Wikipedia

Jon Stewart

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente


Jonathan Stuart Leibowitz (28 de payares de 1962, Nueva York) conocíu como Jon Stewart, ye un cómicu, actor, escritor y productor estauxunidense, d'orixe xudíu, más conocíu pol so trabayu nel programa The Daily Show emitíu por Comedy Central.

Jon Stewart
Vida
Nacimientu Nueva York[1], 28 de payares de 1962[2] (61 años)
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Fíos/es 2
Estudios
Estudios Lawrence High School (en) Traducir
The College of William and Mary (es) Traducir 1984)
Llingües falaes inglés[3]
inglés d'Estaos Xuníos
Oficiu comediante, actor de cine, presentador de televisión, direutor de cine, guionista, escritor, actor de televisión, periodista, productor de cine, productor de televisión, comentarista políticu, actor
Premios
Miembru de Pi Kappa Alpha (en) Traducir
Seudónimos Jon Stewart
Creencies
Relixón xudaísmu
Partíu políticu Partíu Demócrata
IMDb nm0829537
Cambiar los datos en Wikidata
Torna
 Esta páxina ta tornándose dende l'idioma inglés a partir del artículu Jon Stewart, polo que seique heba llagunes de conteníos, errores sintáuticos o escritos ensin tornar.

Stewart empezó la so carrera como risible mientres los años 80. En 1991, aceptó'l puestu de presentador de Short Attention Span Theater (El teatru de capacidá de concentración curtia), un programa emitíu por Comedy Central. Darréu, ufiertóse-y el so propiu programa en MTV, tituláu The Jon Stewart Show dempués de presentar otru programa pa MTV, You Wrote It, You Watch It (Escribir, mirar).

En 1999, Stewart reemplazó a Craig Kilborn como presentador de The Daily Show. Stewart considérase principalmente responsable de centrar más el programa en política. Por cuenta de esto, convirtióse nun enorme ésitu, especialmente ente la mocedá estauxunidense.

Dende 1999, The Daily Show ganó dellos premios, incluyendo dos Peabodys. Stewart mesmu ganó'l premiu al meyor álbum de comedia pola versión d'audiu de America (The Book). En 2008, Stewart foi convidáu a participar na renombrada serie de dibuxos animaos The Simpsons como parte del episodiu "Y. Pluribus Wiggum" nel que s'interpretó a sigo mesmu.

Stewart yera un coautor de America (The Book), que foi unu de los 15 llibros más populares n'EE.XX. en 2004.[4] Amás, Stewart presentó les ediciones 78 y 80 de los Premiu Óscar.

Carrera profesional editar

Entamos editar

Cola reputación de ser un mozu risonderu na escuela,[5][6] Jon Stewart volvió a Nueva York en 1986 pa probar nel circuitu de club de comedia, pero nun podría tener el coraxe de xubir al escenariu hasta l'añu siguiente.[7] El so debú como monologuista foi en The Bitter End, onde'l so ídolu risible Woody Allen empezó.[8] Nel escenariu, usaba'l nome de "Jon Stewart", esaniciando'l so segundu apellíu y camudando la pronunciación del so primer apellíu "Stuart" a "Stewart". Él suel bromiar con ello yá que la xente tenía dificultaes en pronunciar Leibowitz o que "sonaba demasiáu Hollywood" (una referencia a un chiste de Lenny Bruce sobre la mesma tema).[9] Dio a entender que'l cambéu del primer apellíu foi por causa de la so complicada rellación col so padre, con quien Stewart nun contautó nunca más.[10]

Stewart convertir nun cómicu habitual nel Comedy Cellar, onde él yera'l postreru qu'actuaba cada nueche. Mientres dos años, actuaría a les 2 de la mañana mientres desenvolvería'l so estilu d'humor.[11] En 1989, Stewart consiguió'l so primer trabayu en televisión como guionista pa Caroline's Comedy Hour. En 1991, empezó a ser el co-presentador de Short Attention Span Theater de Comedy Central, con Patty Rosborough. En 1992, Stewart presentó l'efímeru You Wrote It, You Watch It en MTV, un programa que invitba a los espectadores a unviar les sos hestories por que fueren representaes pol grupu comediante The State.

