Wikipedia

Carolee Schneemann

Carolee Schneemann (12 d'ochobre de 1939, Fox Chase (es) Traducir – 6 de marzu de 2019, New Paltz (es) Traducir) ye una artista visual estauxunidense, conocida polos sos discursos sobre'l cuerpu, la sexualidá y de xéneru. Recibió un B.A. de la Bard College y un M.F.A de la Universidá d'Illinois. La so obra caracterízase principalmente pola investigación de les tradiciones visuales, los tabús, y el cuerpu del individuu en rellación a les entidaes sociales. Les sos obres exhibiéronse nel Muséu d'Arte Contemporáneo de Los Angeles, el Muséu d'Arte Moderno de Nueva York, y el London National Film Theatre. Schneemann enseñó en delles universidaes, incluyendo'l California Institute of the Arts, la School of the Art Institute of Chicago, la Hunter College y la Universidá Rutgers, onde foi la primer profesora d'arte contratada. Amás, publicó llargamente, produciendo obres, tales como Cézanne, She Was a Great Painter "Cézanne, foi una gran pintora" (1976) y More than Meat Joy: Performance Works and Selected Writings "Más de carne Allegría: Obres de rendimientu y Escritos escoyíos" (1997).

Carolee Schneemann
Vida
Nacimientu Fox Chase (es) Traducir[1], 12 d'ochobre de 1939[2]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos [3]
Grupu étnicu blancos d'Estaos Xuníos
Muerte New Paltz (es) Traducir[4], 6 de marzu de 2019[5] (79 años)
Causa de la muerte cáncanu de mama
Familia
Casada con James Tenney
Estudios
Estudios Universidá d'Illinois
Oak Lane Day School (en) Traducir
Bard College (es) Traducir Grau n'Artes
University of Illinois College of Fine and Applied Arts (en) Traducir
Llingües falaes inglés[6]
Oficiu artista de performance, coreógrafa, pintora, profesora universitaria, artista gráfica, fotógrafa, artista d'instalaciones, videuartista, direutora de cine, artista de nuevos medios (es) Traducir, artista, artista visual
Llugares de trabayu Nueva York, Urbana (es) Traducir, New Brunswick, Santa Clarita y New Paltz (es) Traducir
Emplegadores Universidá Rutgers
Hunter College (es) Traducir
Institutu de les Artes de California
Premios
Movimientu Fluxus[9]
arte feminista (es) Traducir[10]
abject art (en) Traducir[11]
Neodadaísmo[9]
expresionismo abstracto (es) Traducir[9]
Xéneru artísticu happening (es) Traducir
Performance
Arte corporal
IMDb nm0773675
caroleeschneemann.com
Cambiar los datos en Wikidata

Les obres de Schneemann acomuñáronse con una variedá de clasificaciones d'arte como Fluxus, Neo-Dada, Beat Generation, y Happening.[12]

Biografía

editar

Cuando yera neña, el so amigos describir como "una lloca panteísta", por cuenta de la so rellación y respetu pola naturaleza.[13] Schneemann cita a la so primer conexón ente l'arte y la sexualidá de los sos dibuxos a les edaes de cuatro y cinco, lo que basó nel so dibuxó recetes médiques del so padre.[13] La familia Schneemann foi polo xeneral de sofitu a la so naturalidá y gratuidá col so cuerpu.[14] Schneemann atribuyóse'l sofitu del so padre sobre'l fechu de qu'él yera un médicu rural que tuvo que faer frente de cutiu col cuerpu en dellos estaos de salú.[14]

Schneemann foi gallardoniada con una beca completa al Bard College en Nueva York.[15] Ella foi la primer muyer de la so familia n'asistir a la universidá, pero'l so padre -y desalienta a una educación artística.[15] Ente que nel Bard, Schneemann empezó a dase cuenta de les diferencies ente les perceiciones d'homes y muyeres de los demás cuerpos, ente que sirve como modelu de desnudos pa les semeyes del so noviu y mientres pintaba autorretrato desnudos.[16] Mientres la llicencia de Bard y con una beca por separáu a la Universidá de Columbia, axuntar col músicu James Tenney, quien asistió a la Juilliard School.[15] La so primer esperiencia col cine esperimental foi al traviés de Stan Brakhage, ella y l'amigu de Tenney.[15] Dempués de graduase de Bard, Schneemann asistió a la Universidá d'Illinois pol so títulu de posgráu.[17][18]

