Wikipedia

Juscelino Kubitschek

Juscelino Kubitschek de Oliveira (12 de setiembre de 1902, Diamantina – 22 d'agostu de 1976, Resende (es) Traducir), conocíu como JK poles sos iniciales, foi Presidente de Brasil ente los años 1956 a 1961. Kubitschek foi un médicu y políticu brasilanu que tamién se desempeñó nos cargos d'alcalde de Belo Horizonte (1940-1945), gobernador de Minas Gerais (1951-1955) y en numberoses ocasiones exerció cargos llexislativos. Mientres el so presidencia amontóse la industrialización del país, que derivó nun aumentu escomanáu de la inflación, entamáronse numberoses obres públiques, tales como la espansión de la rede vial pa xunir los estaos brasilanos. Sicasí, el proyeutu más reconocíu de la so xestión foi la construcción de la nueva capital, Brasilia (coles mires de poblar l'interior del país), foi merecedor de diverses crítiques. La inauguración de Brasilia amosó al mundu'l potencial que tenía Brasil. El so mandatu tamién ye destacáu pola llegalidá y paz política qu'algamó mientres la so xestión, cuando Brasil venía d'un difícil marcu políticu. Tocantes a política esterior buscó un acercamientu colos Estaos Xuníos.[6][7]

Juscelino Kubitschek
senador de Brasil

4 ochobre 1961 - 8 xunu 1964
22. Presidente de Brasil

31 xineru 1956 - 31 xineru 1961
← Nereu de Oliveira Ramos - Jânio Quadros →
Vida
Nacimientu Diamantina, 12 de setiembre de 1902[1]
Nacionalidá Bandera de Brasil Brasil
Llingua materna portugués
Muerte Resende (es) Traducir, 22 d'agostu de 1976[1] (73 años)
Sepultura Memorial JK (es) Traducir
Causa de la muerte accidente de tráficu
Familia
Madre Júlia Kubitschek
Casáu con Sarah Kubitschek (1931 – )
Fíos/es
Estudios
Estudios Universidade Federal de Minas Gerais
Llingües falaes portugués[2]
portugués brasilanu
francés
alemán
Oficiu médicu, políticu, escritor
Llugares de trabayu Brasilia
Premios
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Partíu políticu Partido Social Democrático (es) Traducir
IMDb nm2323421
Cambiar los datos en Wikidata

El gobiernu de Kubitschek ye frecuentemente comparáu cola xestión del so par arxentín Arturo Frondizi (presidente d'Arxentina ente 1958-1962), pol enclín desarrollista de dambos políticos,[8] amás tamién porque teníen delles polítiques de mancomún: dambos atraxeron con ésitu a los capitales esternos y aniciaron fábriques nos sos países, buscaben el desenvolvimientu per mediu de la industrialización y nun se centraben nel lliberalismu nin nel estatismu sinón en que l'estáu curiara les cuentes públiques, pero tampoco creíen na infalibilidad del mercáu. Sicasí, sí bien mientres dambos periodos de gobiernu prauticó una planificación per parte del estáu, el mesmu nunca tendría qu'asumir roles como remanar importantes empreses o operar fábriques.[9] Hai de solliñar qu'esti tipu de polítiques foi usáu en dellos países suramericanos.[10][11]

Ye consideráu unu de los dirixentes más almiraos del panorama políticu de Brasil, apaeciendo, xunto con Getúlio Vargas dientro de diverses encuestes como unu de los presidentes más preferíos polos brasilanos, hasta l'apaición de Luiz Inácio Lula da Silva. Unu de los sos oponentes José Sarney, recordó a Kubitschek como "lo meyor que Brasil tuvo, poles sos habilidá polítiques, polos sos llogros y el so respetu a les instituciones democrátiques".[12] En 2001 Kubitschek foi nomáu'l Brasileiro do século XX (en portugués: el brasilanu del sieglu XX) nuna eleición que foi publicada pola revista Isto É.[13]

Morrió nun accidente de tránsitu'l 22 d'agostu de 1976 en Resende.[14]

Biografía

editar

Juscelino Kubitschek de Oliveira nació en Diamantina, ciudá allugada nel estáu de Minas Gerais, nel senu d'una familia bien probe. El so padre João César de Oliveira (1872-1905), yera un comerciante viaxeru, morrió cuando Kubitschek tenía apenes dos años, anque nun llegó a conocer al so padre, siempres esistió una semeyanza na personalidá de dambos.[15] Foi criáu pola so madre Júlia Kubitschek, maestra d'orixe checu, el so sueldu yera l'únicu ingresu económicu qu'había nel llar.[16] L'apellíu heredar del so güelu maternu checu, Jan Kubiček, nacíu na llocalidá de Trebon nel sur de Bohemia, la rexón de la República Checa. Trabayó dende los ocho años na entrega de mercancíes a llares, tuvo'l so primer par de zapatos recién a los dolce años.[17] Juscelino tuvo dos hermanes, Eufrosina que solo vivió dos meses y Maria da Conceição (1901-1966). Por aciu un pidimientu que realizó la so madre ante los Padres Paúles, pudo ingresar en 1914 al seminariu diocesanu de los Padres Paúles (al cargu de sacerdotes vicentinos). Juscelino faló colos sacerdotes y dexó en claru que nun tenía nenguna vocación eclesiástica, poco primero de terminar los sos estudios nel seminariu a los 15 años d'edá.[15]

 
Casa na que Juscelino Kubitschek pasó la so infancia.