Stewart sentía que la so carrera nun desapegó hasta la so apaición en marzu de 1993 nel Late Night with David Letterman de NBC.[12] Consideróse qu'él sería'l finalista a ocupar el sitiu de Letterman a partir de la retirada d'ésti del programa, pero darréu'l puestu apurrir a un entós relativamente desconocíu Conan O'Brien.[9]

The Jon Stewart Show editar

En 1993, Jon Stewart creó The Jon Stewart Show, un talk show en MTV. The Jon Stewart Show foi'l primera talk show de la canal y foi un ésitu inmediatu, siendo'l segundu programa más vistu de MTV detrás de Beavis and Butt-head.[13] En 1994, Paramount atayó The Arsenio Hall Show, y xunto cola nueva empresa hermana de MTV (al traviés de l'adquisición per parte de Viacom del estudiu), llanzóse una versión late night sindicada d'una hora de duración de The Jon Stewart Show. Munchos canales locales afiliaos movieren el programa de Hall a les 2 de la mañana mientres el so cayente, y el programa de Stewart precedía a los bloques matutinos en munches ciudaes. Les audiencies fueron pésimes y el programa foi atayáu en xunu de 1995.

Ente los fans del programa atopábase David Letterman, quien foi'l postreru convidáu de The Jon Stewart Show. Letterman contrató a Stewart pa la so productora Worldwide Pants.[14] Stewart convertir a partir d'entós nun presentador convidáu pa Tom Snyder en The Late Late Show with Tom Snyder, que yera producíu por Letterman y emitíu dempués del Late Show en CBS. Esto llevó a una gran especulación de que Stewart reemplazaría llueu a Snyder de forma permanente,[15] pero a Stewart ufiertáron-y en realidá'l bloque posterior al programa de Snyder, una ufierta qu'él refugó.[16]

En 1996, Stewart presentó l'efímeru talk show llamáu Where's Elvis This Week?. Trátase d'un programa d'humor selmanal, de media hora de duración, que s'emitía'l domingu pela nueche nel Reinu Xuníu en BBC Two. Grabar nel CBS Broadcast Center en Nueva York y taba protagonizáu por un conxuntu de panelistas, de los cualos dos procedíen del Reinu Xuníu y otros dos d'Estaos Xuníos, que falaben sobre noticies y asuntos culturales. El programa estrenar en Reinu Xuníu el 6 d'ochobre de 1996; emitiéronse cinco episodios en total. Los panelistas más destacaos fueron Dave Chappelle, Eddie Izzard, Phil Jupitus, Nora Ephron, Craig Kilborn, Christopher Hitchens, Armando Iannucci, Norm Macdonald, y Helen Gurley Brown.

En 1997, Stewart foi escoyíu pa ser el presentador y entrevistador del décimu especial de George Carlin de HBO, 40 Años de Comedia.

The Daily Show editar

En 1999, Stewart empezó a presentar The Daily Show en Comedy Central, cuando Craig Kilborn dexó'l programa pa reemplazar Tom Snyder en The Late Late Show. El programa entemez l'humor coles noticies más importantes del día, de normal sobre política, mientres de forma simultánea burllar de los políticos y munchos periodistes, según los medios de comunicación informativos. Nuna entrevista en The O'Reilly Factor, Stewart negó que'l programa tuviera una axenda política intencional, diciendo que l'oxetivu yeren les "rises". "La mesma debilidá que me condució a la comedia tamién forma parte del mio programa", queriendo dicir que se sentía incómodu falando ensin escuchar al públicu rir.[17] De toes formes, The Daily Show informa a les xeneraciones más nueves de lo qu'asocede anguaño nel mundu, y da esta información nuna forma na que puede ser informativa y cómica. "Stewart nun nos ufierta cinismu pol so propiu bien, sinón como una forma juguetona d'ufiertar los tipos de perceición que nun se dexen en formatos de noticies más serios que servilmente enferronar a la causa oficial de los fechos".[18]

 
L'ex-corresponsal Stephen Colbert, que daba vida al personaxe d'un tertuliano bien conservador y d'estrema derecha.

Stewart presentó dende entós casi toles emisiones del programa, sacante por unes poques ocasiones nes que los corresponsales como Stephen Colbert, Rob Corddry, Jason Jones y Steve Carell sustituyéronlu, y mientres el periodu de John Oliver como presentador mientres el branu de 2013. Stewart ganó un total de 19 Emmys por The Daily Show, yá sea como guionista o productor.[19] En 2005, The Daily Show y Jon Stewart recibieron un premiu Grammy como Meyor Álbum de Comedia pola edición audiollibru de America (The Book). En 2000 y 2004, el programa ganó dos premios Peabody pola cobertoria de les eleiciones presidenciales d'esos años, llamaes Indecision 2000 y Indecision 2004, respeutivamente.

