Wikipedia

Julia Child

Julia Child (de nacencia Julia Carolyn McWilliams;[8] Pasadena, California, 15 d'agostu de 1912–Montecito, California, 13 d'agostu de 2004) foi una chef, autora y presentadora de televisión d'Estaos Xuníos. Foi reconocida por facilitar la gastronomía francesa al públicu del so país col llanzamientu del so llibru de cocina, Mastering the Art of French Cooking —Apoderando l'arte de la cocina francesa—. Tamién tuvo una influencia notable gracies a los sos programes de televisión. El más destacáu d'ellos foi The French Chef, estrenáu en 1963.

Julia Child
Vida
Nacimientu Pasadena, 15 d'agostu de 1912[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos [2]
Muerte Santa Barbara, 13 d'agostu de 2004[3] (91 años)
Causa de la muerte insuficiencia renal
Familia
Padre John McWilliams Jr.
Madre Julia Carolyn Weston
Casada con Paul Cushing Child (1946 – 1994)
Estudios
Estudios Smith College (es) Traducir
Le Cordon Bleu (es) Traducir
The Branson School (en) Traducir
Polytechnic School (en) Traducir
Llingües falaes inglés[4]
Oficiu escritora, cocinera, presentadora de televisión, copywriter (en) Traducir, mecanógrafa, asistenta d'investigación, auxiliar administrativo (es) Traducir, oficinista
Altor 1,88 m
Llugares de trabayu Chongqing, Washington DC, Kandy, Washington DC y Beverly Hills
Emplegadores W. & J. Sloane (en) Traducir  (1935 –  1939)
Office of Strategic Services (es) Traducir  (agostu 1942 –  14 avientu 1945)
Trabayos destacaos The French Chef
El arte de la cocina francesa (es) Traducir
Premios
Miembru de Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
IMDb nm0157463
Cambiar los datos en Wikidata

Infancia y educación

editar

Child nació col nome de Julia Carolyn McWilliams en Pasadena, California. El so padre foi John McWilliams (fíu) y la so madre Julia Carolyn «Caru» Weston. Julia Child foi la fía mayor de la pareya, tuvo un hermanu, John III (1914–2002), y una hermana, Dorothy Dean Cousins (1917–2006).[9]

Child asistó a la Escuela Politéunica de Westridge dende cuartu a novenu grau, y depués prosiguió los sos estudios nel internáu Katherine Branson School en Ross, California. Julia practicaba tenis, golf y baloncestu dende neña, costume que caltuvo mientres estudiaba nel Smith College, del cual graduóse en 1934 con una llicenciatura n'historia.[10]

Al completar los sos estudios universitarios, Julia Child camudar a la ciudá de Nueva York, onde s'emplegó como redactora publicitaria pal departamentu de publicidá de la compañía W & J Sloane. Cuando tornó a California en 1937, dedicar a escribir pa publicaciones locales, trabayar en publicidá y faer voluntariáu na Lliga Xuvenil de Pasadena.[11]

Segunda Guerra Mundial

editar

Child xunir a la Office of Strategic Services (OSS) dempués d'enterase de que yera demasiáu alta p'apuntase nel cuerpu femenil armáu o na Armada de los Estaos Xuníos.[12] Empezó la so carrera na OSS como mecanógrafa en Washington, pero pola so educación y esperiencia nun pasó enforma tiempu primero que-y dieren un puestu de mayor responsabilidá como investigadora secreta pa la cabeza de la OSS, Xeneral William J. Donovan.[13]

Como asistente d'investigación na división d'Intelixencia Secreta escribió 10,000 nomes en tarxetes blanques que sirvíen pa sigui-y la pista a los oficiales. Mientres un añu trabayó na OSS Seición de Rescates d'Emerxencia (YES n'inglés) en Washington, D.C. como archivera y dempués como asistente nel desenvolvimientu d'un empuste de tiburones que yera necesariu p'asegurar que los tiburones nun españaríen les bombes que taben dirixíes escontra los submarinos alemanes (O-Boot). En 1944 destinóse-y a Kandy, Ceylon (Agora Sri Lanka), onde les sos responsabilidaes incluyíen el "rexistru, catalogación y canalización d'un gran volume de comunicación altamente clasificada" pa les estaciones clandestines n'Asia de la OSS.[14] Foi destinada a China, onde recibió l'Emblema de Serviciu Civil como cabeza del Rexistru Secretarial de la OSS.[15] Polos sos servicios, Child recibió un premiu que destacaba toles sos virtúes, onde s'incluyíen la so "determinación y positividad"[13] Como munchos otros rexistros de la OSS, el suyu foi desclasificáu nel 2008 y a diferencia de munchos otros, ta disponible n'internet.[16]

