Humor negro

El humor negro ye un tipu de humor que s'exerz a cuenta de coses qu'amenaríen, contemplaes dende otra perspeutiva, piedá, terror, llástima o emociones asemeyaes. Cuestiona situaciones sociales que xeneralmente son series por aciu la sátira. Tamién s'inclúi al sarcasmu. L'asuntu más recurrente nel humor negro ye la muerte y tou lo que ta rellacionáu con ella. Atañe les temes más escures y doliosos pal ser humanu y que, por norma xeneral, suelen resultar revesosos y polémicos pa la sociedá porque tán rellacionaos cola moral. Dellos exemplos pueden ser: les grandes traxedies, les normes sociales, la sexualidá, la violencia, los asesinatos, el suicidiu, les enfermedaes, la probeza, la llocura, el terrorismu, el racismu, la drogadicción, la violación, les discapacidáes, la guerra, la relixón, la política, la discriminación, etc., pero representaos en forma risible.

L'humor negro na cultura popular

Na vida real

L'humor negro aplicáu a unu mesmu nuna situación desesperada ye como "Humor de patíbulu" (traducción del inglés Gallows humor).

Un exemplu famosu ye'l de Pedro Muñoz Seca ante'l pelotón de fusilamiento na Guerra Civil Española: «Podéis quitar la facienda, les mios tierres, la mio riqueza, inclusive podéis quitar a la mio muyer, como vais faer, la vida, pero hai una cosa que nun me podéis quitar… y ye'l mieu que tengo».

Na lliteratura

Nes obres lliteraries de cutiu ta presente l'humor negro. Anque Jonathan Swift ye recordáu principalmente pola so obra Los viaxes de Gulliver, esti autor irlandés foi tamién bien prolíficu nel campu del periodismu y los ensayos, onde resalta'l so afiláu sentíu del humor qu'apunta sobre la sociedá de la so dómina y los sos arquetipos sociales. Ello ye que considérase a Swift el precursor del humor negro y «inventor de la chancia feroz y aciago». Esti peculiar sentíu del humor queda reflexáu en A Modest Proposal (1729), traducíu como Una modesta proposición, onde suxer como solución a toos aquellos padres que nun pueden caltener a los sos fíos -por cuenta de la mala situación económica del país- que los viendan a los ingleses ricos por que los coman. Otros exemplos pueden atopase en Reflexones en redol a una escoba, Instrucciones a los sirvientes y Propósitos pa cuando llegue a vieyu. L'ensayu Del asesinatu consideráu como una de les belles artes de Thomas de Quincey ye una de les obres maestres del humor negro. Nella Thomas Quincey concibe la muerte como un espectáculu dignu de ser vistu y gociáu. Cuando l'asesinatu ta cometíu y nun podemos faer nada poles víctimes, tenemos de dexar de consideralo moralmente y pasar a xulgalo como obra artística según les lleis del bon gustu. Con esta idea analiza los crímenes más destacaos hasta los más actuales pa la so dómina. El club de les parricíes d'Ambrose Bierce ye una escoyeta de cuatro relato curties na que los sos protagonistes, motivaos por razones diverses y al traviés de distintos procedimientos, acaben cola vida de los sos proxenitores. A pesar de la temática de les hestories, el tonu gayoleru ya inocente qu'emplega na narración anidia l'impautu y convídanos a esbozar una sorrisa. Bierce tamién ye recordáu pola so obra El diccionariu del diañu, na que sigue faciendo gala del so humor negro arregláu con acidez y cinismu. Por casu, na definición de felicidá atopamos: «Dícese de la contemplación de les desgracies ayenes».

André Bretón, impulsor del movimientu surrealista, nel so Antoloxía del humor negro (1940) realizó una compilación personal de 45 testos lliterarios precedíos por una curtia biografía de cada autor (Sade, Poe, Baudelaire, Lewis Carroll, Rimbaud, Kafka...) nos que ta presente l'humor negro anque tamién l'absurdu.

El dramaturgu y novelista irlandés Samuel Beckett, Premiu Nobel de lliteratura, que na so mocedá foi gran almirador de cómicos como Charlie Chaplin y los Hermanos Marx, ye consideráu especialista bultable nesti tipu d'humor, por obres como Esperando a Godot o Los díes felices.

Los rellatos p'adultos qu'escribió'l británicu d'orixe noruegu Roald Dahl tán habitaos por personaxes excéntricos y hestories hilarantes que tienen como denominador común l'humor negro. La so antoloxía Rellatos de lo inesperao (1948-79) inclúi 16 intrigantes hestories qu'espresen con ironía la maldá y les miseries del ser humanu —los apuestes, la vengación, les rensíes, l'avaricia y la perversidad polo xeneral. El llibru de Oscar Balmayor Diez maestros del humor negro de 1977 (ed. Bruguera) recueye testos d'Alphonse Allais, Antón Chéjov, O. Henry, Mark Twain, Alfred Jarry, Villiers de L'Isle-Adam y Saki, amás de los yá citaos Jonathan Swift, Thomas De Quincey y Ambrose Bierce.

Estaos Xuníos de Banana ye una traxicomedia de la lliteratura posterior al 9-11, escritu pola poeta portorricana Giannina Braschi. Con humor negro, la novela acolumbra la crisis fiscal y de delda pública de Puertu Ricu como'l princípio de la desintegración del imperiu Americanu.