L'episodiu del 20 de setiembre de 2001, el primer dempués de los ataques del 11-S, empezó ensin introducción.[20] Enantes, la introducción contenía imáxenes d'una avioneta escontra'l World Trade Center y Nueva York. Los primeros nueve minutos del programa amosaben a Stewart con llárimes dando'l so personal puntu de vista de asoceder. El so discursu acabó asina:

"La vista… dende'l mio apartamentu… yera'l World Trade Center… y agora foise, atacar. Esti símbolu del inxeniu, y la fuercia, y el trabayu, y l'imaxinación y el comerciu americanos, y foise. ¿Pero sabéis cuál ye la vista agora? La Estatua de la Llibertá. La vista dende'l Sud de Manhattan ye agora la Estatua de la Llibertá. Nun puedes superar eso".[20]

A mediaos de 2002, ente los rumores de que David Letterman diba treslladase de CBS a ABC cuando'l so contratu escastárase, se rumoreaba que Stewart sería'l reemplazu de Letterman en CBS.[21] A la fin, Letterman anovó'l so contratu con CBS. Nel episodiu del 9 de marzu de 2002 de Saturday Night Live, presentáu por Jon Stewart, un sketch del "Weekend Update" burllar de la situación.

A finales de 2002, ABC ufiertó a Stewart el so propiu talk show que s'emitiría enantes de Nightline. El contratu de Stewart con The Daily Show taba a puntu de expirar, y él espresó un gran interés. ABC, sicasí, decidió da-y el bloque pre-Nightline a otra estrella de Comedy Central, Jimmy Kimmel.[22]

El 4 d'abril de 2006, Stewart enfrentar al senador estauxunidense John McCain sobre la so decisión p'apaecer na Universidá de Liberty, una institución fundada por Jerry Falwell, a quien McCain denunciara enantes como unu de los axentes de la intolerancia”.[23][24] Nun puntu de la conversación, Stewart preguntó a McCain: "¿Nun nos tas volviendo llocos? ¿Tas volviéndonos llocos? Porque si te tas volviendo llocu y te vas al mundu de la base lloca… ¿Vas dir al mundu de la base lloca?". McCain respondió: "Tarrezo que sí". El videu foi reproducíu en CNN y creó una esplosión d'artículos por tola blogosfera.[25][26]

En 2007, The Daily Show arreyar nel anunciu de Stephen Colbert de que se presentaría como candidatu a la presidencia en 2008. En 2008, Stewart apaeció nel programa de noticies Democracy Now![27] Un artículu del New York Times en 2008 cuestionó si él yera, nuna frase orixinalmente usada pa describir el llonxevu presentador de noticies Walter Cronkite, "l'home más fiable d'América".[28]

El 28 d'abril de 2009, mientres un alderique sobre la tortura con Clifford May, Stewart espresó la so opinión de que l'ex-presidente Harry S. Truman foi un criminal de guerra pol so usu de la bomba atómica en Xapón mientres la II Guerra Mundial.[29][30] Más tarde, Stewart defendió la so afirmación: "Esto ye lo que piensu de les bombes atómiques. Creo que si llanzares una bomba atómica 15 milles lloñe y dixeres, 'La próxima va venir escontra ti', entós creería que ta bien. Pa llanzala nuna ciudá, y matar un centenar de miles de persones. Sí. Creo qu'eso ye criminal". El 30 d'abril de 2009, Stewart esculpar nel so programa, y afirmó que nun creía que Truman fuera un criminal de guerra:[31] "Nun tendría de dicir eso, y facer. Asina que agora mesmu digo, non, nun creo qu'esi fuera'l casu. La bomba atómica, una decisión bien complicada nel contestu d'una guerra horrible, y retrato porque foi una cosa estúpida que dixi, al mio xuiciu".[32]

L'abril de 2010, Comedy Central anovó'l contratu de Stewart pa presentar The Daily Show en 2013.[33] Stewart cobra unos 1,5 millones de dólares declaraos pa una temporada de The Daily Show.[34] Según la llista de Forbes de famosos en 2008, él ganaba 14 millones de dólares per añu.[35]


El 16 de setiembre de 2010, Stewart y Stephen Colbert anunciaron un mitin pal 30 d'ochobre, conocíu como'l "Rally pa restaurar la cordura y/o'l mieu". Tuvo llugar nel National Mall de Washington D.C. y atraxo alredor d'unos 215.000 participantes.[36] N'avientu de 2010, la Casa Blanca y otros medios de comunicación y noticies reconocieron el méritu de Stewart por concenciar sobre la dilación republicana na "Ley James Zadroga de la Salú y Compensación del 11-S" al públicu, llevando al pasu definitivu d'una indemnización que da asistencia médica a los servicios d'emerxencia, la salú de los cualos fuera afeutada gravemente pol so trabayu na Zona Cero.[37]

