Guardia Suiza Pontificia

Guardia Suiza Pontificia
Guardia Suiza Pontificia
Fidelidá	La Ciudá del Vaticanu
Tipu	Exércitu mercenariu suizu
Función	Seguridá interior y defensa militar del tao
Acuartelamiento	La Ciudá del Vaticanu
Comandantes
Actual	Christoph Graf
Cultura ya historia
Patrón	San Inaciu de Loyola; San Martín de Tours; San Sebastián; San Nicolás de Flüe
Lema	Acriter et fideliter; (en llatín: «Con coraxe y fidelidá»)

La Guardia Suiza (en llatín: Custodes Helvetici; n'italianu: Guardia Svizzera) ye un cuerpu militar encargáu de la seguridá del Papa y de la Santa Sede. Otru cuerpu de guardias d'orixe suizu encargóse tamién de la seguridá del palaciu de Versalles (Francia) mientres el reináu de Lluis XVI. El xefe ceremonial de la Guardia Suiza ye'l Papa, soberanu de la Ciudá del Vaticanu. Na actualidá, tratar del exércitu profesional más pequeñu del mundu, con alredor de 100 soldaos.

Historia

Antiguos Guardias Suizos en Lausana.

La hestoria de la Guardia Suiza tien el so orixe nel sieglu XVI. El papa Sixto IV yá roblara una alianza previa cola Confederación Suiza y construyó cuarteles en "Via Pellegrino" previendo la posibilidá de contratar mercenarios suizos. El pactu foi anováu por Inocencio VIII pa usalos contra'l duque de Milán. Alexandru VI utilizar mientres la so alianza col rei de Francia. Mientres la dómina de los Borgia, sicasí, empezaron les guerres italianes, nes cualos los mercenarios suizos yeren un accesoriu na llinia del frente ente les facciones batalloses, dacuando per Francia y, dacuando pola Santa Sede o'l Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Los mercenarios se reclutaron cuando s'oyó dicir que'l rei Carlos VIII de Francia entamaba una guerra en contra de Nápoles, ente que los sos participantes taba'l cardenal Giuliano della Rovere, el futuru Xuliu II.

Foi creada'l 21 de xineru de 1506, trés años dempués de que'l Papa Julio II ocupara la siella de San Pedro y pidiera, a los nobles suizos, soldaos pa la so proteición, formando una compañía de 150 homes. Nesi momentu, la eleición lóxica foi los mercenarios suizos, por cuenta de la reputación que ganaren nes Guerres de Borgoña. La fecha oficial de la so fundación ye, pos, el 21 de xineru de 1506.

Guardia Suiza col so uniforme tradicional.

Diversos fechos d'armes han inmortalizado la bravura d'estos soldaos, pero'l más memorable asocedió'l 6 de mayu de 1527 cuando s'enfrentaron a un millar mercenarios luteranos pertenecientes a les fuercies armaes d'Alemaña mientres el saquéu de Roma per parte de les tropes del emperador Carlos V. Llucharon ante la basílica de San Pedro y siguieron combatiendo mientres reculaben hasta los pasos del altar mayor. Sobrevivieron namái 42 de los 189 guardias suizos; estos formaron un círculu alredor del Papa Clemente VII y llograron qu'escapara por un pasaxe llamáu Passetto di Borgo que conduz al castiellu de Sant'Angelo.

Remembrando esti fechu, cada 6 de mayu los nuevos alabarderos xuren los sos cargos ante'l Papa y los xubíos tomen posesión.

Nun se considera que la Guardia Suiza perteneza a nenguna otra organización: la so función esclusiva ye la d'exércitu del Estáu soberanu de Ciudá del Vaticanu. Ta compuesta per unos cien soldaos: el Comandante, col rangu de coronel, quien ye la máxima autoridá del cuerpu militar, Vicecomandante de la Guardia Suiza y un capellán, teniente coronel, un oficial col grau de comandante, dos oficiales de rangu capitán, 23 mandos entemedios suboficiales, 70 alabarderos y dos tamborileros.

Entrénase-yos en procedimientos y manexu d'armes modernes como'l fusil suizu SIG 550 y les pistoles SIG Sauer P220 y P226, anque tamién se-yos enseña a remanar la espada y l'alabarda. Reciben lleiciones de autodefensa, según instrucción básica en táctiques defensives de guardaespaldes similares a les utilizaes na proteición de munchos xefes d'Estáu.

Los reclutes tienen de ser varones que cumplan los siguientes requisitos:

El so estáu civil ten de ser solteru.
Mínimu 1,74 m d'estatura.
Edá actual ente 19 y 30 años d'edá.
Posesores d'un títulu profesional o grau de secundaria.
La so fe tien de ser católica.
Posesores de la ciudadanía suiza.
Cumplir una instrucción básica nes Fuercies Armaes Suices y llograr certificaos de bona conducta.

La bandera porta na parte inferior les armes de Julio II, na cimera les del Papa actual y nel centru les armes del so comandante.

Pueden casase si prorroguen el so enrolamiento por 2 años más, siendo necesaria l'aprobación del capellán.

Uniforme

Xura de bandera.

L'actual uniforme foi diseñáu pol Comandante de la Guardia Jules Répond (1910-1921) inspiráu nos frescos de Rafael y non nun modelu que s'atribúi a Michelangelo, como s'afirma. Los colores correspuenden a la llibrea (basáu nel escudu) de la Casa de Della Rovere, a la que pertenecía'l Papa Julio II, polo que ye consideráu unu de los uniformes militares n'activu más antiguos del mundu, siendo muncho más vistosu, allegre y brillante que'l que teníen yá bastante avanzáu'l sieglu XIX: el morrión, ornado con una pluma colorada o blanca, según el grau o rangu; los guantes blancos, la coraza, qu'entá tien una reminiscencia medieval, y el morrión, negru o en metal, que ye similar al que llevaben los soldaos españoles nel sieglu XVI. El color coloráu foi introducíu pol Papa Lleón X, en referencia al escudu de los Médicis. L'uniforme bermeyu de los oficiales ta basáu nel qu'usaben los guardias del Imperiu español mientres el reináu de Felipe II. Van armaos de alabarda y espada ropera, anque al emprestar serviciu añaden armes modernes d'infantería, pistoles, ametralladores, subfusiles y fusiles d'asaltu, amás d'esplosivos colos que realicen un altu entrenamientu profesional y tácticu militar.

Los guardias suizos nun usen puramente botes altes, anque sí calces a les piernes, suxetes al altor de la rodía por una lliga dorada y cubiertes por polainas según la ocasión y clima. Esti uniforme espresa l'allegría de ser soldáu, de combatir y de tar al serviciu del Papa. Anque tamién el color coloráu simboliza'l sangre esparnao en defensa del Papáu.

Guardia Suiza Pontificia

Conteníu

Historia

Uniforme

Cuartel

Ver tamién

Referencies

Enllaces esternos