Los primeros trabayos

editar

Carolee Schneemann empezó la so carrera artística como pintora na década de 1950.[12] Los sos trabayos de pintura empezó a adoptar delles de les carauterístiques del arte Neo-Dada, yá que utiliza les estructures de caxa xunto cola pincelada espresionista.[12] Estes construcciones comparten en gran midida les carauterístiques texturales que s'atopen na obra d'artistes como Robert Rauschenberg.[12] Schneemann descríbese l'ambiente na comunidá del arte nesti momentu como misóxines y que les muyeres artistes de la dómina nun yeren conscientes de los sos cuerpos.[19] Estes obres integraes de la influencia d'artistes como'l pintor post-impresionista Paul Cézanne y los problemes na pintura presentada polos espresionistes astractos.[20] Schneemann optó por centrar se na espresividá del so arte en llugar de l'accesibilidá o la elegancia.[12] Inda se describe como una formalista, sicasí, a diferencia d'otros artistes feministes que queríen alloñase de la historia del arte d'orientación masculina.[21] Schneemann arreyar col movimientu artísticu de los happenings cuando entamó Journey through a Disrupted Landscape (Viaxe al traviés d'un paisaxe Atayáu), convidando a la xente a "abasnar, engatar, axustar les roques, esguilar, caminar, dir pola folla".[22] Poco dempués conoció a Allan Kaprow, la figura principal de los happenings, amás d'artistes Rede Grooms y Jim Dine.[22] So la influencia de figures como Simone de Beauvoir, Antonin Artaud, Wilhelm Reich, y Kaprow, Schneemann viose atraida pola pintura.[23]

En 1962, Schneemann treslladar con James Tenney de la so residencia en Illinois a Nueva York cuando Tenney llogró un emplegu nos Llaboratorios Bell como un compositor esperimental.[23] Al traviés d'unu de los colegues de Tenney en Bell, Billy Klüver, Schneemann foi capaz de cumplir con figures como Claes Oldenburg, Merce Cunningham, John Cage y Robert Rauschenberg, que consiguió arreyase col programa d'arte de la Judson Memorial Church.[23] Ellí, participó n'obres como Oldenburg's Store Days (1962) y Robert Morris's Site (1964) onde interpretó una versión en direuto d'Olympia d'Édouard Manet.[23] Ella empezó a usar el so cuerpu desnudu nes obres, sintiendo que tenía que ser aprovechada de nuevu en condición d'un bien cultural.[23] Schneemann llegó a conocer personalmente a munchos músicos de Nueva York y compositores de la década de 1960 y, ente ellos George Brecht, Malcolm Goldstein, Philip Glass, Terry Riley y Steve Reich.[24] Ella foi tamién bien interesada nos espresionistes astractos de la dómina, como Willem de Kooning.[25] Sicasí, a pesar de les sos numberoses conexones nel mundu del arte, la construcciones de pintura de Schneeman nun xeneró l'interés de comerciantes d'arte de Nueva York, anque Oldenburg suxirió que nun habría más interés d'Europa.[25] El primer sofitu pal trabayu de Schneemann vieno de poetes como Robert Kelly, David Antin, y Paul Blackburn, que publicó dalgunos de los sos escritos.[26]

Producción nel trabayu de Schneemann, Eye Body (Los güeyos del cuerpu) empecipiar en 1963. Schneemann creo un "loft del mediu ambiente" llenu d'espeyos rotos, paragües motorizados, y unidaes de color rítmica.[27] Pa convertise nun cachu de la mesma arte, Schneemann cubrir en diversos materiales como grasa, yelsu y plásticu. Creó 36 "aiciones de tresformamientu" - fotografíes del artista islandés Erró de sigo mesma na so redolada construyida.[28] Incluyir nestes imáxenes un desnudu frontal con xardín de dos serpiente abasnar sobre'l torso de Schneemann. Esta imaxe emprestóse especial atención tantu pola so "erotismu arcaicu" y el so clítoris visible.[27] Schneemann afirma qu'ella nun sabía nel momentu del simbolismu de la culiebra nes cultures antigües en figures como la diosa minoica culiebra y, ello ye qu'enteróse n'años más tarde.[29] A partir de la so presentación al públicu en 1963, críticos d'arte atopen la obra de ser obscena y pornográfica. L'artista Valie Export repara Eye Body de la forma en que Schneemann retrata "cómo fragmentos al azar de la memoria y elementos personales de la so redolada se superpone a la so perceición".[30]

