Wikipedia

Kaori Ito

Kaori Ito (28 d'avientu de 1979, prefeutura d'Aichi) ye una baillarina, coreógrafa y cineasta xaponesa.[2]

Kaori Ito
Vida
Nacimientu prefeutura d'Aichi, 28 d'avientu de 1979 (44 años)
Nacionalidá Bandera de Xapón Xapón
Estudios
Estudios Universidad Estatal de Nueva York en Purchase (es) Traducir
Universidá Rikkyo
Llingües falaes xaponés[1]
Oficiu coreógrafa, baillarina, cineasta, direutora de teatru, creadora
kaoriito.com
Cambiar los datos en Wikidata
Kaori Ito y Olivier Martin-Salvan en Religieuse à la fraise (París, xunetu de 2014)

Artista multidisciplinar y polifacética, qu'intervien por igual nel mundu del teatru y nel del videu, «dacuando con baillarinos y coreógrafos, otres con comediantes, preparadores d'actores o inclusive videógrafos».[3] Trabayó principalmente colos coreógrafos Angelin Preljocaj, Alain Platel, Philippe Decouflé, James Thierrée y Sidi Larbi Cherkaoui, según colos direutores de teatru Denis Podalydès y Guy Cassiers. Foi descrita como «una de les intérpretes más apasionantes de la so xeneración»,[4] ya inclusive la definió como una maravía».[5][3]

Biografía

editar

Ito nació en Tokiu en 1979,[6] fía d'un escultor y una diseñadora de xoyes.[7] Con ocho años empezó a estudiar danza clásica, so la direición del coreógrafu xaponés Syuntoku Takagi, y siguió con esta formación hasta los dieciséis años. Dos años dempués foi reconocida pol críticu Ryouiti Enomoto como Meyor Baillarina y Coreógrafa Nueva,[8] pola so interpretación como solista nel ST Spot na ciudá xaponesa de Yokohama.[9]

Nel añu 2000 matricular nel Purchase College de la Universidá Estatal de Nueva York. Volvió a Xapón, onde se graduó en Socioloxía, y en 2002 recibió'l premiu de la Fundación de la Ciudá de Yokohama pola so coreografía Yokohama Dance Collection,[8] antes de volver nuevamente a los Estaos Xuníos, onde tuvo viviendo dalgún tiempu hasta que s'instaló en París en 2003.[3]

A partir del so alcuentru con Philippe Decouflé nel espectáculu Iris, que tuvo de xira mientres dos años y nel que Ito representa'l papel principal, multiplicáronse la so collaboraciones n'Europa colos nomes más relevantes del mundu de la danza. En 2006, s'unión a la compañía 'Ballet Preljocaj' de Angelin Preljocaj na ciudá francesa Aix-en-Provence,[7] cola que tuvo mientres cuatro temporaes.[10] Dempués trabayó en delles ocasiones con James Thierrée, en 2010 integrar na compañía de danza contemporánea 'Les Ballets C de la B' de Alain Platel, y en 2012 Aurélien Bory creó pa ella un papel solista na obra titulada Plexus.[11]

Paralelamente, Ito creó en 2008 el so primer espectáculu, tituláu Noctiluque, nel Théâtre de Vidy na ciudá de Lausana, y siguió con esi trabayu de coreógrafa desenvolviendo un espectáculu añal. En 2015, formó parte del equipu que desenvolvió la película d'Alejandro Jodorowsky, La poesía ensin fin.[12]

Danza

editar
Como baillarina
  • 2003: Iris de Philippe Decouflé
  • 2005: Les quatre saisons de Angelin Preljocaj
  • 2007: Au revoir Parapluie de James Thierrée
  • 2009: The House of Sleeping Beauties, ópera de Guy Cassiers, Kris Defoort y Sidi Larbi Cherkaoui
  • 2009: Raoul de James Thierrée
  • 2010: Out of Context de Alain Platel
  • 2012: Tabac Rouge de James Thierrée
  • 2012: Plexus de Aurélien Bory (con papel solista creáu pa Kaori Ito)
  • 2013: Asobi (jeux d'adulte), coreografía y puesta n'escena de Kaori Ito, cola compañía 'Les Ballets C de la B'
  • 2014: Religieuse à la fraise con Olivier Martin Salvan
  • 2015: Je danse parce que je me méfie des mots con Hiroshi Ito
Como coreógrafa
  • 2008: Noctiluque
  • 2009: SOLOS
  • 2010: Island of non Memories con Aurélien Bory (solista)
  • 2011: Deux cordes, une voix
  • 2012: Plexus de Aurélien Bory
  • 2013: Asobi (jeux d'adulte), cola compañía 'Les Ballets C de la Bavec'
  • 2014: Religieuse à la fraise con Olivier Martin-Salvan
  • 2015: Je danse parce que je me méfie des mots con Hiroshi Ito

Teatru

editar

Cine

editar

Videu

editar
  • 2004: Carbon Monoxide, película de baille, 7 min.[13]
  • 2006: The Sea is Calm, película de baille, 6 min.[14]
  • 2006: Niccolini, película de baille, 11 min.[15]

Referencies

editar
  1. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ «Kaori Ito en Santiago a Mil - Revista Paula». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-07-20. Consultáu'l 15 de xunetu de 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Rosita Boisseau, « La danse en soi de Kaori Ito », M le magazine du Monde, 17 janvier 2014.
  4. ↑ Alexandre Demidoff, « Kaori Ito, reine au bal des ardentes », Le Temps, 14 décembre 2013.
  5. ↑ Martine Pullara, « Biennale de la danse : la féminité selon Kaori Ito », Lyon capitale, 21 septembre 2012.
  6. ↑ Magali Lesauvage, « Kaori Ito, quand le corps s'oublie », Arte, 27 janvier 2012.
  7. ↑ 7,0 7,1 Marine Deffrennes, « Kaori Ito, danseuse non classique » Archiváu 2014-02-22 en Wayback Machine, Terrafemina, 27 juillet 2010.
  8. ↑ 8,0 8,1 (en castellanu) dos baillarines-xaponeses-lleguen-santiago-mil-2016/ Eiko Otake y Kaori Ito: los dos baillarines xaponeses que lleguen a Santiago a Mil 2016 | Fundación Teatro a Mil. Fundación Teatru a Mil. http://www.fundacionteatroamil.cl/noticia/eiko-otake-kaori-ito-los dos baillarines-xaponeses-lleguen-santiago-mil-2016/. Consultáu'l 15 de xunetu de 2017. 
  9. ↑ ProART. «Kaori Ito | ProART». Consultáu'l 15 de xunetu de 2017.
  10. ↑ « Chronique au sujet d'Island of Non Memories (Kaori Ito) à l'ADC de Genève », Radio Suisse Romande , 17 novembre 2011.
  11. ↑ Marie-Christine Vernay, « Droit au “Plexus” », Libération, 10 janvier 2014.
  12. ↑ Endless Poetry (2016), https://www.imdb.com/title/tt4451458/fullcredits, consultáu'l 15 de xunetu de 2017 
  13. ↑ Carbon Monoxide Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine, sur le site de Kaori Ito.
  14. ↑ The Sea is Calm Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine, sur le site de Kaori Ito.
  15. ↑ Niccolini Archiváu 2014-02-22 en Wayback Machine, sur le site de Kaori Ito.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Kaori_Ito&oldid=4291580»