O Aquilae (O Aql)[1] ye una estrella variable na constelación del Águila. Alcuéntrase a 575 pársecs (1875 años lluz) del Sistema Solar.[2]

O Aquilae
Datos d'observación
(Dómina J2000.0)
Constelación Aquila
Ascensión reuta (α) 19h 29min 21,36s
Declinación (δ) -07º 02’ 38,7’’
Mag. aparente (V) +6,37 (media)
Carauterístiques físiques
Clasificación estelar F7-G1I-II
Masa solar 5,6 M
Radiu (51,3 R)
Magnitú absoluta -3,66 (media)
Lluminosidá 677 L
Temperatura superficial 5440 - 6305 K
Metalicidá [Fe/H] = +0,17
Variabilidá Cefeida
Periodu d'oscilación 7,0239 díes
Astrometría
Velocidá radial -6,5 km/s
Distancia 1875 años lluz (575 pc)
Paralax 3,63 ± 0,96 mas
Sistema
Nᵁ de componentes 3
Referencies
SIMBAD enllaz
Otres designaciones
HD 183344 / HR 7402 / HIP 95820 / SAO 143454 / BD-07 4968
[editar datos en Wikidata]

O Aquilae ye una variable cefeida que'l so rellumu bazcuya ente magnitú aparente +6,08 y +6,86 a lo llargo d'un periodu de 7,0239 díes. Les variables cefeides —ente les que cabe solliñar a η Aquilae y FF Aquilae— son estrelles pulsantes que la so lluminosidá varia rítmicamente con un periodu bien regular. Sicasí, nel casu d'O Aquilae, detectóse que dichu periodu amontar col tiempu a razón de 4,29 segundos per añu.[3] Relluma con una lluminosidá bolométrica media 667 superior a la del Sol.[4]

De tipu espectral F7-G1I-II,[1] la temperatura efectivo d'O Aquilae ta entendida ente 5440[3] y 6305 K.[4] Tien un radiu 51,3 vegaes más grande que'l radiu solar y la diferencia ente'l so radiu máximu y el so radiu mínimu ye de 6 radios solares.[2] Tien una masa envalorada 5,9 vegaes mayor que la del Sol pero pierde masa estelar a un ritmu averáu de 1,3 × 10-10 mases solares per añu.[3] Presenta un conteníu metálico superior a la solar, siendo'l so índiz de metalicidá [Fe/H] = +0,17.[5]

O Aquilae ye una binaria espectroscópica con un periodu orbital de 1856 díes.[6] L'acompañante, sicasí, nun pudo ser resuelta per aciu interferometría de moteáu. Completa'l sistema una tercer estrella, visualmente dixebrada d'O Aquilae 1,6 segundos d'arcu. Ye 6,4 magnitúes más tenue qu'ella.[7]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 V* O Aql -- Classical Cepheid (delta Cep type) (SIMBAD)
  2. 2,0 2,1 Moskalik, P.; Gorynya, N. A. (2005). «Mean Angular Diameters and Angular Diameter Amplitúes of Bright Cepheids». Acta Astronomica 55. pp. 247-260. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?2005AcA....55..247M&db_key=AST. 
  3. 3,0 3,1 3,2 Neilson, Hilding R.; Lester, John B. (2008). «On the Enhancement of Mass Loss in Cepheids Due to Radial Pulsation». The Astrophysical Journal 684 (1). pp. 569-587. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008ApJ...684..569N&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  4. 4,0 4,1 Hohle, M. M.; Neuhäuser, R.; Schutz, B. F. (2010). «Masses and luminosities of O- and B-type stars and rede supergiants». Astronomische Nachrichten 331 (4). p. 349. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010AN....331..349H&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  5. Ngeow, Chow-Choong (2012). «On the Application of Wesenheit Function in Deriving Distance to Galactic Cepheids». The Astrophysical Journal 747 (1). 51. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?2012ApJ...747...50N&db_key=AST. 
  6. Pourbaix, D.; Tokovinin, A. A.; Batten, A. H.; Fekel, F. C.; Hartkopf, W. I.; Levato, H.; Morrell, N. I.; Torres, G.; Udry, S. (2004). «SB⁹: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits». Astronomy and Astrophysics 424. pp. 727-732. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2004A%26A...424..727P&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  7. Tokovinin, Andrei; Mason, Brian D.; Hartkopf, William I. (2010). «Speckle Interferometry at the Blanco and SOAR Telescopes in 2008 and 2009». The Astronomical Journal 139 (2). pp. 743-756. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?2010AJ....139..743T&db_key=AST. 

Coordenaes:   19h 29m 21.361s, -7° 2 38.662