Muséu de La Plata
El Muséu de La Plata ye un muséu de ciencies naturales allugáu na ciudá de La Plata, capital de la provincia de Buenos Aires, Arxentina que ye parte de la Facultá de Ciencies Naturales y Muséu de la Universidá Nacional de La Plata (UNLP).
| Muséu de La Plata | |
|---|---|
| muséu | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Arxentina |
| Provincia |  Provincia de Buenos Aires |
Partido (es)  | Partíu de La Plata |
| Coordenaes | 34°54′32″S 57°56′08″W / 34.909°S 57.93542°O |
  Muséu de La Plata Muséu de La Plata (Arxentina) | |
| Historia y usu | |
| Apertura | 19 setiembre 1884 |
| Dueñu | Universidá Nacional de La Plata |
| Direición |
Analia Lanteri Silvia Juana Ametrano Rodolfo Adelio Raffino |
| Orixe del nome | La Plata |
| Patrimoniu | |
| Web oficial | |
 | |
Oríxenes
editar
El Muséu de La Plata tien como antecedente inmediatu'l Muséu Arqueolóxico y Antropolóxico, fundáu'l 17 d'ochobre de 1872 na ciudá de Buenos Aires, entós capital de la provincia del mesmu nome. Esti muséu integraba coleiciones conformaes por 15 000 exemplares de pieces ósees y oxetos industriales donaes por Francisco Pascasio Moreno, designáu Direutor Vitaliciu del mesmu.
A partir de la federalización de la ciudá de Buenos Aires, en 1880, y la fundación de la ciudá de La Plata como nueva capital de la provincia en 1882, el gobiernu provincial dispunxo'l treslláu de les coleiciones de Moreno a esta ciudá, en xunu de 1884, y la construcción d'un edificiu que lu allugara, que la so obra empezó n'ochobre d'esi mesmu añu.[1] Foi entós cuando Moreno tamién donó 2000 volumes de la so biblioteca particular. Asina, Francisco P. Moreno foi'l so fundador y primer direutor.
La construcción del muséu concluyó nel añu 1889, anque la so apertura al públicu realizó unos meses antes, el 19 de payares de 1888, nel sestu aniversariu de la fundación de la ciudá.
Nel añu 1906, meses dempués de la nacionalización de la Universidá Nacional de La Plata, y siendo el reorganizador de la universidá Joaquín V. González, el muséu pasó a formar parte de la mesma, incorporándose actividaes de docencia ya investigación. Foi entós que Moreno abandonó la direición del muséu por tar en desalcuerdu cola nueva orientación qu'esa incorporación significaba: les instalaciones tuvieron d'amenorgase, parte de la biblioteca distribuyir n'otres universidaes y la imprenta y los terrenes axacentes quedaron en propiedá de la provincia. Nos planes de la nueva organización prever ente otres coses una escuela de Ciencies Naturales, una de Ciencies Químiques y otra de Belles Artes y Dibuxu. Esto nun favoreció al muséu nos sos primeros años de vida nacional pos les escueles absorbieron l'actividá de los profesores, decayendo entós el llabor científicu, al realizase munches menos esploraciones ya investigaciones.
Carauterístiques del muséu
editar
El muséu tien alredor de 3.000.000 oxetos na so coleición y namái una pequeña parte de los mesmos atópense n'exhibición. En gran midida, el prestíu del muséu fuelga na so coleición de grandes mamíferos fósiles pampeanos de les eres Terciaria y Cuaternaria.
Tamién se destacar les coleiciones de trilobites del periodu Cambrianu y de graptolites del periodu Silúricu d'Arxentina. El muséu cunta amás con sales de Zooloxía, Entomoloxía, y Botánica.
Coles mesmes atópense n'esposición coleiciones de calter arqueolóxicu y etnográficu, nes que se destacar les d'Arxentina y Perú, y magar la carauterística xeneral del muséu ye'l so perfil marcadamente americanista, tamién esiste una sala exipcia qu'espón una reconstrucción del templu orixinal (el templu de Aksha, proveniente de Nubia). La coleición arqueolóxica exhibe'l desenvolvimientu cultural d'América dende la etapa conocida como precerámica (12.800 e. C.) hasta'l imperiu inca y la llegada de los europeos.