Mientres la so estancia en Ceylon, conoció a Paul Cushing Child, que tamién yera emplegáu de la OSS; contraxeron matrimoniu'l 1 de setiembre de 1946 en Lumberville, Pennsylvania,[17] y dempués camudáronse a Washington D.C. Siendo Paul un nativu de Nueva Jersey[18] que viviera en París como artista y poeta, yera conocíu pol so cielu la boca sofisticáu,[19] ya introdució a la so esposa a la cocina fina. Él xunióse al Serviciu Foranu de los Estaos Xuníos y en 1948 la pareya camudar a París cuando'l Departamentu d'Estáu de los Estaos Xuníos asignólu a Paul como oficial na Axencia d'información de los Estaos Xuníos.[15] La pareya nun tuvo fíos.

Francia na post-guerra

editar

En repitíes ocasiones, Child recuerda la so primer comida en Rouen como una revelación culinaria; nuna ocasión, ella describió la so esperiencia d'haber comíu orca Meunière y vinu fino al periódicu The New York Times como "l'apertura de la so alma y espíritu". En París, ella estudió na aclamada escuela de cocina Le Cordon Bleu para dempués estudiar de manera privada con Max Bugnard.[20] Child xunir al club de cocina femenil Cercle des Gourmettes, al traviés del cual conoció a Simone Beck, quien taba escribiendo un llibru de cocina francesa p'americanos cola so amiga y colega Louisette Bertholle. Beck propúnxo-y a Child que se xuniera al proyeutu p'asina atraer al mercáu americanu. En 1951, Child, Beck y Bertholle empezaron a dar clases a muyeres americanes que vivíen en Francia, dende la cocina de Julia, nomando la escuela École des trois gourmandes (La Escuela de los Trés Amigos de la Comida). Yá que mientres la siguiente década, los Child camudar en repitíes ocasiones alredor d'Europa hasta finalmente asitiase en Cambridge (Massachusetts), los trés investigaron y probaron munches recetes. Child traducía del francés al inglés, detallando les recetes escoyíes por que fueren más práutiques ya interesantes.

En 1963, los Child construyeron un llar cerca de Provence ciudá de Plascassier nes llombes más arriba de Cannes na propiedá de la co-autora Simone Beck y el so maríu Jean Fischbacher. Los Child llamar "La Pitchoune", una pallabra del dialectuProvenzal (occitanu) que significa "el pequeñu" pero col tiempu la propiedá foi adquiriendo'l llamatu de "La Peetch".[21]

Carrera nos Medios

editar

Los trés supuestes autores primeramente roblaron un contratu cola editorial Houghton Mifflin Harcourt, quien más palantre refugaría'l manuscritu por asemeyase tantu a una enciclopedia. Finalmente, en 1961 foi publicáu pola editorial Alfred A. Knopf un llibru de 726 páxines que llevaría por nome "L'arte de la comida francesa".[22] Esta publicación foi un best-seller y críticamente aclamáu, gracies al interés del públicu americanu escontra la cultura francesa a principios de la década de los sesenta. Foi emponderáu poles sos ilustración auxiliares y la so atención precisa escontra los detalles, amás de faer a l'alta cocina daqué accesible; esti llibru sigue siendo impresu y ye consideráu como un trabayu culinariu seminal.Siguíu a esti ésitu, Child redacto dellos artículos pa revistes y una columna pal periódicu The Boston Globe. Ella viviría pa publicar casi venti títulos sol so nome y el d'otros. Munchos d'ellos, anque non toos, taben rellacionaos colos sos shows en televisión. El so últimu llibru foi autobiográficu: My Life in France (La mio vida en Francia), y foi publicáu dempués de la so muerte nel 2006 y foi escritu al par del so sobrín, Alex Prud'homme. Esti llibru rellata la vida de Child col so maríu, Paul Child, na Francia de la post-guerra.

