Eliodoro Villazón

Eliodoro Villazón Montaño (22 de xineru de 1848, Sacaba – 12 de setiembre de 1939, Cochabamba) foi un abogáu, periodista y políticu bolivianu. Foi tamién el ventenu séptimu Presidente de Bolivia dende'l 12 d'agostu de 1909 hasta'l 14 d'agostu de 1913.

Eliodoro Villazón
32. presidente de Bolivia 12 agostu 1909 - 14 agostu 1913 ← Ismael Montes - Ismael Montes → diputáu de Bolivia
Vida
Nacimientu	Sacaba, 22 de xineru de 1848
Nacionalidá	Bolivia
Muerte	Cochabamba, 12 de setiembre de 1939 (91 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, abogáu, periodista
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal (Bolivia) (es)

Biografía

Eliodoro Villazón nació'l 22 de xineru de 1848 na llocalidá de Sacaba del departamentu de Cochabamba. Foi'l fíu de José Manuel Villazón y Manuela Montaño. Fixo los sos estudios primariu y secundariu na so ciudá natal. Graduóse como abogáu y foi mientres la so vida profesional unu de los más distinguíos del país. A A los sos 20 años y mientres el gobiernu de facto del presidente Mariano Melgarejo Valencia (1864-1871), Villazón fundó'l periódicu El Ferroviariu. Villazón casóse con Enriqueta Torrico Gonzáles.

Vida política

Empecipió la so carrera política dende bien nueva, empezando a militar nel Partíu Coloráu (partíu que'l so líder yera'l ex-presidente José María Linares). Foi tamién conceyal municipal de la ciudá de Cochabamba y diputáu de Bolivia pol departamentu de Cochabamba en delles ocasiones.

A los sos 23 años, Villazón asistió como delegáu a l'Asamblea Nacional de 1871 que convocara'l gobieno del presidente Agustín Morales y a les Convenciones de 1880 y 1889. Foi ministru de Facienda ya Industria mientres el gobiernu del presidente Narciso Campero Leyes (1880-1884), al que tamién representó como axente financieru bolivianu n'Europa. Especializáu en finances, Villazón fixo una considerable fortuna col exerciciu del so oficiu.

Foi unu de los principales fundadores del Partíu Lliberal de Bolivia. Foi ministru de Rellaciones Esteriores del gobiernu del presidente José Manuel Pando (1900 y 1902-1903), y empúnxose al resolución de los problemes estremeros colos países vecinos de Bolivia.

Mientres la presidencia d'Ismael Montes Gamboa, Villazón aportó a vicepresidente de Bolivia a les sos 56 años, dende 1904 hasta 1909; exerció amás como abogáu defensor nel pleitu estremeru bolivianu-peruanu sobre'l Manuripi.

Presidencia de Bolivia (1909-1913)

Eliodoro Villazón postuló pol Partíu Lliberal de Bolivia a la presidencia nes eleiciones xenerales de 1909. Trunfó abrumadoramente nesos comicios eleutorales, asocediendo a Ismael Montes Gamboa na presidencia.

Foi posesionado como presidente de Bolivia a los sos 61 años d'edá, el 12 d'agostu de 1909 xunto a los sos 2 vicepresidentes; Macario Pinilla Vargas (primer vicepresidencia) y Juan Misael Saracho (segunda vicepresidencia).

El so gobiernu foi unu de los de mayor bonanza na hestoria republicana de Bolivia, pos goció de superávit presupuestal y de un contestu de tranquilidá, a pesar de la crisis minera de 1908.

• Creó l'Institutu Cimeru de Comerciu de La Paz.
• Fundó la Escuela de Mines d'Oruro, güei Facultá Nacional d'Inxeniería (FNI).
• En 1911 contrató una misión alemana pa la reorganización del exércitu bolivianu, siendo encabezada pol coronel Hans Kunt quien llegaba per primer vegada a Bolivia.
• Inauguróse'l ferrocarril de Cochabamba hasta Arani, en 1913.
• Robló col Perú un Tratáu de Rectificación de Fronteres, conocíu como'l Tratáu Polo-Sánchez Bustamante. Foi suscritu na ciudá de La Paz el 17 de setiembre de 1909, pol ministru plenipotenciario de Perú, Solón Polu, y el Ministru de Rellaciones Esteriores de Bolivia, Daniel Sánchez Bustamante. Esti tratáu punxo puntu final al pleitu fronterizu peruanu-bolivianu, y evitó l'alianza ente Bolivia y Chile contra'l Perú.
• Iguó tamién dellos problemes de llendes pendientes con Arxentina.

Termináu'l so periodu, apurrió'l mandu al so socesor, Ismael Montes Gamboa, el 14 d'agostu de 1913, y viaxó a Buenos Aires pa trabayar como embaxador Plenipotenciario de Bolivia n'Arxentina.

Fallecimientu

Dempués de 26 años de dexar la presidencia, Eliodoro Villazón finó'l 12 de setiembre de 1939 na ciudá de Cochabamba a los 91 años d'edá. Cabo mentar tamién que Villazón llegó a convertise n'unu de los 4 presidentes bolivianos que con más llonxevidá finaron, xunto a Hugo Ballivián Rojas, Víctor Paz Estenssoro y Lidia Gueiler Tejada.

Referencies

• REDE ESCUELA. Eliodoro Villazón Montaño Archiváu 2013-10-10 en archive.today. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2013.
• Vicepresidencia de Bolivia: 1904-1909 Eliodoro Villazón Montaño / Décimu quintu Vicepresidente de Bolivia
• Basadre Grohmann, Jorge: Historia de la República de Perú (1822 - 1933), Tomu 12. Editada pola Empresa Editora El Comercio S. A. Lima, 2005. ISBN 9972-205-74-6 (V.12)

Ver tamién

• Historia de Bolivia
• Partíu Lliberal de Bolivia
• José Manuel Pando
• Ismael Montes Gamboa

• Datos: Q3309340
• Multimedia: Eliodoro Villazón