Publiu Papiniu Estaciu (circa 45Nápoles – 96Nápoles) foi un poeta y maestru llatín.

Estaciu
Vida
Nacimientu Nápoles[1]45[1]
Nacionalidá Antigua Roma
Muerte Nápoles[1]96[1] (50/51 años)
Familia
Padre Publi Papini Estaci
Estudios
Llingües falaes llatín
Oficiu poetaescritor
Trabayos destacaos Silvae (en) Traducir
Tebaida (es) Traducir
Xéneru artísticu épica
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Yera fíu d'un caballeru orixinariu de Velia que perdió la so fortuna y poro, dexó de pertenecer al rangu ecuestre. Dedicóse a ser maestru, condergando a los sos alumnos a castigos corporales. Afitóse entós en Nápoles como profesor de retórica y dedicóse a la poesía; ellí nació Publiu Papiniu Estaciu, que treslladóse a Roma l'añu 69 d.C. pa convertise nun poeta cortesanu. Empezó a declamar los sos versos públicamente y conoció a Claudia, una vilba cola que se casó y que tenía yá una fía; ella yera música y taba bien venceyada a la vida mundana de Roma. El matrimoniu nun dio fíos, pero Estaciu educó a un esclavu como si lo fuere, ensin llegar sicasí a adoutalu. Llevó una vida d'home de lletres na corte del emperador Domicianu. Foi gallardoniáu delles vegaes como tal, nos xuegos Albanos, nos Capitolinos y en Nápoles, énte'l so padre, l'añu 78. A partir del añu 95 careció y estremó la so residencia ente Roma y Nápoles. Nun se tener nenguna referencia so dende l'añu 96 y ye plausible que finara en Roma dexando inacabada nel llibru X la so Aquileida.

Na capital escribiría les sos principales obres: Tebaida (¿añu 91?), dedicada al emperador Domicianu y d'estructura daqué difusa, de forma que delles partes sueltes sobremanera les elexíes funeraries, son cimeres al conxuntu, quiciabes pola so falta d'un personaxe principal. Nella nárrase en doce llibros d'hexámetros la guerra de los Siete escontra Tebas y la llucha fratricida pola monarquía ente Eteocles y los sos aliaos, particularmente Tideo y Capaneo, contra'l so hermanu Polinices, rei de la polis griega de Tebas. Quedó inconclusa la Aquileida, inspirada nes lleendes mitolóxiques en redol al gran héroe griegu Aquiles; lo caltenío, non más de 1200 versos (unos 1000 del llibru primeru, completu; y unos 200 del segundu, del que namái caltenemos una cuarta parte), describe la infancia del héroe col centauru Quirón y la so adolescencia ente les fíes de Licomedes. Más populares resulten los cinco llibros de los sos Silvae, una coleición heteroxénea de 32 poemes llíricos improvisaos dedicaos a diversos asuntos, como la celebración de natalicios, epitalamios o festexos, el llamentu de les elexíes funerales, los panexíricos al emperador, etc. Ente ellos ye particularmente famosu'l dedicáu al suañu. En xunto resulten poemes d'una gran frescura y espontaneidá y ufierten un cuadru de l'alta sociedá romana de la dómina.

Suel considerase a Estaciu un asonsañador inspiráu de Virxiliu y la so figura foi bien popular mientres la Edá Media, porque se creía que se convirtiera al Cristianismu. Dante Alighieri faise acompañar por él al xubir pol Purgatoriu del so Divina Comedia; ellí, nel so cantar XXII, Estaciu desplíca-y que lleendo a Virxiliu curóse-y l'avaricia y convirtióse al Cristianismu pola so profecía de la cuarta égloga (que narra la nacencia d'un neñu dios, en realidá l'emperador Augustu) al pie de los fechos de los mártires; pero como'l mieu caltúvolo asonsañando paganismu, eso valió-y llarga estancia na cuarta repisa del Purgatoriu.

La Tebaida foi traducida por Juan de Arjona n'octaves reales.

Bibliografía

editar

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Statius. Data de consulta: 27 agostu 2022. Llingua de la obra o nome: inglés.

Enllaces esternos

editar
  • Estaciu: Silvas (Silvae).