Idioma vándalu
L'idioma vándalu foi una llingua xermánica oriental y probablemente bien rellacionada col idioma góticu. Foi faláu pol pueblu vándalu, coles sos ramificaciones d'asdingos y silingos, dende'l so orixe na mariña báltica ente'l ríu Vístula y el Óder, pasando pola so migración al traviés de la Galia y Hispania xunto con otros pueblos (visigodos, alanos y suevos), hasta'l so establecimientu nel reinu vándalu nel norte d'África en 429, nos territorios del antiguu Estáu púnicu.
 | |
|---|---|
| Falantes | Pueblu vándalu |
| Llingua muerta | Dende'l sieglu VI |
| Familia | Indoeuropéu Xermánica |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | |
| ISO 639-3 | xvn
|
Bien pocu sábese sobre la llingua vándala que nun seya un pequeñu númberu de nomes propios d'orixe vándalu n'español.
L'epigrama De conviviis barbaris contién un fragmentu nuna llingua xermánica que dellos autores envaloren que podría ser vándalu, a pesar de que'l fragmentu mesmu diz tar en góticu. Esto pudo debese a que dambos idiomes yeren xermánicos orientales y taben bien rellacionaos. El fragmentu diz:
«Inter eils Goticum scapia matzia ia drincan! non audet quisquam dignos educere versus»
(ente los viva de los godos [y] vamos comer y beber nengún atrévese a proponer versos dignos).
Na Collatio Beati Augustini cum Pascentio ariano del seudo Augustín atopamos la frase: Froja armes ('Señor, ten piedá').
Mientres los sieglos XVI, XVIII y XIX, creíase que los eslovenos de Prekmurje, Somogy y Vas yeren descendientes de los vándalos. N'húngaru, llatín y otros documentos, el Idioma prekmuro (dialeutu del eslovenu) denominar idioma vándalu.[1]
Ver tamién
editarReferencies
editar
Datos: Q36835
