Sonja Boehmer-Christiansen
Sonja Boehmer-Christiansen (1942, Dresde) ye una xeógrafa, y profesora emeritus nel Departamentu de xeografía de la Universidá de Hull en Kingston Hull, Inglaterra, onde enseña política ambiental, alministración y política.[1][2][3][4]
Sonja Boehmer-Christiansen | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Dresde, 1942 (81/82 años) |
Nacionalidá | Reinu Xuníu |
Estudios | |
Estudios | Universidá d'Adelaida |
Llingües falaes | inglés |
Oficiu | xeógrafa, profesora universitaria, ambientalista |
Emplegadores |
Universidá d'Adelaida Universidá de Hull |
Foi editora del Energy & Environment dende 1998.[5]
Educación y vida tempranes
editarNació en Dresde, República Democrática Alemana. En 1956, camudar a Adelaide, Australia del sur, onde llogró un BA con honores en xeomorfoloxía de la Universidá d'Adelaide, mientres tamién estudiaba climatoloxía, xeoloxía, xeografía física y lliteratura alemana.[6][7][8] Depués viaxó otra vegada a Inglaterra en 1969; y, más tarde allegó a la Universidá de Sussex onde primero llogró un MA, siguíu por un DPhil en Rellaciones Internacionales en 1981.[9] La so tesis doctoral foi Llendes al control internacional de contaminación marina.[10]
Carrera
editarEn 1985, foi contratada pola Unidá d'Investigación de Polítiques Científiques (SPRU) na Universidá de Sussex, trabayando una década como miembru d'investigaciones; y, más tarde como miembru visitante.[11] Dende mediaos de los 1990s, enseña política ambiental, alministración, y política nel Departamentu de Xeografía de la Universidá Hull. Como profesora emérita retirada, inda trabaya na Universidá Hull.
Foi miembru del Programa de les Naciones Xuníes pal Ambiente (UNEP) del Foru Stakeholder pa un Futuru Sostenible.[12]
Visiones del cambéu climáticu
editarAl preguntar sobre la publicación en 2003, d'una versión revisada del artículu central del discutiniu de Soon y Baliunas, la Dra. Boehmer-Christiansen dixo:
"Toi siguiendo la mio axenda política - un pocu, sía comoquier. ¿Pero nun ye esi'l derechu del editor?"[13]
Boehmer-Christiansen ye crítica de los actuales modelos de clima diciendo que se basen en datos non verificables.[14]
En 2006, robló una carta abierta al primer ministru canadiense Stephen Harper encamentándolo a abrir el Protocolu de Kioto sobre'l cambéu climáticu p'aldericar, por aciu la celebración de sesiones de consulta pública, equilibraes y amplies, sobre los planes del gobiernu canadiense avera del cambéu climáticu antropogénico.[15]
Ella descríbese como agnóstica sobre si los humanos tán causando calentamientu global, y cree que los sos aspeutos negativos son políticamente esaxeraos.[16]
Visiones del tercer partíu
editarSegún Fred Pearce, la Dra. Boehmer-Christiansen ye una escéptica sobre'l calentamientu global y llama a los informes de ciencia producíos pol Grupu Intergubernamental d'Espertos sobre'l Cambéu Climáticu "una construcción política."[17]
The Guardian informó que la Dra. Boehmer-Christiansen publicó – contra los encamientos d'un Revisión por pares revisor – un artículu en Energy & Environment postulando que'l Sol ta fechu de fierro.[18][19]
Obra
editarDelles publicaciones
editarLlibros
editar- Boehmer-Christiansen, Sonja; Skea, Jim (1991). Acid politics: Environmental and energy policies in Britain and Germany. Belhaven Press. ISBN 1852931167.
- Boehmer-Christiansen, Sonja; Weidner, Helmut (1995). The politics of reducing vehicle emissions in Britain and Germany. London and Madison. ISBN 1855672030.
- Boehmer-Christiansen, Sonja; Kellow, Aynsley J. (2002). International Environmental Policy: Interests and the Failure of the Kyoto Process. Edward Elgar Publishing. ISBN 184064818X.
Artículos de revista
editar- Boehmer-Christiansen, Sonja (xineru de 1982). «The scientific basis of marine pollution control». Marine Policy (Elsevier) 6 (1): páxs. 2–10. doi:. https://dx.doi.org/10.1016/0308-597X(82)90038-0.