A Kubitschek gustába-y el fútbol y tenía simpatía pol club América Mineiro, onde se desempeñó como xugador amateur, y siempres que podía, siguía los xuegos del equipu. Tamién foi amante de les serenates. N'avientu de 1921 Kubitschek completó tolos exámenes necesarios pa consiguir el diploma de la escuela secundaria, y al añu siguiente ingresó a la Universidá Federal de Minas Gerais, Belo Horizonte, llicenciándose en medicina nel añu 1927, na mesma clase de Pedro Nava y Pedro Salles, trés años antes de Guimarães Rosa y cuatro antes de Oswaldo Mariña. Kubitschek con bien pocos recursos tuvo que cubrir los sos gastos pa la so facultá, los primeros viaxes fueron arreglaos gracies a dineru emprestao d'amigos y a la venta d'una xoya familiar. Pa sostenese económicamente mientres tol cursu consiguió en 1921 un trabayu d'ayudante de telégrafu.[15] Con diecinueve años d'edá la so rutina yera estresante, estudiaba mañana y tarde na universidá, trabayaba a la mañana hasta les 8:00 nel telégrafu y solo llegaba a dormir poques hores. Pero eso nun bastó, y tuvo qu'empeñase pa terminar los sos estudios. Sicasí recibió abondo dineru depués de graduase.[18][17] Dempués de graduase siguió instruyéndose nel área d'uroloxía, estudiando n'Europa, específicamente en París (foi alumnu del doctor Maurice Chevassu), tamién s'educó en Viena y Berlín. Al so regresu a Brasil, n'ochobre de 1930, abrió'l so propiu consultoriu.[19] En 1934 foi escoyíu como Xefe de Gabinete del entós interventor federal de Minas Gerais, Benedito Valadares, que s'axuntó con él na campaña de Mantiqueira, cuando les tropes revolucionaries llucharon en São Paulo.[18]

 
Juscelino Kubitschek (primero a la izquierda) médicu del 1º Batallón de les Fuercies Armaes en Zona do Túnel da Mantiqueira, nel sur de Minas Gerais, mientres la Revolución Constitucional. La semeya data de 1932.
 
Juscelino Kubitschek cola so esposa Sarah Gomes de Lemos.

Casóse con Sarah Gomes de Lemos n'avientu de 1931, la so madre haber conocíu nel baille de graduación, yera fía de Luísa Negrão y Jaime Gomes de Souza Lemos, exsenador mineiro.[15] Nesi mesmu añu xunir al cuerpu médicu del Hospital Militar de les Fuercies Armaes del Estáu de Minas Gerais.[18] En 1932 foi convidáu pol secretariu d'Interior, Gustavo Capanema, a ingresar al cuerpu médicu de les Fuercies Armaes de Minas Gerais, mientres los conflictos armaos nel gobiernu de Getúlio Vargas. Esi añu recibió un bisturín d'oru, como distinción polos servicios emprestaos mientres los enfrentamientos.[17] Na Policía Militar él yera un ciruxanu especialista n'uroloxía, teniendo prestíu nel Hospital Cochin en París, como un urólogu líder nel mundu. Mientres la revolución constitucional del 9 de xunetu de 1932, como médicu, sirvió nes tropes que llucharon contra la minería a les tropes de São Paulo. Kubitschek sirve nel famosu "túnel de la Mantiqueira" como ciruxanu de la policía militar, arriendes del so profesor na universidá, Octaviano de Almeida que construyera un hospital en vagones de tren. Ellí operó la firida de bala nel craniu d'un soldáu que sobrevivió ensin remortines.[20]

Carrera política

editar
 
Juscelino Kubitschek falando con Benedito Valadares y el presidente Getúlio Vargas, mientres la inauguración de l'Avenida de Contorna, en Belo Horizonte, la semeya data de 1940.

El contautu permanente ente Kubitschek y el públicu, produció una gran crecedera na popularidá del dirixente. Por ello, nes eleiciones d'ochobre de 1934, el Partíu Progresista (PP) presentar como candidatu a Diputáu, ganando con una amplia mayoría de votos, ingresando asina per primer vegada a la Cámara de Diputaos de Brasil. Tomó posesión del cargu nel añu 1935, pero solo exerció por dos años, una y bones l'Estado Novo (aplicáu'l 10 de payares de 1937) eslleió los mandatos llexislativos. Kubitschek decidió volver a la so clínica y nun ser participe d'aquel complicáu marcu políticu.[15]

Alcalde de Belo Horizonte En

1940 Benedito Valadares llamar a la so oficina pa preguntar si deseyaba ser alcalde (prefeito) de Belo Horizonte, ésti acepto pa ser oposición a Getúlio Vargas; sicasí, nun deseyó dexar d'exercer la medicina. Ellí foi onde proyeutó la idea de crear el llagu artificial Pampulha, pal suministru d'agua a la ciudá, y tamién un complexu arquiteutónicu, con dellos edificios proyeutaos pol famosu arquiteutu Oscar Niemeyer.[15]

Mientres el so xestión construyó'l Muséu de Belo Horizonte y l'Institutu de Belles Artes, tamién s'empecipió la creación del Teatru Municipal, fomentándose asina la cultura y llevando a los mozos a enfusase nes artes. Entamáronse numberoses obres públiques, delles destinaes al embellecimiento de Belo Horizonte, ente qu'otres taben destinaes a construyir nueves carreteres, o reparar les esistentes. Con al respective de les obres viales, se pavimentó l'Avenida Afonso Pena (arteria principal de la ciudá) y allárgose l'Avenida Amazones, tamién se construyeron terremplénes y pontes. Pal saneamientu de la ciudá instaláronse les cañeríes pa l'agua potable y mandu a construyir l'Hospital Municipal, instalóse'l teléfonu y llevóse eletricidá per vía soterraña. Pa la clase baxa, mandu a construyir viviendes, amás de desenvolver organizaciones d'asistencia llaboral pa los trabayadores, con médicos gratuitos y alimentos de baxu costu.[15] Mientres esi cargu recibió'l llamatu de prefeito furacão (ye: alcalde furacán) polos sos grandes y rápidos cambeos.[21]

Diputáu Federal

Mientres les eleiciones del 2 d'avientu de 1945, resultó electu Diputáu Federal pol Partíu Social Democráticu (PSD).[19] Eurico Gaspar Dutra foi escoyíu como nuevu presidente, ente que Getúlio Vargas foi nomáu senador. Naquelles eleiciones tamién resultaron electos pal cargu de diputáu Tancredo Nieves, José María Alkimin, Gustavo Capanema y Benedito Valadares.[15]

