Símbolu sexual

Símbolu sexual
	ícono pop (es)

Un símbolu sexual o sex symbol n'inglés, ye una persona famosa por ser considerada sexualmente curiosa.^[2]

El términu foi utilizáu per primer vegada a mediaos de la década de 1950 pola popularidá de munches estrelles de cine como Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, Raquel Welch, etc.^[3] Anque historiadores como Norman Taylor aseguren que Theda Bara convertir na primer figura del cine en ser considerada una sex symbol.^[4] Pela parte masculina, la biógrafa Eve Golden dixo que Rudolph Valentino foi'l primer gran representante.^[5] Con frecuencia, dellos medios de comunicación asitien a Marilyn Monroe como'l mayor símbolu sexual de la hestoria.^[6] En dómines más recién, Madonna convirtióse en «el nome más mentáu de tolos íconos sexuales» según Chuck Klosterman nel llibru Sex, Drugs, and Cocoa Puffs (2003).^[7] Coles mesmes, l'artista dio orixe a dellos analises y estudios académicos sobre los valores sexuales, la forma d'entender la sexualidá humana polo xeneral y les rellaciones sexuales en particular.^[8]

Fuentes

La industria cinematográfica tuvo la mayor importancia nel surdimientu de los símbolos sexuales tremando imáxenes de xente bello per tol mundu. Unu de los primeros símbolos sexuales foi l'actriz danesa Estil Nielsen nes décades de 1910 y 1920. Dende los sos entamos, Hollywood contribuyó con numberosos símbolos sexuales, dellos símbolos sexuales femeninos son: Marilyn Monroe, Madonna, Greta Garbo, Raquel Welch, Ursula Andress, Claudia Cardinale, Jacqueline Bisset, Jean Harlow, Farrah Fawcett, Brigitte Bardot, Ava Gardner, Rita Hayworth y Grace Kelly. Ente los sex symbols masculinos tán Marlon Brando, Elvis Presley, Alain Delon, James Dean, Robert Redford, Clark Gable, Paul Newman, etc.

Anque'l cine ye importante, anguaño los símbolos sexuales tamién surden de la televisión, y en particular de series de televisión y videoclips. A munches "supermodelos" de la industria de la moda tamién se-yos considera como símbolos sexuales.

Ídolu xuvenil

Munchos ídolos adolescentes son tamién símbolos sexuales. En particular, los almiradores de los grupos musicales formaos por mozos o moces nueves asina los consideren. Estos almiradores enfoquen frecuentemente la so atención nun únicu miembru del grupu, anque'l grupu enteru considérase un símbolu sexual por asociación.

Ficticios

Tamién pueden algamar la popularidá símbolos sexuales ficticios, animaos o virtuales. Estos casos suélense dar especialmente ente fanes d'anime y manga (a los que se-yos denomina otaku), y los sos idolatraos personaxes suelen protagonizar dōjinshis (trabayos realizaos polos mesmos fanes), dalgunos de los cualos suelen tener naturaleza erótica (ecchi) o pornográfica (hentai) —vease tamién bishōjo y bishōnen—. Amás del anime y la manga, otres fontes de numberosos símbolos sexuales son les animaciones non xaponeses y los videoxuegos, unu de los símbolos sexuales más conocíos nesto postreru son los personaxes Mai Shiranui y Shermie, provenientes de la saga The King Of Fighters y Fatal Fury.

Significáu alternativu

Per otru llau, la espresión símbolu sexual puede referise a los dos símbolos que suelen representar el sexu biolóxicu d'un organismu: ♀ pa les femes, y ♂ pa los machos.

Ver tamién

Referencies

↑ The Death of Marilyn Monroe. BBC. 4 d'agostu de 2012. https://www.bbc.co.uk/iplayer/episode/p00w1zk0/Witness_The_Death_of_Marilyn_Monroe/. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2015.
↑ Bruce Babington. British Stars and Stardom: From Alma Taylor to Sean Connery (n'inglés). Manchester University Press, páx. 169-171. ISBN 9780719058417. Consultáu'l 6 de setiembre de 2016.
↑ Anne H. Soukhanov; Stuart Berg Flexner (1997) Speaking freely: a guided tour of American English from Plymouth Rock to Silicon Valley (n'inglés). Oxford University Press, páx. 373. ISBN 0-19-510692-X.. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2015.
↑ Taylor, Norman (2012). Cinematic Perspectives on Digital Culture: Consorting with the Machine (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 129.
↑ Golden, Eve (2012). Golden Images: 41 Essays on Silent Film Stars (n'inglés). McFarland & Company, páx. 189.
↑ «Semeyes: Marilyn Monroe, el iconu sexual de tolos tiempos». La Prensa (Hondures). 5 d'agostu de 2015. http://www.laprensa.hn/fotogalerias/farandula/865937-411/semeyes-marilyn-monroe-el-%C3%ADcono-sexual-de-todos-los-tiempos.
↑ Klosterman 2003
↑ Fernández Alonso, Ana (13 de payares de 2015). «Madonna: sexu, erótica y transgresión». España: Asturies24. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de payares de 2015. Consultáu'l 5 d'avientu de 2015.

Enllaces esternos

[1] The Death of Marilyn Monroe. BBC. 4 d'agostu de 2012. https://www.bbc.co.uk/iplayer/episode/p00w1zk0/Witness_The_Death_of_Marilyn_Monroe/. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2015.

[pam-2] Bruce Babington. British Stars and Stardom: From Alma Taylor to Sean Connery (n'inglés). Manchester University Press, páx. 169-171. ISBN 9780719058417. Consultáu'l 6 de setiembre de 2016.

[3] Anne H. Soukhanov; Stuart Berg Flexner (1997) Speaking freely: a guided tour of American English from Plymouth Rock to Silicon Valley (n'inglés). Oxford University Press, páx. 373. ISBN 0-19-510692-X.. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2015.

[Bara-4] Taylor, Norman (2012). Cinematic Perspectives on Digital Culture: Consorting with the Machine (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 129.

[Valentino-5] Golden, Eve (2012). Golden Images: 41 Essays on Silent Film Stars (n'inglés). McFarland & Company, páx. 189.

[6] «Semeyes: Marilyn Monroe, el iconu sexual de tolos tiempos». La Prensa (Hondures). 5 d'agostu de 2015. http://www.laprensa.hn/fotogalerias/farandula/865937-411/semeyes-marilyn-monroe-el-%C3%ADcono-sexual-de-todos-los-tiempos.

[Chris-7] Klosterman 2003

[Asturies-8] Fernández Alonso, Ana (13 de payares de 2015). «Madonna: sexu, erótica y transgresión». España: Asturies24. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de payares de 2015. Consultáu'l 5 d'avientu de 2015.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]