Fiesta

Una fiesta ye una xunta de persones pa celebrar un acontecimientu o prestase. Polo xeneral, una fiesta suel acompañase de comida y bébora, y de cutiu tamién de música y baille.

Delles fiestes llevar a cabu n'honor d'una persona, día o acontecimientu determináu. A esti tipu de fiestes tamién se-yos suel denominar celebraciones o alcordances.

Les fiestes pueden ser privaes o públiques. Nes fiestes privaes, el anfitrión encárgase de la organización y d'escoyer a los invitaos. Les fiestes públiques, sicasí, suélense celebrar nos pubs y chigres d'una llocalidá, (zona de copes) o en llugares acutaos preparaos pa tal fin. En cualesquiera de los dos casos, a los invitaos puede cobráse-yos l'asistencia.

La ocasión

Xente celebrando una fiesta nun xardín, en Canadá.

Cualquier acontecimientu, siempres que seya positivu, ye apoderáu pa la organización d'una fiesta. Por casu, el final de los exámenes, l'entamu de les vacaciones, un acontecimientu familiar (boda, bautizu, comunión, etc.) son situaciones más qu'aparentes pa celebrar una fiesta. Sicasí, l'acontecimientu por excelencia que nicia la mayoría de les fiestes ye la celebración d'un cumpleaños.

Los díes en que meyor s'acueye la convocatoria pa una fiesta son, por razones obvies, los víspores de festivu y fines de selmana, esto ye, los sábados. Pa formalizar la convocatoria de la mesma, hai que tener en cuenta, lóxicamente, la fecha de dicha celebración, amás de los costumes de los invitaos. Si establezse, por casu, en víspores de Selmana Santa o d'otra festividá señalada, lo más probable ye que la mayoría de los tos futuros asistentes atopar de viaxe o na so segunda residencia. Por eso hai que ser precavíu.

Tamién se suelen faer fiestes en delles feches especiales como'l 24 d'avientu (víspora de Navidá) o'l 31 d'avientu (fin d'añu).

Nun ye conveniente entamar una gala'l día de la inauguración de les Olimpiaes o'l día de la final de la copa del mundu de fútbol si munchos de los invitaos son aficionaos al deporte. De la mesma, pue que nun seya bona idea montar una fiesta cuando se celebre un espectáculu relevante na ciudá, como por casu: un conciertu, xuégase un partíu, etc. A última hora, hai qu'arreyar tolos cabos pa cerciorase de que puedan allegar la mayoría de los invitaos.

Salvu pa fiestes infantiles o de persones mayores, les últimes hores de la tarde y tola nueche, ensin llimitaciones constitúin momentos preciosos pa la organización d'un festexu. La nueche tien un encantu misteriosu y bohemiu que convida a la desinhibición y la busca de nueves sensaciones.

La hora d'empiezu, pela so parte, va depender tantu de la edá de los participantes, como de la índole de la xunta. Otra manera, hai que tener en cuenta que la hora de convocatoria puede llevar implícites determinaes obligaciones: por casu, nuna xunta qu'empiece a los ocho de la nueche, los invitaos van entender que se va a quitar la sede la so fame con unos entremeses

El llugar

Neños con llinterna d'estrella-formó na fiesta de "Media-seronda" en Vietnam.

El llugar de celebración d'una fiesta nun ye determinante pa consiguir un gran ésitu. Una celebración festiva pue ser igualmente prestada nun local públicu, nuna casa particular, nun solar o nun pabellón de deportes. Lo que sí resulta verdaderamente importante ye que la capacidá del ranciu seya la fayadiza al númberu d'asistentes. Una ventena de persones baillando nuna plaza de gües difícilmente van llograr prestase por más esfuercios que realicen. Por ello ye precisu calcular primero'l númberu d'asistentes a la xunta. Lo importante ye que s'atopen cómodos mientres la fiesta pero que l'espaciu nun seya tan ampliu como pa perder la sensación d'unidá. Si hai qu'escoyer ente quedase curtiu o que sobre terrenal, ye preferible pecar de lo primero, una y bones l'ésitu de toa celebración mora en que los invitaos siéntanse miembros d'un grupu y tengan la posibilidá de comunicase con toos ellos.

Si envalórase que'l sitiu escoyíu entepasa en munchos metros cuadraos de lo necesario, hai qu'intentar acutalo de la manera más discreta. Dependiendo del llugar de celebración, preséntense distintes soluciones:

Nuna casa particular, clausurando delles habitaciones perifériques va consiguise amenorgar l'espaciu arteru.
Pa llugares abiertos (xardinos, campos, places, etc.), les soluciones que se presenten son múltiples: valles, barreres naturales (sebes, arbustos...), cintes ataes a los árboles, etc.
Cuando falamos d'un restorán que nun tien comedores individuales, poner un biombu separador constitúi'l recursu más socorríu y habitual.
Nun chigre, puede llindase l'accesu a una parte del mesmu.

Ye conveniente designar un llugar principal nel que vaya a desenvolvese la parte central de la fiesta y habilitalo como tal. Por ello, el llugar de mayor concurrencia suel coincidir col que contién la comida y bébora o la música. Asitiando nun mesmu sitio estos trés elementos, consiguiríase centralizar la xunta.