Nel programa del 10 de xineru de 2011, Stewart empezó con un monólogu sobre'l tirotéu en Tucson, AZ.[38] Stewart dixo que deseyaría que les "incoherencies de la xente lloco nun se paecieren de nenguna forma a cómo en realidá falamos mutuamente en televisión".[39] Antes de la posa publicitaria, Stewart cuntó a los espectadores que'l programa volvería a la normalidá la siguiente nueche. Dempués de la posa publicitaria, el programa emitió una reposición d'un reportaxe fechu por Jason Jones dos años enantes.

Como resultáu de posiciones polítiques de tan altu nivel, Stewart ye reconocíu más como fuercia político que como risible. The New York Times suxuría qu'él ye "l'equivalente anguaño de Edward R. Murrow"[40] y el periódicu nacional británicu The Independent llamar el "satíricu-xefe".[41] Nuna entrevista, el senador John McCain describía a Stewart como "un modernu Will Rogers y Mark Twain".[42]

Wyatt Cenac dixo en xunetu de 2015 que Stewart faltólu dempués de que Cenac almitiera que se sentía incómodu d'una pieza de The Daily Show en xunetu de 2011 sobre'l candidatu presidencial republicanu Herman Cain.[43]

 
L'ex-corresponsal del programa, John Oliver.

En marzu de 2013, anuncióse que Stewart coyeríase unes 12 selmanes de baxa de The Daily Show pa dirixir la película Rosewater, basada nel llibru Then They Came For Me, escritu por Maziar Bahari.[44][45] A partir del 10 de xunu de 2013, el corresponsal de The Daily Show John Oliver asumiría'l cargu de presentador mientres l'ausencia de Stewart.[46] La encuesta añal de TV Guide de 2013 sobre los salarios de famosos amosó que Stewart ye'l presentador de late night más pagu, produciendo ente 25 y 30 millones de dólares cada añu.[47]

Mientres la grabación del programa del 10 de febreru de 2015, Stewart anunció que dexaría The Daily Show.[48] La presidenta de Comedy Central Michele Ganeless confirmó la retirada de Stewart con un comunicáu.[49] Foi más tarde cuando s'anunció que'l cómicu sudafricano Trevor Noah sería'l socesor de Stewart como presentador del programa.[50] El 20 d'abril de 2015, Stewart concretó que'l so episodiu final sería'l 6 d'agostu de 2015.[51]

El 28 de xunetu de 2015, Darren Samuelsohn de Politico informó que Jon Stewart fuera citáu dos veces a la Casa Blanca por xuntes privaes enantes non declaraes col presidente Barack Obama: una n'ochobre de 2011 y otra en febreru de 2014.[42] Michael D. Shear de The New York Times tamién recoyó la historia.[52] Stewart respondió nel so programa remarcando que los alcuentros fueron recoyíos na llista pública d'invitaos del presidente, y que foi convidáu p'axuntase privadamente por munches persones prominentes como Roger Ailes de Fox News. Dixo qu'Obama-y animó a nun faer los mozos americanos cínicos sobre'l so gobiernu, y Stewart respondió con qu'él yera de fechu “escépticamente idealista”.[53]

L'episodiu final d'una hora del 6 d'agostu foi carauterizáu polos realcuentros con ex corresponsales de The Daily Show, y cameos en videu de persones a les que Stewart criticara a lo llargo de los años, incluyendo a Bill O'Reilly, John McCain, Chris Christie, y Hillary Clinton. Remató con una actuación musical de Bruce Springsteen y E Street Band.[54]

Escritor editar

 
Jon Stewart na presentación del llibru Earth (The Book): A Visitor's Guide to the Human Race.

En 1998, Stewart publicó'l so primer llibru, Naked Pictures of Famous People (Fotografíes de xente famoso desnuda), una coleición de redacciones y hestories curties en tonu d'humor. El llibru consiguió asitiase na llista de best sellers del periódicu The New York Times.