- «A winning coalition of advocacy: climate research, bureaucracy and 'alternative' fuels: Who is driving climate change policy?». Energy Policy 25 (4): páxs. 439–444. 1997. doi:. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0301421597000165.
- «The geo-politics of sustainable development: bureaucracies and politicians in search of the holy grail». Geoforum 33 (3): páxs. 351–365. 2002. doi:. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0016718502000180.
- «Science, Equity, and the War against Carbon». Science, Technology & Human Values 28 (1): páxs. 69–92. 2003. doi:. http://sth.sagepub.com/content/28/1/69.short.
Referencies
editar- ↑ «Geography Department: Academic Staff». University of Hull. Archiváu dende l'orixinal, el 1 de marzu de 2012. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ «Dr Sonja Boehmer-Christiansen». University of Hull. Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'avientu de 2003. Consultáu'l 30 de xunu de 2012.
- ↑ «Enlightening the Future 2024 Survey – Dr Sonja A Boehmer-Christiansen». Spiked. Consultáu'l 30 de xunu de 2012.
- ↑ «Scientific Advisory Forum». The Scientific Alliance. Archiváu dende l'orixinal, el 12 de marzu de 2012. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ «Dr. Sonja Boehmer-Christiansen». OGEL. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ «The scientific basis of marine pollution control». Marine Policy (Elsevier) 6 (1): páxs. 2–10. xineru de 1982. doi:. https://dx.doi.org/10.1016/0308-597X(82)90038-0.
- ↑ Boehmer-Christiansen, Sonja (febreru de 2010). «Memorandum submitted by Dr Sonja Boehmer-Christiansen (CRU 26)». UK Parliament. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ «The disclosure of climate data from the Climatic Research Unit at the University of East Anglia». House of Commons (24 de marzu de 2010). Consultáu'l 3 de xunu de 2012.
- ↑ «Emerging international principles of environmental protection and their impact on Britain». The Environmentalist 10 (2): p. 95. 1990. doi:. http://www.springerlink.com/content/74117811717l3360/.
- ↑ Limits to the international control of marine pollution. University of Sussex. 1981. https://www.worldcat.org/title/limits-to-the-international-control-of-marine-pollution/oclc/53601092. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ «SPRU Annual Report – SPRU Staff: Associate Staff – Visiting Fellows and Professors». University of Sussex. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-07. Consultáu'l 30 de xunu de 2012.
- ↑ «Stakeholder Forum – Annual Report 2001–2002». Stakeholder Forum. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-20. Consultáu'l 30 de xunu de 2012.
- ↑ «Storm Brews Over Global Warming». Chronicle of Higher Education. 5 de setiembre de 2003. http://chronicle.com/article/Storm-Brews-Over-Global/27779/.
- ↑ Tuvalu's tides estrema scientists. The Age. 25 d'agostu de 2004. http://www.theage.com.au/articles/2004/08/24/1093246516150.html. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
- ↑ Open Kyoto to alderique – An open letter to Prime Minister Stephen Harper. National Post. 11 d'abril de 2006. http://www.canada.com/nationalpost/financialpost/story.html?id=3711460y-bd5a-475d-a6be-4db87559d605. Consultáu'l 1 de xunetu de 2012.
- ↑ «Conversations From the Frotier with Sonja Boehmer-Christiansen, Geomorphologist». Frontier Centre for Public Policy (29 de xunu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunetu de 2011.
- ↑ Pearce, Fred, The Climate Files: The Battle for the Truth about Global Warming, (2010) Guardian Books, ISBN 978-0-85265-229-9, p.
- ↑ Real Climate cares libel suit. The Guardian. 25 de febreru de 2011. https://www.theguardian.com/environment/2011/feb/25/real-climate-libel-threat.
- ↑ «Earth's Heat Source – The Sun». Energy & Environment 20 (1–2): páxs. 131–144. 2009. doi:. http://multi-science.metapress.com/content/v3600623g8txh577/.
Enllaces esternos
editar- Enerxía y Ambiente Archiváu 2010-08-19 en Wayback Machine
- ¿Qué inspiráu? – Dra. Sonja Boehmer-Christiansen
- Retos claves pa la xeneración próxima – Dra. Sonja Boehmer-Christiansen