Carne y Cine

editar

La pieza de Meat Joy (Carne Allegría) 1964 xiró en redol a ocho figures parcialmente desnudes baillando y xugando con dellos oxetos y sustancies, ente elles pintura fresca, embutíos, pexe crudo, cachos de papel, y pollos crudos.[23] Foi estrenada en París y más tarde foi filmáu y fotografiáu como la realizada pol so grupu Kinetic Theaterde (Teatru Cinéticu) de Judson Memorial Church.[12] Ella describió la obra como un "erotic rite"("ritu eróticu") y un indulxente dionisíaco "celebration of flesh as material" ("celebración de la carne como material").[27][31] Meat Joy ye similar a la forma d'arte happening en que dambos utilicen la improvisación y centróse na concepción, nel llugar d'execución.[32] Anque la so obra de la década de 1960 foi más basada nel rendimientu, siguió la construcción de conxuntos como'l de Joseph Cornell d'influencia Native Beauties (1962-64), Music Box Music (1964), y Pharaoh's Daughter (1966).[31] El so Letter to Lou Andreas Salome (1965) espresó l'interés filosóficu de Schneemann que ye por aciu la combinación de garabatos de Nietzsche y Tolstói con una forma similar a Rauschenberg.[31]

En 1964, Schneemann empezó la producción de la película Fuses (Fusibles), finalmente acabáu en 1967. Fuses retrata a Schneemann y el so noviu d'entós James Tenney tener rellaciones sexuales según lo rexistrao por una cámara de 16 mm Bolex.[21] Schneemann entós alterió la película de coloración, ardor, y en dibuxar direutamente nel celuloide en sí, entemeciendo los conceutos de la pintura y el colax.[21] Los segmentos editáronse xunto a distintes velocidaes y se superponen coles fotografíes de la naturaleza, que se yuxtaponen na so contra y los cuerpos d'ella y Tenney, y de los órganos y actos sexuales.[33] Fuses foi motivada pol deséu de Schneemann pa saber si la representación de la muyer de los sos propios actos sexuales yera distintu de la pornografía y l'arte clásico,[34] según una reaición al curtiumetraxe de Stan Brakhage Window Water Baby Moving (ventana del ñácaru en movimientu de l'agua).[21] Ella amosó la película a los sos contemporáneos yá que trabayó nella en 1965 y 1966, recibiendo comentarios positivos sobremanera de los sos compañeros.[21] Munchos críticos, describir como "exhibicionismu narcisista" y como autu-indulxente.[21] Ella recibió una reaición especialmente fuerte en rellación cola escena de cunnilingus na película. Ente que Fuses ye vista como un filme "proto-feminista", Schneemann considera que foi desdexáu en gran midida polos historiadores de cine feminista.[21] La película escarecía del fetichismu y la cosificación del cuerpu femenín como se ve enforma na pornografía machista.[35] Dos años dempués del so finalización, ganó'l Festival de Cannes, Premiu Especial del Xuráu de Seleición.[21] L'artista pop Andy Warhol, que Schneemann conocía, col tiempu pasáu en The Factory, jocosamente comentó que Schneemann tendría de tener la película de Hollywood.[36] Fuses convertir na primera Autobiographical Trilogy (triloxía autobiográfica) de Carolee Schneemann.[33] Anque les sos obres de la década de 1960 como ésta compartía munches de les mesmes idees colos concurrentes artistes Fluxus, que se caltuvo independiente de cualquier movimientu específicu.[12] Sicasí, constitúin la base pal movimientu d'arte feminista, de los años 1960 y 1970.[12] Schneemann señala que la sexualidá de la película anula los sos aspeutos formal y estructural pa munchos espectadores.[21]

