Phoenicopteridae

familia de páxaros

Los flamencos (Phoenicopteridae), son una familia d'aves acuátiques del orde Phoenicopteriformes la cual ta integrada por 2 xénerus vivientes y otros solo conocíos pol rexistru fósil.

Phoenicopteridae
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Subfilu: Vertebrata
Clas: Aves
Orde: Phoenicopteriformes
Familia: Phoenicopteridae
Bonaparte, 1831
Distribución
Distribución de les especies vivientes d'esta familia.
Distribución de les especies vivientes d'esta familia.
Xénerus
(ver testu)
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Parina grande (Phoenicoparrus andinus).

Taxonomía editar

 
Flamencu européu (Phoenicopterus roseus).
 
Flamencu austral o chilenu (Phoenicopterus chilensis).
 
Parina chica (Phoenicoparrus jamesi).
 
Flamencu nanu (Phoenicoparrus minor).

Esta familia foi descrita orixinalmente nel añu 1831 pol naturalista, políticu, y ornitólogu francés Charles Lucien Jules Laurent Bonaparte, II Príncipe de Canín y Musignano, fíu de Luciano Bonaparte y sobrín del emperador Napoleón Bonaparte.

Phoenicoparrus dixebrar de Phoenicopterus,[1] ente otres carauterístiques, por presentar una estructura del picu bastante distintu, yá que ye fondamente aquillada con un aparatu filtrador más especializáu, con bulbu en seición tresversal aptu pa la prindar de preses bien pequeñes, como algues verde-azules y diatomees. Amás, escarez de hallux, unu de les dedes. La estructura del picu en Phoenicopterus ye más primitiva, solo afecha pa prindar preses más grandes, como moluscos y crustáceos.[2]

Como la importancia d'estes carauterístiques na designación d'un xéneru propiu fuera puesta en dulda, y sofitándose no determinao por un analís d'hibridación ADN-ADN publicáu nel añu 1990 el cual había atopáu pequeñes distancies xenétiques ente tolos representantes d'esta familia,[3] pasó a tratase como monotípica.[4]

Esta considerancia foi la utilizada hasta que nuevos y más completos estudios xenéticos de tolos taxones vivientes de la familia emplegando muestres de 12 loci nucleares y 2 loci mitocondriales, xeneraron un robezu árbol filoxenéticu con un altu nivel de soporte por aciu el métodu Bootstrap de cachaza y máxima verosimilitud. Atoparon una fonda separación ente los flamencos mayor y menor, lo que xustificó que la familia sía estremada en siquier dos xéneros, al fundir al monotípico xéneru Phoeniconaias (cola so única especie: Phoeniconaias minor) en Phoenicoparrus.[5]

Phoenicopteridae probablemente surdió na llende Miocenu Pliocenu (3,0 a 6,5 millones d'años) o pocu dempués,[5] ente que los clados de Phoenicoparrus y Phoenicopterus diverxeron nel Pliocenu o nel Pleistocenu tempranu (1,7 a 3,9 millones d'años tras).[5]

Xéneros editar

Esta familia ta integrada por 2 xénerus vivientes los que tienen cada unu 3 especies actuales:

Amás, fueron descritos numberosos taxones solu en base al rexistru fósil, dalgunos d'ellos de asignación aldericada:

  • Harrisonavis croizeti (Gervais, 1852) (sinónimu: Phoenicopterus croizeti) (Oligocenu Mediu al Miocenu Mediu de Francia y Alemaña).[12]

Referencies editar

  1. Bonaparte, C. (1856). Compt. Rend. 43 p.992.
  2. Jenkin, P. M. (1957). The filter-feeding and food of flamingos (Phoenicopteri). Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci, 240:401-493.
  3. Sibley, C. G., and J. Y. Ahlquist (1990). Phylogeny and classification of birds. Yale University Press, New Haven, Connecticut.
  4. Sibley, C. G., and B. L. Monroe, jr. (1990). Distribution and taxonomy of birds of the World. Yale University Press, New Haven, Connecticut.
  5. 5,0 5,1 5,2 Torres, C. R.; L. M. Ogawal, M. A. F. Gillingham, B. Ferrari and M. Van Tuinen (2014). A multi-locus inference of the evolutionary diversification of extant flamingos (Phoenicopteridae). BMC Evolutionary Biology 2014, 14:36.
  6. Brodkorb, P. (1953). A Pliocene flamingo from Florida. Natural History Miscellanea, 124:1-4.
  7. Miller, L. (1944). A Pliocene flamingo from Mexico. The Wilson Bulletin, 77-82.
  8. Brodkorb, P., & Phillips, A. R. (1973). Pleistocene birds from the Valley of Mexico. The Auk, 438-440.
  9. Howard, H. (1955). Fossil birds from Manix Lake California. US Government Printing Office.
  10. Miller, A. H. (1963). The fossil flamingos of Australia. Condor, 289-299.
  11. Rich, P. V., & Walker, C. A. (1983). A new genus of Miocene flamingo from East Africa. Ostrich, 54(2), 95-104.
  12. Gervais, P. (1952). Zoologie et Paleontologie Francaise. Volume 3. Paris, France: Arthus Bertrand.

Enllaces esternos editar