En 2004, Stewart y l'equipu de guionistes de The Daily Show publicaron America (The Book): A Citizen's Guide to Democracy Inaction (América (El llibru): La guía del ciudadanu sobre la inacción democrática), un falsu llibru de testu d'historia d'institutu que da a conocer nel únicu sistema de gobiernu americanu, diseicionando les sos instituciones, esplicando la so historia y procesos, y satirizando principios políticos bien americanos como "un home, un votu", "el gobiernu del pueblu", y "cada votu cunta". El llibru vendió millones de copies tres la so publicación en 2004 y acabó l'añu nel puestu númberu 15 del top de best sellers.[4]

En 2005, Stewart apurrió la voz del presidente James A. Garfield pa la versión audiollibru de Assassination Vacation, de Sarah Vowell.

En 2007, Stewart tuvo un papel na versión audiollibru de I Am America (And So Can You!) de Stephen Colbert. Interpreta a Mort Sinclaire, ex-guionista de comedia de televisión y comunista.

El 21 de setiembre de 2010, publicóse Earth (The Book): A Visitor's Guide to the Human Race (La Tierra (El llibru): La guía del visitante sobre la raza humana), escritu por Stewart y otros guionistes de The Daily Show.

En marzu de 2012, Stewart entrevistó Bruce Springsteen pa Rolling Stone.[55]

Actor editar

Anque ye más conocíu pol so trabayu en The Daily Show, Stewart tuvo papeles en delles películes y series de televisión. El so primer papel foi una pequeña parte nel fracasu taquilleru Un día de llocos. Tamién tuvo la so participación minoritaria en The First Wives Club, pero la so escena foi esaniciada.[56] En 1995, Stewart robló un alcuerdu de 3 años con Miramax.[57] Interpretó a protagonistes románticos nes películes Playing by Heart y Piensa en mi. Tuvo un papel secundariu na comedia romántica Desque fuistis y na película de terror The Faculty. Entamáronse otres películes nes que Stewart escribiera y actuara, pero nunca fueron producíes. De magar, Stewart caltuvo una rellación colos fundadores de Miramax, Harvey y Bob Weinstein, y sigue apaeciendo en películes que producieron como Jay and Silent Bob Strike Back, Doogal y el documental Wordplay.

Apaeció en Mediu flipado como un "meyor fumador" y en Big Daddy como'l compañeru de pisu d'Adam Sandler; bromió en The Daily Show y nel documental The Aristocrats que pa consiguir el papel tuvo que chase con Sandler. Stewart suel faer chistes de les sos apaiciones nel gran fiascu de Smoochy,[58] nel qu'interpretaba a un executivu de televisión traidor, y na película d'animación Doogal,[59] nel que faía'l papel d'un muelle azul llamáu Zeebad, que llanzaba rayos de xelu dende'l so bigote. En 2007, Stewart fixo un cameo interpretándose a él mesmu en Sigo como Dios, protagonizada por Steve Carell, l'ex-corresponsal de The Daily Show. Na película, ver a Stewart al traviés d'una televisión nun episodiu ficticiu de The Daily Show burllándose del personaxe de Carell por construyir una arca.

Stewart foi un personaxe recurrente en El show de Larry Sanders, interpretándose a él mesmu como un sustitutu ocasional y posible socesor del presentador de late-night Larry Sanders (interpretáu por Garry Shandling). En 1998, Stewart presentó l'especial de televisión, Elmopalooza, que celebraba los 30 años de Sesame Street. Actuó como convidáu n'otres sitcoms como La neñera, Dr Katz, Spin City: Lloca alcaldía, Díes de radiu, American Dad, y The Simpsons. Amás, foi convidáu nes series de televisión infantiles Between the Lions, Sesame Street y Jack's Big Music Show.

Productor editar

A mediaos de los años 90, Stewart creó la so propia productora, Busboy Productions, dando esti nome en referencia al so anterior trabayu como ayudante de camareru (busboy). Stewart robló un pactu con Miramax pa desenvolver proyeutos al traviés de la so empresa, pero nenguna de les sos idees fueron producíes. Dempués del ésitu de Stewart como presentador y productor de The Daily Show, resucitó a la so compañía colos productores del programa Ben Karlin y Rich Korson. En 2002, Busboy entamó producir una sitcom para NBC protagonizada por Stephen Colbert, pero la serie nunca vio la lluz.[60]

En 2005, Comedy Central llegó a un alcuerdu con Busboy nel cual Comedy Central apurriría respaldu financieru pa la productora. Comedy Central da un primera vistu bonu en tolos proyeutos, lo que dexa que dempués Busboy pueda vendelos a otres cadenes.[61][62] El tratu fixo nacer al spin-off de The Daily Show, The Colbert Report, y el so posterior sustitutu, The Nightly Show with Larry Wilmore. Otros proyeutos inclúin el pilotu de la sitcom Three Strikes, el documental Sportsfan, el programa Important Things with Demetri Martin, y la película The Donor.