Schneemann empezó a trabayar na próxima película, Plumb Line, nel so Autobiographical Trilogy (triloxía autobiográfica) en 1968. La película abrir con una imaxe fixa de la cara d'un home con una plomada en frente d'ella antes de tola imaxe empieza a quemar.[33] Delles imáxenes incluyendo la de Schneemann y l'home apaecen en distintos cuadrantes de la trama, ente que una banda sonora compuesta de la música discombobulating, les serenes y ruios de gatu, ente otres coses, xugar no fondero.[33] El soníu y les imáxenes vuélvense más intensos mientres la película avanza, con narración de Schneemann alrodiu de un periodu d'enfermedá física y emocional.[33] La película termina con Schneemann atacando una serie d'imáxenes proyeutaes y una repetición de la serie d'estrenu de la película.[33] Mientres una demostración de Plumb Line nel festival de cine de muyeres, la película foi ullada pola imaxe del home nel principiu de la película.[21]

En 1975, Schneemann realizó Interior Scroll, una pieza d'influencia Fluxus col so usu del testu y el cuerpu. Na so actuación, Schneemann entró envolubrada nuna sábana, nes que llevaba un mandil. Ella desvistióse y depués xubió a una mesa onde esbozó'l so cuerpu con pintura escura. Delles vegaes, ella tomaría "poses d'aición", similares a les de les clases de dibuxu gráficu.[37] Coles mesmes, que lleó del so llibru Cézanne, She Was a Great Painter (Cézanne, foi un gran pintor). Dempués d'esto, dexó cayer el llibru y adulces estrayíu del so natura un rollu del qu'ella lleó. El discursu feminista de desplazamientu de Schneemann, acordies con el rendimientu teóricu de Forte Jeanie, fixo paecer como si la natura de Schneemann infórmase que'l sexismu [...]".[37] El críticu d'arte Robert C. Morgan afirma que ye necesariu reconocer el periodu mientres el cual Interior Scroll producir col fin d'entender. Sostién que por aciu l'allugamientu de la fonte de la creatividá artística nos xenitales femeninos, Schneemann ta camudando les connotaciones masculines d'arte minimalista y l'arte conceptual nuna esploración feminista del so cuerpu.[12] Interior Scroll, xunto con Dinner Party de Judy Chicago, ayudó a desenvolver munches de les idees más tarde popularizáu pol off-broadway Los monólogos de la natura.[38]

En 1978, Schneemann terminó la última película, Kitch's Last Meal, no que se llamó más tarde la "Autobiographical Trilogy".[33]

1980 y más allá

editar

Na década de 1980, Schneemann diz que'l so trabayu yera consideráu dacuando por diversos grupos feministes como una respuesta insuficiente a munchos temes feministes de la dómina.[19]

En 1994 Schneemann cola pieza Mortal Coils conmemora quince amigos y colegues que morrieren mientres el periodu de dos años, incluyendo Hannah Wilke, John Cage, y Moorman Charlotte.[32] La pieza consistió en mecanismos de rotación de la que colgaben cuerdes n'espiral, ente que les diapositives de la que conmemoró artistes apaecieron nes parés.[32]

N'avientu de 2001, dar a conocer Terminal Velocity, que consistía nun grupu de fotografíes de persones que cayen a la muerte del World Trade Center dempués de los atentaos del 11 de setiembre de 2001.[39][40] Xunto con otra de les obres de Schneemann qu'utilizó les mesmes imáxenes, Dark Pond, Schneemann trató de "personalizar" les víctimes del ataque.[41] Pa llograr esto, ella digitalmente meyora y amplía les figures nes imáxenes, aisllando les figures de la contorna.[42]

Schneemann sigue produciendo arte, incluyendo en 2007 la instalación Devour, que cuntó con videos de les guerres recién en contraste coles imáxenes de la vida cotidiana de los Estaos Xuníos tolos díes nes pantalles duales.[19]

Temes

editar

Unu de los sos principales trabayos centrar na separación ente l'erotismu y la política de xéneru.[12] El so gatu Kitch, qu'apaeció n'obres como Fuses (1967) y Kitch's Last Meal (1978), foi una figura importante nel so trabayu mientres cuasi venti años.[43][44] Ella usaba a Kitch como observador "oxetivu" a ella y les actividaes sexuales de Tenney, como ella dixo que nun se vio afeutada poles costume humanes.[33] Unu de los sos gatos más tarde, Vesper, apaeció na serie fotográfica Infinity Kisses (1986). Nuna coleición de paré de tamañu de 140 semeyes, documentos d'ella besando a Vesper y documentos "de l'artista na vida".[43]