Gobernador de Minas Gerais

Depués del so llabor llexislativu, nes eleiciones del 3 d'ochobre de 1950, foi electu gobernador de Minas Gerais pol PSD, venciendo a Gabriel Passos del UDN. Ente que Getúlio Vargas resultó electu presidente por aciu el votu direutu. El binomiu JK de "enerxía de tresporte" y los llogros llograos en Belo Horizonte fueron la publicidá emplegada pa la so campaña. El lema escontra referencia a qu'en Belo Horizonte llográrase triplicar la producción d'enerxía y construyérense munchos quilómetros de carreteres. El 31 de xineru de 1951 empezó cola xera gubernamental del estáu. Antes de ganar les eleiciones, Kubitschek investigo cualos yeren les necesidaes básiques del estáu brasilanu. Atopó qu'esistía un centru industrial nuna rexón llamada Juiz de Fora, que nun tenía pavimentos nin enerxía p'abastecer la industria. Pa ello foi necesariu amontar la enerxía, nesi momentu de 205 000 a 600 000 de KW y construyir 3 087 km de carreteres y 251 pontes, xeres que fueron realizaes. Creóse la CEMIG (Centrales Llétriques de Minas Gerais).[17][15]

L'aumentu de la enerxía produció la crecedera de la industria. La metalúrxica alemana Mannesmann instalar nel Estáu. Tamién se produció una meyora na educación, cuando llegó Kubitschek, 680 000 alumnos asistíen a la escuela primaria, a la fin del so mandatu como gobernador, la cifra dir a 1 100 000 d'estudiantes. Unes 140 escueles fueron construyíes, de les cualos dos yeren de medicina. Entamóse la construcción de la Biblioteca Municipal de Belo Horizonte.[15]

Presidencia

editar
 
Juscelino Kubitschek cola banda de presidente.

Nes eleiciones celebraes el 3 d'ochobre de 1955, Juscelino Kubitschek foi escoyíu col 36 %, unos 3 077 411 votos, nun segundu llugar quedó'l militar Juarez Távora col 30 % (UDN), siguíu del 26 % de Ademar de Barros (PSP). Naquella dómina les eleiciones atopábense estremaes, votábase per un sitiu el presidente y pol otru al vicepresidente. Sicasí João Goulart, o "Jango" del Partíu Llaborista Brasilanu (PTB) ganó les eleiciones de vicepresidente, asina tuvo xunto a Kubitschek, el so compañeru de fórmula pa gobernar el país.[22] Al asumir, esistió una intriga ente una fraición del exércitu y l'oposición pa derrocar al gobiernu. Sicasí, la otra parte del exércitu púnxose a favor del nuevu presidente, eslleiendo cualquier posibilidá de golpe d'Estáu.[15]

El lema que lo llevara a a la presidencia que prometía "50 años de progresu en 5 años de gobiernu", foi notablemente cumplíu, al traviés del "Plan de Desenvolvimientu Nacional", tamién conocíu como'l "Planu de metes" creó un gran desenvolvimientu basáu n'obres públiques: plantes hidroeléctriques y carreteres fueron inauguraes (como exemplu, la ruta dende Belém escontra Brasilia); inversiones estranxeres enllantaron les industries automovilística, la de repuestos y la d'electrodomésticos; con eso creció la ufierta d'empleos mientres el nuevu réxime buscaba la sustitución d'importaciones. Los salarios reales aumentaron, dando mayor importancia a una creciente clase media brasilana nos grandes centros urbanos; de fechu el desarrollismo de Kubitschek teníen inspiración parcial nes polítiques de Getúlio Vargas pero esaniciando gran parte del so populismu. Magar esto, siempres caltuvo enfrentamientos colos sos opositores de derecha, destacando ente ellos el periodista Carlos Lacerda. Una de les principales metes foi la construcción de la nueva capital Brasilia, y la implementación del distritu Federal, que marcó'l treslláu de la capital de Rio de Janeiro a Brasilia el 21 d'abril de 1960. El so periodu tamién tuvo reflexáu polos cambeos sociales y culturales, como los festivales musicales y la moda bossa nova.[17][18] Ente otres coses, el so gobiernu tuvo marcáu pol aselu política.[23][21]

  • El Plan de Metes: consistía nun plan con trenta y un puntos, planiamientu d'inversiones públiques en salú, educación, etc.
  • La creación de la Sudene (Superintendencia pal Desenvolvimientu de la rexón nordeste brasilana).
  • Na política esterna, la proposición de la Operación Panamericana (una suerte de "Plan Marshall" pal desenvolvimientu de los países probes del continente).

Nel so gabinete destacáronse Sebastião Pais de Almeida (Facienda), Henrique Teixeira Lott (Exércitu), Francisco de Assis Correia de Melo (Aeronáutica) y Horácio Lafer (Rellaciones Esteriores).

Plan de Metes

editar

Nel so periodu presidencial, el presidente Kubitschek llanzó'l Plan Nacional de Desenvolvimientu, tamién conocíu como Plan de Metes, que foi'l famosu lema "Cincuenta años en cinco", yá antes mentáu.

El plan tenía trenta y un oxetivos estremaos en cinco grupos: enerxía, tresporte, alimentación, industria básico, educación, y l'oxetivu principal o meta-síntesis: Brasilia. El Plan de Metes destinaes a fomentar la diversificación y la crecedera de la economía brasilana, sobre la base de la espansión industrial y l'integración de los pueblos de toles rexones de Brasil al traviés de la nueva capital asitiada nel centru del territoriu brasilanu, la rexón central de Brasil.

La estratexa del Plan de Metes foi correxir los "pescuezos de botella" de la economía brasilana, en términos modernos "amenorgar el costu Brasil", que podríen detener la crecedera económica brasilanu (por falta de caminos y eletricidá), amás amenorgar la dependencia de les importaciones nel procesu llamáu "sustitución d'importaciones", como'l Brasil taba sufriendo d'una crónica falta de divises (dólares d'Estaos Xuníos).