Direutor editar

En marzu de 2010, Stewart anunció qu'optara a mercar los derechos de la historia del periodista Maziar Bahari, que foi encarceláu n'Irán mientres 118 díes.[63] Nel episodiu de The Daily Show del 6 de xunu de 2011, Stewart volvió convidar a Bahari, y en marzu de 2013, anunció que diba dexar el programa mientres 12 selmanes pa dirixir la versión cinematográfica del llibru de 2011 de Bahari, Then They Came For Me. L'adaptación de Stewart titúlase Rosewater.[64][65] Estrenóse en setiembre de 2014 nel Festival Internacional de Cine de Toronto, recibiendo crítiques "xeneralmente favorables",[66] y foi estrenada a tolos públicos el 14 de payares de 2014.

Na direición, Stewart notó que The Daily Show influyera'l so procesu de direición más que les sos actuaciones. Él dixo: "Ye sobre la collaboración. Ye sobre entendese. Faer un programa enseñóme esti procesu de claridá de visión, pero cola flexibilidá del procesu. Asina que conoces la to intención, sabes onde quies dir cola escena de la forma en que quies que vaya, los cambeos momentaneos, la énfasis, a onde quies que vaya".[67] Tamién espresó interés en dirixir más películes.[68]

Referencies editar

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 22 mayu 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 «The top 100 selling books of 2004». USA Today (2004-12-20). Consultáu'l 6 de payares de 2006. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Top15books2004» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
  5. ↑ Jeremy Gillick (November–December 2008). «Meet Jonathan Stuart Leibowitz (aka) Jon Stewart: The wildly zeitgeisty Daily Show host». Moment. Consultáu'l August 26, 2014. «Marian, a teacher turned creative educational consultant, was the daughter of Nathan Laskin»
  6. ↑ MTV Has a Hit With Words By Jon Stewart. March 13, 1994. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9804EFDC163DF930A25750C0A962958260&sec=&spon=&pagewanted=all. Consultáu'l March 9, 2008. 
  7. ↑ He Has Faith in His Jokes. Los Angeles Times. May 27, 1993. http://articles.latimes.com/1993-05-27/news/ol-40130_1_jon-stewart. Consultáu'l June 3, 2008. 
  8. ↑ Speidel, Maria (April 4, 1994). «Prince of Cool Air». People. Consultáu'l May 7, 2007.
  9. ↑ 9,0 9,1 Howard, Susan. «Nighttime Talk, MTV Style». The Record. Consultáu'l June 3, 2008.
  10. ↑ The Óscar for best satirist goes to .... London: The Observer. February 26, 2006. http://www.guardian.co.uk/media/2006/feb/26/broadcasting.oscars2006. Consultáu'l October 21, 2008. 
  11. ↑ . Sit Down Comedy with David Steinberg. Episodio 4. Temporada 2. TV Land. March 14, 2007. 
  12. ↑ «The Man Who Should Be Conan». New York. 1994. http://www.vulture.com/2014/10/jon-stewarts-1994-interview-with-new-york.html. Consultáu'l November 2, 2014. 
  13. ↑ Kaplan, Michael (February 19, 1994). «New York's Mr. Schmooze». TV Guide. Archiváu dende l'orixinal, el October 26, 2009. Consultáu'l June 21, 2007.
  14. ↑ «Comic Stewart Set to Head CBS Talker». The Plain Dealer (June 6, 1996). Consultáu'l June 3, 2008.
  15. ↑ Johnson, Peter (October 1, 1996). «Stewart to Sub – Not Take Over – for Snyder». USA Today. Consultáu'l June 3, 2008.
  16. ↑ Adaliang, Josef (November 25, 1997). «What's the Deal With Stewart?». New York Post. Consultáu'l June 3, 2008.
  17. ↑ «Jon Stewart on The O'Reilly Factor». YouTube. Consultáu'l April 23, 2008.
  18. ↑ Bennett, Lance W. "Relief in Hard Times: A Defense of Jon Stweart's Comedy in an Age of Cynicism." Critical Studies in Media Communication. 24.3 (2007): 278-283. Print.
  19. ↑ «Awards for Jon Stewart». Internet Movie Database. Consultáu'l April 23, 2008.