Ella ye clasificada una influencia estética en sí mesma y en James Tenney pol poeta Charles Olson, especialmente a la universidá Maximus at Gloucester, pero tamién polo xeneral ", en rellación cola so esmolición poles imáxenes de fondura, la metáfora sostenida, y tamién que tuviera investigando a los antepasaos de Tenney ", a pesar de los sos ocasionales comentarios sexistes.[45]

Pintura

editar

Schneemann considera'l so cuerpu y les pieces fotográfiques qu'inda se basa na pintura a pesar de paecer lo contrario na superficie.[46] Ella haise descritu como "un pintor que dexó'l llenzu p'activar l'espaciu real y el tiempu vivíu".[32] Cita los sos estudios col pintor Paul Brach como enseña-y a "entender la carrera como un eventu en tiempu" y pensar nella artistes como "los colores en tres dimensiones".[23] Schneemann tomó les idees que s'atopen nes sos pintures astractes figuratives de la década de 1950, onde se cortó y destruyó les capes de pintura de la so superficie, y treslladar a la so obra fotografia Eye Body.[47] El profesor d'historia del arte Kristine Stiles afirma que tola obra de Schneemann dedicar a la esploración de los conceutos de figura-fondo, la relacionalidad (tanto al traviés del usu del so cuerpu), y la semeyanza (al traviés del usu de los gatos y los árboles).[48] Stiles afirma que les cuestiones de sexu y política nel trabayu de Schneemann ye a cencielles dictar cómo l'arte ye forma, en llugar de los conceutos formales que s'atopen detrás d'ella.[49] Por casu, Schneemann rellaciona los colores y el movimientu qu'apaez en Fuses de pincel na pintura.[21] La so obra Up to and Including Her Limits 1976, tamién invocó la pincelada xestual del espresionismu astractu con Scheemann colgando de cuerdes y faer garabatos con llapiceros de colores sobre una variedá de superficies.[32]

El feminismu y el cuerpu

editar

Schneemann reconoz que s'etiqueta de cutiu como un iconu feminista y que ella ye una figura influyente d'artistes femenines, pero tamién toma nota de que llega a los artistes masculinos tamién.[19] A pesar de que se caracteriza por ser una figura feminista, la so obres esquicen temes nel arte y dependen en gran midida na so amplia conocencia de la historia del arte.[50][51] A pesar de trabayos como Eye Body taben destinaos a esplorar los procesos de pintura y ensamblaxe, en llugar de faer frente a temes feministes, qu'entá tienen una fuerte presencia femenina.

A diferencia en gran parte d'otres arte feminista, Schneemann xira en redol a la espresión sexual y la lliberación, en cuenta de referise a la persecución o represión de la muyer.[52] Según l'artista y profesor Johannes Birringer, el trabayu de Schneemann aguantar a la correición política impuesta por delles cañes del feminismu, según ideoloxíes que les feministes afirmen son misóxines, como'l psicoanálisis.[53] Tamién afirma que'l trabayu de Schneemann ye malo de clasificar y analizar, yá que combina conceutos constructivistas y pictórica col so cuerpu físico y enerxético.[53] Nel so llibru de 1976, Cézanne, She Was A Great Painter, Schneemann escribió qu'ella utiliza la desnudez na so obra d'arte pa romper los tabús acomuñaos cola cinética del cuerpu humanu y p'amosar que "La vida del cuerpu ye la espresión más diversa d'una sociedá de sexu negativu que pueden almitir".[54] Tamién declaró: "Per un sitiu, fíxome un regalu del mio cuerpu a otres muyeres, dando a los nuesos cuerpos de regresu a nós mesmos".[54] Ella prefería la espresión "istorical arte" (ensin la h), col fin de refugar el "el so" de la hestoria.[55]

Influencia y legáu

editar

Como gran parte del llabor de Schneemann ta basada nes resultaos, fotografíes, documentos de videu, dibuxos, y notes de l'artista utilícense de cutiu pa esaminar el so trabayu.[12]

Nun foi sinón hasta la década de 1990 cuando los trabayos de Schneemann empezaron a ser reconocíos como importantes obres d'arte feminista.[43] La destacada primer esposición de la so obra foi la retrospectiva de 1996 y Up To and Including Her Limits, llamáu asina pola so obra de 1973 del mesmu títulu.[12] Celebrar en Nueva York nel New Museum of Contemporary Art y foi entamada por un gran curador Dan Cameron.[12] Enantes, estes obres fueron refugaes como'l narcisismu o les formes descomanadamente sexualizada d'espresión.[23]

