Espinoso del Rey

conceyu de la provincia de Cuenca (España)

Espinoso del Rey ye un conceyu español de la provincia de Toledo, na comunidá autónoma de Castiella-La Mancha.

Espinoso del Rey
Alministración
País España
AutonomíaBandera de Castiella-La Mancha Castiella-La Mancha
Provincia provincia de Toledo
Tipu d'entidá conceyu d'España
Alcalde de Espinoso del Rey (es) Traducir Juan Juárez Fernández
Nome oficial Espinoso del Rey (es)[1]
Códigu postal 45650
Xeografía
Coordenaes 39°39′18″N 4°47′01″W / 39.655°N 4.7836111111111°O / 39.655; -4.7836111111111
Espinoso del Rey alcuéntrase n'España
Espinoso del Rey
Espinoso del Rey
Espinoso del Rey (España)
Superficie 48 km²
Altitú 723 m
Llenda con Robledo del Mazo, Torrecilla de la Jara y Los Navalucillos
Demografía
Población 422 hab. (2023)
- 247 homes (2019)

- 189 muyeres (2019)
Porcentaxe 0% de provincia de Toledo
Densidá 8,79 hab/km²
esmipueblo.com…
Cambiar los datos en Wikidata

Toponimia

editar

El términu "espinosu" derivar del llatín espinosus, y débese a que nos sos oríxenes el pueblu taba arrodiáu d'espinos. En documentos de 1539 apaez como “llugar dee pinoso” y n'otru de 1556 lléese “de Eee pinoso”.

El calificativu "del Rei" añader nel sieglu XVI, cuando ye declarada villa exenta o realenga en virtú del "privilexu y real Cédula de la Católica Maxestá de Felipe II".

Xeografía

editar

El conceyu asítiase nun valle formáu per unes pequeñu llombes que salen de la sierra, dientro de les Tierres de Talavera. Pertenez a la contorna de La Jara y llinda colos términos municipales de Torrecilla de la Jara al norte, este y oeste, y Los Navalucillos y Robledo del Mazo al sur, toos de Toledo.

Historia

editar

La tradición data la so fundación a principios del sieglu IV polos primeros cristianos fuxíos de la Carpetania. De ser cierta, la so fundación dataría de finales del sieglu III o principios del IV. Según Francisco Coello de Portugal y Quesada Espinoso sería l'antigua población romana de Ispinum.[ensin referencies]

Perteneció a Talavera dende'l reináu de Fernandu III, quien concedió a esa villa toles tierres entendíes ente Toledo y Trujillo, hasta'l 14 d'agostu de 1579 qu'adquier el títulu de Villa y pasa a ser gobernada pola Santa Hermandá y Vieya de Talavera. A partir d'entós, y por diversos problemes de llindes con otros conceyos, emprobecióse y foi causa del amenorgamientu de la so población.

Hasta 1798 caltuvo un archivu con abondosa documentación sobre'l so pasáu, pero foi sumiendo poles guerres, quemes etc.

A mediaos del sieglu XIX la so industria consistía na cría de viérbenes de seda, el carboneo y la corte de madera.

A principios del sieglu XX construyeron los llavaderos públicos, aprovechando les agües sobrantes de la fonte de la Plaza d'España siendo alcalde Tadeo Fajarnés. En 1925 inauguróse l'allumáu llétricu, cola enerxía procedente de los saltos del ríu Gévalo.

Alministración

editar
Alcaldes dende les eleiciones de 1979
Llexislatura Nome Partíu
1979-1983 Luis Fernández Fernández PSOE
1983-1987 Modesto Ariza Barrasa PSOE
1987-1991 Ángel Pedro Aguado Jiménez PP
1991-1995 Samuel Gómez Ruiz PSOE
1995-1999 Samuel Gómez Ruiz PSOE
1999-2003 Samuel Gómez Ruiz PSOE
2003-2007 Samuel Gómez Ruiz PSOE
2007-2011 Samuel Gómez Ruiz PSOE
2011-2015 Marcelo Pérez Molina PP
2015-2019 PP n/d
2019-2023 n/d n/d
2023- n/d n/d

Demografía

editar

Na siguiente tabla amuésase la evolución del númberu d'habitantes ente 1996 y 2006 según datos del INE.

Evolución demográfica d'Espinoso del Rey
19961998199920002001200220032004200520062015
655645638631609600612603605588507
(Fonte: INE [Consultar])

NOTA: La cifra de 1996 ta referida a 1 de mayu y el restu a 1 de xineru.

Gráfica d'evolución demográfica d'Espinoso del Rey ente 1900 y 2015
Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia

Personaxes pernomaos

editar

Monumentos

editar

A destacar la ermita de La nuesa Señora de los Remedios y el Rollu de Xusticia.

 
Espinoso del Rey
 
Espinoso del Rey

D'especial relevancia ye tamién la Ilesia Parroquial de Santiago'l Mayor, consideráu como'l monumentu más relevante de la Villa. El so estilu arquiteutónicu nun ye puru, sinón que ye amiestu de dellos clásicos. Consta d'una planta de cruz llatina de tres naves, la central más ancha y alta que los dos llaterales, la cubrición ye d'un bon maderamen llabráu y pintáu.

A mediaos del sieglu XVI sufrió grandes reformes, datando la so forma actual a esa fecha. Nel mesmu llugar taba emplazada otra más antigua, lo que se comprueba polos restos de construcción topaos.

Al traviés de los tiempos, el templu sufrió dellos arreglos: principalmente fueron reparaos el teyáu, maderamen y el pisu, destacando l'arreglu asocedíu en 1832 y el posterior a la guerra civil, onde se producieron daños sobre los altares ya imáxenes dataes nel sieglu XVII.

Adosáu a la Ilesia esistía un campanariu, que foi baltáu n'avientu de 1923 por tar inclináu y tarrecese el so esbarrumbamientu, según pa construyir nel so llugar una torre. Na espadaña d'ésti esistíen dos campanes de bronce del sieglu XVII, llamaes María y Santa Bárbara, sumíes mientres la última guerra civil, na so parte cimera y al centru, taba asitiada otra más pequeña, conocida comúnmente como "la Señalilla", qu'entá se caltién.

Al so llau llevantar en 1917 un torrexón de lladriyu p'asitiar el reló de la Villa.

 
Espinoso del Rey
 
Espinoso del Rey

Fiestes

editar
  • 25 de xunetu: Santiago Apóstol.
  • 8 de setiembre: Virxe de los Remedios.

Gastronomía

editar

Na so gastronomía cabo destacar el ajocano, les pataques rebolcás, les pataques al ajoarriero, los guisos de caza tanto mayor como menor, les migues , los retorcíos' y los encanáivos. Tamién son bien apreciaos los guisos a base de productos autóctonos de temporada, como son el ñíscaru, la pescozada, el cardillo, el esparrago verde montés, etc.

Turismu rural

editar

La población d'esta llocalidá puede doblase en dómina braniza pola llegada de los emigrantes y de les sos families. Amás, hai un incipiente turismu rural, atraíu tantu pol pueblu como pola so contorna, que constitúin una redolada fayadiza pa realizar tou tipu d'actividaes al campu, especialmente'l senderismu poles sierres que lo arrodien, pocu conocíes y práuticamente n'estáu virxe. Na seronda conviértese nun paraísu micológico por biodiversidá, anque sobresalen pol so númberu l'apreciáu ñíscaru (Lactarius deliciosus) y les monsitas.

Referencies

editar

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.

Enllaces esternos

editar