Magar el muséu modernizó les sos sales y agregáu medios teunolóxicos, caltién una sala d'osteoloxía coles mesmes carauterístiques, criterios y conceutu que tenía a principios del sieglu XX. Coles mesmes el percorríu del muséu caltién el criteriu orixinal que consiste en percorrer una llinia evolutiva, acorde coles idees dominantes na comunidá científica a fines del sieglu XIX.
Sala Exipcia
editarDe resultes d'una campaña de rescate, preservación ya investigación d'arqueólogos arxentinos en Sudán y Exiptu, favorecida polos sos gobiernos y la UNESCO pola construcción d'un dique nel ríu Nilu, qu'anubriría la zona, dar# en realizar tres campañes d'escavaciones ente 1961 y 1963 nel templu de Ramsés II del sieglu XIII e. C. en Aksha (Sudán). Por tou ello, el Muséu de La Plata recibió 300 oxetos, de los que 60 pertenecen al sitiu del templu de Ramses II y el restu, a una tumba exipcia y a distintos llugares prehistóricos y campusantos.
De gran atraición amás son los trés momies de 2.700 años d'antigüedá, donaes por Dardu Rocha, calteníes colos sos respeutivos sarcófagos.[2]
L'edificiu
editar
L'edificiu del Muséu de La Plata ye una construcción de carauterístiques neoclásiques, l'estilu dominante de los edificios de la dómina fundacional de La Plata. La so construcción, realizada ente 1884 y 1888, foi obra del arquiteutu alemán Federico Heynemann y del suecu Enrique Åberg.
Los elementos de la cultura de l'América precolombina utilizaos pa la so ornamentación non desarmonizan coles sos llinies griegues, lo que-y da un calter únicu.
La planta ye un rectángulu con dos hemiciclos nos sos estremos, con 135 metros na so exa principal y 70 metros na exa menor. L'impresionante pórticu ta compuestu por seis columnes d'orde corintiu. L'accesu principal ta curiáu por dos escultures que representen a dos smilodones, símbolu del muséu.
Tien más de venti sales d'exhibición asitiaes n'espiral que al percorreles dexen entender la evolución de la vida na Tierra dende los sos oríxenes hasta l'apaición del ser humanu. Tien amás la única coleición d'arte exipcio en Llatinoamérica, que foi llograda por científicos arxentinos en realizando escavaciones en Sudán. Tamién s'atopa nél la mayor amuesa xesuítica de l'Arxentina. Una coleición importante de pintures con motivos americanistes afaten el hall d'accesu y dellos pasaxes del edificiu.
Nel sosuelu tien llaboratorios d'investigación, na planta baxa atópense muestres biolóxiques, xeolóxiques y paleontolóxiques; y nos dos bandexes cimeres esíbense coleiciones históriques y antropolóxiques.
Na so ala izquierda tópase la Biblioteca Florentino Ameghino, perteneciente a la Facultá de Ciencies Naturales y Muséu de la Universidá de la Plata.
En 1997 el muséu foi declaráu monumentu históricu nacional.[3]
Biblioteca
editarNel muséu topa la biblioteca Florentino Ameghino, fundada en 1887, y nun principiu solo funcionaba como biblioteca del muséu de Ciencies Naturales de La Plata.
Primeramente cuntaba con donaciones y compres de llibros y otros materiales de biblioteques particulares, principalmente de les de Francisco P. Moreno, Antonio Zinni, y Nicolás Avellaneda.
La biblioteca de la Facultá de Ciencies Naturales y Muséu, ye utilizada por unos 200 alumnos, y pa unos 700 docentes ya investigadores, atendiendo les demandes d'alumnos y proyeutos d'investigación en materies de ciencies biolóxiques y ciencies xeolóxiques.
Cuenta con aproximao un total de 32.500 volumes, incluyendo monografíes, 500 folletos, 5.380 publicaciones periódiques, 1.004 tesis doctorales y 5.700 trabayos publicaos por docentes ya investigadores de la facultá.
Foi en 1987 qu'adoptó'l nome actual, n'honor al gran naturalista, primer gran figura de la ciencia nacional arxentina.
El so servicios son:
- Préstamu de llibros a casa (tien de xestionase un carné).
- Consulta de llibros nel llugar con namái presentar un documentu d'identidá.
- Referencies y busques especiales.
- Préstamu Interbibliotecario y Llogru de Documentos.