Política económica

editar

Magar el proyeutu yera desenvolver la industria nacional, foi al traviés del "Plan de Goal", llanzáu en 1956, qu'había una mayor apertura de la economía nacional pal capital. Les inversiones estranxeres n'industries clave quedaron exentes de too impuestu, les importaciones de máquines y equipos industriales, según el capital estranxeru fueron fuertemente favorecíos cola nulidá de tarifes fiscales aplicables a elles. Sicasí, la exención fadríase namái si'l capital estranxeru acomuñar con capital local ("capital acomuñaes"). P'ampliar el mercáu interior, ufiertó una política creiticia arrogante.[ensin referencies]

 
Inauguración de la Fábrica de General Motors en São José do Campos (SP) pol Presidente Juscelino Kubitschek, 1959.

Kubitschek promovió'l despegue y afitamientu de la industria automovilístico brasilana, cola llegada de les plantes de les primeres factoeías d'automóviles como General Motors do Brasil. Asina mesmu, promovió la industria de la construcción naval, la espansión de la industria pesao, la construcción de plantes siderúrxiques y grandes centrales hidroeléctriques, como la Usina Hidrelétrica de Três Marias en São João da Barra. La construcción de Furnas empecipiar en 1957 y completóse en 1963. Furnas formó unu de los mayores llagos artificiales del mundu qu'arrodia a 34 ciudaes y, lo que se conoz como "Mar de Minas Gerais". N'enerxía llétrica algamóse una tasa del 96 %, na producción de petroleu crudo 75,5 %, y un 71 % pal refináu. Estes polítiques enerxétiques respondieron al boicó de servicios de suministru d'enerxía.[24]

Llegar a construyir 20 000 quilómetros de carreteres pavimentadas y se pavimentaron unos 5 600 quilómetros de carreteres esistentes, asina lliteralmente, se allanó el camín pal aumentu de la producción na industria automotriz nacional. Implementáu la industria de la construcción naval, creció la producción de petroleu dende 6 800 hasta 100 000 barriles diarios. Construyó la Refinería Duque de Caxias, l'aumentu de la capacidá total instalada de 3 000 000 de quilovatios en 1954 a 4 700 000, al cabu de cinco años amosó'l so enfotu d'espandir l'autosuficiencia enerxética en Brasil. Creóse la Comisión Nacional d'Enerxía Nuclear.[25] Kubitschek tamién promovería y vería la finalización de la construcción de delles de les carreteres trans-rexonales. El 15 d'avientu de 1959, so la presidencia de Kubitschek creóse la Superintendência do Desenvolvimento do Nordeste (ye: Superintendencia de Desenvolvimientu del Nordeste - SUDENE), pa integrar la rexón al mercáu nacional.[24] Mientres los cinco años del gobiernu de Kubitschek, el productu internu brutu (PIB) creció a un permediu añal de 7 % dende'l 5,2 % nel periodu 1945 a 1955. La crecedera del PIB industrial foi mayor entá: un 10,7 % per añu en permediu. La producción industrial creció polo xeneral: Nun 80 %, la d'aceru, 100 %, inxeniería mecánica'l 125 %, la eletricidá y les comunicaciones el 300 %, y el sector del tresporte foi del 600 %. Sicasí la inflación media añal crecía al 24,7 %.[25]

La economía atopar en plena puxanza, pero dichu puxanza tendría'l so costu. Los sos opositores alegaron qu'él traxera "cincuenta años de la inflación en cinco años". Al igual que munches otres monedes de Suramérica, el Cruzeiro foi devaluáu en delles ocasiones. El país tamién foi más allá al tratar de pagar la delda esterna pa dellos proyeutos, anque tales deldes yeren bien pequeñes en comparanza col terrible aumentu de la delda esterna mientres la dictadura militar (1964-1985). A la fin del so mandatu, la delda esterna había crecíu 1 500 000 de dólares más, llegando a 3,8 mil millones de dólares nel conxuntu. La desigualdá de la inflación y la riqueza tamién habíen crecíu, cola incidencia de qu'una fuelga na zona rural estender a les zones urbanes. Sicasí, el salariu mínimu a partir d'entós sigue siendo consideráu'l más grande de cualquier momentu de la hestoria de Brasil.

El gobiernu de Juscelino Kubitschek usa como la so plataforma de mandatu la de los planes nacionales de desenvolvimientu. Sol nome de "Planu de Metes", que fora puestu en marcha en 1956, dexóse l'apertura de la economía brasilana al capital estranxeru. Quedaben exentos d'impuestos d'importación les maquinaries y equipos, según dexábase la entrada del capital estranxeru n'inversiones de riesgu. P'ampliar el mercáu internu, el plan ufiertaba un arrogante política de creitos al consumu.

Ente 1959 y 1960, hubo una crisis nos trabayos de la construcción de Brasilia. El dineru terminárase y Kubitschek entendió que'l gobiernu nun podría terminar ensin la construcción de la nueva capital. Entós el Presidente decidió optar por romper col FMI en 1959, yá que propunxera reformes económiques que nun siguíen el so modelu de gobiernu, y, por tanto, tenía qu'actuar de manera distinta p'algamar la capital Brasilia hasta'l final. Kubitschek emitió bonos del gobiernu y coordinó les comisiones rogatorias. Estes consisten n'aiciones negociaes na bolsa de valores pa llograr capital al curtiu plazu. El gobiernu vendía dichos títulos valores con un descuentu, esto ye, un preciu inferior al valor de mercáu que podríen ser recuperaos más tarde nun periodu de cinco años. Asina, Kubitschek llogró dineru pa completar la construcción de Brasilia. Sicasí, esta política foi acusada de faer descarrilar al gobiernu, por aciu l'aumentu de la delda federal. Asina mesmu, les denuncies de corrupción fuéronse amontando mientres el periodu de construcción de Brasilia.[23] Les quexes veníen por sobrecostos per parte de los contratistes rellacionaos coles obres adelantraes pa la nueva capital.[26]

