Rafael Calderón Muñoz

Rafael Calderón Muñoz (24 d'ochobre de 1869, San Xosé – 15 de xunu de 1943, San Xosé) foi un médicu y políticu costarricense. Foi unu de los fundadores del Partíu Unión Demócrata, vicepresidente de la República, diputáu en delles ocasiones, ministru y diplomáticu. Foi padre del presidente de la República Rafael Ángel Calderón Guardia y güelu del tamién presidente Rafael Ángel Calderón Fournier. Declaráu Beneméritu de la Patria en 1943.

Rafael Calderón Muñoz
Vida
Nacimientu	San Xosé, 24 d'ochobre de 1869
Nacionalidá	Costa Rica
Muerte	San Xosé, 15 de xunu de 1943 (73 años)
Familia
Fíos/es	Rafael Ángel Calderón Guardia Francisco Calderón Guardia
Oficiu	políticu, diplomáticu, médicu

Biografía

Nació'l 24 d'ochobre de 1869 en San Xosé, Costa Rica y el mesmu día foi bautizáu como José María Vicente Esteban Rafael de Jesús. Los sos padres fueron Adolfo Calderón Calderón y María Muñoz y Vargas.

Casóse en Alajuela el 15 de mayu de 1899 con Ana María Guardia Mora, fía de Carlos Guardia Barrios (hermanu del Presidente Tomás Guardia Gutiérrez) y Juana Mora Monge (nieta del Xefe d'Estáu Juan Mora Fernández. Fíos d'esti matrimoniu fueron: Rafael Ángel Calderón Guardia, Presidente de la República de 1940 a 1944, casáu en primeres nupcias con Yvonne Clays Spoelders y en segundes con María del Rosario Fournier; María, casada en primeres nupcias con Luis Fernández Jiménez y en segundes con Samuel Piza Chamorro, Cónsul Xeneral de Costa Rica en Nueva York de 1943 a 1948; y Francisco Calderón Guardia, casáu en primeres nupcias con Leticia Gei Bernini, en segundes con Josefina González y en terceres con María Luisa López.

Morrió en San Xosé'l 15 de xunu de 1943.

Médicu

Cursó estudios nel Colexu Seminariu de San Xosé y el Colexu San Luis Gonzaga de Cartago. Darréu ingresó a la escuela de Lleis de la Universidá de Santu Tomás, pero en 1889 partió a Europa, pa estudiar medicina en Bélxica. Graduóse como doctor en medicina na Universidá Católica de Lovaina en 1897 y tornó pocu dempués a Costa Rica.

Foi médicu de pueblu en Paraísu, Cartago, y tamién exerció'l so oficiu en San Xosé mientres munchos años. Emprestó servicios nel Hospital San Juan de Dios dende 1903 hasta pocos años antes de la so muerte y por llargu tiempu foi'l so Superintendente. Impartió lleiciones na Facultá de Farmacia y la Escuela d'Enfermería. Emprestó gratuitamente servicios a numberoses organizaciones de beneficencia. Foi miembru de la Xunta d'Educación de la ciudá de San Xosé, Vocal de la Xunta Xeneral del Congresu Eucarísticu de 1913 y participó en munches otres actividaes y entidaes de bienestar social, especialmente les venceyaes cola Ilesia católica. La Santa Sede dio-y en 1934 la Cruz de San Gregorio'l Grande.

Políticu

Foi unu de los fundadores del Partíu Unión Demócrata, de corte conservador y católicu, que postuló la candidatura presidencial d'Ezequiel Gutiérrez Iglesias na campaña política de 1905-1906. De 1912 a 1916 foi diputáu por San Xosé. Anque nun yera candidatu, llogró votos nes eleiciones presidenciales de Costa Rica de 1913.

Como diputáu duranista sofitó col so votu la eleición d'Alfredo González Flores nel Congresu en mayu de 1914, a pesar de lo cual sofitó'l golpe militar de 1917 y foi escoyíu como miembru de l'Asamblea Constituyente convocada pol Xefe Provisional Federico Alberto Tinoco Granados. Mientres l'alministración constitucional d'ésti foi Senador (1917-1919) y Ministru Plenipotenciario en misión especial n'Hondures (1919). En víspores de la cayida de Tinoco (1919) foi nomáu Cónsul Xeneral de Costa Rica en Bélxica, pero anque partió a tomar posesión del cargu, pocu dempués les nueves autoridaes destituyir. Tornó a Costa Rica en 1922 y de 1930 a 1934 foi nuevamente diputáu por San Xosé. Presidió'l Congresu de 1931 a 1932.

Nos comicios de 1940, nes que'l so fíu Rafael Ángel Calderón Guardia foi escoyíu como Presidente de la República, Rafael Calderón Muñoz foi escoyíu diputáu por San Xosé pal periodu 1940-1944, y el Congresu Constitucional nomar como Primer Designáu a la Presidencia pa esi mesmu cuatrieniu. Sicasí, nun exerció funciones llexislatives, yá que foi nomáu como Conseyeru honorariu de Costa Rica nos Estaos Xuníos d'América y anicióse en San Francisco, California. Tornó a Costa Rica en 1941 y foi nomáu Presidente de la Xunta Directiva del Bancu Nacional de Seguros, cargu que desempeñó hasta la so muerte.

Del 25 al 28 de xineru y del 1° al 3 de febreru de 1943, mientres dos viaxes del so fíu, exerció interinamente la Presidencia de la República. Foi declaráu Beneméritu de la Patria el 4 de xunu de 1943.

Ver tamién

• Vicepresidentes de Costa Rica

Enllaces esternos

• Datos: Q7282057