El chef francés y llibros rellacionaos

editar
Artículu principal: The French Chef
 
Julia Child en KUHT

En 1962, l'apaición de Child nun show de reseñes de llibros de la estación "National Educational Television" de Boston, dio pasu a la conceptualización del so primer show televisivu de cocina. Esto debió a que los televidentes esfrutaron de la so demostración de cómo cocinar un omelette. The French Chef tuvo'l so debú'l 11 de febreru de 1963 na canal de WGBH-TV y foi un ésitu inmediatu. El show caltener al aire na televisión americana por diez años y ganó'l premiu Peabody según un Emmy, incluyendo'l primer premiu Emmy a meyor programa educativu. A pesar de qu'ella nun foi la primera chef na televisión, Child foi la más vista. Ella atraía a l'audiencia más variada col so entusiasmu, la so distintiva y xibladora voz y la so despreocupada forma d'enseñar. En 1972, "El chef francés" convertir nel primer programa de televisión con subtítulos pa los sordos.

El segundu llibru de Child, "El llibru de cocina del Chef francés", yera una coleición de les recetes qu'ella demostrara nel show. A esta publicación siguiólu en 1971 "L'arte de la cocina francesa, volume 2" cola collaboración de Simone Beck pero non de Louisette Bertholle, una y bones la rellación profesional con ella habíase termináu. El cuartu llibru de Child, "Dende la cocina de Julia Child", foi ilustráu poles fotografíes del so maríu y documentaba la serie a color de "El chef francés", según una estensa llibrería de notes de cocina compiladas por Child mientres el cursu del programa. [ensin referencies]

Carrera Tardida

editar
 
La cocina de Julia Child nel Smithsonian National Museum of American History.

Nes décades de los setenta y ochenta, Child foi la estrella de numberosos programes de telvisión, incluyendo "Julia Child & Compañía", "Julia Child & más Compañía" y "Cenando onde Julia". El so llibru de 1979, "Julia Child y más Compañía", ganó'l Premiu Nacional del Llibru na categoría d'interés actual.[23] En 1981 ella fundó l'Institutu Americanu del Vinu y la Comida,[24] colos vinateros Robert Mondavi y Richard Graff, y otros pa "avanzar l'entendimientu, l'apreciación y calidá del vinu y la comida", una llucha qu'ella yá empezara colos sos llibros y apaiciones en televisión. En 1989 ella publicó'l so Magnum opus: un llibru xuntu y una coleición de videos demostrativos llamaos "La Forma de Cocinar" (The Way To Cook n'inglés).

Child estelarizó otres cuatro series na década de los noventa que figuraben a chefs invitaos: "Cocinando colos Masterchefs", "Na cocina de Julia con Masterchefs", "Enfornando con Julia" y "Julia Child & Jacques Pépin Cocinen dende Casa". Ella collaboró con Jacques Pépin en múltiples ocasiones en programes de televisión y llibros de cocina. Tolos llibros de Child d'esta dómina derivar de les series de televisión colos mesmos nomes.

L'usu constante d'ingredientes como mantega y crema per parte de Child, foi cuestionáu por críticos de comida y nutriólogos. Ella comentaba sobre estes crítiques realizaes a lo llargo de la so carrera y predicía qu'un "mieu fanatista escontra la comida" tendría llugar nos vezos alimenticios del país, y que la concentración escesiva na nutrición résta-y prestar a la comida.[25][26] Nuna entrevista realizada en 1990, Child dixo: "Toos tán esaxerando. Si'l mieu a la comida continua, va ser el fin de la gastronomía nos Estaos Xuníos. Afortunadamente, los franceses nun sufren de la mesma histeria que nós. Tendríamos De esfrutar la comida y prestanos. Ye unu de los placeres más senciellos y bellos na vida".[27]

 
La cocina de Julia Child

La Cocina de Julia Child diseñada pol so maríu, foi'l set de trés de los sos programes de televisión. Agora permanez espuesta nel Muséu Nacional d'Historia d'Estaos Xuníos en Washington, D.C. Empezando con "Na cocina de Julia con Masterchefs", la cocina de la casa de los Child en Cambridge tresformar nun set totalmente funcional, con llume profesional, trés cámares asitiaes pa consiguir tolos ángulos del cuartu y una gran islla central con una estufa de gas d'un llau y una estufa llétrica del otru. Sicasí'l restu de los electrodomésticos dexáronse intactos, incluyíu'l so "fornu de paré cola puerta que rechina".[28] Esta cocina foi anfitriona de casi toles series de televisión de Julia na década de los noventa.

