Wikipedia

Marie-Victorin

Hermanu Marie-Victorin (nacíu Conrad Kirouac el 3 d'abril de 1885 en Kingsey Falls, Quebec y muertu'l 15 de xunetu de 1944 en Montreal na mesma provincia) foi un relixosu canadianu, botánicu, intelectual y escritor. Nel sieglu XX, ye sobremanera conocíu polos sos trabayos en potánica que algamaron el so cumal cola publicación de la so Flore laurentienne y la ellaboración del yerbariu Marie-Victorin.

Marie-Victorin
Vida
Nacimientu Kingsey Falls (es) Traducir, 3 d'abril de 1885[1]
Nacionalidá Bandera de Canadá Canadá
Muerte Saint-Hyacinthe (es) Traducir[2], 15 de xunetu de 1944[3] (59 años)
Sepultura Quebec
Cementerio Notre-Dame-des-Neiges (es) Traducir
Causa de la muerte accidente de tráficu
Estudios
Direutor de tesis de Joseph Robert Bernard Boivin
Llingües falaes francés
Oficiu botánicu, profesor, relixosu
Emplegadores Universidá de Montreal
Premios
Seudónimos Marie-Victorin
Abreviatura en botánica Vict. (IPNI)
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Orde relixosa Hermanos de les Escueles Cristianes
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar
 
Marie-Victorin nel so llaboratoriu na facultá de ciencies de la Universidá de Montreal, hacia 1925.

Ingresa na orden de los Hermanos de les Escueles Cristianes en 1901 a la edá de 16 años. El so nome relixosu sería'l de Marius Victorinus.

Formáu na Universidá de Montreal, conviértese en profesor de botánica en 1920.

Entama primeramente a enseñar nel Collège Saint-Jérôme y Collège Saint-Léon de Westmount, anantes de ser enseñante nel Collège de Longueuil de 1904 a 1920.

Conviértese rápidamente en profesor de botánica na Universidá de Montréal a partir de 1920.

Carrera

editar

Ye'l fundador y direutor del Institutu Botánicu de Montreal en 1922, y el fundador del Xardín Botánicu de Montreal en 1931. Funda en 1923 la Société canadienne des sciences naturelles y diríxela hasta 1940[6]. A través d'ella, inspira la creaciónn des Cercles des jeunes naturalistes (Círculos de mozos naturalistes) en 1931.[7]

Autor d'un gran númberu d'obres, débese-y especialmente la relativa a la botánica de Québec: la Flore laurentienne, 917 páxines de descripciones acompañaes de 2800 illustraciones. Esta obra, asoleyada por primer vez en 1935, ta tovía a la venta anguaño, y foi oxetu de múltiples reediciones. Nos sos Croquis laurentiens, cuenta poéticamente el so amor pola naturaleza. Tamién publicó una Flore de l'Anticosti-Minganie. Fuera del dominiu científicu, asoleyó una coleición de noticies, Récits laurentiens, en 1919.

A partir de 1938, fai delles estacies anuales en Cuba col fin de visitar ellí al so amigu l'Hermanu León. Nesos viaxes, toma un gran interés pola flora cubana y ponse a estudiala. D'ellí surdirán los Itinéraires botaniques dans l'île de Cuba, asoleyaos en trés tomos (la publicación del últimu foi postuma)[8] fechos en collaboración col Hermanu León.

Lliterariu, nacionalista y vanguardista

editar

Marie-Victorin yera un apasionáu de la lliteratura (el so autor preferíu yera Thomas Mann) y eso influye na so obra. Ente los 18 y los 35 años, tien un diariu íntimu, más tarde asoléyalu n'Éditions Fides, onde escribe sobre dellos temas: lliteratura, política, botánica y nacionalismu[9].

Funda'l círculu lliterariu Cercle La Salle, afiliáu más sero a l' Association catholique de la jeunesse canadienne-française (l'ACJC), permitiéndo a la mocedá desarrollar el so sentimientu nacionalista participando en representaciones teatrales poniento n'escena personaxes históricos de la Nouvelle-France[10]. Él mesmu escribe delles pieces de tastu nacionalista, ente elles la obra teatral Charles Le Moyne (1910), un drama históricu en tres actos[11], y Peuple sans histoire (1918), una novela histórica sobre'l llamáu Informe Durham .

Muerte

editar

Marie-Victorin morrió nun accidente de coche en xunetu de 1944 en Saint-Hyacinthe a la edá de 59 años. Nomóse nel so honor un pabellón de la Universidá de Montreal, nel nuevo campus nobre'l monte Royal. El pabellón Marie-Victorin de la Universidá de Montréal contién une biblioteca, « ÉPC — Biologie », y amesta los departamentos de de comunicación, de bioloxía y d'educación de la Faculta d'Artes y Ciencies.

 
Estatua del Hermanu Marie-Victorin nel Xardín Botánicu de Montreal

Delles especies nomaes por Marie-Victorin

editar
  • Taraxacum laurentianum
  • Cirsium scariosum
  • Cirsium minganense[12]
  • Senecio rollandii N'acordanza del Hermanu Rolland-Germain.

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Dictionnaire biographique du Canada. Identificador Dictionary of Canadian Biography: kirouac_conrad_17. Apaez como: CONRAD, named Brother Marie-Victorin KIROUAC. Autor: Universidá de Toronto. Llingua de la obra o nome: inglés. Editorial: University of Toronto Press. ISSN: 0420-0446.
  2. ↑ Afirmao en: Le Devoir. Llingua de la obra o nome: francés. ISSN: 0319-0722.
  3. ↑ Afirmao en: GeneaStar. Identificador GeneaStar de persona: kirouacc. Apaez como: Marie-Victorin Kirouac.
  4. ↑ URL de la referencia: https://www.ulaval.ca/notre-universite/prix-et-distinctions/doctorats-honoris-causa-de-luniversite-laval/liste-complete-des-recipiendaires-de-1864-a-aujourdhui.html#c154959.
  5. ↑ URL de la referencia: http://www.acfas.ca/prix-concours/prix-acfas/leo-pariseau.
  6. ↑ Société canadienne d'histoire naturelle Archiváu 2017-09-06 en Wayback Machine sobre archives.uqam.ca
  7. ↑ Madeleine Lavallée: Marie-Victorin, un itinéraire exceptionnel. Éditions Héritage Inc. 1983.|isbn=0777356546
  8. ↑ Marie-Victorin à la recherche de la flore laurentienne Cap-aux-diamants, 1996
  9. ↑ MON MIROIR. Journaux intimes, 1903-1920 . Éditions Fides. 2012. consultao'l 15.09.2017
  10. ↑ Madeleine Lavallée: Marie-Victorin, un itinéraire exceptionnel. Éditions Héritage Inc. 1983. isbn=0777356546
  11. ↑ Le frère Marie-Victorin : un intellectuel de combat. Consultao'l 15.09.2017
  12. ↑ Cirsium minganense
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Marie-Victorin&oldid=4259673»