Oliverio Martínez y Mier

políticu asturianu (1862–1925)

Oliverio Martínez y Fernández-Mier (1862Principáu d'Asturies – 1925Valencia) foi un políticu, notariu ya industrial español. Ocupó dellos puestos políticos como los de conceyal, síndicu y xuez municipal d'Uviéu y diputáu provincial[1] d'Alcázar de San Juan, reinando Alfonso XIII.

Oliverio Martínez y Mier
Vida
Nacimientu Principáu d'Asturies1862
Nacionalidá España
Muerte Valencia1925 (62/63 años)
Estudios
Estudios Universidá d'Uviéu
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu
Cambiar los datos en Wikidata

Nos sos entamos se adscribió al Partíu Lliberal de Sagasta que dirixía José Canalejas y más tarde al Partíu Reformista que fundara'l so compañeru de la Universidá d'Uviéu, Melquiades Álvarez y nel que militaron miembros de la intelectualidá española del momentu, como Benito Pérez Galdós, Manuel Azaña, José Ortega y Gasset y Manuel García Morente.

Ye conocíu pola so contribución económica a Alcázar de San Juan. Desenvolvió una importante industria vitivinícola ente les que destacaben la facienda de les Tintoreres, onde edificó Villa Asturies, según les bodegues "la Cuadonga" diseñaes pol arquiteutu asturianu Eduardo Adaro. A nivel municipal, llevó a cabo iniciatives como la construcción del Casino d'Alcázar, el so Teatru Principal y contribuyó al Cervantismo Alcazareño.[2] N'Alcázar puede atopase anguaño la casa onde vivió, diseñada pol arquiteutu Críspulo Moro Cabeza, qu'anguaño ye la sede del Colexu Sagrada Familia.

Casa de Don Oliverio n'Alcázar de San Juan
Casa de Don Oliverio na Cai Fruela, Uviéu diseñada por Juan Miguel de la Guardia

Reseña biográfica editar

Nacencia ya infancia editar

Nació en Proaza, Provincia d'Uviéu el 7 d'ochobre de 1861. Yera fíu de Jerónimo Martínez García-Tuñon y Braulia Fernández-Mier. El so padre, Jerónimo Martínez y García-Tuñon, sirvió á les órdenes del Xeneral Prim na Guerra d'África, yera dueñu de la mina de carbón "La Froilana" en Mieres, foi direutor del Hospiciu d'Uviéu y direutor n'Asturies de The Sun Insurance Office.

El so hermanu Jerónimo Martínez y Fernández-Mier[3] foi conceyal d'Uviéu y direutor xerente de Lucero, S.A. de Seguros, denominación cola que se constituyó'l Grupu Allianz n'España. Otru hermanu so, Fernando Martínez y Fernández-Mier, fundó la Rula de la Propiedá y foi direutor xerente de la compañía de seguros A Mundial.

Oliverio yera tíu d'Alberto García Martínez,[4] Conde de Garcinarro, fíu del matrimoniu ente la so hermana Matilde Martínez Fernandez-Mier[5] y Francisco García Ochando.

Empiezos editar

Estudió derechu na Universidá d'Uviéu y en superando una oposición a notaríes dedicóse profesionalmente al exerciciu d'esti oficiu en Candamu y Alcázar de San Juan.

Carrera política editar

Foi xuez municipal d'Uviéu de 1886 y tomó posesión como conceyala'l 01 de xunetu de 1887, sesión na que tamién resulta escoyíu síndicu, siendo alcalde d'Uviéu Donato Argüelles y Álvarez. Presentóse como candidatu al congresu per Uviéu nes eleiciones en 1891 enfrentándose a la coalición formada por Manuel Vereterra y Lombán el I Marqués de Canillejas, José María Celleruelo y Manuel Pedregal y Cañedo.

Simpatizante del Partíu Demócrata Progresista, de Manuel Ruiz Zorrilla foi escoyíu pal comité provincial del partíu Progresista[6] en 1889. Cuando se produció la Restauración borbónica abandonó estes idees pa incorporase al Partíu Lliberal de Sagasta, siguiendo los pasos del so amigu José Canalejas.[7] Tres la muerte de Sagasta, en 1903 José Canalejas tomaría les riendes del partíu pa tratar d'averalo a la realidá del país pero'l so asesinatu, en 1912, atayó cualquier evolución del partíu y Oliverio xunir al Partíu Reformista qu'esi mesmu añu fundara Melquiades Álvarez, compañeru de la Universidá d'Uviéu,

Enfrentar a oponentes políticos como Ramón María Baillo y Baillo, Conde de les Cabezuelas[8] nes eleiciones xenerales de 1918 ya impugnó l'acta acusándo-y de mercar votos .[9]

Entamó numberosos mítines tantu n'Alcázar[10] como en Madrid en sofitu de Rafael Maria de Llabra, José Canalejas y Melquiades Álvarez. Don Oliverio aportó a diputáu[11] en 1924, reinando Alfonso XIII.

