Príncipe de Liechtenstein
El Príncipe de Liechtenstein ye'l títulu que s'emplega pa designar a los soberanos de Liechtenstein, que nun ostenten el títulu de rei, yá que son soberanos d'un principáu, y ostenten el tratamientu del so Alteza Serenísima. Asocede lo mesmo nel Principáu de Mónaco.
| Príncipe de Liechtenstein | |
|---|---|
| artículu de llista de Wikimedia | |
| Tipu | artículu de llista de Wikimedia |
| Estáu | Liechtenstein |
 | |
En Liechtenstein hai una Monarquía Constitucional, que'l so soberanu ye un príncipe, y onde la soberanía del estáu ye compartida, ente'l príncipe y los ciudadanos.
La Casa del Príncipe de Liechtenstein ye una de les families nobles más antigües. El portador d'esti apellíu, Hugo de Liechtenstein, foi mentáu per primer vegada en 1136.
Enrique I de Liechtenstein (1216-1265),[1] llogró'l señoríu de Nikolsburg en Moravia Meridional, nel este. L'adquisición foi de gran importancia política, por que la familia llogró asina una posesión importante nel territoriu de la Corona de San Venceslao. Tamién llogró'l señoríu de Petronell.
La importancia d'esta adquisición demostrar en 1394, cuando'l barón Xuan I de Liechtenstein-Nikolsburg (fináu en 1397), dempués de casi 30 años de negociaciones col gobiernu en nome del duque Alberto III d'Austria, pa quien exercía de mayordomu na corte,[2] convertir en víctima de los esfuercios políticos de los austriacos, y arrenunció a tou.
Mientres les décades siguientes, cola so familia busco ganase posesiones na Baxa Austria. El dominiu estendióse entá más en Moravia Meridional en particular. Nel sieglu XIII la familia taba estremada en tres llinies:
- Liechtenstein
- Rohrauer
- Petroneller
Los dos últimes yá nun taben más pa la próxima xeneración y, arriendes d'ello, perdióse gran parte de la propiedá familiar. Una división más de la llinia de la familia facer a empiezos del sieglu XVII, al formase tres llinies más:
- Steyregger
- Feldsberger
- Nikolsburger
Namái la llinia de Feldsberger sobrevivió más d'unes poques xeneraciones, pero esta vegada, considerando les lleis de familia, p'asegurase de que les propiedaes sobrevivieren.
Ente los sieglos XVII y XVIII, los hermanos Carlos, Maximiliano y Gundakar empezaron un nuevu periodu na hestoria de la familia: convertir al catolicismu. Carlos ganó'l títulu de conde en 1606, y el rangu hereditariu de príncipe un par d'años dempués. Los sos hermanos recibieron el rangu hereditariu de príncipe imperial quince años más tarde. Los trés hermanos tuvieron ésitu na ampliación de les propiedaes de la familia, y roblaron un pactu, que contenía la estipulación de que'l fíu primoxénitu de la llinia más antigua tendría d'heredar el títulu y asina representar a la familia como'l rexente de la casa.
La Casa de Liechtenstein foi asitiada polos Habsburgu. La victoria decisiva contra los rebeldes bohemios en 1620 foi consiguida gracies a la intervención de Carlos y Maximiliano. Desque llegaron col títulu de príncipe, la Casa esforciar por tener nuevos territorios con inmediatez imperial, sicasí, aprovechóse la oportunidá p'adquirir los territorios del señoríu de Schellenberg y el condáu de Vaduz en 1699 y 1712 respeutivamente.[3]
Al traviés d'un diploma imperial, en 1719 los dos territorios unificáronse y xubieron al actual rangu de Principáu de Liechtenstein, naciendo un nuevu microestado xermánicu para Europa Occidental.
Anque'l país tendía a ser un llugar d'interés periféricu nel sieglu XIX (nesi momentu la familia entá moraba en Feldsberg -na actual República Checa- y Viena), por qu'ocupaba una posición cada vez más central tres la consecución de la soberanía en 1806, y nel sieglu XX convertir na residencia de los príncipes reinantes. El príncipe Francisco José II de Liechtenstein (1906 - 1989) treslladó la so residencia permanente a Vaduz en 1938. Tolos miembros de la familia que viven anguaño, baxen del príncipe Xuan I José de Liechtenstein, quien finó en 1836.
El príncipe Xuan II de Liechtenstein, llegó a tener el segundu reináu más llargu de la Historia y el más llargu de forma consciente, llegando a celebrar el 70º aniversariu del so ascensu al tronu, poco primero de la so muerte.
Les disposiciones del presente conveniu según otres disposiciones consolidar na nueva llei de la Casa Real en 1993, que constitúi la base del derechu a la socesión nel tronu principescu.
Llista de príncipes soberanos de Liechtenstein
editar
.jpg)
Árbol xenealóxicu
editarPlantía:Familytree/start Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree {{familytree | | | | |!| | | | | | | |!| |-} Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree {{familytree | | | |,|-|-|^|-|-|.| | |-} Plantía:Familytree {{familytree | | | | | |,|-|-|-|^|-|-|-|.| | |-} Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree Plantía:Familytree
Plantía:Familytree/endNotes
editar- ↑ El 15 d'agostu de 2004, Xuan Adán II delegó formalmente'l poder de tomar decisiones cotidianes en Liechtenstein al so fíu, Luis de Liechtenstein. A pesar d'eso, Xuan Adán II permanez como xefe d'Estáu.
Referencies
editarVer tamién
editarEnllaces esternos
editar
Datos: Q462837
Multimedia: House of Liechtenstein
