Aurelio Fernández Sánchez

Aurelio Fernández Sánchez
13. consejero de Sanidad y Asistencia Social de la Generalitat de Catalunya (es)	; 16 abril 1937 - 5 mayu 1937 ; ← Josep Juan i Domènech - Valeri Mas i Casas →
13. consejero de Sanidad y Asistencia Social de la Generalitat de Catalunya (es)
Vida
Nacimientu	Principáu d'Asturies, 1897
Nacionalidá	España
Muerte	Puebla de Zaragoza, 1974 (76/77 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu; catalán
Oficiu	políticu, anarcosindicalista
Llugares de trabayu	Barcelona

Aurelio Fernández Sánchez (1897, Principáu d'Asturies – 1974, Puebla de Zaragoza) foi un dirixente obreru asturianu, militante nel anarquismu.

Biografía

Dende la so mocedá foi miembru de la Confederación Nacional del Trabayu (CNT).^[1] Tuvo una participación destacada na Fuelga xeneral de 1917, y tuvo qu'escondese en Logroño y Zaragoza. Xuntárase al grupu anarquista Los Solidarios en 1922, colos que se-y atribúi participar nel asaltu del Bancu d'España de Xixón en setiembre de 1923. Por esa dómina llegó a entamar l'asesinatu de Severiano Martínez Añero, antiguu gobernador civil de Barcelona. Mientres la dictadura de Miguel Primo de Rivera foi encarceláu en marzu de 1924 en Barcelona. Sicasí, fugóse de la cárcel y fuxó a Francia.^[1]

Tornó a España en 1926 y a finales del mesmu añu foi deteníu y encarceláu en Bilbao. Mientres los años de la Segunda República destacó como unu de los líderes de la Federación Anarquista Ibérica (FAI), y por ser partidariu d'entamar insurrecciones revolucionaries.^[1] En xunetu de 1936, tres l'españíu de la Guerra civil, pasó a ser miembru Comité Central de Milicies Antifascistes de Cataluña en representación de la FAI.^[2] Dende esi cargu supervisaba les aiciones entamaes poles llamaes Patrulles de control,^[3] que mientres meses partió amor por toa Barcelona. Más palantre foi secretariu de la Xunta de Seguridá Interior (1936-1937), y darréu conseyeru de Sanidá y Asistencia Social del Gobiernu de la Xeneralidá de Cataluña,^[3] ente'l 16 d'abril y el 5 de mayu de 1937. Dempués de los Sucesos de mayu de 1937 perdió'l so cargu y darréu aportaría a procesáu por estafa. Se exilió en Francia con Juan García Oliver y dempués en Méxicu, d'onde yá nun volvió.

A lo llargo de la so vida tuvo distintos llamatos: "El coxu", "Xerez", "Charles Abella", "Coles", "Marini" o "González".

Bibliografía

Romero Salvadó, Francisco J. (2013). Historical Dictionary of the Spanish Civil War. Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-8009-2.

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Romero Salvadó, 2013, p. 130.
↑ Romero Salvadó, 2013, páxs. 130-131.
↑ ^3,0 ^3,1 Romero Salvadó, 2013, p. 131.

Enllaces esternos

[FOOTNOTERomero_Salvadó2013{{{c}}}130-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Romero Salvadó, 2013, p. 130.

[FOOTNOTERomero_Salvadó2013{{{c}}}130-131-2] Romero Salvadó, 2013, páxs. 130-131.

[FOOTNOTERomero_Salvadó2013{{{c}}}131-3] 3,0 ^3,1 Romero Salvadó, 2013, p. 131.

[1]

[2]

[3]