Mercar en 1956 pa l'Armada de Brasil, el primer portaviones en suramérica, el NAeL Minas Gerais (A-11).[23]

Xunto coles víes de y escontra Brasilia, la construcción de les víes centrales ayudaron a la colonización y el desenvolvimientu de les zones centrales de l'Amazonia de Brasil. La BR-153 (ex-BR-14), tamién conocida como la carretera "Belém-Brasilia" foi la exa de dicha colonización. Otros proyeutos de carreteres que conecten a les rexones importantes de Brasil que fueron realizaos por Kubitschek fueron:

  • La carretera nacional Régis Bittencourt (BR edá-2), que xune'l sureste de Brasil, al sur de Brasil, inaugurar a principios de 1961.
  • Fernão Dias carretera que coneuta São Paulo a Belo Horizonte, el llabor foi empecipiada por Getulio Vargas, inauguráu pol Presidente en 1960 y termináu en 1961.
  • BR-364 que xune a Cuiabá-Porto Velho y Rio Branco. Orixinalmente yera una vía ensin asfaltar que fuera pavimentada en 1983. La BR-364 foi la primer carretera que conectaba al centro oeste de Brasil, ye dicir los estaos de Rondônia y Acre. La BR-364 dexó la colonización y habitación del estáu de Rondônia, que pasó de 70 000 000 d'habitantes en 1960 a 500 000 en 1980.

Con al respective de les carreteres, ye bien frecuente una crítica que se-y fai a Juscelino Kubitschek, ye'l fechu de qu'él -y dio prioridá a les carreteres en llugar de los ferrocarriles, por cuenta de la implementación de la industria automotriz en Brasil, que causaría perdes económiques pola medría de les importaciones de productos derivaos del petroleu (combustibles y gasóil amás d'aceites llubricantes), y tamién causó l'aislamientu y la decadencia de delles ciudaes. Kubitschek llogró sicasí, cola inauguración de la refinería de Duque de Caixas, en 1961, el autoabastecimiento de petroleu y los sos derivaos, gracies al aumentu na producción de la empresa estatal de petroleos, Petrobras. A partir d'entós, yá namái s'importaría (y en baxes cantidaes) la materia primo. La producción de derivaos del petroleu nes refineríes brasilanes amontóse exponencialmente.[27][28][29][30]

Política esterior

editar

A nivel internacional, Kubitschek buscaba estrechar les rellaciones ente Brasil y los Estaos Xuníos, conscientes de qu'esto ayudaría na aplicación de la so política económica, industrial y el caltenimientu de la democracia brasilana.

Formulada la Operación Panamericana, iniciativa diplomática estauxunidense en solicitar el sofitu d'Estaos Xuníos pal desenvolvimientu d'América del Sur, como una manera d'evitar que'l continente americanu fuera ganada pol comunismu.

Estabilidá política y democracia

editar

El so gobiernu carauterizar por una dómina d'estabilidá política y caltenimientu del réxime democráticu. Kubitschek utilizó la so estraordinaria capacidá política pa reconciliar a la sociedá brasilana. Evitó cualquier enfrentamientu direutu colos sos adversarios políticos, como la UDN, principal partíu d'oposición de la so alministración. Kubitschek tamién dio amnistía política a los homes que participaron nes revueltes militares en Aragarças y Jacareanga.

La construcción de la nueva capital

editar
Artículu principal: Brasilia
 
Construcción de Brasilia, 1959.

La idea de construyir una nueva capital nel centru xeográficu del país yá yera daqué definíu dende les constituciones brasilanes de 1891, 1934 y 1946, sicasí, nun foi hasta 1956 que la construcción empezó.

La nueva y actual capital brasilana, Brasilia construyóse y treslladóse l'alministración gubernamental dende Rio de Janeiro. La nueva capital foi creada pa integrar toles rexones del país, crear puestos de trabayu y mano d'obra absuerbe nel nordeste brasilanu y p'aguiyar la economía de la rexón Centro-Oeste y Norte. Esti proyeutu de gran algame foi práuticamente la obra pública más importante de Kubitschek y la de mayor trescendencia histórica del so mandatu.

Los trabayos, dirixíos polos arquiteutos Lucio Mariña y Oscar Niemeyer, empezaron nel mes de febreru de 1957. Más de 200 máquines poner a trabayar y 30 000 trabayadores, provenientes de toes partes del país, especialmente del nordés, fueron quien dieron forma a tan monumental encargu. La construcción foi efectuada en cansoses xornaes de trabayu diurnes y nocherniegues, tou coles mires de terminar Brasilia la 21 d'abril de 1960, nun homenaxe a la Inconfidência Mineira. Les edificaciones fueron terminaes en 41 meses, antes de la fecha establecida. Asina foi inaugurada, Brasilia foi considerada una obra maestra del urbanismu modernu y l'arquiteutura actual.[ensin referencies]

Rebeliones

editar

Nel so gobiernu hubo dos rebeliones: Siendo dambes encabezaes polos mandos de la Fuercia Aérea de Brasil, la 19 de febreru de 1956, tuvo llugar la primera en Jacareacanga, Pará, y la 3 d'avientu de 1959 la segunda, en Goiás Aragarças. Dambes fueron encaloraes rápido y los sos líderes fueron pocu dempués amnistiaos por Kubitschek.[ensin referencies]

Los años doraos de Brasil

editar

Dempués de la restauración de la democracia en Brasil en 1945, Juscelino Kubitschek y el so papel como gobernador de Minas Gerais y na Presidencia, fueron les referencies de Brasil ente los años 1951 y 1961. La so dómina taba perdayuri, nos llamaos "años doraos". A lo llargo de la década de 1950, la economía brasilana industrializóse rápido de les zones rurales a les urbanes.

