Lliga de los Xustos
La Lligua de los Xustos (Bund der Gerechten) foi un grupu socialista creáu en 1836 en París por socialistes alemanes nel exiliu. Foi creada a iniciativa de Wilhelm Weitling, un xastre inmigráu a Francia en 1834 y que formaba parte entós de la Lliga de los Exiliaos. En 1839, el so conceyu central foi instaláu en Londres y ye necesario esperar a 1847 pa que seya rebautizada como Lliga de los Comunistes baxo la influencia de los sos dos miembros más emblemáticos Karl Marx y Friedrich Engels.
| Lliga de los Xustos | |
|---|---|
| partíu políticu | |
| Direición | Francia |
| Historia | |
| Fundación | 1836 |
| Disolución | 1847 |
| Fundador | Theodor Schuster |
 | |
Historia
editarNel aniciu, la Lliga de los Xustos tenía como oxetivu lliberar Alemaña de la opresión y pa poner final a les divisiones de la humanidá. des justes s'était donné pour but de libérer l'Allemagne de l'oppression et de mettre un terme aux divisions de l'humanité. Ye direutamente resultante d'una est sociedá secreta cola xerarquía bien estricta dirixida por Jacob Venedey, la Lliga de los Exiliaos. Compuesta esencialmente por intelectuales pertenecientes a la pequeña burguesía, prohibía a los sos miembros d'aniciu modestu, artesanos y obreros, dellos derechos nes grandes decisiones. Fueron estos últimos los que, descontentos col so estatus, fundaron una nueva organización llamada la Lliga de los Xustos ente 1836 y 1838.
En 1834 dellos emigrantes políticos alemanes yá fundaren en París la Lliga secreta republicana democrática de los proscritos, que desapareció poco depués de 1840. Pero dende 1836, la fración más radical, formada esencialmente por obrero, salieron pa fundar una sociedá secreta, la Lliga de los Xustos. Influyida pol babouvismu, reclamen la igualda y la comunidá de bienes. Los sos miembros son mayoritariamente tallistes y ebanistes, dos oficios nos que los alemanes son numberosos en París[1].
L'obreru tallista suizu Wilhelm Weitling (1808-1871) ye'l principal teóricu de la Lliga de los Xustos (Bund des Gerechten). El so llibru L'Humanité telle qu'elle est et telle qu'elle devrait être, publicáu en 1838 en París, inspírase fuertemente nes Paroles d'un croyant de Lamennais, que propón un sistema comunista, d'inspiración relixosa, fundáu sobre la comunidá de bienes, la organización de la población en families y grupos de families, y conseyos elixíos pa dirixir la producción agrícola y industrial. La so influencia ye grande nos primeros círculos comunistes, yá que los sos viaxes permíten-y tener contactos en Suiza, n'Alemaña y Francia.[2]. La Lliga de los Xustos conviértese, de fechu, na caña alemana de la Société des saisons d'Auguste Blanqui y d'Armand Barbès. El 12 de mayu de 1839, cuando intenta provocar una insureción en París, los obreros alemanes de la Lliga de los Xustos participen nella, lo que llevará a dellos de los sos miembros a prisión, y más sero al exiliu[1]. El mesmu Weitling ye obligáu a dexar Francia y marchar a Suiza en 1841. Ellí asoleya un periódicu en llingua alemana, Der Hülferuf der deutschen Jugend (El glayíu d'angustia de la mocedá alemana), fundamentalmente distriubíu en Francia[3].
Les teorñies de Weitling preconizaben una revolución non solamente política sinón igualmente social pal final del reinu de la propiedá. Solo un cambiu social radical podría, según él, garantizar la liberación del proletariáu, ellí onde una revolución únicamente política desembocaría nuna simple remodelación de la Constitución. Les sos tesis esviábense de les idees enunciaes polos socialistes utopicos franceses. Weitling ne vía por exemplu nes cooperatives una solución posible a la llucha de clases pero ponía más bien el postuláu d'una incompatibilidá d'intereses ente les mases trabayadores (el proletariáu) y la burguesía. Weitling vía na Lliga de los Xustos un mediu de concevir una política que pudiera permitir al proletariáu defender los sos propios intereses.
La Lliga de los Xustos conoció un éxitu menguáu y nun algamó realmente a captar l'atención de les autoridaes polítiques. Ye necesario esperar a 1839 pa que la Lliga se comprometa al llau d'Auguste Blanqui y de la Société des saisons na rebelión escontra la Monarquía de xunetu. Depués del fracasu de la rebelión, instala'l so mité central en Londres el mesmu añu. Foi darréu rebautizada Lliga de los Comunistes baxo la influencia de Carlos Marx y Friedrich Engels.
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Friedrich Engels, « Quelques mots sur l'histoire de la Ligue des communistes », 1890 (Disponible en ligne).
- ↑ Gaston Bordet, « Gavoille Christine : Wilhelm Weitling, 1808-1871. Un théoricien social avant l'ère du capitalisme », Cahiers Charles Fourier, n° 1, avientu de 1990 (Disponible en llinia).
- ↑ Boris Nicolaïevski y Otto Maenchen-Helfen, La vie de Karl Marx, L'homme et le lutteur, Gallimard, NRF, traducíu del alemán por Marcel Stora, 1970.
Datos: Q1005223
