Criollos de base francesa

Los criollos de base francesa son un conxuntu de llingües criollas, con un orixe deriváu del léxicu francés. Formar a partir del sieglu XVII, en tiempos del Imperiu colonial francés. Unu de los grupos de llingües criollas de base francesa más falaos son los criollos franceses d'América.

Estos nun tienen de confundir se coles variantes rexonales del idioma francés, falaes nel estranxeru, por casu en: Canadá (nes provincies de Quebec, Terranova y Llabrador, Nueva Brunswick y Manitoba), Bélxica (na rexón capital Bruxeles y Valonia), Suiza (rexón de Romandía), Estaos Xuníos (Louisiana, Maine, New Hampshire y Vermont) y n'África (Occidental, Central, Oriental y Magreb).

Clasificación de Criollos de base francesa

La Clasificación de los criollos franceses siguen criterios principalmente xeográficos.

• Criollos franceses d'América
  • Con Ape como una marca d'aspeutu progresivu ***

criollu francés de Luisiana

• • • Criollu haitianu (Tamién llamáu Kreyól Ayisyen)
  • Con ka como una marca d'aspeutu progresivu ***

Criollu antillanu

• • • • Criollu de Guadalupe
      • Criollu de Dominica
      • Criollu francés de Grenada
      • Criollu de les Islles de los Santos
      • Criollu de Martinica
      • criollu francés de Santa Lucía (Tamién llamáu Kwéyòl)
      • Criollu francés de Trinidá y Tobagu
      • Criollu francés de Venezuela
    • Criollu de Guayana Francesa
    • Lanc-patuá (faláu nel estáu brasilanu d'Amapá)
• Criollos franceses del Océanu Índicu
  • Criollu bourbonnais
    • Criollu de Agalega
    • Criollu chagosiano
    • Criollu mauriciano
    • Criollu de Xunta
    • Criollu de Rodrigues
    • Criollu seychelense
• Criollu franceses del Océanu Pacíficu
  • Tayo (faláu en Nueva Caledonia)
• Crillos d'Asia
  • Tây Bồi
• Crillos d'África
  • Camfranglais

Ver tamién

• Llingua criolla
• Criollu francés americanu

Referencies

• Français en Amérique (PDF). Consultáu'l 16 de febreru del 2015
• Marie-Christine Hazaël-Massieux, « Los creoles de base frances », del Diccionariu de la Llingua, París, BUO, 2011, p. 873–883.