Pedro Lascuráin Paredes

presidente de Méxicu

Pedro José Domingo de la Calzada Manuel María Lascuráin Paredes (8 de mayu de 1856Ciudá de Méxicu – 21 de xunetu de 1952Ciudá de Méxicu) foi un abogáu y políticu mexicanu. Fungió como presidente de Méxicu durante 45 minutos el 19 de febreru de 1913, tres la forzada firma d'arrenunciu de Francisco I. Madero.

Pedro Lascuráin Paredes
34. Presidente de Méxicu

19 febreru 1913 - 19 febreru 1913
Francisco Ignacio Madero González - Victoriano Huerta
ministru de Rellaciones Esteriores de Méxicu


ministru de Rellaciones Esteriores

Vida
Nacimientu Ciudá de Méxicu8 de mayu de 1856
Nacionalidá Bandera de Méxicu Méxicu
Muerte Ciudá de Méxicu21 de xunetu de 1952[1] (96 años)
Estudios
Estudios Facultá de Derechu de la Universidá Nacional Autónoma de Méxicu
Universidá Nacional Autónoma de Méxicu
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, diplomáticuabogáu
Creencies
Partíu políticu Partido Constitucionalista Progresista (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Primeros años y carrera

editar

Nació nel Ranchu la Romita (güei Colonia Roma), Ciudá de Méxicu, el 12 de mayu de 1856, procedente d'una familia d'orixe vascu per llinia materna, establecida en Méxicu a principios del sieglu XIX. Yera nietu del xeneral Mariano Paredes Arrillaga quien fora presidente interín de Méxicu por un curtiu periodu en 1846. El so padre yera un prósperu comerciante veracruzano quien se casó na Ciudá de Méxicu cola fía del xeneral de nombre Ángela Paredes.[2]

La so formación foi como les clases acomodaes del so tiempu primordialmente católica. Empecipió los sos estudios de derechu nel Seminariu Conciliar concluyéndolos darréu na Escuela Nacional de Xurisprudencia, llogrando'l títulu d'abogáu en 1880.[2]

Foi miembru del Conceyu de la Ciudá de Méxicu, direutor de la Escuela Llibre de Derechu y secretariu de Rellaciones Esteriores en dos causes nel intre del gobiernu de Francisco I. Madero; del 10 d'abril al 4 d'avientu de 1912, y del 15 de xineru al 18 de febreru de 1913.

Periodu de gobiernu

editar

El 19 de febreru de 1913, dempués de que Madero y Pino Suárez presentaren los sos arrenuncios tres les presiones del movimientu encabezáu por Victoriano Huerta, ocupó interinamente el cargu de presidente de Méxicu, conforme establecer na Constitución de 1857: que'l ministru de Rellaciones Esteriores ocupa la presidencia de la República cuando faltara'l presidente. El so mandatu duró tan solu cuarenta y cinco minutos, de les 17:15 a les 18:00 hores d'esi mesmu día.

Per otru llau, magar qu'aconseyó al presidente Francisco I. Madero que dexara'l cargu pa guardar la so vida, ésti foi asesináu xunto al vicepresidente José María Pino Suárez pol militar Victoriano Huerta. Foi per mediu de Lascuráin que fixeron llegar les sos dimisiones al Congresu, dempués de ser arrestaos nel Palaciu Nacional.[3] Depués d'apurrir l'arrenunciu, negar a guardar la execución de la sentencia aduciendo que la so relixón nun-y dexaba tal cosa.

La so xestión

editar

Los sos únicos actos de gobiernu fueron tomar protesta y nomar a Victoriano Huerta secretariu de Gobernación, pa dempués presentar el so arrenunciu y que ésti aportara a la presidencia por mandatu constitucional.[4][5]

Otros cargos políticos

editar

El so primer emplegu foi como secretariu d'actes nel Conceyu de Méxicu; tamién trabayó na Secretaría de Rellaciones Esteriores del presidente Porfirio Díaz.[6] Foi rector de la Escuela Llibre de Derechu, del colexu d'abogaos cimeru de la Ciudá de Méxicu, mientres 16 años, y publicó estensamente sobre'l derechu civil y comercial.[7] Tuvo como l'alcalde de la Ciudá de Méxicu antes d'escoyelo pal gabinete'l 10 d'abril de 1913.[7] Foi escoyíu pa ocupar el cargu de Ministru de Rellaciones Esteriores mientres la presidencia de Francisco I. Madero.

N'ocupando estos cargos, retirar al exerciciu priváu del so oficiu, finó en Méxicu'l 21 de xunetu de 1952.[6] Henry Lane Wilson vio nesta rebelión la oportunidá pa siguir primiendo a les autoridaes mexicanes pola falta de seguridá que carecíen los ciudadanos foranos. Aprovechó los reclamos qu'otros ministros estranxeros espresaron, yá que por cuenta de los ataques contra los rebeldes abellugaos en La Ciudadela, dellos edificios de la colonia Juárez, que funcionaben como residencia de les llegaciones diplomátiques d'otres naciones, fueren estropiaos, lo que ponía en peligru les sos vides.

L'embaxador estauxunidense atribuyóse'l lideralgu de los quexosos y en nome de la seguridá —ante'l peligru que verdaderamente representaben los combates— amenació de nuevu cola intervención armada del so país si nun se garantizaba la seguridá de tolos qu'habitaben la zona, incluyendo a mexicanos. Asina pretendió da-y un matiz humanitariu a les sos protestes.

Referencies

editar
  1. Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6qr72f7. Apaez como: Pedro Lascuráin. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. 2,0 2,1 Altamirano Cozzi, 1992, p. 23.
  3. Anónimu Pedro Lascuráin Paredes Consultáu'l 17 d'abril de 2007
  4. Anónimu Pedro Lascuráin Consultáu'l 17 d'abril de 2007
  5. Bolívar Meza, Rosendo. «La Decena Tráxica». Uom.edu.mx. Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'avientu de 2013. Consultáu'l 13 de mayu de 2010.
  6. 6,0 6,1 Anónimu Pedro Lascuráin Paredes Archiváu 2007-07-17 en Wayback Machine Consultáu'l 17 d'abril de 2007
  7. 7,0 7,1 Anónimu Pedro Lascuráin Paredes Consultáu'l 17 d'abril de 2007

Bibliografía

editar


Predecesor:
Manuel Calero
Secretariu de Rellaciones Esteriores
19121913
Socesor:
Victoriano Huerta
Predecesor:
Francisco I. Madero
 
Presidente de Méxicu

19 de febreru de 1913 - (17:15-18:00)
Socesor:
Victoriano Huerta

Enllaces esternos

editar