de Knysna, onde se repararon bastantes exemplares nestos allugamientos proteutores.[16] Los 3 estuarios tán baxu tutelar del Conseyu de Parques Nacionales, tando protexida por llei esta especie.

Referencies editar

  1. ↑ Hippocampus Rafinesque, 1810, WoRMS
  2. ↑ Bailly, N. (2013). Hippocampus Rafinesque, 1810. In: Froese, R. and D. Pauly. Editors. (2014) FishBase. Accessed through: World Register of Marine Species at http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=126224. Consultáu'l 16 de xunu de 2014.
  3. ↑ «IUCN Red List». Consultáu'l 17 de febreru de 2016.
  4. ↑ Hippocampus debelius Gomon & Kuiter, 2009.
  5. ↑ Hippocampus tyro Randall & Lourie, 2009.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Kuiter,R.H. (2001) Caballinos de Mar, Pez Pipa y Especies Emparentaes. Grupu Editorial M&G Espardimientu S.L.
  7. ↑ Garrick-Maidment,Neil. (Edición revisada 2003) Seahorses.Conservation and care. Kingdom Books.
  8. ↑ http://hippocampus-info.com/caballos-marinos/caltenimientu.html
  9. ↑ Lourie, Sara A. y Kuiter, Rudie H. (2008) Three new pygmy seahorse species from Indonesia (Teleostei: Syngnathidae: Hippocampus) Zootaxa 1963:54-68. Magnolia Press
  10. ↑ http://marenostrum.org/caballinos/primer.html
  11. ↑ http://eol.org/pages/24646/details
  12. ↑ http://iobis.org/mapper/?taxon=Hippocampus IOBIS: Sistema d'Información Bioxeográfica Oceánica. Consultáu'l 18 de febreru de 2016.
  13. ↑ https://web.archive.org/web/20120203232946/http://www.aquanovel.com/caballitosmar_hippocampus.htm
  14. ↑ http://hippocampus-info.com/caballos-marinos/proteccion.html
  15. ↑ https://www.iucnredlist.org/details/10056/0
  16. ↑ C.A.P.E. Estuaries Management Programme. 2010. Keurbooms/Bitou Estuary Management Plan: Situation Assessment. In: Eviro-fish Africa (pty) Ltd. (ed.). Grahamstown, South Africa.

Bibliografía editar

  • Kuiter,R.H. (2001) Caballinos de Mar, Pez Pipa y Especies Emparentaes. Grupu Editorial M&G Espardimientu S.L.
  • Indiviglio,Frank. (2001) Seahorses: Everything About History, Care, Nutrition, Handling, and Behavior. Barron's Educational Series. (n'inglés)
  • Garrick-Maidment,Neil. (Edición revisada 2003) Seahorses.Conservation and care. Kingdom Books. (n'inglés)
  • Wagner Abbott,Alisa. (2003) The Complete Guide to Dwarf Seahorses in the Aquarium. TFH Publications. (n'inglés)
  • Giwojna,Peter. (1990) Step by Step Book About Seahorses. Tfh Pubns Inc. (n'inglés)

Enllaces esternos editar

 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Hippocampus&oldid=4175952»