Poa palustris

especie de planta

Poa palustris (poa de los banzaos, poa común, campera azul) ye una especie de gramínea endémica d'Asia, Europa, América del Norte. Ye una planta forraxera y útil para control de la erosión o revexetación.

Poa palustris
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Poales
Familia: Poaceae
Subfamilia: Pooideae
Tribu: Poeae
Xéneru: Poa
Especie: P. palustris
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Ilustración
Detalle de la espiga

Descripción editar

Ye una planta perenne; con rizomes y estolones, fueyes glabres; tien vaines aquillaes, llámines allargaes y flexibles, nidies, verde escures de testura media. Ye la especie más importante del xéneru Poa, usar n'amiestu o sola. Ye moderadamente susceptible a munches enfermedaes d'estación fría y tien escasa resistencia natural a inseutos y a bárabos. En 1948 fáense les 1ª variedaes Windor con mayor cantidá de rizomas. Victa tolera bien la solombra.[1]

Taxonomía editar

Poa palustris describióse por Carolus Linnaeus y espublizóse en Systema Naturae, Editio Decima 2: 874. 1759.[2]

Etimoloxía

Poa: nome xenéricu deriváu del griegu poa = (yerba, sobremanera como forraxe).[3]

palustris: epítetu llatín que significa "palustre".

Sinonimia
  • Aira poiformis Willd. ex Steud.
  • Paneion triflorum Lunell
  • Poa abietina Schur
  • Poa adspersa Drejer
  • Poa angustifolia Wahlenb.
  • Poa angustifolia var. fertilis (Host) Rchb.
  • Poa crocata Michx.
  • Poa depauperata Kit. ex Spreng.
  • Poa distans Schultz
  • Poa effusa Kit.
  • Poa ehrhartiana B.D.Jacks.
  • Poa elegans Haller f. ex Steud.
  • Poa fertilis Host
  • Poa hydrophila Pers.
  • Poa hydrophyla Thuill. ex Steud.
  • Poa janczewskii Zapal.
  • Poa kamtschatica Fisch. ex Roshev.
  • Poa kitaibelii Kunth
  • Poa laevis Borbás
  • Poa miliacea Kit.
  • Poa pinetorum Klokov
  • Poa pseudonemoralis Schur
  • Poa riparia Wolf ex Hoffm.
  • Poa rotundata Trin.
  • Poa schultesii Kunth
  • Poa serotina Ehrh.
  • Poa strictula Steud.
  • Poa triflora Gilib.
  • Poa volhynensis Klokov[4]

Ver tamién editar

Referencies editar

Bibliografía editar

  1. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren & Reveal. 1977. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A. 6: 1–584. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J.L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  2. Cui, N. & D. Cui. 1996. Gramineae. Fl. Xinjiang. 6: 39–370, 598–599, 600–604, (index 646–669).
  3. Dickoré, W. B. 1995. Systematische revision und chorologische analyse der Monocotyledoneae des Karakorum (Zentralasian, West-Tibet). Flora Karakorumensis: I. Angiospermae, Monocotyledoneae. Stapfia 39: i–?, 1–290.
  4. Edgar, E. 1986. Poa L. in New Zealand. New Zealand J. Bot. 24: 425–503.
  5. Edmondson, J. R. 1980. Poa. 5: 159–1167. In T. G. Tutin, V. H. Heywood, N. A. Burges, D. H. Valentine, S. M. Walters & D. A. Webb (eds.) Fl. Eur.. Cambridge University Press, Cambridge.
  6. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  7. Filatova, N. S. 1969. Poa. 92–97. In N. S. Filatova Ill. Oprd. Rast. Kazakh..
  8. Flora of China Editorial Committee. 2006. Flora of China (Poaceae). 22: 1–733. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  9. Gabrieljan, Y. T. 2010. Poa L. Fl. Armen. 11: 258–273.
  10. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1968. The Pteridophytoa, Gymnospermae and Monocotyledoneae. 1: 1–482. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.

Enllaces esternos editar