Pencak Silat

Pencak Silat
	Demostración de Pencak Silat en Jakarta
Tamién	Penchak Silat, Pentjak Silat, Penjak Silat, Silat, Seni Silat, Silek
Enfoque	Amestáu, mui basáu nel esquite y nel contrataque
Contautu/durez	En xeneral, contautu plenu
País d'orixe	Indonesia
Deporte olímpicu	Non

Pencak Silat (tamién penchak silat o pentjak silat) ye un términu xenéricu emplegáu pa denomar les artes marciales d'orixe indonesiu. La organización que dirixe'l pencak silat n'Indonesia ye la IPSI (Ikatan Pencak Silat Indonesia: Organización Indonesia de Pencak Silat). El muérganu coordinador pal pencak silat en tol mundu ye la PERSILAT (Persekutuan Pencak Silat Antara Bangsa: Asociación Internacional de Pencak Silat).

Etimoloxía editar

Pencak silat escoyóse nel 1948 como términu únicu pa los estilos indonesios de llucha. Compónse de les dos pallabres d'usu más común nes artes marciales d'Indonesia. Pencak yera'l términu que s'usaba nel centru y este de Java, mentanto silat usábase en Sumatra. Modernamente, pencak y silat considérense dos aspectos de la mesma práutica. Pencak refierse a los aspeutos demostrativos del arte marcial, mientres que silat ye la esencia de la llucha y la defensa personal.

Nun ta demostráu l'orixe de les pallabres pencak y silat. Hailos que creyen que pencak vien de la pallabra sánscrita pancha, que significa "cinco", o del chinu pencha, que significa "esviar". La teoría más importante sobre l'orixe de la pallabra silat diz que deriva de sekilat, que significa "rápido como'l rayu". Esto igual s'usó pa describir los movimientos d'un guerreru, y llueu acurtióse a silat. Dalgunos creyen que pue venir de la pallabra elat, que significa enguadar o engañar.

Historia editar

La tradición del pencak silat ye sobre too oral, tresmitiéndose cuasi ensembre de boca en boca. Al nun haber rexistros escritos, muncho d'esta historia lléganos solamente al traviés del mitu y la evidencia arqueolóxica. Les armes principales de les tribus d'Indonesia yeren la espada d'un solu filu, l'escudu y la xabalina.

India y China foron les primeres civilizaciones de fuera del sureste d'Asia coles que tomaron contautu los pueblos d'Indonesia. Dambos países influyeron na cultura, relixón y artes marciales llocales. Unos baxurrelieves de Srivijaya representen guerreros remanando armes como'l "jian", o espada reuta china, qu'inda anguaño s'usa en dellos estilos. Amás, les espaes de Java son una variante de les indies. Foi daquella cuando escomenzó a facese'l silat. El niciu más tempranu de que'l silat s'enseñaba de forma estructurada vien del imperiu de Srivijaya, en Sumatra, onde'l folclor afita que lu creara una muyer llamada Rama Sukana de la que viera una llucha ente un tigre y una ave grande. Usando los movimientos de los animales foi quien a refugar a un piñu de borrachos que lu atacaren. Dempués aprendió les téuniques al so home, Rama Isruna, qu'había tresmitiles oficialmente. Hai delles variantes d'esta hestoria según la rexón onde se cuenta. Na islla de Boyan (Bawean) créyese que Rama Sukana vio a unos monos lluchando, mientres que los sundaneses de Java occidental creyen que creara'l cimande dempués de ver un monu enfrentándose a un tigre. La verdá d'esta lleenda nun se pue saber, pero'l fechu de que'l silat s'atribuya a una muyer albídrase qu'indica la importancia femenina na sociedá del sureste d'Asia.

Srivijaya controlaba l'estrechu de Malaca, lo que lu convertía nún de los reinos más poderosos de la hestoria del sureste d'Asia. Esti reinu aunía lo que ye güei Sumatra, Singapur, Bornéu occidental, Malasia peninsular y Tailandia. L'imperiu tamién yera un centru académicu y relixosu qu'atrayía sabios y santones de tola rexón del sureste asiáticu. Más de mil monxos budistes vivíen y estudiaben solamente na Sumatra baxo'l dominiu de Srivijaya. Ente ellos habíalos de Java, siameses, malayos, chames, khmeres y chinos. Esto nun solamente permitió que'l pencak silat s'espardiera pel archipiélagu sinón que tamién punxo l'arte en contautu colo que llegaríen a ser sistemes de llucha hermanos.

De la que Srivijaya dominaba les árees costeres, los reinos de Sanjaya (o Mataram) y Sailendra controlaben el centru de Java. El pencak silat esporpolló muncho en Java, onde anguaño hai más estilos diferentes que nes otres islles indonesies. Nel sieglu XIII Srivijaya foi derrotáu pol imperiu tamil Chola, del sur de la India. A esto siguió la decadencia de los reinos de Sailendra y Sanjaya, pero tamién dio pasu al imperiu de Majapahit, que foi'l primeru n’aunir toles islles principales d'Indonesia. Dende la so base nel este de Java, la cultura indonesia esporpolló y el pencak silat foi refinándose enforma. Les armes feches polos ferreros de Majapahit, como'l famosu "kris taming sari", yeren perapreciaes na península malaya.

La influencia del silat llariegu foi encontada por Ninik Dato' Suri Diraja (1097-1198) pa crear el silek o Minangkabau silat en Sumatra.^[1]

El pencak silat foi más tarde usáu polos independentistes indonesios contra los colonos holandeses, y dempués de la independencia d'Indonesia traxéronlu a Europa indonesios d'aniciu euroasiáticu (amestáu d'indonesiu y européu), como'l célebre Paatje Phefferkorn. L'arte ye güei popular n'Holanda, España y Francia. Tamién hai escueles nos Estaos Xuníos d'América.