Autoridaes
editarTal como lo confesara'l so fundador "La Direición d'un Muséu asemeyáu esixe, tiránicamente, la dedicación esclusiva de la vida entera...". El Direutor ye responsable del llabor científicu, que realízase nos Departamentos Científicos, como asina tamién de les exhibiciones y actividaes de divulgación y tresferencia a la comunidá.
La designación de les autoridaes recayó siempres en profesores ya investigadores de la casa, con trés úniques esceiciones: la del historiador Ricardo Levene, la del Capitán de Fragata Guillermo Wallbrecher y la del so socesor, el botánicu José Fortunato Molfino.[4]
| Nome y Apellíu | Periodu |
|---|---|
| Francisco Pascasio Moreno | 1884-1906 |
| Samuel A. Lafone Quevedo | 1906-1920 |
| Luis María Torres | 1920-1932 |
| Augusto C. Scala | 1932-1933 |
| Ricardo Levene | 1933-1934 |
| Joaquín Frenguelli | 1934-1946 |
| Emiliano J. Mac Donagh | 1946-1949 |
| Guillermo Wallbrecher | 1950-1952 |
| José Fortunato Molfino | 1952-1953 |
| Joaquín Frenguelli | 1953-1955 |
| Tomás Sueru | 1955-1955 |
| Fernando Márquez Miranda | 1955-1957 |
| Sebastián A. Guarrera | 1957-1964 |
| Mario Egidio Teruggi | 1964-1966 |
| Armando Vivante | 1966-1967 |
| Luis De Santis | 1967-1967 |
| Arturo J. Amos | 1967-1970 |
| Edgardo O. Rolleri | 1970-1972 |
| Humberto A. Fabris | 1972-1973 |
| Victorio Angelleli | 1973-1973 |
| Francisco Fidalgo | 1973-1973 |
| Aníbal J. Figini | 1973-1974 |
| Francisco Carnese | 1974-1974 |
| Carmelo I. C. de Ferraris | 1974-1976 |
| Luis De Santis | 1976-1976 |
| Jorge O. Kilmurray | 1976-1980 |
| Sixto Coscarón | 1980-1981 |
| Víctor Mauriño | 1981-1983 |
| Oscar Arrondo | 1983-1986 |
| Isidoro B. Schalamuk | 1986-1992 |
| Edgardo O. Rolleri | 1992-1994 |
| Mario Egidio Teruggi | 1994-1996 |
| Rodolfo A. Raffino | 1996-1999 |
| Silvia Ametrano | 2001- Anguaño |
Na cultura popular
editar- Na película de Fabián Bielinsky El aura, el personaxe representáu por Ricardo Darín trabaya como taxidermista pal Muséu de La Plata.
- Na película ¿Qué ye la seronda? de 1977 (Una película empobinada por David José Kohon con Alfredo Alcón y Dora Baret), la pareya visita'l Muséu y el personaxe de Dora Baret róbase un güesu d'una cadarma.
Bibliografía
editarPa la seición: Oríxenes:
- José Babini (1986). Historia de la Ciencia na Arxentina. Ediciones Solar. ISBN 950-9086-20-7.
L'edificiu:
- Comisión Nacional de Museos y de Monumentos y Llugares Históricos (1998). Monumento Históricos de la República Arxentina. Secretaría de Cultura de la Nación. ISBN 950-720-057-6.
La Biblioteca:
Referencies
editar- ↑ Una vixencia de 130 años (El Día ed)
- ↑ Teruggi, Mario (1988). Fundacin Muséu de La Plata Francisco Pascasio Moreno: Muséu de La Plata, 1888-1988: una centuria d'honra, páx. 80.
- ↑ Decreto 1110/97 del Poder Executivu Nacional (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- ↑ Teruggi, Mario Egidio. Muséu de La Plata 1888-1988. Una centuria d'honra. 3a ed. La Plata, Arxentina. Fundación Museo de La Plata Francisco Pascasio Moreno. 1994
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Muséu de La Plata.- Páxina oficial
- Páxina oficial Facebook
- Percorríu virtual pol Muséu de La Plata
- Páxina de la Universidá Nacional de La Plata
- muséu-de-la plata-ufierta-un viaxe virtual-a-los templos exipcios.html El muséu de La Plata ufierta un viaxe virtual a los templos exipcios. Noticia recoyida n'exiptoloxía.com del Diariu Güei. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Datos: Q1798541- Multimedia: Museo de La Plata
Especies: MLP
