Partíu Socialista Popular
El Partíu Socialista Popular (PSP),[1] foi un partíu políticu español d'ideoloxía socialista, lideráu por Enrique Tierno Galván. A pesar de que llogró algmar dellos escaños nes elecciones 1977, al añu siguiente integróse nel PSOE.
Partíu Socialista Popular | |
---|---|
Presidente | Enrique Tierno Galván |
Fundación | 1968 |
Disolución | 1978 |
Estáu | España |
Ideoloxía política | Marxismu y socialismu democráticu |
Posición nel espectru | izquierda |
Historia
editarFoi fundáu n'ambientes universitarios en 1968 col nome de "Partíu Socialista del Interior" (PSI), adoptando'l so nome definitivu en 1974. Dende los sos entamos la formación definióse como marxista. Los cuadros del PSP taben formaos principalmente por intelectuales y profesionales, y el so lideralgu yera exercíu tantu pol profesor universitariu Enrique Tierno Galván como pol so ayudante, Raúl Morodo.[2] Nel añu 1974 el PSP xunióse a la Xunta Democrática, una coalición de fuercies polítiques y sociales d'oposición a la dictadura franquista.[3]
El PSP presentóse a les eleiciones xenerales del 15 de xunu de 1977 en coalición con dellos partíos integrantes de la Federación de Partíos Socialistes so la denominación Unidá Socialista. La coalición llogró 816 582 votos (4,46 %) y 6 diputaos, de los que cinco pertenecíen al PSP (trés por Madrid, ún por Cádiz y otru por Valencia). El diputáu restante se llogró por Zaragoza y correspondió al candidatu del Partíu Socialista d'Aragón (PSA), d'ideoloxía aragonesista y d'izquierdes. Nel Senáu, llogró cuatro senadores: dos baxo les sigles del PSP-US o US (en Madrid y Alicante) y otros dos en coaliciones d'izquierda nes que participaba'l PSOE (por Cádiz y Almería).
Dada la exigüidad de la representación parllamentaria, los cinco diputaos del PSP pasaron al Grupu Mestu, xunto col diputáu del PSA. Los cuatro senadores del PSP integráronse nel Grupu Parllamentariu Progresistes y Socialistes Independientes. En febreru de 1978 el PSP decidió integrase nel Partíu Socialista Obreru Español, cosa que finalmente se produció en mayu de 1978.[4] Esto foi'l final del PSP. Cuatro de los cinco diputaos s'integraron nel grupu socialista, mientres que'l quintu, Raúl Morodo, permaneció nel mestu. De la mesma, solu dos de los senadores del PSP s'integraron nel grupu socialista. Nes eleiciones municipales de 1979, Enrique Tierno Galván foi la cabeza de llista del PSOE al conceyu de Madrid. Anque nun foi'l candidatu más votáu, el sofitu del PCE (con que los sos conceyales llograba mayoría absoluta) dexó-y ser el primer alcalde democráticu de Madrid tres la muerte de Franco.
Quepe destacar que'l primer presidente d'Asturies, Pedro de Silva, yera miembru del Partíu Socialista Popular d'Asturies. El PSPA, integráu nel PSOE, con Pedro de Silva a la cabeza, foi escoyíu nes eleiciones xenerales de 1982 llogrando'l so escañu por Asturies. Escañu que dexó pa poder presentase a la presidencia asturiana, consiguiendo ser presidente en 1983.
Otros miembros destacaos o que darréu algamaron relevancia foron José Bono, Francisco Sosa Wagner, Pablo Lucas Verdú, José López Orozco, José Blanco, Miquel Iceta o Javier Nart.
Resultaos eleutorales
editarComicios | Númberu de votos | % | Escaños | Notas |
---|---|---|---|---|
1977 | 816.582 | 4,46% | 6/350 |
En coalición con otros partíos políticos. |
Referencies
editar- ↑ Julián Casanova, Carlos Gil Andrés (2009). Twentieth-Century Spain: A History, Cambridge University Press, pág. 15
- ↑ Paul Preston (2005). The Triumph of Democracy in Spain, Taylor & Francis, pág. 77
- ↑ Paul Preston (2005). The Triumph of Democracy in Spain, Taylor & Francis, pág. 48
- ↑ Paul Preston (2005). The Triumph of Democracy in Spain, Taylor & Francis, páxs. 114-115