Crítica qu'escribió Jan Avgikos en 1997, "Antes de Schneemann, el cuerpu femenín nel arte yera mudu y funcionaba cuasi puramente como un espeyu del deséu masculín".[23] Los críticos tamién señalaron que la reaición al llabor de Schneemann camudó dende la so interpretación orixinal. Nancy Princenthal toma nota de que los espectadores modernos de la Meat Joy siguen aprensivos al respeutu, sicasí, agora la reaición tamién se debe a la picadura de pollu crudu o los homes tresportando les muyeres sobre los sos costazos.

Llista d'obres escoyíes

editar
  • 1963: Eye Body: 36 Transformative Actions
  • 1964: Meat Joy
  • 1965: Viet Flakes
  • Autobiographical Trilogy
    • 1964-67: Fuses
    • 1968-71: Plumb Line
    • 1973-78: Kitch's Last Meal
  • 1973-76: Up to and Including Her Limits
  • 1975: Interior Scroll
  • 1981: Fresh Blood: A Dream Morphology
  • 1981-88: Infinity Kisses
  • 1986: Hand/Heart for Ana Mendieta
  • 1986-88: Venus Vectors
  • 1987-88: Vesper's Pool
  • 1990: Cycladic Imprints
  • 1991: Ask the Goddess
  • 1994: Mortal Coils
  • 1995: Vulva's Morphia
  • 2001: More Wrong Things
  • 2001: Terminal Velocity
  • 2007: Devour

Bibliografía escoyida

editar
  • Cézanne, She Was A Great Painter (1976)
  • More Than Meat Joy: Obres de rendimientu y Escritos escoyíos (1979, 1997)
  • Early and Recent Work (1983)
  • Les sos imáxenes Erótica: Ensayos, entevistes, proyeutos (2001)

Cites

editar
  • "L'arte público ye bien receptivu a lo que faigo. Ye una influencia mutua".
  • "Yo tomo la posición de que nun pido que naide faiga lo que yo mesmu nun lo fadría y l'usu de mi mesmu como suxetu ... Como material (I) quieren mover del poder y la separación del artista de lo que fizo. Nel masculín la tradición del direutor, el productor ta siempres fora de la obra porque ta percima d'ella".