  20. ↑ 20,0 20,1 «Jon Stewart 9/11 Crying [hard to watch]». YouTube.
  21. ↑ David Letterman will stay at CBS. Entertainment Weekly. March 11, 2002. http://www.ew.com/ew/article/0,,216668,00.html. Consultáu'l March 29, 2008. 
  22. ↑ Carter, Bill (November 3, 2002). «In the Land of the Insomniac, the Narcoleptic Wants to Be King». The New York Times.
  23. ↑ «Making Right Turn, McCain Embraces Falwell». ABC News (April 14, 2006). Consultáu'l October 8, 2008.
  24. ↑ Madison, Lincoln (April 5, 2006). «John McCain on The Daily Show». The Third Path. Blogspot. Consultáu'l July 26, 2006.
  25. ↑ «Transcripts: The Situation Room». The Situation Room (CNN). March 15, 2006. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0605/15/sitroom.01.html. Consultáu'l July 26, 2006. 
  26. ↑ «John McCain on The Daily Show». Comedy Central. Consultáu'l April 4, 2006.
  27. ↑ «"Jon Stewart of "The Daily Show" Weighs in on Sarah Palin, Hurricane Gustav and the Media's Coverage of the Conventions"» (September 1, 2008).
  28. ↑ «Is Jon Stewart the Most Trusted Man in America?». The New York Times. August 15, 2008. https://www.nytimes.com/2008/08/17/arts/television/17kaku.html. 
  29. ↑ «Jon Stewart's apology to Harry Truman». The Week. Consultáu'l September 17, 2010.
  30. ↑ Dennis Perrin: Why Did Jon Stewart Apologize?. Huffingtonpost.com. May 3, 2009. http://www.huffingtonpost.com/dennis-perrin/why-did-jon-stewart-apolo_b_195147.html. Consultáu'l September 17, 2010. 
  31. ↑ «Harry Truman Was Not a War Criminal - Video Clip | Comedy Central». The Daily Show (April 30, 2009). Consultáu'l August 24, 2014.
  32. ↑ «History News Network». Hnn.us (May 3, 2009). Consultáu'l September 17, 2010.
  33. ↑ Jon Stewart's Punching Bag, Fox News. April 23, 2010. http://www.nytimes.com/2010/04/24/arts/television/24stewart.html?scp=2&sq=jon%20stewart&st=cse. Consultáu'l April 24, 2010. 
  34. ↑ «Who Makes How Much». New York magacín. Consultáu'l April 23, 2008.
  35. ↑ The Celebrity 100. Forbes.com. June 11, 2008. http://www.forbes.com/lists/2008/53/celebrities08_Jon-Stewart_JZY4.html. Consultáu'l July 22, 2008. 
  36. ↑ «Jon Stewart Rally Attracts Estimated 215,000». CBS News. October 30, 2010. http://www.cbsnews.com/8301-503544_162-20021284-503544.html. Consultáu'l December 30, 2010. 
  37. ↑ White House Lauds Jon Stewart for Pushing Passage of 9/11 Health Bill. CBS News. December 24, 2010. http://www.cbsnews.com/8301-503544_162-20026333-503544.html. Consultáu'l December 30, 2010. 
  38. ↑ Snyder, Steven James "The Night Shift: Jon Stewart Confronts the Arizona Shootings, Makes a Passionate Appeal For Sanity and Hope", TIME Magazine Online. Retrieved February 18, 2011
  39. ↑ Linkins, Jason "Stewart, Colbert Draw Contrasts In Response To Tucson Shooting", Huffington Post Online. Retrieved February 18, 2011
  40. ↑ «News Analysis; Jon Stewart's Advocacy Role in 9/11 Bill Passage». The New York Times. December 27, 2010. http://www.nytimes.com/2010/12/27/business/media/27stewart.html?_r=1&scp=2&sq=jon%20stewart&st=cse. Consultáu'l December 30, 2010. 
  41. ↑ «The serious side of Jon Stewart». The Independent (UK). December 30, 2010. http://www.independent.co.uk/news/people/news/the-serious-side-of-jon-stewart-2171794.html. Consultáu'l December 30, 2010. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «Jon Stewart's secret White House visits». Politico. http://www.politico.com/axenda/story/2015/07/jon-stewarts-secret-white-house-visits-000178. Consultáu'l August 3, 2015. 
  43. ↑ Jung, Y. Alex (July 23, 2015). «Jon Stewart Told Wyatt Cenac to 'F*ck Off' When He Was Challenged About Race». Vulture.com.
