Phacellodomus sibilatrix

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Phacellodomus sibilatrix
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Phacellodomus
Especie: P. sibilatrix
Sclater, PL, 1879
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Phacellodomus sibilatrix, tamién denomináu tíotío chicu (Uruguái) o tio-tio-pequeño (en portugués, Brasil)[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Phacellodomus qu'integra la familia Furnariidae. Ye nativu del centro sur d'América del Sur.

Descripción editar

Mide 14 cm. Recuerda a Phacellodomus rufifrons pero ye marcadamente menor y con menos ablondu na corona. Ye pardacento polo xeneral, con costazos ablondos y dalgún ablondu nes plumes esternes de la cola. Paecer con un canastero (Asthenes) grande y abuitáu pero con un distintivu picu robezu, de gruesa base azul abuxada.[3][4] -

Distribución y hábitat editar

Alcuéntrase nel estremu sur de Bolivia (suroeste de Santa Cruz), oeste de Paraguái, norte d'Arxentina (escontra'l sur hasta l'este de La Rioxa, norte de San Luis, centru de Córdoba y norte de Buenos Aires) y suroeste d'Uruguái.[5] En 2012 foi rexistrada per primer vegada en Brasil, nel estremu suroeste de Rio Grande do Sul, en Barra do Quaraí.[6] El so hábitat son los montes naturales con trupos arbustos de la rexón del chaco, hasta los 2000 msnm nel norte arxentín.[3]

Estáu de caltenimientu editar

La especie nun s'atopa amenazada.[1]

Comportamientu editar

Forrajea en pares o en pequeños grupos y de cutiu abondo confiantes. A pesar de ser principalmente arborícola, regularmente baxa al suelu p'alimentase.[3] Nun ye migratoriu.[7]

Alimentación editar

La so dieta compónse d'inseutos y otros artrópodos.[7]

Reproducción editar

Como otros del so xéneru, constrúi un nial esféricu, cubiertu, fechu de ramines y palitos. Como esta especie ye pequeña, de cutiu el nial cuelga cerca de la punta d'una caña baxo y fino. De cutiu ye de perfil triangular, un vértiz onde cuelga de la caña, y l'entrada formando otru vértiz del triángulu; de cutiu faen una entrada falsa escontra'l topu del nial.[4] Foi rexistráu nidificando n'árees compuestes de espinillos Acacia caven y Parkinsonia aculeata, ñandubay Prosopis affinis y algarrobo Prosopis nigra.[6]

Vocalización editar

El cantar ye una serie bien enunciada de notes estridentes “chiip” que baxen llixeramente.[3]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

La especie P. sibilatrix describióse per primer vegada pol naturalista británicu Philip Lutley Sclater en 1879 sol mesmu nome científicu; ensin llocalidá tipo «presumiblemente, Córdoba, Arxentina».[5]

Taxonomía editar

Considerada por dellos autores como formando una superespecie con Phacellodomus rufifrons, pero dambes sobrepónense considerablemente nes sos distribuciones y difieren nel tamañu del cuerpu y estructura del nial. Ye monotípica.[5] Arriendes del so recién descubrimientu en Brasil,[6] incluyóse na Llista d'Aves de Brasil, 2014, pol Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO).[8]

Referencies editar

  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2012). «Phacellodomus sibilatrix» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 10 de marzu de 2015.
  2. Espinero Mozu Phacellodomus sibilatrix Sclater,PL, 1879 en Avibase. Consultada'l 10 de marzu de 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Ridgely Robert and Guy Tudor Phacellodomus sibilatrix, p. 296, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  4. 4,0 4,1 2010. Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; consultáu de: Little Thornbird (Phacellodomus sibilatrix) el 10 de marzu de 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 Little Thornbird (Phacellodomus sibilatrix) en The Internet Bird Collection. Consultada'l 10 de marzu de 2015.
  6. 6,0 6,1 6,2 Bellagamba, G., & de Oliveira, D. B. (2012). Primeiro rexistro do tio-tio-pequeño Phacellodomus sibilatrix (Passeriformes: Furnariidae) no Brasil. REVISTA BRASILEIRA DE ORNITOLOGIA, 20(2), 158-160.
  7. 7,0 7,1 Dardanelli, S.; Nores, M. L. & Nores, M. 2006. Minimum area requirements of breeding birds in fragmented woodland of Central Arxentina. Diversity and Distributions, 12: 687-693.
  8. Comitê Brasileiro de Rexistros Ornitolóxicos (2014) Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en português). Disponible en Llistes das aves do Brasil. Consultáu'l 10 de marzu de 2015; p. 27.

Enllaces esternos editar