Epilobium angustifolium

Epilobium angustifolium (epilobio o adelfilla) ye una planta yerbácea perenne de la familia Onagraceae.

Epilobium angustifolium
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Myrtales
Familia: Onagraceae
Xéneru: Epilobium
Especie: Epilobium angustifolium
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Ilustración
Detalle de les flores

Hábitat editar

Ye nativu del hemisferiu norte templáu, crez abondosamente en suelos caliares o llevemente ácidos húmedos, en campos abiertos, camperes, cantos de ríos y sobremanera en terrenes quemaos dempués de fueos nel monte.

Descripción editar

Los tarmos d'esta yerba perenne son simples y argutos; de 50 cm a 2,5 m d'altor, con fueyes alternes, enteres, llanceolaes y finamente dentaes, el so aspeutu ye similar a la del lloréu. Les flores son grandes y numberoses y arrexuntaes n'espigues o recímanos de color púrpura claro, son radiales simétriques con cuatro pétalos de 2-3 cm . Los estilos tienen cuatro estigmes que s'atopen en recímanos simétricos. El frutu ye una cápsula con numberoses granes de color marrón, de 300 a 400 por cápsula, unes 80.000 por planta. Les granes tienen pelos sedosos por que'l vientu ayude a la so dispersión. Les plantes tamién s'espanden por raigaños soterraños.

Propiedaes editar

Contién elagitaninos , onde la oenoteína A y más específicamente la B, presenten efeutu antiadenomatoso prostáticu, al tornar l'actividá de la 5-alfa reductasa y aromatasa, dos enzimes arreyaes na etioloxía de la hiperplasia benigna de próstata.

Los taníns presenten amás efeutu astrinxente (cicatrizante).

Indicáu pa hiperplasia prostática benigna y tratamientu de los síntomes urinarios asociaos. Prevención y tratamientu del gripe. N'usu tópicu: dermatitis, estomatitis, farinxitis, parodontopatías, mancaes, ulceraciones dérmiques.[1]

Taxonomía editar

Epilobium angustifolium describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 347. 1753.[2]

Etimoloxía

Epilobium: nome xenéricu que provién de les pallabres griegues: epi = "sobre", y llobos = "una vaina o cápsula," como la flor y la cápsula apaecen xuntes, la corola ta soportái nel estremu del ovariu.[3]

angustifolium: epítetu llatín que significa "coles fueyes estreches".

Sinónimos
  • Epilobium verticillatum Ten. [1811,1815]
  • Epilobium variabile Lucé [1823]
  • Epilobium rubrum Lucé [1823]
  • Epilobium neriifolium H.Lév. [1896]
  • Epilobium macrocarpum Stephan [1842]
  • Epilobium leiostylon Peterm. [1849]
  • Epilobium gracile Brügger [1882]
  • Epilobium gesneri Vill. [1779]
  • Epilobium brachycarpum Leight. [1841]
  • Chamerion angustifolium (L.) Holub [BB]
  • Epilobium salicifolium Stokes [1812]
  • Pyrogennema angustifolium (L.) Lunell [1916]
  • Epilobium salicifolium Clairv. [1811]
  • Chamaerion angustifolium (L.) Holub [1972]
  • Chamaenerion angustifolium (L.) Scop.[4]
  • Chamaenerion denticulatum Schur
  • Chamaenerion spicatum (Lam.) Gray
  • Epilobium antonianum Pers.
  • Epilobium difforme Gilib.
  • Epilobium elatum Munro ex Hausskn.
  • Epilobium latifolium Matt.
  • Epilobium latifolium F.W.Schmidt
  • Epilobium montanum Hacq.
  • Epilobium persicifolium Vill.
  • Epilobium salicifolium Stokes
  • Epilobium spicatum Lam.
  • Epilobium spicatum f. albiflorum Britton
  • Pyrogennema angustifolium Lunell[5]
Variedaes

Nome común editar

Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.

Ver tamién editar

Referencies editar

Bibliografía editar

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Flora of China (Checklist & Addendum). Unpaginated. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  3. Flora of China Editorial Committee. 2007. Flora of China (Clusiaceae through Araliaceae). 13: 1–548. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  4. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.

Enllaces esternos editar