  44. ↑ «Jon Stewart to Take Summer Break from 'Daily Show' to Direct a Movie». The Hollywood Reporter. March 5, 2013. http://www.hollywoodreporter.com/live-feed/jon-stewart-take-summer-break-426109. 
  45. ↑ «The Daily Show, Jun 6 2013» (June 6, 2013). Consultáu'l June 12, 2013.
  46. ↑ «The Daily Show, Jun 10 2013» (June 10, 2013). Consultáu'l June 18, 2013.
  47. ↑ «TV's Highest Paid Stars: What They Earn». TV Guide. Consultáu'l August 21, 2013.
  48. ↑ «Jon Stewart says he's leaving The Daily Show». avclub.com. Consultáu'l March 13, 2015.
  49. ↑ http://www.satxdailynews.com/entertainment/jon-stewart-to-step-down-as-host-of-the-daily-show/
  50. ↑ «Jon Stewart Is Ready for 'Next Iteration' of 'The Daily Show'». Rolling Stone.
  51. ↑ «Jon Stewart Announces When He's Leaving The Daily Show».
  52. ↑ «Jon Stewart Met Privately With Obama at White House». New York Times. July 28, 2015. http://www.nytimes.com/2015/07/29/us/politics/jon-stewart-secretly-met-with-obama-at-white-house.html. Consultáu'l August 3, 2015. 
  53. ↑ Jon Stewart: Meeting with Obama wasn't a secret. Yahoo!. July 30, 2015. http://news.yahoo.com/jon-stewart-meeting-obama-wasnt-secret-151920876.html. Consultáu'l August 3, 2015. 
  54. ↑ Laughs and Some Tears as Jon Stewart Hosts Last 'Daily Show'. NBC News. August 7, 2015. Archivado del original el August 7, 2015. https://web.archive.org/web/20150807170602/http://www.nbcnews.com/pop-culture/tv/laughs-some-tears-jon-stewart-hosts-last-daily-show-n405716. Consultáu'l August 7, 2015. 
  55. ↑ Stone, Rolling. «Jon Stewart Interviews Bruce Springsteen for Rolling Stone». Rollingstone.com. Consultáu'l August 24, 2014.
  56. ↑ Vigoda, Arlene;Susan Wloszczyna (August 27, 1996). «Out of the Club». USA Today. Consultáu'l June 3, 2008.
  57. ↑ «Monitor». Entertainment Weekly. November 17, 1995. http://www.ew.com/ew/article/0,,299594,00.html. Consultáu'l March 3, 2007. 
  58. ↑ Jon Stewart looks Óscar in the eye. USA Today. February 19, 2006. http://www.usatoday.com/life/people/2006-02-19-jon-stewart_x.htm?POE=LIFISVA. Consultáu'l June 4, 2008. 
  59. ↑ «CNN Larry King Live: Interview With Jon Stewart». Larry King Live (CNN.com). February 27, 2006. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0602/27/lkl.01.html. Consultáu'l June 4, 2008. 
  60. ↑ Jon Stewart: TV Mogul. Y! Online. February 15, 2005. 
  61. ↑ Comedy Inks Deal with Stewart's Busboy. Adweek. February 18, 2005. http://www.allbusiness.com/services/business-services-miscellaneous-business/4762101-1.html. Consultáu'l October 8, 2008. 
  62. ↑ Jon Stewart, Comedy Central Sign Deal. The Los Angeles Times. February 18, 2005. http://articles.latimes.com/2005/feb/16/entertainment/et-stewart16. Consultáu'l October 8, 2008. 
  63. ↑ «Optioned Stories: Jon Stewart Buys a Journalist's Tale; Don Murphy Takes Cory Doctorow's Latest Novel». Slashfilm. Consultáu'l June 8, 2011.
  64. ↑ Jon Stewart to Direct Serious Film, Will Take Hiatus From 'Daily Show. March 5, 2013. http://artsbeat.blogs.nytimes.com/2013/03/05/jon-stewart-to-direct-serious-filme-will-take-hiatus-from-daily-show/?hp. Consultáu'l March 5, 2013. 
  65. ↑ Stewart to take time off from 'Daily Show,' direct feature filme. CNN.com. March 5, 2013. https://www.cnn.com/2013/03/05/showbiz/jon-stewart-daily-show-hiatus/index.html. Consultáu'l March 5, 2013. 
  66. ↑ Jon Stewart brings an Iranian-Canadian's story to TIFF, Emma Teitel, Maclean's, September 13, 2014
  67. ↑ «Jon Stewart Is Ready for 'Next Iteration' of 'Daily Show' - Rolling Stone». Rolling Stone. Consultáu'l March 13, 2015.
  68. ↑ «Jon Stewart Reveals Hopes For 'Daily Show' Successor, Talks Future Plans».

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Jon_Stewart&oldid=4027776»