Shag Rocks
Les islla Aurora, tamién llamaes islles de l'Aurora o islles Aurores, son un conxuntu de roques oceániques allugáu nel Atlánticu Sur, na rexón más septentrional del Arcu de les Antilles Australes. Allugar a unos 1200 km al este de la islla de Los Estaos en Tierra del Fueu y a unos 232 km al O.N.O. de la islla San Pedro de les Islles Xeorxa del Sur, archipiélagu al cual soler arrexuntar.
| Shag Rocks | |
|---|---|
.jpg) | |
| Situación | |
| País |  Reinu Xuníu |
| Designación para una entidá territorial alministrativa | territoriu británicu d'ultramar |
| Territoriu británicu |  Islles Xeorxa del Sur y Sandwich del Sur |
| Tipu | grupu d'islles |
| Parte de | Islles Xeorxa del Sur y Sandwich del Sur |
| Asitiáu en | mar de Scotia |
| Coordenaes | 53°32′51″S 42°01′12″W / 53.5475°S 42.02°O |
  Shag Rocks Shag Rocks (Atlánticu Sur) | |
| Datos | |
| Altitú media | 75 m |
| Superficie | 0,2 km² |
| Fusu horariu | UTC−04:00 |
 | |
Xeografía
editarPor cuenta de el so anguaño bien amenorgada área remanecida ye infrecuente qu'apaezan nes cartografíes comunes. N'efeutu, sometíes a una intensa erosión, l'área remanecida actual d'estes islles ye de tan solo 0,2 km² (20 ha).
Les Aurora tán constituyíes por dos grupos: el de les Mabea o conxuntu occidental, y el de la roca Negra o conxuntu oriental.
Dambos conxuntos tán constituyíos por roques sedimentaries, tratándose de cumes remanecíos de la llamada «Dorsal del Scotia», continuación submarina del cordal de los Andes.
Les Mabea (llamaes n'inglés Shag Rocks) atopar escontra los 53°33′00″S 42°02′22″W / 53.55000°S 42.03944°O. La roca Negra (Black Rock n'inglés) atópense unos 18 km al este de les anteriores, escontra los 53°39′07″S 41°48′01″W / 53.65194°S 41.80028°O.
Les roques Cormorán son seis islote principales (arrexuntaos en dos conxuntos de trés) con forma de picachos arrodiaos de bancos y petones; atópense cubiertes de guanu, polo que cuando nun tán cubiertes por xelu y nieve tienen un color pardu. Nes Mabea atopa la mayor elevación de les islles Aurora: 72 msnm. Les fondures del océanu nes sos proximidaes son de 319 metros.
El conxuntu de la roca Negra práuticamente consta d'una islla principal pequeña y llana llamáu la roca Negra y, a 1 km al este, un castru menor que s'atopa casi a flor d'agua mientres la pleamar.
Clima
editarPor cuenta de el so allugamientu'l clima ye oceánicu subpolar, fríu, airosu, perhúmedo con frecuentes umbaes, ente que les temperatures permediu añales ronden los -1,26 °C y escasamente superen los 15 °C. Estes pequeñes anque estratéxiques islles y los sos castros allugar na zona de los vientos llamaos Cuarenta bramadores o vientos ruxentes de la llatitú 40°S.
Historia
editar.jpg)
Estes islles fueron afayaes en 1762 pol navío español Aurora que tornaba a España dende'l Callao al mandu del capitán José de la Llana (tamién escritu Joseph de la Llana). En 1769 producióse'l segundu avistamiento per parte del navío San Miguel. En 1774 volvió visitar el navío Aurora, en 1779 fueron vistes dende'l veleru Pearl, en 1790 dende'l Dolores y dende el Princesa de la Real Compañía de Filipines.
A principios de 1794 la corbeta Atrevida comandada pol capitán de navío José de Bustamante y Guerra integrante de la espedición políticu-científica que comandaba ésti xunto al capitán de navío ítalo-español Alejandro Malaspina, dixebrar de la so nave ximielga nes islles Malvines y dirixióse a verificar los descubrimientos d'estes Antilles del Sur según los de les islles San Pedro (anguaño más conocíes como Islles Xeorxa del Sur). La Atrevida columbró a la principal de les Mabea'l 20 de febreru de dichu añu, columbrando darréu a toles otres islles incluyíes les roques Negres y rexistrando con gran precisión les sos coordenaes.