Últimos años y póstumos

editar
 
La firma de Julia Child

Dempués de la muerte de la so quería amiga Simone Beck, Child arrezagó La Pitchoune dempués d'una estadía d'un mes de duración en xunu de 1992 cola so familia, la so sobrina Phila y el so bon amigu y biógrafu Noël Riley Fitch. Ella apurrió-y les llaves de la propiedá a la hermana de Jean Fischbacher, xusto como lo prometieren ella y Paul trenta años antes. Asina mesmu en 1992, Julia pasó cinco díes en Sicilia na Vinatería Regaleali. El periodista Bob Spitz pasó un tiempu curtiu con Julia mientres esi periodu ente que él realizaba investigaciones pa la so entós obra en progresu History of Eating and Cooking in America.

Spitz tomó notes y grabaciones de les sos conversaciones con Child, que sirviríen como base pa la segunda biografía de Julia publicada'l 7 d'agostu del 2012 (Knopf), cinco díes antes del aniversariu númberu cien de la so nacencia.[29][30] Paul Child, quien yera diez años mayor que la so esposa, morrió en 1994 dempués de vivir nun asilu pa vieyos per cinco años dempués de sufrir una serie d'infartos en 1989.[31]

Nel 2001, Child camudar a una comunidá de retiru, donando la so casa y oficina al Smith College, quien darréu vendió la casa.[32] Ella donó la cocina que'l so maríu diseñó pa ella y que fuera l'escenariu de trés de les sos series de televisión al Muséu Nacional d'Historia Americana, onde agora permanez n'exhibición.[33] Los sos icónicas olles y sartenes de cobre yeren exhibíes en COPIA en Napa, California, hasta agostu de 2009, cuando les axuntó cola so cocina nel Muséu Nacional d'Historia Americana Smithsonian en Washington, D.C.

 
La Rosa de Julia Child ye conocida polos sos floriamientos marielles.

Nel 2000, Child recibió la Lexón d'Honor Francés[34][35] y foi escoyida como compañera de l'Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos[36] Galardonóse-y cola Medaya Presidencial de la Llibertá nel 2003; ella tamién recibió doctoraos d'honor de la Universidá de Harvard, Universidá Johnson & Wales (1995), Smith College (la so alma mater), Universidá Brown (2000),[37] y munches otres universidaes.

El 13 d'agostu de 2004, Julia Child morrió d'Insuficiencia renal na so casa de retiru, Casa Dorinda en Montecito, California, dos díes antes del so cumpleaños númberu 92.[38] La so última cena foi Sopa de cebolla francesa.[39] Child terminó'l so últimu llibru "La mio vida en Francia" cola frase: "...pensar sobre eso recuérdame que los placeres de la mesa y de la vida, son infinitos... Toujours bon appétit! (bon provechu siempres)[31]

Legáu

editar

La Fundación Julia Child

editar

Entá en vida, en 1995, Julia Child estableció La Fundación pa la Gastronomía y Artes Culinaries Julia Child; una fundación privada qu'ufierta subvenciones que siguiríen col so trabayu de vida. La Fundación taba asitiada orixinalmente en Massachusetts pero depués foi treslladada a Santa Barbara, California, onde ye sede. La Fundación permaneció inactiva hasta dempués de la muerte de Julia nel 2004 y da subvenciones a otres organizaciones ensin fines d'arriquecimientu.[40] Estes subventions sofiten a la gastronomía principalmente, pero tamién sofita les artes culinaries y el desenvolvimientu profesional del mundu de la comida; toes tema de suma importancia pa Julia Child mientres la so vida. La páxina web de La Fundación aprove una llista detallada colos nomes de les organizaciones que recibieron la so ayuda xunto con una descrpición de la mesma.[41] Amás de dar sofitos económicos, La Fundación foi establecida pa protexer el legáu de Julia; ye menester de la organización dar permisos pal usu d'imáxenes de Julia Child o cachos del so trabayu. Munchos d'estos derechos son compartíos con otres organizaciones como les editoriales que lu publicaron y la llibrería Schlesinger nel Radcliffe College na Universidá de Harvard. Apocayá, La Fundación tuvo más activa tocantes a la proteición d'estos derechos póstumos. Como yá yera característicu en Child la so oposición a los endosos, La Fundación tamién tien una pólitica asemeyada en cuanto al usu del nome ya imáxenes de Julia con propósitos comerciales refierse.[42]

Homenaxes y Tributos

editar

La "Rosa de Julia Child", tamién conocida nes Naciones Xuníes como una rosa "Absolutamente Fabulosa", ye una rosa floribunda de color doráu nomada n'honor de Child.[43][44][45]