Referencies

editar
  1. ↑ «Encyclopædia Britannica Online» (inglés). Consultáu'l 10 marzu 2021.
  2. ↑ Afirmao en: CLARA. Identificador CLARA: 7178. Títulu: Carolee Schneemann. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. ↑ «Pet Project» (26 xineru 2007).
  4. ↑ «Carolee Schneemann, Visionary Feminist Performance Artist, Dies at 79» (inglés) (10 marzu 2019). Consultáu'l 10 marzu 2021.
  5. ↑ Afirmao en: abART. Identificador abART de persona: 104349. Apaez como: Carolee Schneemann. Data de consulta: 9 ochobre 2017.
  6. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 14479720k. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  7. ↑ Afirmao en: Guggenheim Fellows database. Identificador Beca Guggenheim: carolee-schneemann. Llingua de la obra o nome: inglés.
  8. ↑ URL de la referencia: https://www.anonymouswasawoman.org/previous-recipients/.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Afirmao en: Journal STORage. Identificador JSTOR d'artículu: 777735.
  10. ↑ Identificador Artsy de artista: carolee-schneemann.
  11. ↑ URL de la referencia: https://www.tate.org.uk/art/art-terms/a/abject-art. Data de consulta: 17 ochobre 2018.
  12. ↑ 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 12,10 12,11 12,12 Morgan, Robert C. (iviernu de 1997). «Carolee Schneemann: The Politics of Eroticism» (n'inglés). Art Journal 56:  páxs. 97–100. ISSN 4. http://links.jstor.org. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Montano, p. 132.
  14. ↑ 14,0 14,1 Montano, Linda (2001). «Interview with Linda Montano», MIT Press: Imaging Her Erotics: Essays, Interviews, Projects (n'inglés), páx. 131. ISBN 026269297X.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 (2001). «Interview with ND», MIT Press: Imaging Her Erotics: Essays, Interviews, Projects (n'inglés), páx. 113. ISBN 026269297X.
  16. ↑ Montano, p. 132-133.
  17. ↑ Gorton, Krystin (2006). Edwin Mellen Press: Psychoanalysis and the portrayal of desire in twentieth century fiction: a feminist critique (n'inglés), páx. 38. ISBN 0773455590.
  18. ↑ Schoen, Christian (29 de mayu de 2008) (n'inglés). The Icelandic Muse. LIST Icelandic Art News. Archivado del original el 2011-10-05. https://web.archive.org/web/20111005043813/http://www.artnews.is/issue018/018_carolee.htm. Consultáu'l 2017-12-31. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 Vaughan, R. M. (14 d'abril de 2007). «Still crashing borders after all these years; The monstrous and the mundane collide in a massive survey of Carolee Schneemann's taboo-busting art» (n'inglés). The Globe and Mail:  p. R18. 
  20. ↑ Harris, Jane (1996). «Review / Carolee Schneemann» (inglés). Plexus. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010.
  21. ↑ 21,00 21,01 21,02 21,03 21,04 21,05 21,06 21,07 21,08 21,09 21,10 Haug, Kate (1998). «An Interview with Carolee Schneemann» (n'inglés). Wide Angle 20:  páxs. 20–49. doi:10.1353/wan.1998.0009. http://muse.jhu.edu/journals/wide_angle/v020/20.1schneemann.html. 
  22. ↑ 22,0 22,1 ND, p. 114.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 23,8 Newman, Amy (3 de febreru de 2002). «An Innovator Who Was the Eros of Her Own Art» (n'inglés). New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9500Y3DA103AF930A35751C0A9649C8B63. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  24. ↑ ND, p. 116.
  25. ↑ 25,0 25,1 ND, p. 117.
  26. ↑ ND, p. 118.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Schneemann, Carolee (iviernu de 1991). «The Obscene Body/Politic» (n'inglés). Art Journal 50 (4):  páxs. 28–35. doi:10.2307/777320. http://links.jstor.org/sici?sici=0004-3249%28199124%2950%3A4%3C28%3ATOB%3Y2.0.CO%3B2-%23. 
  28. ↑ «Eye Body: 36 Transformative Actions 1963» (inglés). Caroleeschneemann.com. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010.
  29. ↑ ND, p. 121.
  30. ↑ Export, Valie (Primavera-Verano de 1989). «Aspects of Feminist Actionism» (n'inglés). New German Critique 47:  páxs. 69–92. doi:10.2307/488108. http://links.jstor.org/sici?sici=0094-033X%28198921%2F22%290%3A47%3C69%3AAOFA%3Y2.0.CO%3B2-5. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Princenthal, Nancy (Ochobre de 1997). «The arrogance of pleasure - body art, Carolee Schneemann» (n'inglés). Art in America. Archivado del original el 2008-04-21. https://web.archive.org/web/20080421031340/http://findarticles.com/p/articles/la. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 32,4 Glueck, Grace (6 d'avientu de 1996). «Of a Woman's Body as Both Subject and Object» (n'inglés). New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9D00Y0DE173FF935A35751C1A960958260&sec=&spon=&pagewanted=all. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 33,5 33,6 33,7 MacDonald, Scott (Seronda de 1980). «Carolee Schneemann's "Autobiographical Trilogy"» (n'inglés). Film Quarterly 34 (1):  páxs. páxs. 27–32. doi:10.1525/fq.1980.34.1.04a00060. http://links.jstor.org/sici?sici=0015-1386%28198023%2934%3A1%3C27%3ACS%22T%3Y2.0.CO%3B2-L. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  34. ↑ National Sexuality Resource Center (ed.): «Hear Her Roar: Carolee Schneemann transforms art and discourse on the body, sexuality, and gender» (inglés). American Sexuality (22 de marzu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2007. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010.
