Santiago Abascal Conde
Santiago Abascal Conde (14 d'abril de 1976, Bilbao) ye un políticu vascu, presidente de Vox dende 2014. Tuvo afiliáu al Partíu Popular del País Vascu ente 1994 y 2013, periodu nel cual foi conceyal de Laudio (1999-2007), amás de ser miembru de les Xuntes Xenerales d'Álava (2003-2004) y del Parllamentu Vascu (2004-2009). Foi unu de los promotores de la Fundación para la Defensa de la Nación Española, que presidió ente 2006 y 2014, y tamién ye autor de dellos ensayos políticos.
.jpg)
.svg){kind=small}
Biografía
editarÑació en Bilbao'l 14 d'abril de 1976, procedente d'una familia d'Amurrio (Álava).
La so vinculación cola política vien de familia. El so padre, Santiago Abascal Escuza, foi un miembru históricu del grupu Alianza Popular y, más tarde, dirixente llocal del Partíu Popular n'Álava. Conceyal nel Conceyu d'Amurrio, miembru de la executiva del partíu nel País Vascu y voceru del so grupu xunteru nes Xuntes Xenerales d'Álava. El so güelu Manuel Abascal Pardo foi tamién alcalde de la llocalidá y diputáu provincial mientres la dictadura franquista, entamando nel añu 1963 y rematando'l so mandatu nel añu 1979, dempués de la muerte de Francisco Franco. La so familia, por cuenta de la so actividá política, tuvo amenazada pela banda terrorista Euskadi Ta Askatasuna (ETA).
Xunióse al Partíu Popular con 18 años d'edá. En 1996 ingresó nel Comité Provincial del PP n'Álava y dende 1999 formó parte del so comité executivu.
En 1999, con 23 años d'edá, resultó eleutu pal so primer cargu públicu como conceyal del PP nel Conceyu de Laudio (Álava), cargu qu'exerció en dos corporaciones consecutives.
En payares de 2000 foi escoyíu presidente de les Nueves Xeneraciones del Partíu Popular del País Vascu, cargu qu'exerció hasta 2005. Mientres esi periodu tamién foi miembru de la Xunta Direutiva Nacional del PP. Dende 2000 hasta 2013 foi miembru de la executiva del Partíu Popular del País Vascu y dende 2005 secretariu d'Educación del PP nel País Vascu.
En 2002 casóse por primer vegada, frutu del cuál tien dos fíos. Tres cursar los estudios de socioloxía, llicencióse pola Universidá de Deusto en 2003.
Ente 2003 y 2004 foi xunteru nes Xuntes Xenerales d'Álava.
Miembru del Parllamentu Vascu
editarAbandonó'l cargu de xunteru en 2004 pa ocupar un puestu como miembru del Parllamentu Vascu en sustitución de Carlos Urquijo, cuando esti foi nomáu delegáu del Gobiernu nel País Vascu.
Nes eleiciones al Parllamentu Vascu d'abril de 2005 nun resultó reelixíu, pero pocos meses dempués volvió a ocupar un escañu na cámara en sustitución de la so compañera de partíu Encina Regalado. En 2006 creó la Fundación para la Defensa de la Nación Española (Denaes), que pasó a presidir. Permaneció nel Parllamentu Vascu tola VIII llexislatura.
Nel Congresu del Partíu Popular en Valencia de xunu de 2008, Santiago Abascal, xunto con Vidal-Quadras y otros miembros del PP, presentó una enmienda a la llinia política a desenvolver pol so partíu en rellación colos partíos nacionalistes.
Volvió allegar, esta vegada como númberu siete, pol PP na circunscripción d'Álava para les eleiciones al Parllamentu Vascu de 2009, nes que nun pudo revalidar la so acta de parllamentariu.
Puestos de llibre designación na Comunidá de Madrid
editar.jpg)
Foi nomáu direutor de l'Axencia de Proteición de Datos de la Comunidá de Madrid en febreru de 2010, exerciendo'l cargu hasta avientu de 2012. N'agostu de 2012 declaró que prefería siguir con escolta a qu'España se rompiera, en referencia al anunciu d'ETA del final de la llucha armada. Amigu personal de la presidenta rexonal del PP en Madrid Esperanza Aguirre y próximu a miembros del gobiernu d'Ignacio González, n'abril de 2013 foi nomáu direutor de la Fundación pal Mecenalgu y Patrociniu Social, fundación con un únicu trabayador amás del propiu Santiago Abascal (Anka Moldovan) y ensin actividá conocida mientres el so mandatu, qu'en 2013 recibió de la Comunidá de Madrid una sovención de 183.600 euros de los cualos destinó 82.491 al sueldu de Santiago Abascal.
