Reinu de Hannover

	estáu desapaecíu
Lema nacional	Nunquam retrorsum (en)
Himnu nacional	Heil dir, Hannover (es) ;
Alministración
Capital	Hannover
Forma de gobiernu	monarquía
Llingües oficiales	alemán
División	ver High-Bailiwick of Stade (en) , High-Bailiwick of Osnabrück (en) , High-Bailiwick of Lüneburg (en) , High-Bailiwick of Aurich (en) , High-Bailiwick of Hannover (en) , High-Bailiwick of Hildesheim (en) , Provincial government Hanover (en) , Provincial government Stade (en) , Provincial government Osnabrück (en) , Provincial government Aurich (en) , Provincial government Bentheim (en) y Autoridad minera de Clausthal (es) ;
Miembru de	ver Confederación Xermánica ; ;
Xeografía
Llendaba con	Reinu Xuníu de los Países Baxos, Reinu de Prusia, Gran Ducáu d'Olendburgu, Ducado de Brunswick (es) , Mecklemburgu-Schwerin, Eleutoráu de Hessen, Schaumburg-Lippe (es) y County Pyrmont (en)
Economía
Moneda	thaler de Hannover

Pa ver otros usos d'esti términu, Hannover (dixebra).

El Reinu de Hannover (n'alemán: Königreich Hannover; n'inglés: Kingdom of Hanover) foi una entidá soberana asitiada na parte septentrional d'Alemaña mientres la metá del sieglu XIX. El so centru foi la ciudá de Hannover, de la qu'adoptó la so denominación.

Historia

Oríxenes

El Principáu de Calenberg, una división territorial del Ducáu de Brunswick-Luneburgu, foi creáu en 1432 como una entidá soberana. La división de los territorios ente los fíos d'un soberanu, carauterística del feudalismu, foi una práutica habitual nel Sacru Imperiu Romanu Xermánicu y atopamos un exemplu paradigmáticu en Saxonia. Dende l'añu 1584 hasta 1632, Callenberg formó parte del Ducáu de Brunswick-Wolfenbüttel y darréu adquirió de nuevu la independencia so la denominación de Ducáu de Hannover. En 1692 Hannover adquirió'l rangu d'electoráu.

El Electoráu de Hannover, creáu en 1692, tenía'l privilexu d'escoyer al titular del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu xunto con Prusia, Bohemia, el Palatináu, Saxonia, el Arzobispáu de Mainz, el Arzobispáu de Tréveris y el de Colonia. Arriendes de la muerte ensin descendencia de la reina Ana de Gran Bretaña en 1714, l'elector de Hannover convertir en rei de Gran Bretaña sol nome de Xurde I. Dende esti momentu, y hasta 1837, los intereses de Hannover y de Gran Bretaña caminaron conxuntamente so una unión dinástica, magar el Parllamentu de Westminster asegurar de que nengún contingente británicu fuera utilizáu pa defender los intereses del Electoráu.

A lo llargo del sieglu XVIII la influencia de la Casa de Hannover y Lamsfus creció n'Alemaña. En 1705 recibió'l Principáu de Luneburgu y en 1719 los territorios suecos de Bremen y Verden. Finalmente nel añu 1803, arriendes de la secularización de territorios baxu dominiu eclesiásticu, recibió'l Principáu Obispáu d'Osnabrück.

En 1803 l'Electoráu foi ocupáu militarmente pol Imperiu Francés, que lo incorporaría nel Reinu de Westfalia dende 1807. L'exércitu de Hannover foi disueltu, pero munchos soldaos emigraron al Reinu Xuníu, onde se creó una división hanoveriana nel Exércitu británicu.

Restauración y creación del Reinu

En 1813 l'Electoráu foi restauráu y en 1814, les potencies europees alcordaron nel Congresu de Viena que fora alzáu a la condición de reinu. Amás, Hannover aumentó considerablemente en territoriu adquiriendo'l Obispáu de Hildesheim, Frisia Oriental, la parte septentrional del Obispáu de Münster y parte del Condáu de Lingen. En 1837 al aportar la reina Victoria al tronu británicu, col caltenimientu de la Llei Sálica nel territoriu hanoveriano, Hannover tuvo un monarca distintu a Gran Bretaña per primer vegada en más de cien años. El primer monarca d'esta etapa foi Ernesto Augusto I, duque de Cumberland, que yera'l tíu de la nueva reina.

La victoria prusiana na guerra que caltuvo con Austria en 1866 significó l'anexón del Reinu a Prusia porque s'aliara con Austria nesi conflictu. El rei Xurde V foi derrocáu y tuvo que exiliase n'Austria. Otros territorios que sufrieron la mesma suerte que Hannover fueron el Landgraviato de Hesse-Kassel o la ciudá de Frankfurt del Main. Dende 1866 y hasta 1918 foi una provincia prusiana (Provincia de Hannover) y en 1946 foi incorporáu al nuevu estáu federáu de Baxa Saxonia de nueva creación y con capital en Hannover.

Reis d'Hannover

Nome	Vida	Entamu de reináu	Fin de reináu	Socesión
Xurde III alemán: Georg III.	4 de xunu de 1738 - 29 de xineru de 1820 (edá 81)	12 d'ochobre de 1814	29 de xineru de 1820	Xurde III tuvo mentalmente incapacitado mientres estos años, y los sos derechos constitucionales fueron exercíos pol so fíu Jorge Augusto Federico (el futuru Xurde IV), acordies con una rexencia. En Hannover, el so fíu menor, el Príncipe Adolfo, Duque de Cambridge, ofició como Virréi dende 1816.
Xurde IV alemán: Georg IV.	12 d'agostu de 1762 - 26 de xunu de 1830 (edá 67)	29 de xineru de 1820	26 de xunu de 1830	Fíu de Xurde III. Príncipe rexente 1811-1820, representáu en Hannover pol so hermanu, el Duque de Cambridge, como Virréi.
Guillermu IV alemán: Wilhelm IV.	21 d'agostu de 1765 - 20 de xunu de 1837 (edá 71)	26 de xunu de 1830	20 de xunu de 1837	Hermanu de Xurde IV. Últimu monarca en gobernar al empar en Hannover y el Reinu Xuníu, representáu en Hannover pol so hermanu, el Duque de Cambridge, como Virréi.
Ernesto Augusto I alemán: Ernst August I.	5 de xunu de 1771 - 18 de payares de 1851 (edá 80)	20 de xunu de 1837	18 de payares de 1851	Hermanu de Guillermu IV. La so ascensión dixebró les corones de Hannover y el Reinu Xuníu, una y bones esta postrera pasó a manes de la reina Victoria.
Xurde V alemán: Georg V.	27 de mayu de 1819 - 12 de xunu de 1878 (edá 59)	18 de payares de 1851	20 de setiembre de 1866	Fíu d'Ernesto Augusto I. Hannover foi anexonáu por Prusia de resultes de la Guerra austro-prusiana.

Galería

El Palaciu de Leine en Hannover, residencia de los reis d'Hannover ente 1837 y 1866.
Castiellu y xardinos de Herrenhausen en Hannover
Castiellu de Celle
Castiellu de Marienburg, see presente de los Príncipes de Hannover

Ver tamién

Referencies

Casa de Hannover, Biografíes y vides.