Distichlis spicata

especie de planta

La grama salada (Distichlis spicata) ye una especie yerbácea perenne perteneciente a la familia de les poacees. Ye orixinaria d'América, dende Canadá hasta Arxentina.

Distichlis spicata
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Poales
Familia: Poaceae
Subfamilia: Chloridoideae
Tribu: Eragrostideae
Xéneru: Distichlis
Especie: Distichlis spicata
(L.) Greene
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Espigues
Vista de la planta
Nel so hábitat

Descripción editar

Ye una yerba erecta que dacuando s'avera al mediu metru d'altor pero xeneralmente ye más curtia. Los tarmos son sólidos y ríxidos, tienen fueyes estreches d'hasta 10 centímetros de llargu, que pueden tar cubiertes de sal n'ambientes salinos.

Esta especie ye dioica, lo que significa que les flores masculines y femenines crecen n'individuos separaos. La inflorescencia pistilada puede midir hasta 8 centímetros de llargu, con espiguilles tiñíes de verde o púrpura. Les flores estaminadas vense abondo similares, más delgaes pero polo xeneral más grandes y más trupes. Les partes de la flor de dambos sexos pueden ser de color púrpura rosado brillante.

El raigañu tien tarmos soterraños (rizomes) midiendo dellos metros de llargu.

Taxonomía editar

Distichlis spicata foi descritu por (L.) Greene y espublizóse en Bulletin of the California Academy of Sciences 2(7C): 415. 1887.[1]

Etimoloxía

Distichlis nome xenéricu del xéneru deriva del griegu distichos = (en 2 files), refiriéndose a la notable filotaxis.[2]

spicata: epítetu llatín que significa "espigues".[3]

Sinonimia
  • Agropyron peruvianum (Lam.) Roem. & Schult.
  • Brachypodium peruvianum (Lam.) Roem. & Schult. ex Kunth
  • Briza spicata Burm.f.
  • Briza spicata (L.) Lam.
  • Brizopyrum americanum Link
  • Brizopyrum boreale J.Presl
  • Brizopyrum ovatum Nees ex Steud.
  • Brizopyrum prostratum (Kunth) Benth. ex E.Fourn.
  • Brizopyrum spicatum (L.) Hook. & Arn.
  • Brizopyrum thalassicum (Kunth) Nees
  • Distichlis araucana Phil.
  • Distichlis dentata Rydb.
  • Distichlis deserticola Phil.
  • Distichlis hirsuta Phil.
  • Distichlis hirta Phil.
  • Distichlis marginata Phil.
  • Distichlis maritima Raf.
  • Distichlis mendocina Phil.
  • Distichlis nodosa Raf.
  • Distichlis prostrata (Kunth) É.Desv.
  • Distichlis stricta (Torr.) Rydb.
  • Distichlis tenuifolia Phil.
  • Distichlis thalassica É.Desv.
  • Distichlis viridis Phil.
  • Eragrostis thalassica (Kunth) Steud.
  • Festuca distichophylla Michx.
  • Festuca spicata Nutt.
  • Festuca triticea Kunth
  • Festuca triticoides Lam.
  • Megastachya prostrata (Kunth) Roem. & Schult.
  • Megastachya thalassica (Kunth) Roem. & Schult.
  • Poa borealis (J.Presl) Kunth
  • Poa dactyloides Kunth
  • Poa michauxii Kunth
  • Poa prostrata Kunth
  • Poa repens Willd. ex Steud.
  • Poa subulata Bosc ex Kunth
  • Poa thalassica Kunth
  • Triticum peruvianum Lam.
  • Uniola distichophylla (Michx.) Roem. & Schult.
  • Uniola flexuosa Buckley
  • Uniola multiflora Nutt.
  • Uniola prostrata (Kunth) Trin.
  • Uniola pungens Rupr. ex M.Martens & Galeotti
  • Uniola spicata L.
  • Uniola stricta Torr.
  • Uniola thalassica (Kunth) Trin.[4]

Ver tamién editar

Referencies editar

Bibliografía editar

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Cowan, C. P. 1983. Flora de Tabasco. Llistaos Floríst. Méxicu 1: 1–123.
  4. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren & Reveal. 1977. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A. 6: 1–584. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Davidse, G., M. Sousa Sánchez & A.O. Chater. 1994. Alismataceae a Cyperaceae. 6: i–xvi, 1–543. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez & A.O. Chater (eds.) Fl. Mesoamer.. Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, Méxicu, D. F.
  6. Edgar, E., H. Y. Connor & J. Y. Shand. 1991. Checklist of oryzoid, arundinoid, and chloridoid grasses naturalised in New Zealand. New Zealand J. Bot. 29: 117–129.
  7. Espejo Serna, A., A. R. López-Ferrari & J. Valdés-Reyna. 2000. Poaceae. Monocot. Mexic. Sinopsis Floríst. 10: 7–236 [and index].
  8. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  9. Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223. View in Biodiversity Heritage Library

Enllaces esternos editar