Nesi momentu los aparatos y electrodomésticos taben convirtiéndose en daqué popular, que se comprometió a facilitar la vida nel llar. Yeren de too tipu, dende cera hasta aspiradores, automóviles, televisiones, radio, tocadiscos portátiles y discos de vinilu. Llegar a crear los oxetos de les cases de plásticu y de fibra sintética, ya inclusive con muebles con menos ornamentación.

Esti estilu de vida creóse nos Estaos Xuníos y foi nomáu'l "American Way of Life" (vida americana), y en nome de la influencia estauxunidense mientres y dempués del espardimientu de la Segunda Guerra Mundial en tol mundu.

Mientres tou esto consolidábase, los medios de comunicación y d'entretenimientu ampliábense. Les estaciones de radio d'onda curtia llegaben en gran parte del interior de Brasil, y revistes como Reader's Digest o O Cruzeiro, periódicos, noveles, revistes de teatru, programes de radio d'espectáculos musicales y de comedia, el periodismu de radio Reportero Esso y comedies y el Atlântida Cinematográfica comedies de Rio de Janeiro. El cine brasilanu tamién tuvo la so dómina dorada na década de 1950, cola Companhia Cinematográfica Vera Cruz, y los premios de la película O Cangaceiro (El bandíu), nel estranxeru en 1953. Por 1958, la música popular brasilana yera bien famosa nel estranxeru, especialmente Bossa Nova, creaos nel momentu, y con ésitos como "Chega de Saudade" de Vinicius de Moraes.

La nueva capital, Brasilia surde d'un trabayu conxuntu de Juscelino Kubitschek, Lucio Mariña y Oscar Niemeyer. Nos deportes, l'equipu de fútbol de Brasil consagrar por primer vegada campeón en 1958 de la Copa Mundial de Fútbol de 1958 en Suecia, en 1959 la seleición masculina de baloncestu ye campeona en Chile, el boxeador de pesu gallu Eder Jofre yera campeón mundial de boxéu, en 1959, y la tenista Maria Bueno ganó Wimbledon y l'US Open.

El salariu mínimu en 1959 en términos reales, descontando la inflación, esto ye, en términos reales, ye consideráu'l más altu na hestoria de Brasil.

La edá d'oru incentivo l'espíritu optimista, consagrando asina'l gobiernu de Juscelino Kubitschek.

Fin del mandatu y socesor

editar

Les eleiciones del 3 d'ochobre de 1960 fueron ganaes pol candidatu de la oposición Jânio Quadros, ex gobernador de São Paulo col sofitu de la UDN. Quadros llogró'l 48 % de los votos nun total de casi 6 000 000 de votos, la más alta votación rexistrada por un políticu brasilanu hasta entós. Kubitschek dio-y el so sofitu al mariscal Henrique Lott, el so ministru de guerra y quien-y asegurara la posesión en 1955. Lott foi'l candidatu presidencial de l'alianza PSD-PTB que fixera a Goulart candidatu a la reelección como vicepresidente de la república. Ademar de Barros, una vegada más candidatu, Goulart foi escoyíu vicepresidente de la república.

La ceremonia del trespasu del mandu (pasar la banda presidencial a Quadros) concretóse'l 31 de xineru de 1961, Kubitschek convertir nel primer presidente civil dende Arthur Bernardes, escoyíu por votu direutu, que s'empecipió y concluyó el so mandatu nel plazu fitu pola Constitución. Dempués de Kubitschek, el primer presidente civil escoyíu por votu direutu pa cumplir dafechu'l so mandatu sería Fernando Henrique Cardoso.

Actividaes posteriores a la presidencia

editar

Al dexar el mandu presidencial, Kubitschek foi asocedíu como presidente por Jânio Quadros el 31 de xineru de 1961, y pocu dempués foi escoyíu senador pol estáu de Goiás.[17] Dempués del golpe militar de 1964 Kubitschek perdió los sos derechos políticos en tantu opunxérase dende diba munchos años a los políticos derechiegos qu'habíen auspiciado el golpe militar, años dempués salió de Brasil y dempués volvió a entamos de la década de 1970. Morrió nun accidente automovilísticu, pero les circunstancies exactes del so fallecimientu siguen siendo un misteriu hasta la fecha, y dellos simpatizantes de Kubitschek creen hasta güei que realmente foi asesináu pola dictadura militar, que cuayaría'l supuestu accidente.

Kubitschek foi electu senador pol estáu de Goiás, en 1962. El so deséu yera volver ser candidatu pa la presidencia nes eleiciones previstes pal 3 d'ochobre de 1965. La so campaña eleutoral foi "JK-65: A vegada da agricultura" (ye: "JK-65. El tiempu de l'agricultura") la candidatura de Juscelino Kubitschek foi llanzada pol Partíu Social Democráticu el 20 de marzu de 1964. Los otros candidatos presidenciales yera Carlos Lacerda, Brizola y Quadros. Estes aplicaciones fueron albortaos pol golpe militar de 1964, tamién llamada la Revolución de 1964, qu'empezó 31 de marzu de 1964.[18]

El 11 d'abril de 1964, el Congresu Nacional escoyó'l xeneral Humberto de Alencar Castelo Branco, presidente de la república y el vieyu amigu de Kubitschek de tiempu nel seminariu de Diamantina, José Maria Alkmin, como vicepresidente de la república. Kubitschek, a condición de senador de Goiás, votaron a Castelo Branco y Alkimin.

Acusáu de corrupción y de ser sofitáu polos comunistes, fuéronse-yos retiraos los sos derechos políticos, el 8 de xunu de 1964, perdiendo'l cargu de senador de Goiás depués empezó a visitar les ciudaes de los Estaos Xuníos y Europa nun exiliu voluntariu.

Volvió a Brasil, pocu dempués de concretase les eleiciones del 3 d'ochobre de 1965, ganó les eleiciones un gobernador de Guanabara y Mines Xeneral, poco tiempu tuvo'l ex-presidente en Brasil, yá que pocu más tarde va de vuelta al exiliu. Dempués d'esti impuestu segundu autu-exiliu, ensin dulda tornó a Brasil en 1967.

