Columba arquatrix

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Columba arquatrix
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Columbiformes
Familia: Columbidae
Xéneru: Columba
Especie: C. arquatrix
Temminck, 1808
Distribución
Distribución del palombu ojigualda.
Distribución del palombu ojigualda.
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Columba arquatrix ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae nativa del este y sur d'África hasta Etiopía nel cabu. Tamién hai poblaciones nel oeste d'Angola, el suroeste d'Arabia Saudita y el norte de Yeme. Ye común a escala local, anque hai fiendes importantes na so distribución por cuenta de los requerimientos del so hábitat.

Descripción

editar

El machu adultu ye un palombu de gran tamañu (mide 37 a 42 cm de llargor) y una pesa 300 a 450 g.[1][2][3] El so llombu y ales son de color marrón, colos costazos enllordiaos con manches blanques. Les partes inferiores son marrones con grandes manches blanques, y la cabeza ye gris con manches marielles alredor de los güeyos, y un picu mariellu. El plumaxe del pescuezu, qu'utiliza na exhibición reproductiva, tien franxes marrones y blanques, les plumes inferiores de les ales y so la cola son de color gris escuru, y les pates son de color mariellu.

Les femes son bien similares, pero un pocu más pálides. Los mozos son marrones y grises —que posteriomente camuden a marrón escuro—, les partes desnudes tienen unes franxes pálides de color mariellu verdosu, y les plumes de les ales tienen flecos pálidos. En vuelu, esti palombu vese bien escura, y ye bien rápida, colos aleteos regulares y un fuerte chasquíu ocasional de les ales, que son carauterístiques de los palombos polo xeneral. El llamáu ye un ruidosu «coo coo».

Hábitat

editar

Esta ye una especie de montes frondosos, frescos y húmedos, percima de 1400 m d'altitú, anque tamién apaez llocalmente n'altitúes tan baxes como 700 m. Tamién habita fynbos montascosos, de vexetación secundaria y escamplaes, y aliméntense nes tierres agrícoles cuando nun son escorríos.

Comportamientu

editar

Reproducción

editar

El palombu ojigualda constrúi un gran nial con cañes a unos 15 m d'altor nun árbol y asitia unu (raramente dos) güevos blancos. Los güevos se guaran mientres 17 a 20 díes hasta la eclosión, y los pitucos abandonen el nial n'otros 20 díes.

El machu tien un ritual d'exhibición que consta de movimientos amplios coles ales, y un vuelu d'exhibición que consiste nuna xubida, revolotíu, y un lentu deslizamiento escontra baxo.

Alimentación

editar

La especie alimentar de frutes y bayes, que recueye principalmente nel dosel arbóreo, pero tamién baxa pola fruta cayida y atrapa dalgunos inseutos y guxanos. Nel sur del so área de distribución, ye favorecíu pol frutu d'una planta altamente invasiva, Solanum mauritianum. Les aves vuelen distancies considerables dende los sos abellugos a les árees d'alimentación, y les aves nueves o non reproductives formen bandaes.

Referencies

editar
  1. «Rameron (African olive) pigeon - Columba arquatrix : WAZA : World Association of Zoos and Aquariums» (inglés). WAZA. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-03. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
  2. «African Olive Pigeon (Columba arquatrix fam. columbidae) Kruger Park Birds & Birding» (inglés). Thekruger.com (15 de setiembre de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-11-18. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
  3. Stevenson y Fanshawe (2001). Field Guide to the Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi (n'inglés). Elsevier Science. ISBN 978-0856610790.

Bibliografía

editar
  • Gibbs, Barnes y Cox (2001). Pigeons and Doves (n'inglés). Pica Press. ISBN 1-873403-60-7.
  • Ian Sinclair, Phil Hockey y Warwick Tarboton (2002). SASOL Birds of Southern Africa. Struik. ISBN 1-86872-721-1.
  • (1997) Sandgrouse to Cuckoos 4 (n'inglés). Barcelona: BirdLife International y Lynx Edicions, páx. 679.
  • Prin J y G (1997). Encyclopédie des Colombidés (en francés). Ingré: Éditions Prin, páx. 551.

Enllaces esternos

editar