Reinu de Mercia
Mercia foi unu de los reinos de la heptarquía anglosaxona, no qu'agora ye centru d'Inglaterra, na rexón conocida como los Midlands,[1] na rexón Central, col so corazón nel valle del ríu Trent y los sos afluentes. Los vecinos de Mercia incluyíen Northumbria, Powys, los reinos de Gales del Norte y del Sur, Wessex, Sussex, Essex y Anglia Oriental.
| ||||
|---|---|---|---|---|
| estáu desapaecíu | ||||
| Alministración | ||||
| Capital | Tamworth | |||
| Forma de gobiernu |
Monarquía absoluta monarquía | |||
| Llingües oficiales |
inglés antiguu llatín | |||
| Relixón oficial | paganismu y cristianismu | |||
| Xeografía | ||||
| Coordenaes | 52°36′N 1°36′W / 52.6°N 1.6°O | |||
 | ||||
| Economía | ||||
| Moneda | llibra anglosaxona | |||
 | ||||
El términu sobrevive güei nel nome de la policía llocal del Oeste de Mercia (West Mercia Constabulary), na emisora de radio comercial Mercia FM en Coventry y tamién en dos reximientos d'infantería del Exércitu británicu, el nuevu Mercian Regiment y el Royal Mercian and Lancastrian Yeomanry.
La evolución exacta de les invasiones anglosaxones a Mercia ye más escura que la de Northumbria, Kent o inclusive Wessex. Les revisiones arqueolóxiques amuesen que los anglos estableciéronse nes tierres al norte del ríu Támesis antes del sieglu XI. El nome Mercia n'inglés antiguu significa «la xente de la frontera», siendo la interpretación tradicional que'l reinu provieno a lo llargo de la frontera ente los galeses y los invasores anglosaxones, magar P. Hunter Blair argumentó una interpretación alternativa: que surdieron a lo llargo de la frontera ente'l reinu de Northumbria y los habitantes del valle del Trent.
El primer rei conocíu de Mercia foi llamáu Creoda; dicía ser el bisnietu d'Icel. Xubió al poder aproximao nel añu 585 y foi asocedíu pol so fíu Pybba de Mercia en 593. Cearl, pariente de Creoda, asocedió a Pybba en 606; en 615, Cearl apurrió a la so fía Cwenburga en matrimoniu a Edwin, rei de Deira qu'él acoyera mientres yera un príncipe desterráu. El siguiente rei merciano foi Penda, quien gobernó dende aproximao 626 o 633 hasta 655. Daqué de lo que se sabe sobre Penda vien al traviés del conceutu contrariu de Beda, al cual disgustó, tantu por ser un rei enemigu al rei de Northumbria como, tamién, por ser un paganu. Sicasí, Beda almite que foi Penda quien llibremente dexó a los misioneros cristianos de Lindisfarne entrar en Mercia, y nun-yos acutó la predicación.
Población y llocalidaes
editar
La conocencia de la organización territorial de Mercia procede del Tribal Hidage, un documentu de fecha incierta (probablemente de les últimes décades del sieglu VII), nel cual evaluábense les midíes (pero non la llocalización) de los distintos terrenes en propiedá del reinu en base una midida territorial, el hide, que equival al territoriu necesariu pa caltener a una familia, y por tanto les obligaciones militares y tributaries de cada rexón. Esisten delles versiones manuscrites d'esti documentu, dalgunes de feches tan tardíes como'l sieglu XIV. Nél numbérense les principales tribus y sub-reinos que constituyíen les divisiones del reinu de Mercia:[2]
- Mercianos del Sur: los mercianos que vivíen al sur del ríu Trent. Incluyía a les tribus de los Tomsæte pela redolada de Tamworth, y los Pencersæte na zona de Penkridge.
- Mercianos del Norte: los mercianos qu'habitaben les tierres al norte del ríu Trent.
- Mercia Esterior: tierres conquistaes mientres les primeres fases d'espansión del reinu, probablemente a finales del sieglu VI.
- Lindsey: orixinalmente un reinu independiente, apostáu con Northumbria a lo llargo del sieglu VII hasta qu'esti postreru conquistar.
- Anglos medios: una variedá de pequeñes tribus so control de Mercia dende'l sieglu VII, como los Spaldingas en Spalding, los Bilmingas y Wideringas en Stamford, los North Gyrwe y los South Gyrwe en Peterborough, los Cilternsæte nes llombes de Chiltern, los Sweordora, los Hurstingas y los Gifle en Bedford, los Hicce en Hitchin, los Feppingas en Thame y los Wixna del Oeste, los Wixna del Este, los Wille del Oeste y los Wille del Este en Ely.
- Hwicce: orixinalmente un reinu independiente, apostáu con Wessex a lo llargo de los sieglos VII y VIII. Pobláu poles tribus de los Stoppingas en Warwick y los Arosaete en Droitwich.
- Magonsæte: un pueblu de les fronteres con Gales, primeramente conocíos como Westerna. So control merciano dende'l sieglu VII. Taba formáu poles tribus de los Temersaete en Hereford y los Hahlsaete en Ludlow.
- Wreocansæte: un pueblu de les fronteres con Gales, so control de Mercia dende'l sieglu VII. Formáu poles tribus de los Rhiwsæte en Wroxeter y los Meresaete en Chester.
- Pecsæte: un grupu aislláu de xente qu'habitaba'l Peak. So control merciano dende'l sieglu VII.
- Tierra ente Ribble y Mersey: una desorganizada y despoblada rexón so control de Mercia dende'l sieglu séptimu.
- Saxones del Centru: conquistada a Essex nel sieglu VIII, incluyida la ciudá de Lundenwic.
Dempués de que Mercia fora anexonada por Wessex a principios del sieglu X, el reinu ye estremáu polos nuevu gobernantes saxones en condaos siguiendo'l modelu de la so propia alministración. Sicasí, estos nuevos condaos van siguir siendo bien similares territorialmente a les provincies de Mercia, calteniéndose entá anguaño unes llendes bien similares a los orixinales.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Roach & Hartman, eds. (1997) English Pronouncing Dictionary, 15th edition. (Cambridge University Press). p. 316; see also J.C. Wells, Longman Pronunciation Dictionary and Upton et al., Oxford Dictionary of Pronunciation for Current English.
- ↑ Sarah Zaluckyj & Marge Feryok. Mercia: The Anglo-Saxon Kingdom of Central England (2001) ISBN 1-873827-62-8