Si espérase qu'allegue a la fiesta demasiada xente pa les dimensiones del área principal, nun hai qu'esmolese. A cencielles, hai que preparar dellos espacios llaterales que sirvan de desafuego. Nel casu d'una vivienda particular, abre dalguna habitación pequeña onde la xente pueda espandise y folgar. Nestos llugares de reposu, la música tien d'oyese a menor volume ente que la intensidá de la lluz puede aumentar pa dexar folgar la vista. Abre les ventanes y vas solliviar el calor de la sala allegante al par qu'esanicies el golor y el fumu del tabacu, anque cada vez menos se dexa fumar nes cases particulares. A lo último, asitia un grupu de sielles y una mesa y asina, vas dar la oportunidá a los que tienen ganes de parolar de caltener una conxusta.

En cuanto al asuntu de si tienen d'esistir sielles y butaques pa sentase, tou va depender del tipu de fiesta que quiera entamase. Si lo que queremos ye una xunta sele pa parolar los amigos o familiares, rescampla que se deben disponer asientos abondosos yá seya n'unu o en dellos corros, con una mesa nel centru de cada unu p'asitiar la bébora que consuman. En casu contrariu, ye meyor dexar que la xente permaneza de pies por que pueda rellacionase col restu d'invitaos y nun formar corrinos que los aisllen.

Ye cada vez más habitual, que nes cases particulares arriéndense carpes p'asitiar nel xardín, y de esta forma consiguir ampliar l'espaciu interior de la vivienda. En delles ocasiones, la carpa utilizar na so totalidá ensin qu'esista necesidá de dar usu al interior de la vivienda. Les carpes pueden acondicionase con tarima, con llume y con distintos tipos de decoración. Amás de carpa pa fiestes, tamién s'usen pa otru tipu de festexos (bodes, eventos, inauguraciones,...)

Dellos establecimientos públicos arriéndense total o parcialmente pa celebración de fiestes privaes. Determinaos chigres o discoteques pueden cerrar les sos puertes al públicu habitual si llegar a un alcuerdu satisfactoriu col encargáu. Les ventayes son evidentes:

L'atención a emprestar a los invitaos ye infinitamente menor
Tamién ye menor ye l'esfuerciu d'organización previu
Evítase tener que llimpiar y recoyer darréu

Otra manera, el marxe de maniobra del organizador na concepción y desenvolvimientu de la fiesta llindar. Posiblemente, nin la decoración del llocal, nin la lluz, nin la música queden a la so eleición, anque tou va depender de les sos habilidaes negociadores.

Otru datu a tener en cuenta a la d'escoyer l'allugamientu de la celebración, ye la esistencia de servicios con abonda capacidá pal conxuntu d'invitaos. Anque esto paez obviu, nun lo ye tantu si referímonos a llugares nos que nun esiste suministru d'agua, como por casu: un escampleru, un recintu, etc. Un contratiempu como'l tener que faer coles pa sacupar, puede fundir lliteralmente una fiesta.

La lluz

El llume ye clave nuna fiesta de discoteca.

La lluz ye un elementu importante pa crear l'ambiente fayadizo al tipu de fiesta que quiera entamase. En principiu, si tratar d'una xunta social na que namái se pretende parolar y pasar una ratada, nun va ser necesariu modificar la llume habitual de l'habitación en que se vaya a celebrar, como nuna fiesta infantil o aquélles nes que primen los xuegos o los bailles de grupu.

Pero si falamos d'otru tipu de celebraciones, les posibilidaes qu'ufierten les lluces son infinites: cambeos d'intensidá, bombilles de colores, focos proyeutaos, etc.

Nun primer momentu, pa recibir a la xente y pa los primeros contactos, ye bonu caltener toles bombilles encendíes. A la media hora de cuntar con tolos tos invitaos empieza a amenorgar el llume. Si dispones d'un dispositivu de modulación de lluminosidá (bien habitual, n'instalaciones de focos halóxenos) la solución ye senciella. En casu contrariu, pueden dise apagando llámpares conforme va avanzando la fiesta.

L'amplia lluminosidá rellaciónase davezu col día. Una xunta a los seis de la tarde ye difícilmente concebible ensin lluz. Sicasí, a partir de los once, la falta de llume nun tien de resultar estraña. L'ausencia de lluz desinhibe y avera a les persones. Nos chigres de nueche, ye apreciable cómo les bombilles tópense xeneralmente moduladas a la baxa, llegando nes discoteques, práuticamente a sumir la lluminosidá na pista.

Les veles crean una redolada atopadiza ya intimista. Si la fiesta va tener llugar al campu, nuna calorosa nueche de branu, puede plantegase el disponer pequeñes veles sobre les meses o indicando les víes d'accesu. Nun ye necesariu asitiar sinón unos cuantos puntos de lluz por que se atope la bébora y la comida y sobre el restu de muebles que se distribuyeren pol recintu p'apurrir un llume bohemio y atopadizo.

Fiesta

Conteníu

La ocasión

El llugar

La lluz

Tipos de fiestes

Referencies

Ver tamién

Enllaces esternos