Premios y nominaciones

editar
Premios
  • 1965: Peabody Award pa Premiu Personal por The French Chef
  • 1966: Emmy por Llogros en Televisión Educativa- Individual por The French Chef
  • 1980: U.S. National Book Awards pa Interés Actual por Julia Child and More Company[23]
  • 1996: Daytime Emmy Award pa Serviciu Sobresaliente como Anfitriona d'un Show en In Julia's Kitchen with Master Chefs
  • 2001: Daytime Emmy Award pa Serviciu Sobresaliente como Anfitriona d'un Show en Julia & Jacques Cooking at Home
Nominaciones
  • 1972: Emmy pa Clasificación Especial en Programa Sobresaliente y Llogros Personalest – na Programación Xeneral en The French Chef
  • 1994: Emmy pa Serie Informativa Sobresaliente en Cooking with Master Chefs
  • 1997: Daytime Emmy Award pa Serviciu Sobresaliente como Anfitriona d'un Show en Baking with Julia
  • 1999: Daytime Emmy Award pa Serviciu Sobresaliente como Anfitriona d'un Show en Baking with Julia
  • 2000: Daytime Emmy Award pa Serviciu Sobresaliente como Anfitriona d'un Show en Julia & Jacques Cooking at Home
editar

Child yera la favorita de les audiencies dende'l momentu del so debú na televisión pública en 1963, y foi una parte familiar de la cultura americano y suxeto de numberoses referencies culturales, incluyíes numberoses parodies en televisión, radio y cápsules. El so gran ésitu al aire puede haber estáu xuníu al so refrescante puntu de vista escontra'l xéneru, "Yo creo que tienes que decidir quién ye la to audiencia. Si nun escueyes a la to audiencia tas perdíu porque non te tas comunicando con naide. La mio audiencia son les persones a les que-yos gusta cocinar y deseyen aprender a faelo bien." En 1996, Julia Child foi ranqueada númberu 46 na llista de les 50 más grande estrelles de la televisión de tolos tiempos na guía de televisión americana: TV Guide.[46]

Na Música

editar
  • El cantar de los BOBs' nel 2013 de "Julia ye bien alta" (del álbum Biographies) ye un cantar a cappella/rap que recuenta'l camín al ésitu, incluyida la dómina na que trabayaba pal gobiernu Norte Americanu como asistente de la intelixencia secrereta ("Her time was well spent / She got acknowledgement / She even helped develop shark repellent!"). The title is a reference to her ineligibility for certain military service due to her height. ("She's too tall to be a spy / But not too tall to bake a cuerpu...") Esti cantar foi incluyida na primer ronda de los Grammy nel 2013 como "Meyor cantar Rap" y "Meyor Puesta n'Escena de Rap".

En Películes

editar
  • Jean Stapleton impersonó a Child nel musical de 1989 Bon Appétit!, basáu nuna de les lleiciones de cocina en televisión de Julia. El títulu del musical derivar de la frase de despidida qu'utilizaba nos sos programes de televisión: "This is Julia Child. Bon appétit!"
  • En 1993, Child foi la voz del Dr. Juliet Bleeb na película infantil We're Back! A Dinosaur's Story.
  • Nel filme Mrs. Doubtfire Robin Williams, amarutáu de muyer, vía los videos de Julia Child p'aprender a cocinar y caltener les apariencies de ser una neñera escelente.
  • Ver Julie/Julia debaxo

Impresu

editar
  • En 1966, Child foi was destacadaen la portada de la revista Time col títulu "Our Lady of the Ladle" (Nuesa Señora del Cuyarón).

En televisión

editar
  • Ella foi la inspiración del personaxe "Julia Grownup" nel programa de la cadena de Sesame Workshop, The Electric Company (1971–1977).
  • En 1978 el programa Saturday Night Live fixo una skit (episode 74[47]), onde ella foi asonsañada por Dan Aykroyd, quien nel so papel como Julia Child, siguió col show" a pesar de tase sangrando d'una cortada nel matapioyos, hasta eventualmente esmorecese mientres aconseyaba "caltener el fégadu de pollu" pa detener los sangraos. A Child gustó-y tanto esta parodia, que-y la amosaba a los sos amigos en distintes fiestes.[29]
  • Foi asonsañada en The Cosby Show nel episodiu de 1984 tituláu "Bon Jour Sondra" polos personaxes Cliff and Theo Huxtable.[48]
  • Ella apaeció nel episodiu de This Old House como diseñadora de la cocina. This Old House foi llanzáu al aire en 1979 por Russell Morash, quien lu ayudar a crear The French Chef with Julia Child.[49]
  • En 1982, ella foi impersonada por John Candy nun sketch pa la Second City Television, "Battle of the PBS Stars," nel cual ella formó parte nuna guerra de boxéu en contra del so compañeru na PBS, Mr. Rogers, quien foi asonsañáu por Martin Short. Julia perdió la engarradiella dempués de ser cutida delles vegaes na cabeza per parte del títere de Rogers.[50]