En 1820 y 1822 buscar James Weddell y en 1822 los capitanes Johnson y Morrell, pero nun pudieron topales, adquiriendo'l rótulu d'islles fantasma, de xuru porque nun alvirtieron que la posición fita por Malaspina yera dende'l meridianu de Cádiz y non dende Greenwich.[1] Pa la historiografía británica fueron redescubiertas por James Sheffield, quien-yos dio'l nome de Shag, anque apaecen nes cartes n'español col nome de islla Aurora, tal como se documenta nel Atles Xeográficu Arxentín compuestu antes de 1886 y editáu en 1888, atles que ye principalmente autoría de Mariano Felipe Paz Soldán, obra realizada por esti xeógrafu n'Arxentina cuando trabayaba pal gobiernu arxentín y percanciando datos apurríos en gran midida por fontes arxentines.
Les islles son bien difíciles de columbrar pola so escasa altor y estensión y el frecuente estáu tormentosu del clima, polo que solíen apaecer y sumir nes cartografíes. Escontra 1900 llegar a creer que les Aurora yeren otros archipiélagos de les Antilles del Sur.[2]
De mal accesu poles condiciones yá indicaes del clima y del mar na rexón, el primer ser humanu que les trió foi'l xeólogu arxentín Mario Giovinetto. Mientres la Campaña Antártica Arxentina de 1955 y 1956, dende'l ARA Bahía Aguirre, aportó nun helicópteru pa efeutuar estudios y tomar numberoses muestres de roques.
Disputa de soberanía
editar
El grupu insular ye reivindicáu pola República Arxentina, que lo considera parte del departamento Islles del Atlánticu Sur dientro de la provincia de Tierra del Fueu, L'Antártida ya Islles del Atlánticu Sur; pero efeutivamente tópense baxu control británicu, que les considera parte del Territoriu Británicu d'Ultramar de les Islles Xeorxa del Sur y Sandwich del Sur. Dambos países difieren tocantes a si les islles Aurora pueden xenerar una zona económica esclusiva nel mar circundante d'alcuerdu al artículu N.° 121(3) de la CONVEMAR: el Reinu Xuníu considera qu'estes roques nun pueden sostener habitabilidad humana nin actividá económica de so propiu negando la esistencia d'una zona económica esclusiva, ente qu'Arxentina considera lo contrario y realizó una reclamación de soberanía de 200 milles marines en redol a les islles Aurora. Esta zona reclamada per Arxentina ye considerada alta mar pol Reinu Xuníu cuando s'estiende más allá de les 200 milles marines contaes dende les islles Xeorxa del Sur, anque la plataforma submarina del área foi reclamada per dambos países.[3]
Lliteratura
editarLo elusivo d'estes islles facer suxestives pa dellos lliteratos, por casu Edgar Allan Poe mentar en La narración de Arthur Gordon Pym, nesta novela Pym y los sos compañeros intenten afayales antes d'atopase cola estraña islla Tsalal, depués de la obra de Poe, Jules Verne tamién les menta fugazmente en La esfinxe de los xelos; nel 2001 la escritora Barbara Hodgson escribió Hippolyte's Island (La islla de Hippolyte) novela na cual les islles Aurora, bien idealizaes, son redescubiertas pol protagonista. Tocantes a Raymond Ramsay ésti les cita nel so trabayu No longer on the map (Yá non [tán] nel mapa) — Ballantine Books 1972, ppgg. 78 a 80—.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ El Corréu na Provincia de Tierra del Fueu, L'Antártida ya Islles del Atlánticu Sur
- ↑ Na Enciclopedia Espasa Calpe de 1908 l'artículu dedicáu a les Aurora espresaba erroneamente que se trataba d'islles d'allugamientu imprecisu y que probablemente se trataren de les islles Biscoe, pero les Biscoe de les cartografíes actuales atópense muncho más al suroeste.
- ↑ IBRU
Bibliografía
editar- mio=4&trs=33 Les islles Aurora nel Atles Xeográficu Arxentín de 1888, obra de Mariano Felipe Paz Soldán editada en Buenos Aires por Félix Lajouane. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- "Diariu Xeneral del Viaxe Corbeta Atrevida por José Bustamante y Guerra" Tomu IX. De Carmen Sanz Álvarez.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Shag Rocks.- Semeyes de los castros Cormorán - www.aposmalvinas.com.ar
Datos: Q195175- Multimedia: Shag Rocks