  35. ↑ Birringer, Johannes (mayoo de 1993). «Imprints and Re-Visions: Carolee Schneemann's Visual Archeology» (n'inglés). PAJ 15 (2):  páxs. páxs. 45–46. http://links.jstor.org/sici?sici=0735-8393%28199305%2915%3A2%3C31%3AIARCSV%3Y2.0.CO%3B2-O. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  36. ↑ ND, p. 125.
  37. ↑ 37,0 37,1 O'Dell, Kathy (Spring de 1997). «Fluxus Feminus» (n'inglés). TDR (MIT Press) 41 (1):  páxs. 43–60. doi:10.2307/1146571. http://jstor.org/stable/1146571. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  38. ↑ Hall, Kim Q. (2005). «Queerness, Disability, and The Natura Monologues» (n'inglés). Hypatia 20 (1):  páxs. páxs. 110–111. doi:10.1353/hyp.2005.0010. http://muse.jhu.edu/journals/hypatia/v020/20.1hall.html. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  39. ↑ Valdez, Sarah (Junio – Julio de 2006). «Carolee Schneemann at P.P.O.W» (n'inglés). Art in America. Archivado del original el 2007-12-04. https://web.archive.org/web/20071204203245/http://findarticles.com/p/articles/la. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  40. ↑ McQuaid, Cate (8 de payares de 2007). «Taking control with her bodies of work» (n'inglés). The Boston Globe. http://www.boston.com/ae/theater_arts/articles/2007/11/08/taking_control_with_her_bodies_of_work/. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  41. ↑ Schneemann citáu en Scobie, Ilka. «Corporeal» (inglés). artnet.com. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. «The sequences personalize individuals who in their normal workday were thrown by impact into a gravitational plunge, or chose to escape incineration by leaping into space.»
  42. ↑ Buhmann, Stephanie (Febreru de 2006). «Carolee Schneemann: P.P.O.W» (n'inglés). The Brooklyn Rail. Archivado del original el 2009-02-08. https://web.archive.org/web/20090208225243/http://brooklynrail.org/2006/2/artseen/carolee-schneemann. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 Koebel, Caroline (1998). «From Danger to Ascendancy: Notes Toward Carolee Schneemann». Wide Angle 20 (1):  páxs. páxs. 50–57. doi:10.1353/wan.1998.0006. http://muse.jhu.edu/journals/wide_angle/v020/20.1koebel.html. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  44. ↑ «Carolee Schneemann: “Remains to Be Seen: New and Restored Films and Videos”» (inglés). Time Out New York (25 d'ochobre de 2007). Consultáu'l 30 d'avientu de 2010.
  45. ↑ Carolee Schneemann Speaks, New England Journal of Aesthetic Research. Posted 11 d'ochobre de 2007.(inglés)
  46. ↑ Stiles, Kristine (2003). «The Painter as an Instrument of Real Time», Imaging Her Erotics: Essays, Interviews, Projects (n'inglés). Cambridge: MIT Press, páx. 3. ISBN 026269297X.
  47. ↑ Stiles, p. 4.
  48. ↑ Stiles, p. 8.
  49. ↑ Stiles, p. 11.
  50. ↑ Marranca, Bonnie (2005). «Performance, a Personal History» (n'inglés). PAJ 28 (1):  páxs. p. 16. http://muse.jhu.edu/journals/performing_arts_journal/v028/28.1marranca02.html. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  51. ↑ Thompson, Chris; Katarina Weslien (2005). «Pure Raw: Performance, Pedagogy, and (Re)presentation - Marina Abramovic» (n'inglés). PAJ 28 (1):  páxs. p. 40. http://muse.jhu.edu/journals/performing_arts_journal/v028/28.1thompson.html. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  52. ↑ Marranca, Bonnie (1999). «Book Review: Bodies of Action, Bodies of Thought: Performance and Its Critics» (n'inglés). PAJ 21 (1):  páxs. p. 20. http://muse.jhu.edu/journals/performing_arts_journal/v021/21.1br_ferguson.html. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  53. ↑ 53,0 53,1 Birringer, páxs. 34-35, 44.
  54. ↑ 54,0 54,1 Cezanne, She Was A Great Painter citáu en Semmel, Joan; April Kingsley. «Sexual Imagery in Women's Art» (n'inglés). Woman's Art Journal 1 (1):  páxs. p. 6. http://links.jstor.org/sici?sici=0270-7993%28198021%2F22%291%3A1%3C1%3ASIIWA%3Y2.0.CO%3B2-6. Consultáu'l 30 d'avientu de 2010. 
  55. ↑ Jones, Amelia (1998). «The Rhetoric of the Pose: Hannah Wilke», Body Art: Performing the Subject (n'inglés), páx. 160.

Enllaces esternos

editar




Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Carolee_Schneemann&oldid=4292119»