Julie/Julia

editar

Nel 2002, Child foi la inspiración del "Proyeutu de Julie/Julia, un popular blogue de cocina escritu por Julie Powell; este foi la base del llibru bestseller de Powell nel 2005: "Julie y Julia: 365 díes, 524 recetes y una cocina nun departamentu pequeñu". La versión del llibru de portaes de papel se retituló "Julie y Julia: Un añu Cocinando Peligrosamente".[51][52][53] En xunto col blogue, el llibru y la memoir de Child My Life in France, nació la inspiración de la película del 2009 Julie & Julia na cual Meryl Streep personifica a Child. Pola so actuación, Streep recibió una nominación Óscar a la meyor actriz.

Reportóse que Child nun taba complacida pol blogue de Powell, creyendo que la determinación de Powell's por recrear toles recetes de Mastering the Art of French Cooking nun añu nun yera más qu'un actu pa llamar l'atención. La editora de Child, Judith Jones, dixo nuna entrevista "dicir groseríes mientres cocines nun nos paez curiosu nin al mio nin a Julia. Sía que non, Julia nun quier sofitar estes aiciones. Lo que puede percibise del blogue ye que namái quería llamar l'atención. Ella nunca describía los resultaos finales, nin que tan deliciosu resultara nin lo qu'había aprendíu. Julia nun-y emprestaba atención a los bobos, si entienden lo que quiero dicir".[54]

Televisión

editar
  • The French Chef (1963–1973)
  • Julia Child & Company (1978–1979)
  • Julia Child & More Company (1980–1982)
  • 'Dinner at Julia's (1983–1985)
  • The Way to Cook (1989)
  • A Birthday Party for Julia Child: Compliments to the Chef (1992)
  • Cooking with Master Chefs: Hosted by Julia Child (1993–1994)
  • Cooking In Concert: Julia Child & Jacques Pepin (1993)
  • In Julia's Kitchen with Master Chefs (1994–1996)
  • Baking with Julia (1996–1998)
  • Julia & Jacques Cooking at Home (1999–2000)
  • Julia Child's Kitchen Wisdom, (2000)

DVD

editar
  • Julia Child's Kitchen Wisdom (2000)
  • Julia and Jacques: Cooking at Home (2003)
  • Julia Child: America's Favorite Chef (2004)
  • The French Chef: Volume One (2005)
  • The French Chef: Volume Two (2005)
  • Julia Child! The French Chef (2006)
  • The Way To Cook (2009)
  • Baking With Julia (2009)

Llibros

editar

Llibros alrodiu de Child

editar

Filmes alrodiu de Child

editar
  • Producíu por WGBH, un documental d'una hora, Julia Child! La chef favorita d'América, foi llanzáu como'l primer episodiu de la serie con 18 temporaes de PBSAmerican Masters (2004). La película combinaba material cinematográficu perteneciente a Child con material cinematográficu de les persones qu'influyó ya influyeron la so vida y trabayu.[55][56]
  • Julie & Julia (2009) ye una película afecha por Nora Ephron de memories d'un infante La mio vida en Francia y de les memories de Julie Powell's. Meryl Streep tomó'l papel de Child; La película ganó un Golden Globe Award por Meyor actriz, papel principal nun musical o comedia.
  • Otra filmación titulada Sopa primordial con Julia Child tuvo n'exhibición nos museos Smithsonian National Air and Space Museum's Life in the Universegalería dende 1976 hasta'l zarru de la galería.
  • Keep On Cooking – Julia Child Remixed: Un video producíu para PBS por John D. Boswell (tamién conocíu como melodysheep)como parte de la serie PBS Icons Remixed en conmemoración del cumpleaños númberu 100 de Child. La voz de Child foi modificada a una melodía que'l so orixe ye una serie de muestres vocales provenientes de video clips de les series de televisión de Child.