El pencak silat n’España editar

El pencak silat tráxolu a España Jon Barrenetxea a mediaos de los años 70. Les primeres clases diéronse n'escueles d'artes marciales de Madrid y na Embaxada d'Indonesia. Magar que de primeres yeren clases puntuales complementaries p'alumnos avanzaos de Kárate Shotokan, que daba'l mesmu Jon Barrenetxea, al final creóse un grupu en visu a trabayar pol xorrecimientu del pencak silat n'España.

Contra los años 80 créase un nuevu grupu de pencak silat nel ximnasiu Iraragorri de Zuazo (Galdakao), qu'había afitar, gracies a Jon Barrenetxea y a maestros indonesios, les bases del pencak silat en España. D’ehí a poco les escueles espoxigaron pelos pueblos de la redolada: Basauri, Bilbao, Lemoa, Dima... y llegaron inclusive a sitios más alloñaos como Gasteiz o Bermeo. El pencak silat espardióse desa per diferentes puntos de la xeografía española.

Sicasí anguaño l'arte prautícase cuasi namái que nel País Vascu, d'au son la mayor parte de los competidores que componen la seleición española. Tamién hai escueles en Córdoba, Estremadura, Barcelona, Santander y Madrid, pero nun tán reconocíes oficialmente pola Federación Nacional de Pencak Silat España.

La escuela d'Estremadura ye d'orixe holandés. Ensin embargu en Barcelona danse clases d'una escuela tradicional de Singapur.

Una de les escueles más reconocíes en Madrid prautica l'estilu Walisongo Silat y Satria Fighting Arts. Esta escuela diríxela Sebastián Deibe, siguiendo'l llinax de Steve Benitez.

Dende 1984 l'oxetivu de les escueles de pencak silat de tol estáu foi la creación d'una federación estatal en visu a coordinar la espansión d'esta disciplina de manera autosuficiente y autónoma. Poro, después de negociaciones coles principales federaciones estatales d'artes marciales, Yudu, Taekwondo y Kárate, apautóse la creación de la Federación Nacional de Pencak Silat España, que dende 1987 forma parte de la PERSILAT (Federación Internacional de Pencak Silat).

Carauterístiques editar

El pencak silat prautícase tradicionalmente baxo la forma de combate rítmicu con armes, palos o a mano vacía. Ye un exerciciu estilizáu basáu en riestres d'encadenamientos codificaos llamaos jurus. Les formes d'animales son perimportantes nel pencak silat, y atrópense baxo'l nome de langkah, que denoma les posiciones y movimientos necesarios pa la práutica marcial. D'esta miente, el langkah Dua ("dos") ye una posición d'espera, y el Tiga ("trés") ye una posición de guardia. Los langkah inclúin entós un repertoriu grande d'ataques, paraes y esquites. La escoyeta de delles formes, a respeutive d'otres, ye lo que define específicamente a cada escuela de silat.

Polo xeneral l'aprendimientu consiste en pescanciar un refileru de langkah básicos, descompuestos y repetíos en forma d'exercicios. Esta primera fase elemental concéntrase en dominar una posición fita. La segunda fase ye puramente defensiva y l'alumnu apriende a parar y torgar toa clas d'ataque de los miembros superiores. La tercer fase concéntrase n'usar solamente les piernes pa movese y atacar. Na fase cuatro l'alumnu apriende les paraes y los esquites contra golpes de pie. Na fase cinco apriende a camudar les posiciones respondiendo dende una postura perbaxa. Esta pedagoxía de lo básico complétase más p'arriba con téuniques de llaves, barríos, proyeiciones, y col aprendimientu d'armes y d'una docena d'atemis llamaos "rahasa". El nivel cimeru consiste nun trabayu particular de "danza enfrentada" o pesilat, onde s'apriende a usar y colocar con eficacia les téuniques marciales.

Armes editar

Desarme d'un "golok"

Kris: Daga, davezu con una fueya ondulada fecha doblando en xunto menes estremaes de metal y somorguiándolo llueu n'ácidu.
Kujang: espada sundanesa.
Samping/Linso: Tira de seda endolcada alredor de la cintura o del costazu, usada pa facer llaves y pa defendese contra armes blanques.
Batang/Galah: vara o palu de madera, aceru o bambú.
Tongkat/Toya: Cayada típica de los vieyos y los viaxeros.
Kipas: Abanicu tradicional de pliegues, fechu mayormente de madera o fierro.
Kerambit/Kuku Machan: Una fueya con forma d'uñu de tigre que pueden llevar les muyeres enllazada nel pelo.
Sabit/Clurit: Una foz, usada davezu na llabranza o pa segar les colleches.
Sundang: Espada de los "bugis", davezu cola fueya ondulada.
Rencong/Tumbuk Lada: Daga "minang" dalgo curva; lliteralmente significa "molín de pimienta".
Gedak: Maza o porra d'aceru.
Tombak/Lembing: Llanza o xabalina de bambú, aceru o madera qu'a veces lleva clina enllazada cabo'l cortu.
Parang/Golok: Machete, usáu de cutiu en llabores diarios como esbrozar pela viesca.
Trisula/Serampang: Una traenta que nel orixe s'usaba pa pescar.
Chabang/Cabang: Una traenta curtia de mano; lliteralmente significa "caña".

Referencies editar

↑ Thesis: Seni Silat Melayu by Abd Rahman Ismail (USM 2005 matter 188)

Enllaces esternos editar

[1] Thesis: Seni Silat Melayu by Abd Rahman Ismail (USM 2005 matter 188)

[1]