Nel cine y la televisión

L'humor negro ta presente en munches de les creaciones de la cultura popular. Delles películes ingleses de mediaos del sieglu XX podríen indicase como bonos exemplos d'un humor negro intelixente y risonderu. Por casu, El quintetu de la muerte (The Ladykillers) de 1955, dirixida por Alexander Mackendrick, con Alec Guinness y Peter Sellers, o Ocho sentencies de muerte (Hearts and Coronets), de 1949, dirixida por Robert Hamer. En 1964 estrenóse la película Dr. Strangelove, dirixida por Stanley Kubrick y protagonizada por Peter Sellers y George C. Scott, que sentó los precedentes d'esti "xéneru".^{[ensin referencies]} Nos últimos años cabo destacar el perversu humor negro del direutor Álex de la Iglesia y sobremanera el de Martin McDonagh, en que la so filmografía esti tipu d'humor ye habitual (Six Shooter, Escondíos en Bruxes, Seven Psychopaths). Tamién los hermanos Coen remanen l'humor negro y la sátira con maña nes sos comedies según Quentin Tarantino nes sos primeres películes. Otros exemplos d'humor negro son The Addams Family de Charles Addams y Beetlejuice de Tim Burton. La película de gángster Goodfellas de cutiu llevó l'humor negro a un tonu estremu.^{[ensin referencies]}

En delles series de televisión tamién puede atopase l'humor negro. Un claru exemplu d'esti xéneru ye la serie d'animación South Park, creada por Trey Parker y Matt Stone, na que se satiriza con frecuencia a la sociedá, actualidá y cultura d'Estaos Xuníos. Otra serie animada que tamién inclúi un altu conteníu d'humor negro ye Happy Tree Friends, na cual apaecen dellos personaxes con apariencia tienra, pero siempres terminen morriendo de forma tráxica y sangrienta, pero coles mesmes, risible. La serie La casa de los dibuxos tamién ye bien popular por esti tipu d'humor, al igual que Family Guy (Padre de familia), American Dad (Padre made in USA) The Cleveland Show (El Show de Cleveland), Mil maneres de morrer, Courage the Cowardly Dog, Shin-chan,^[1] Gravity Falls,Ren y Stimpy, The Grim Adventures of Billy & Mandy y Invasor Zim. Les series de Adult Swim como Aqua Teen Hunger Force, Metalocalypse, Robot Chicken, "Mr. Pickles", Moral Orel, Squidbillies o "Rick y Morty" son series animaes políticamente incorreutes por cuenta de que satiricen la sociedá d'Estaos Xuníos y tienen un humor bastante negru que dacuando ye bien estremista.^{[ensin referencies]} Series de TV que nun son d'animación como por casu Breaking Bad, Fargo, Utopía, Shameless, Six Feet Under , Los Sopranu o House M. D.siendo esta postrera una de los meyores nesti tipu d'humor, toes tienen situaciones dramátiques y dacuando añaden toques de comedia de situaciones como la muerte, drogues, política, alcoholismu o otres coses añader toques d'humor negro.

Nel cómic

Nel cómic arxentín hai dellos exemplos. Cazador d'Aventures, creáu por Jorge Lucas, ta basáu nel humor negro. Causando risa al traviés de la muerte y falta de considerancia y respetu escontra les otres persones per parte del personaxe principal, el Cazador. Boogie, l'aceitosu, historieta de Roberto Fontanarrosa esplegó dende'l primer episodiu tolos elementos d'esti estilu d'humor, onde un mercenariu d'Estaos Xuníos, ex-combatiente de Vietnam, fai gala d'un machismu exacerbado y un racismu estremo, combináu con una actitú fatalista y cínica ante la muerte y el sufrimientu ayenos. Mientres la década de 1970 la revista Satiricón d'Oskar Blotta publicó irregularmente'l so suplementu d'humor negro, con testos, viñetes ya historietes creaes polos collaboradores regulares de la revista.

Otra historieta con un frecuente usu d'esti tipu d'humor ye'l cómic chilenu Condorito de René Ríos Boettiger "Pepo", anque sigue siendo dedicáu a tolos públicos (incluyendo neños), delles vegaes usa temes como l'asesinatu, les mancadures, suicidios o los engaños matrimoniales.

Nel cómic The Gashlycrumb Tinies del escritor y dibuxante Edward Gorey, traducíu n'España como Los pequeñines macabros, ye'l meyor exemplu del particular sentíu del humor del so autor. Trátase d'un abecedariu nel que cada lletra correspuende a un neñu distintu que sufre una muerte a cual más pintoresca. Esta obra inclúyese dientro d'una escoyeta compuesta por otres hestories curties de tonu similar denominada La pareya abominable.

El dibuxante François Boucq nel so álbum Los pioneros de l'aventura humana arrexunta delles hestories curties regaes con un humor acedo y bien personal, nes que lo fantástico convive alegremente coles situaciones más vanales. Nesti tonu tamién creó los cómics La muyer del magu y Www.la-mort.fr, que la so portada ganó'l Grand Prix de l'Humour Noir (Gran Premiu del Humor Negro) en 2007, un premiu que cada añu conceder a una obra lliteraria, a un miembru del mundu del espectáculu y a un dibuxante dende la so creación en 1954. Otra forma d'humor negro sangrientu ye'l cómic La Mázcara.

Otra notable apaición del humor negro dar nes tires de webcómic de Cyanide and Happiness o les tires de Joan Cornellà, presentando situaciones xeneralmente ayenes a la vida cotidiana.

Ver tamién

Referencies

↑ Shin-chan#Aspeutos de la serie

https://es.wikipedia.org/wiki/Mr._Pickles

Enllaces esternos

[1] Shin-chan#Aspeutos de la serie

[1]