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0157463. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ Afirmao en: LIBRIS. Identificador de Libris: tr57915c1wbvhkh. Data d'espublización: 27 agostu 2004. Data de consulta: 24 agostu 2018. Editorial: Biblioteca Nacional de Suecia.
  3. ↑ «Julia Child: bon appétit» (13 agostu 2004).
  4. ↑ Identificador CONOR.SI: 61872227. Afirmao en: CONOR.SI.
  5. ↑ «Julia Child - Living Legends». Biblioteca del Congresu d'Estaos Xuníos.
  6. ↑ URL de la referencia: https://www.nationalbook.org/books/julia-child-more-company/.
  7. ↑ «Julia Child». Salón Nacional de la Fama de Mujeres.
  8. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Archive Interview
  9. ↑ The Biography of Julia Child, Noel Riley Fitch, pg. 169, paragraph 2..."Dorothy (at six feet four)"
  10. ↑ «Farewell, "French Chef» (inglés). Smith College (Seronda de 2004). Consultáu'l 2 de mayu de 2015.
  11. ↑ «The Junior League Asks: So What Else Was Julia Child Known For?».
  12. ↑ Child, Julia; Prud'homme, Alex (2006). Random House: My Life in France. ISBN 978-0-307-27769-5.
  13. ↑ 13,0 13,1 «Julia Child Dished Out ... Spy Secrets?». ABC (14 d'agostu de 2008). Consultáu'l 16 de febreru de 2010.
  14. ↑ «Files from WWII Office of Strategic Services are secret no more». Los Angeles Times. 15 d'agostu de 2008. http://www.latimes.com/news/nationworld/nation/la-na-archives15-2008aug15,0,1415513.story. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «A Look Back ... Julia Child: Life Before French Cuisine». Central Intelligence Agency (13 d'avientu de 2007). Consultáu'l 1 de febreru de 2008.
  16. ↑ Julia McWilliams, ARC Identifier 2180661, Office of Strategic Services Personnel Files from World War II
  17. ↑ «Julia Child». Cooksinfo.com. http://www.practicallyedible.com/edible.nsf/pages/juliachild. 
  18. ↑ «Paul Child, Artist, Dies». The New York Times. 14 de mayu de 1994. http://www.nytimes.com/1994/05/14/obituaries/paul-child-artist-dies-at-92.html. Consultáu'l 24 de mayu de 2013. 
  19. ↑ Julia Child: bon appétit: Celebrated cook taught America to relish life's bounty. MSNBC. 13 d'agostu de 2004. http://www.msnbc.msn.com/id/3694953. Consultáu'l 30 de setiembre de 2006. 
  20. ↑ William Grimes (11 d'abril de 2006). «Books: My Life in France». The New York Times. http://www.nytimes.com/2006/04/11/arts/11iht-bookwed.html. Consultáu'l 24 de mayu de 2013. 
  21. ↑ Child, Julia; Prud'homme, Alex (2006). Random House: My Life in France. ISBN 978-0-307-27769-5.
  22. ↑ J.C. Maçek III (13 d'agostu de 2012). «Bless This Mess: Sweeping the Kitchen with Julia Child». PopMatters.
  23. ↑ 23,0 23,1 "National Book Awards – 1980". National Book Foundation. Retrieved 2012-03-09.
    There was a "Contemporary" or "Current" award category from 1972 to 1980.
  24. ↑ «American Institute of Wine and Food».
  25. ↑ «Savoring the World According to Julia». New York Times. 11 d'ochobre de 1989. http://www.nytimes.com/1989/10/11/garden/savoring-the-world-according-to-julia.html. 
  26. ↑ «After 48 Years, Julia Child Has a Big Best Seller, Butter and All». New York Times. 23 d'agostu de 2009. http://www.nytimes.com/2009/08/24/business/24julia.html. 
  27. ↑ «Julia Child Boiling, Answers Her Critics». New York Times. 19 de xunu de 1990. http://www.nytimes.com/1990/06/20/garden/julia-child-boiling-answers-her-critics.html. 
  28. ↑ Child, Julia (1995). Knopf: In Julia's Kitchen with Master Chefs. ISBN 0-679-43896-3.
  29. ↑ 29,0 29,1 Spitz, Bob. Vintage Books: Dearie: The Remarkable Life of Julia Child. ISBN 978-0-307-47341-7.
  30. ↑ "Biography reveals insecurities plagued Julia Child", CTV News, August 7, 2012
  31. ↑ 31,0 31,1 Child, Julia; Prud'homme, Alex (2006). Random House: My Life in France. ISBN 978-0-307-27769-5.
