Aspidosperma quebracho-blancu

Aspidosperma quebracho-blancu;
Clasificación científica
Superreinu:	Eukaryota
Reinu:	Plantae
Subreinu:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Orde:	Gentianales
Familia:	Apocynaceae
Subfamilia:	Rauvolfioideae
Tribu:	Alstonieae
Xéneru:	Aspidosperma
Especie:	A. quebracho-blancu; Schltr.
Sinonimia
	Macaglia quebracho-blancu (Schltr.) Lyons
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

El quebracho blancu (Aspidosperma quebracho-blancu) ye una especie arbórea de la familia Apocynaceae, qu'habita nel centru d'América del Sur. Nun tien de confundir se con otres especies tamién conocíes como quebrachos, pero del xéneru Schinopsis.

Descripción

Ye un árbol alto con cañes péndulas y fueyes persistentes, simples, elíptiques, coriacees y llixeramente espinescente nel ápiz. Les flores hermafrodites disponer n'inflorescencies cimosas, axilares y terminales. Son de color mariellu claru y esprenden un nidiu arume una vegada que l'árbol ta en plenu floriamientu. El frutu ye un folículo de 7 a 12 cm de llongura que contién numberoses granes de forma alada.

La madera del quebracho blancu ye uniformemente mariellu ocre, ensin diferencies ente duramen y albura. Ye bastante pesada (densidá relativa = 0,885 g/cm³) y dura, respuendi bien al curváu y a golpes. Mal ensugada, tiende a colapsar, produciendo deformaciones y frayatos, polo qu'esi procesu tien de ser lentu; la madera tien de tratase con funguicides. Ye bono de trabayar; tien munchos usos en carpintería (ruedes, carros, pisos, zapatos, ferramientes de mano, muebles); bona pa pieces d'axedrez, skies, etc. Caltenida con creosota puede usase n'esteriores. En delles partes ye bien usada como carbón, nun produz chispes o grandes cantidaes de ceniza, y quema fuerte y adulces.

Distribución

Distribuyir nel sureste de Bolivia, gran parte del centru y norte de l'Arxentina, l'oeste del Paraguái, y l'oeste del Uruguái.^[1]

Historia

Esta planta conozse como melecinal dende tiempos precolombíns. Los xesuites qu'acompañaben a los primeres espedicionarios per tierres suramericanes fixeron enforma usu d'ella pa combatir tou tipu de fiebres. Nun foi hasta'l sieglu XIX que llegó a Europa dada la so bona reputación como febrífuga. Nos últimos años el so consumu hai ablayáu enforma sobremanera nos países occidentales onde otres plantes tienen virtúes similares y meyores.

Propiedaes

Medicinalmente utilízase la corteza pol so altu conteníu en dalgunos alcaloides, anque de forma popular tamién s'usaron los frutos, les fueyes y los raigaños.

Ente los alcaloides que s'aisllaron atopamos derivaos de la yohimbina, que s'usó con frecuencia como afrodisiacu daes les virtúes nes disfunciones eréctiles d'esti principiu activu. El so usu, sicasí, tien de faese baxu estrictu control médicu. Hasta apocayá usóse como estimulante respiratoriu y expectorante y prescribióse en casu de bronquitis, asma o enfisema pulmonar. Otres virtúes melecinales reconocíes son les d'antipiréticu, antisépticu, tónicu, antimaláricos y anestésicu.

Decocción: 2 gramos por 200 ml d'agua frío y poner a ebullición dos minutos. Utilizar pa la fiebre.^{[ensin referencies]}

Taxonomía

Aspidosperma quebracho-blancu describióse por (Schltr.) Lyons y espublizóse en Botanische Zeitung (Berlin) 19: 137. 1861.^[2]

Etimoloxía

Aspidosperma: nome xenéricu que fai referencia al prefixu aspid (en griegu, 'cubierta proteutora', 'escudu') y sperma ('grana') faciendo referencia a la durez d'estes granes alaes.

quebracho: epítetu que tien el so orixe nel so nome popular que de la mesma, provién de la contraición castellana de «quiebra + hachu» dando a entender la durez de la so madera.