Fundación del Casino editar

En 1903 siendo presidente del Casino, Oliverio Martínez,[12] alcordó construyir un gran edificiu qu'allugaría la creciente sociedá del mesmu. L'edificiu cuntaba con un teatru propiu'l Teatru Principal”, onde se llevaron a cabu, representaciones teatrales, espectáculos de variedaes, homenaxes, mítines y sobremanera los bailles de mázcares d'antroxu que-y dieron gran popularidá. El protagonismu ya influencia del Casino estendióse tamién escontra la vida política, tantu que se dicía: “que los alcaldes escoyer nel Casino”. El Casino siempres tuvo representáu nes comitivas oficiales, n'acontecimientos estraordinarios como les visites reales y de personalidaes relevantes o na inauguración del ferrocarril.

En 1930, el Casino arrendó al Conceyu la planta alta del edificiu, treslladándose dende la casa de Don Oliverio na plaza de Santa Quiteria, onde'l consistoriu tuvo qu'allugase tres la baltadera del primitivu edificiu de la Torre en 1928. Casino y Conceyu cohabitaron, incluyendo la etapa de la Guerra Civil, hasta 1944 fecha en que se robló la compra del edificiu per parte del Consistoriu y producióse el treslláu del Casino al inmueble que la sociedá adquiriera na cai Castelar y que n'otru tiempu foi sede del Círculu de la Unión.

Vida personal editar

 
Oliverio Martínez Mier cola so familia. Detrás de pies: Orfela, Eneda, Julia, Carmen y delantre: Oscar, Orlando[13] y Osvaldo. Nel centru, Adelaida Lanzarote, arrodiada por Oliverina, Adelaida, home de Julia cola so fía Julia y al llau Oliverio.

Casóse con Orfelina Gónzalez de la Fuente, natural d'Espírito Santo, Capitanía Xeneral de Cuba con quien tuvo 4 fíos y una casa na Cai Fruela 14 d'Uviéu. Orfelina finó a los 32 años y Oliverio volvió casase con Adelaida Lanzarote Cros fía del comandante[14][15]del Reximientu de Cazadores de Vitoria, Francisco Lanzarote y Mejía y Ángela Cros y Fontán.

Adelaida tamién yera sobrina de Pedro Lanzarote y Mejía, alcalde de Tomelloso y comandante d'armes de la Reina Sabela II d'España y de Carlos Lanzarote y Mejía coronel del Reximientu Lusitania que mientres la Tercer Guerra Carlista, lluchando pola causa constitucional, participó en tomar d'Aoiz y el socorru de Lumbier ente otres batalles.

Ancestros editar

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Felipe Martínez y Ruiz
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Jerónimo Martínez y García-Tuñon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. María García-Tuñon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Oliverio Martínez y Fernández-Mier
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Juan Fernández-Mier
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Braulia Fernández-Mier
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Josefa Fernández de La Vara
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Referencies editar

  1. «La Correspondencia d'España». La Correspondencia d'España (Xueves 18 de xineru de 1924). Consultáu'l 18 de setiembre de 2015.
  2. «Vida Manchega, Revista Rexonal.». Vida Manchega, Revista Rexonal. (25 d'avientu de 1915). Consultáu'l 10 de setiembre de 2015.
  3. «Revista Ilustrada de Banca, Ferrocarriles, Industria y Seguros». Revista Ilustrada de Banca, Ferrocarriles, Industria y Seguros (Xueves 25 d'abril de 1918). Consultáu'l 25 de setiembre de 2015.
  4. «Periódicu ABC.». ABC. (Xueves 9 d'ochobre de 1958). Consultáu'l 10 de setiembre de 2015.
  5. «Periódicu ABC.». ABC. (27 de febreru de 1927). Consultáu'l 3 de xunetu de 2018.
  6. «El País». Heraldu de Madrid. (Llunes 21 de xineru de 1889). Consultáu'l 29 de setiembre de 2015.
  7. «Heraldu de Madrid». Heraldu de Madrid. (Llunes 26 de setiembre de 1904). Consultáu'l 29 de setiembre de 2015.
  8. «Periódicu ABC». ABC. (Xueves 10 de febreru de 1918). Consultáu'l 18 de setiembre de 2015.
  9. «Sol+(Madrid.+1917).+19-3-1918 Diário El Sol». Diariu El Sol. (Martes 19 de marzu de 1918). Consultáu'l 18 de setiembre de 2015.
  10. «Lliberal+(Madrid.+1879).+28-5-1907 El Lliberal». El Lliberal. (Martes 28 de mayu de 1907). Consultáu'l 23 de setiembre de 2015.
  11. «La Correspondencia d'España». La Correspondencia d'España. (Xueves 18 de xineru de 1924). Consultáu'l 18 de setiembre de 2015.
  12. «Patronatu Cultural de Alcazar.». Patronatu Cultural de Alcazar.. Consultáu'l 10 de setiembre de 2015.
  13. «Periódicu ABC». Periódicu ABC (1970). Consultáu'l 24 de setiembre de 2015.
  14. «La Correspondencia d'España : diariu universal de noticies». La Correspondencia d'España (Añu XXXVI Númberu 10019 - 1885 agostu 27). Consultáu'l 10 de xineru de 2018.
  15. «La Correspondencia d'España : diariu universal de noticies». La Correspondencia d'España (Añu XXXVII Númberu 10243 - 1886 abril 8). Consultáu'l 10 de xineru de 2018.