Osiu de Córdoba
Hosius, Osius o Ossius de Córdoba (256 (greg.), Corduba (es) 
– 357 (greg.), Sirmio (es) ) foi obispu y Padre de la Ilesia hispanu, según conseyeru del emperador Constantín I el Grande.
Osiu de Córdoba | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
| |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu |
Corduba (es) , 256 (greg.)[1] | ||||||
| Nacionalidá | Antigua Roma | ||||||
| Muerte |
Sirmio (es) , 357 (greg.)[1] (100/101 años) | ||||||
| Estudios | |||||||
| Llingües falaes | llatín[2] | ||||||
| Oficiu | sacerdote católicu, escritor | ||||||
|
Participante
| |||||||
| Santoral | |||||||
| 27 d'agostu | |||||||
| Creencies | |||||||
| Relixón | Ilesia Católica | ||||||
 | |||||||
Naz en Córdoba nuna importante familia romana (anque l'historiador bizantín Zósimo atribúye-y orixe exipciu) y ye escoyíu obispu de la so ciudá natal en 294. Mientres la persecución de Diocleciano y de Maximiano carez tormentu pola fe y ye unviáu al destierru. Asisti al Conceyu d'Elvira en Hispania, ente que les sos firmes apaez n'undécimu llugar. Famosu pola so prudencia y dotes polítiques, acompaña al emperador Constantín a Milán nel añu 313, y paez ser qu'inflúi na redaición del Edictu de tolerancia relixosa que l'Emperador proclama nesi llugar. La rellación col Emperador ye bien fonda y considérase que foi Osio quien lo catequiza y lleva al bautismu, celebráu curiosamente pol antiguu arrianu Eusebio de Nicomedia, nel momentu de la so muerte.
La principal actividá pola que ye conocíu ye la so llucha contra la herexía de Arriu, que negaba la divinidá del Fíu y el so consubstancialidad col Padre, y qu'empezaba a floriar en Alexandría. Osio foi unviáu pol Emperador pa mediar nes disputes ente Arriu y san Atanasio. Como les posiciones de dambos yeren irreductibles, convocó con una orde de Constantín un Conceyu en Nicea (325), nel que participaron 318 obispos presidíos pol mesmu Osio, que robla'l primeru tres los delegaos del Papa. Osio mesmu redacta'l Símbolu de la Fe (el llamáu Credo Niceno).
En 343 convoca'l Conceyu de Sárdica, al qu'allegaron 300 obispos griegos y 76 llatinos, p'afitar les llinies d'organización eclesiástica y reafitar la condena del arrianismu. De vuelta a Hispania, axunta en Córdoba un conceyu provincial, nel cual fixo aprobar les decisiones de Sárdica.
L'añu 355 l'emperador proarriano Constancio II decide terminar cola gran influencia de Osio y obliga-y a que condergue a san Atanasio. Ante les engalimes imperiales, l'obispu cordobés respuénde-y nuna epístola (356):
Yo fui confesor de la fe cuando la persecución del to güelu Maximiano. Si tu repitir, toi dispuestu a carecelo tou primero que a arramar sangre inocente nin ser traidor a la verdá. Fexes mal n'escribir tales coses y n'amenaciame (...) Dios te confió'l Imperiu, a nós les coses de la Ilesia (...) Nin a nós ye lícitu tener potestá na tierra, nin tu, Emperador, tener no sagrao...
Ye'l primer testu nel qu'apaez la figura de la separación ente autoridá eclesiástica y autoridá civil. Constancio obliga a comparecer a Osio, yá centenariu, ante un conceyu arrianu, onde se-y primió, azotó y acoradó, negándose rotundamente a roblar la condenación d'Atanasio. Osio foi desterráu a Sirmio, en Panonia, y morrió, con 101 años, lloñe de la so tierra y de la so diócesis en 357. Ye falsu[ensin referencies] lo qu'escribe San Isidoro na so De viris illustribus (caps. 5 y 14), nel sentíu de que, casi centenariu y sometíu a tou tipu de presiones, cayó pocos años enantes de la so muerte nel arrianismu, datu que repite Atanasio d'Alexandría el Grande nel sentíu de qu'aceptaría una fórmula de fe arriana en 357; sía que non habría perseverado siempres nel so refugu a condergar a Atanasio.
Amás de la Carta a Constancio (Cordubensis episcopi epistola ad Constantium Augustum imperatorem), escribió otros dos: Epistula ad Iulium papam y De laude virginitatis y un Tratáu sobre la interpretación de les vestidures de los sacerdotes na llei antigua, según noticia caltenida per San Isidoro. Les sos obres apaecen recoyíes na Patroloxía llatina de Jacques-Paul Migne, vol. VIII, col. 919, 1317, 1327-1332.
La Ilesia ortodoxa[3] y la Ilesia católica de ritu Oriental venerar como santu confesor, y celebren la so fiesta'l día 27 d'agostu.
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 10239590X. Data de consulta: 13 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ San Osio nel Santoral Ortodoxu (en ru.)
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Osiu de Córdoba.- Biografía de Osio por Marcelino Menéndez Pelayo nes sos Heterodoxos
- Sobre Osio de Córdoba y la ilesia del so tiempu
- congresu-sobre-san-osio-de.html (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Datos: Q285693- Multimedia: Hosius of Cordoba