Trató de tornar en 1965, pero por cuenta de los militares torgar. Tornó en xunu del añu siguiente y pudo tar en Brasil por 72 hores cola autorización de los militares p'asistir al funeral de la so hermana.[19] En 1971 morrió la so madre Júlia Kubitschek, tenía más de noventa años d'edá.[15]

Kubitschek deseyaba tornar a la política, dempués de diez años ensin los derechos políticos. Pa disuadir a los sos siguidores, los militares usaron les pantasmes de les acusaciones de corrupción, asina se lo desacreditó políticamente. Amenaciaron con investigaciones sobre casos de males inversiones, asina lo teníen amenaciáu.

En xunu de 1974 foi escoyíu miembru d'Academia de Mines de les Artes. Recibió'l 18 de xunu de 1976 el premiu Juca Coríu de la Unión Brasilana d'Escritores.[19]

Un añu antes de la so muerte, el so nome foi prohibíu na televisión brasilana. Poro, la telenovela Esguilada de 1975 de la Rede Globo, foi tratáu la tema de la construcción de Brasilia, nun podía mentar el so nome. El recursu utilizáu pol autor Lauro César Muniz foi amosar a los personaxes xiblando'l cantar "Peixe-Vivu", qu'identifica al ex-presidente.

Fallecimientu

editar

Morrió'l 22 d'agostu de 1976 cuando diba de viaxe pol km 328 de l'autopista Presidente Dutra, mientres viaxaba en coche dende São Paulo a Rio de Janeiro, el so coche estrellóse y morrió nel intre, el so automóvil topeto con un camión de yelsu. Se rumoreó qu'enemigos políticos habríen saboteado el so vehículu.[26]

Unes 300 000 persones asistieron al so funeral en Brasilia, onde l'ensame cantaba la cantar que lu identifica, "Peixe Vivu". Los sos retos fuelguen nel Memorial JK, construyíu en 1981 na capital federal de Brasil, Brasilia, qu'él fundó.[26]

El 26 d'abril de 2000 el exgobernador de Rio de Janeiro, Leonel Brizola, alegó que los expresidentes de Brasil, João Goulart y Juscelino Kubitschek, fueron asesinaos como parte de la Operación Cóndor, y pidió l'apertura d'investigaciones sobre les sos muertes. Suponíase que morrieren d'un ataque cardiacu y un accidente de coche, respeutivamente.[31][32] Estes acusaciones fueron refugaes en 2013 pola Comisión Nacional de la Verdá, que concluyó que nun hai pruebes materiales que confirmen la teoría de que'l ex-presidente fuera asesináu.[33][34]

Vida privada

editar

Anque poco se sabe al respeutu, reconozse que Juscelino Kubitschek taba interesáu na espiritualidá (y otres llinies alternatives), magar que declarárase católicu. Nunca se pescudó estes traces del presidente, pero si sábese que llegó a trabar amistá con Zé Arigó y Chicu Xavier. Kubitschek y Arigó axuntar a principios de 1950 (cuando yera gobernador de Minas Gerais), per mediu de João Goulart. Arigó pertenecía a los mineros del sindicatu de Congonhas. Pero foi mientres la so presidencia que l'amistá ente Kubitschek y Zé Arigó aumentó. Pero esti postreru foi arrestáu en 1958, so los cargos de bruxería y práutica illegal de la medicina. En mayu d'esi añu, Kubitschek indultar.[17]

Na década de 1960, Arigó devolvió'l xestu de sofitu de Kubitschek, cuando-y curó una severa infeición renal a Marcia Kubitschek. Arigó esaminar y ensin saber siquier perbién lo que yera, Le recetó un remediu natural que namái taba disponible n'Alemaña. Ella curóse dafechu d'esti problema. L'amistá ente Kubitschek y Arigó permaneció inclusive mientres l'exiliu del ex-presidente. Nesi momentu, ellos intercambiaron correspondencia. Con Chicu Xavier, la rellación foi más allá de l'amistá, llegar a establecer un venceyu d'asesoramientu y sofitu espiritual en momentos difíciles mientres la presidencia de Kubitschek.[17]

Dizse que Juscelino Kubitschek tenía una personalidá predominantemente xentil, atentu y risondera. Ye consideráu como'l primer presidente y el postreru de los "allegres". Llográu articular la formación d'aliances con dellos políticos ensin rellaciones espurias. "Yera un home fechu a sigo mesmu, una llocomotora humana", dicíase tamién. Siempres tuvo un marcáu ésitu nos proyeutos qu'él desenvolvió.[17]

Homenaxes

editar
 
Estatua de Juscelino Kubitschek en Belo Horizonte.

La carrera, vida y política de Juscelino Kubitschek foi afigurada en munchos llibros, y del 3 de xineru hasta'l 24 de marzu de 2006, foi realizada una miniserie de Globu, tituláu JK.

Juscelino Kubitschek foi retratáu como un personaxe nel cine y la televisión, interpretáu por José de Abreu na película JK - Beautiful Night to Fly (2005), y José Wilker y Wagner Moura na miniserie televisiva "JK" en 2006.

El so semeya atopa impresu nos recibos de Cz$ 100,00 (cem cruciaos), de 1986, y tenía la so semeya na parte posterior de les monedes acuñaes a partir d'una real, llanzada en 2002 en Brasil, en conmemoración del centenariu de la so nacencia.

Anguaño esisten delles obres públiques col so nome: la carretera que xune Juscelino Kubitschek de Brasilia a Rio de Janeiro (ciudá), l'Aeropuertu Internacional Presidente Juscelino Kubitschek, la ruta Presidente Juscelino Kubitschek qu'inclúi'l tramu de la BR-020 ente Formosa (Goiás) y Fortaleza, y les ciudaes de Presidente Juscelino (Minas Gerais) y Presidente Juscelino (Maranhão), fueron nomaes nel so honor.