  32. ↑ «Gift from Julia Child Spurs Construction of First Campus Center at her Alma Mater, Smith College». Smith.edu (6 de mayu de 2002). Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  33. ↑ «Julia Child's Kitchen at the Smithsonian». Americanhistory.si.edu (14 de marzu de 2012). Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  34. ↑ «For a Cooking Legend, the Ultimate Dinner Was Served». The New York Times. 25 de payares de 2000. http://www.nytimes.com/2000/11/25/us/public-lives-for-a-cooking-legend-the-ultimate-dinner-was-served.html. Consultáu'l 12 de payares de 2006. 
  35. ↑ «Profile: "Julia Child"». Encyclopædia Britannica. Consultáu'l 13 de payares de 2006.
  36. ↑ «Book of Members, 1780–2010: Chapter C». American Academy of Arts and Sciences. Consultáu'l 12 de xunu de 2011.
  37. ↑ Brown will award 10 honorary degrees at Commencement May 29. Brown University News Service. 24 de mayu de 2000. http://brown.edu/Administration/News_Bureau/1999-00/99-130.html. Consultáu'l 24 de mayu de 2013. 
  38. ↑ «TV's French chef taught us how to cook with panache». San Francisco Chronicle. 14 d'agostu de 2004. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2004/08/14/MNG51886851.DTL. Consultáu'l 28 de xunu de 2008. 
  39. ↑ «The famous last meals of MJ, Julia Child, JFK, and 8 others». Yahoo!. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2012.
  40. ↑ «Welcome». The Julia Child Foundation for Gastronomy and the Culinary Arts. Consultáu'l 5 d'avientu de 2013.
  41. ↑ «Grants». The Julia Child Foundation for Gastronomy and the Culinary Arts. Consultáu'l 5 d'avientu de 2013.
  42. ↑ Llegal battle erupts over Julia Child images used in Thermador ads. 28 d'agostu de 2012. http://articles.latimes.com/2012/aug/28/news/la-dd-llegal-battle-erupts-over-julia-child-images-used-in-thermador-ads-20120828. Consultáu'l 5 d'avientu de 2013. 
  43. ↑ «Rose of the Year 2010: New at Hampton Court ‘09 - Graham Rice's New Plants Blogue». Consultáu'l 16 d'avientu de 2011.
  44. ↑ Romancing the Rose in Its Infinite Splendor, Glenn Collins, June 22, 2007, New York Times
  45. ↑ «Rose Trials Palmerston North, New Zealand». The World Federation of Rose Societies (4 d'avientu de 2011). Consultáu'l 16 d'avientu de 2011.
  46. ↑ «Special Collectors' Issue: 50 Greatest TV Stars of All Time». TV Guide (December 14–20). 1996. http://www.amiannoying.com/(S(ilbe3io1eaeucg5vjnkcwz1y))/collection.aspx?collection=1194. Consultáu'l 24 de mayu de 2013. 
  47. ↑ «SNL Transcripts: Eric Idle: 12/09/78: The French Chef». Snltranscripts.jt.org. Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  48. ↑ «The Cosby Show: Bon Jour Sondra». TV.com. Consultáu'l 14 d'agostu de 2012.
  49. ↑ This Old House: A Dream House
  50. ↑ «SCTV "Battle of the PBS Stars». Youtube.com. Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  51. ↑ Powell, Julie (25 d'agostu de 2002). «The Julie/Julia Project: Nobody here but us servantless American cooks...». Salon.com. Archiváu dende l'orixinal, el 13 d'ochobre de 2002. Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  52. ↑ «'Julie and Julia: 365 Days, 524 Recipes, 1 Tiny Apartment Kitchen'». Amazon.com. Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  53. ↑ Julie and Julia: My Year of Cooking Dangerously. «Julie and Julia: My Year of Cooking Dangerously». Amazon.com. Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  54. ↑ «Julia Child Considered 'The Julie/Julia Project' a Stunt». Eatmedaily.com (20 de xunetu de 2009). Consultáu'l 31 d'avientu de 2012.
  55. ↑ Mellowes, Marilyn (15 de xunu de 2005). «Julia Child: About Julia Child». American Masters. PBS. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de payares de 2015. Consultáu'l 13 de mayu de 2009.
  56. ↑ «"American Masters" Julia Child! America's Favorite Chef (2004)». IMDb. Consultáu'l 13 de mayu de 2009.

Enllaces esternos

editar









Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Julia_Child&oldid=4201870»