El mesmu día que se disolvio la Fundación pal Mecenalgu y el Patrociniu Social, constituyóse como partíu, Vox.
Vox
editarEn payares de 2013 anunció'l so abandonu al Partíu Popular, allegando diferencies irreconciliables cola so direición. Amosó desacuerdu cola actuación del partíu frente a los casos de corrupción que la chiscaben (Casu Gürtel), cola política antiterrorista frente a la banda terrorista ETA del Gobiernu de Mariano Rajoy y del Partíu Popular del País Vascu (por casu la escarcelación de Josu Uribetxeberria Bolinaga) y cola política frente a los nacionalismos vascu y catalán y «la unidá d'España», acusando a Rajoy de «traicionar les idees» del PP.
.jpg)
Pocu dempués, en xineru de 2014, participó na presentación pública del partíu políticu Vox (yá inscritu n'avientu de 2013 nel rexistru de partíos del Ministeriu del Interior) al pie de José Antonio Ortega Lara, José Luis González Quirós ya Ignacio Camuñas, constituyíu col pretendíu oxetivu de postulase como una alternativa a la partitocracia del PP y PSOE, refacer la democracia, averar la política a los ciudadanos y defender la unidá de la nación española, de cara a les eleiciones europees de mayu. Ocupó'l cargu de secretariu xeneral provisional d'esta formación hasta que'l 20 de setiembre d'esi mesmu añu foi escoyíu presidente pol 91 % de los militantes. Tres la so eleición como presidente de Vox abandonó la presidencia de la Fundación DENAES
En xunu de 2015 postulóse como candidatu d'esta formación a la presidencia del gobiernu allegando como cabeza de llista per Madrid a les eleiciones xenerales d'avientu de 2015 y de xunu de 2016. En marzu de 2018 foi reelixíu per tercer vegada presidente de Vox.
Divorciáu de la so primer muyer en 2010, casóse en xunu de 2018 —tres trés años de rellación y dos fíos de mancomún— cola influencer Lidia Bedman.
Foi escoyíu diputáu por Madrid nes eleiciones xenerales del añi 2019, representando a Vox
Llibros espublizaos
editar- Secesión y exclusión en el País Vasco. Ikusager Ediciones, Vitoria, 2004.
¿Derecho de autodeterminación? Sobre el pretendido derecho de secesión del «Pueblo Vasco». Centro de Estudios Políticos y Constitucionales, Madrid, 2004.
- La farsa de la autodeterminación. El plan Ibarretxe: al asalto del País Vasco y España. Ediciones Áltera, Barcelona, 2005.
- En defensa d'España. Razones para el patriotismo español. Ediciones Encuentro, Madrid, 2008. Con Gustavo Bueno Sánchez.
- No me rindo. La Esfera de los Libros, Madrid, 2014. Con Gonzalo Altozano.
- Hay un camino a la derecha. Stella Maris, Madrid, 2015. Con Kiko Méndez-Monasterio.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 25 xunu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Diputados/BusqForm?_piref73_1333155_73_1333154_1333154.next_page=/wc/fichaDiputado?idDiputado=218&idLegislatura=13. Data de consulta: 18 agostu 2019.
- ↑ URL de la referencia: https://www.heraldo.es/noticias/sociedad/2018/12/04/quien-mujer-santiago-abascal-1281014-310.html.
- ↑ URL de la referencia: https://www.religiondigital.org/espana/Santiago-Abascal-arremete-ciudadano-Bergoglio-religion-iglesia-espana-inmigracion-ultraderecha-rocio-monasterio-vox_0_2108789135.html.
- ↑ URL de la referencia: https://www.eldiario.es/politica/Santiago-Abascal-candidato-VOX-generales_0_403160061.html. Data de consulta: 1r ochobre 2018.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Santiago Abascal Conde.
Datos: Q11703587- Multimedia: Santiago Abascal Conde
Cites famoses: Santiago Abascal