Tamién, dos de les principales aveníes de la ciudá d'Asunción, capital de la república del Paraguay; lleven el nome de "Juscelino Kubitschek" y "Brasilia".

Esiste una distinción llamada "Premiu Juscelino Kubitschek", que consta de la entrega d'una bolsa con 100 000 dólares a aquella entidá o institución que fixera destacables contribuciones p'ayudar al desenvolvimientu económico y social d'América Llatina y el Caribe.[35][36]

Ver tamién

editar

Fuentes

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154.
  4. ↑ «Decreto por el que se concede el Collar de la Orden de Isabel la Católica al señor Doctor Juscelino Kubitschek de Oliveira, Presidente de la República del Brasil» páxs. 6775 (25 xunetu 1958).
  5. ↑ «TODOS OS VENCEDORES» (portugués). Consultáu'l 31 ochobre 2024.
  6. ↑ «Biografía de Juscelino Kubitschek en Biografíes y Vides». Consultáu'l 5 de xineru de 2012.
  7. ↑ Luna, Félix. Hestoria na Arxentina (El mundu de la dómina edición). Hyspamerica. ISBN 950-752-188-7.
  8. ↑ Luna, Félix. Hestoria de l'Arxentina (Arxentinos llatinoamericanos edición). Hyspamerica. ISBN 950-752-297-2.
  9. ↑ Rodolfo Terragno. (17 d'ochobre de 2010).«El Gran Brasil nun empezar nin va terminar con Lula» (n'español). Diariu Clarín. Consultáu 20 d'ochobre de 2010.
  10. ↑ Jorgelina Hiba (1 de xunu de 2008).«Qué hai de nuevu nel vieyu programa del desarrollismo Archiváu 2011-05-22 en Wayback Machine» LaCapital.com.ar. Consultáu'l 17 de payares de 2010.
  11. ↑ (30 d'avientu de 2010). «Desenvolvimientu o Fame» (n'español). El Tontu y los Sabios. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010.
  12. ↑ Geneton Moraes Neto. Dossiê Brasília: vos segredos dos presidentes. Editora Globo, 2005. Páxina 39.
  13. ↑ (2001). Revista Isto É. «O Brasileiro Do Século». Fascículu nᵘ 12.
  14. ↑ «Governo Juscelino Kubitschek Archiváu 2012-07-07 en Wayback Machine» Portal Sao Francisco. [Fonte orixinal www.universia.com.br]. Consultáu'l 15 de xunu de 2011.
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 15,11 «Biografia do presidente Juscelino Kubitschek» (portugués). Universia. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-06. Consultáu'l 5 de xineru de 2012.
  16. ↑ «Relaçőye bilaterais ente a República Theca y a República Federativa do Brasil» (portugués). Consultáu'l 5 de xineru de 2012.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 17,8 Alexandre Nonato. «A vida do presidente Juscelino Kubitschek y a construção de Brasília» (portugués). Assinvexis. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xineru de 2011. Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 «Juscelino Kubitschek de Oliveira» (portugués). Uol Educacao. Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 «Juscelino Kubitschek» (portugués). Historia Brasileira. Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  20. ↑ Centro de Memória da Medicina de Minas Gerais. «Ex-alunos notáveis: JK» (portugués). Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Juscelino Kubitschek» (en portugués). Zun. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2011.
  22. ↑ «Juscelino Kubitschek» (en portugués). Brasil Escola. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2011.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 (10 d'abril de 2010). «Governo de Juscelino Kubitscheck» (en portugués). Hestoria Brasileira. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2011.
  24. ↑ 24,0 24,1 Juscelino Kubitschek - Brasil República. Consultáu la 9 d'ochobre de 2011 - (en portugués).
  25. ↑ 25,0 25,1 «UM FURACÃO NA PRESIDÊNCIA (1955-1961): Um balanço do governo JK - Projeto Memoria. Consultáu la 9 d'ochobre de 2011 - (en portugués) Archiváu 2018-10-14 en Wayback Machine.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «JK» (en portugués). oSabetudo.com Consultáu'l 9 d'ochobre de 2011.
  27. ↑ O trem-bala y prioridaes nacionais - FOLHA. Consultáu la 4 de marzu de 2011 - (en portugués)
  28. ↑ «Trem passageiro - Revista d'Historia. Consultáu la 4 de marzu de 2011 - (en portugués)
  29. ↑ «As ferrovias no Brasil: análise do processo de erradicação de ramais, Dilma Andrade de Paula. (en portugués)». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-10-11.
  30. ↑ Veja a galeria dos presidentes do Brasil dende a proclamação da República - Folha Online. Consultáu la 4 de marzu de 2011 - (en portugués)
  31. ↑ (11 de mayu de 2000). Brasil esamina'l so pasáu represivu na Operación Cóndor El Mostrador.
  32. ↑ (6 de mayu de 2000). Operación Cóndor: presión de Brizola sobre l'Arxentina Archiváu 2007-10-13 en Wayback Machine Clarín.
  33. ↑ [1].
  34. ↑ [2]
  35. ↑ «Llanza BID convocatoria pa premiu Juscelino Kubitschek» Globedia. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
  36. ↑ «BID llanza segunda edición del Premiu Juscelino Kubitschek» BID. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.

Bibliografía consultada

editar
  • Alexander, Robert J. Juscelino Kubitschek and the Development of Brazil. Athens, Ohio: Ohio University Center for International Studies, 1991. ISBN 0-89680-163-2
  • Bojunga, Cláudio. JK: o artista do impossível. Rio de Janeiro: Editora Oxetiva, 2001. ISBN 85-7302-407-0 (portugués)

Enllaces esternos

editar


Predecesor:
Nereu Ramos 		Presidente de Brasil
31 de xineru de 1956 a 31 de xineru de 1961 		Socesor:
Jânio Quadros








Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Juscelino_Kubitschek&oldid=4275537»