Magnesiu
El magnesiu[1] ye un elementu químicu de númberu atómicu 12 y símbolu Mg, allugáu nel grupu 2 de la tabla periódica. Ye un sólidu brillante de color gris que tien una gran semeyanza colos otros cinco elementos de la segunda columna (grupu 2, o de los metales alcalinoterreos) de la tabla periódica: toos ellos tienen la mesma configuración electrónica na so corteya esterior d'electrones y una estructura cristalina asemeyada.
El magnesiu produzse n'estrelles grandes y vieyes a partir de l'adición secuencial de trés nucleos d'heliu a un nucleu de carbonu. Cuando eses estrelles españen como supernovas munchu del so magnesiu sal al mediu interestelar, aú puede ser recicláu en nuevos sistemes d'estrelles. El magnesiu ye'l octavu elementu más abondante na corteya terrestre[2], y el cuartu más común, tres del fierro, l'oxíxenu ya'l siliciu, nel planeta Tierra; representa'l 13% de la masa del planeta, y un porcentaxe grande del mantu terrestre. Ye, amás, el tercer elementu más abondante, tres del sodiu ya'l cloru, de los que tán disueltos nel agua de mar[3].
El magnesiu aparece de forma natural namái combináu con otros elementos, n'amiestos nos que tien siempre un estáu d'oxidación de +2. L'elementu llibre, el metal, puede producise artificialmente, y ye perreactivu. Na atmósfera, sicasí, recúbrese enseguida d'una capa fina d'óxidu qu'inhibe parcialmente la so reactividá (pasivación). El metal llibre arde con una lluz característica, de color blancu brillante. Anguaño el metal obtiénse principalmente por la electrólisis de sales de magnesiu obteníes d'agua salao, y úsase principalmente como componente d'aleaciones d'aluminiu y magnesiu, nomaes delles vegaes magnaliu. El magnesiu ye menos densu que l'aluminiu, y l'aleación ye valorada pola so combinación de llixereza y resistencia.
No que cinca al cuerpu humanu, el magnesiu ye'l 11ᵘ elementu más abondante, y ye esencial pa les célules y pa más de 300 enzimes[4]. Los iones de magnesiu interactúen con compuestos polifosfataos como l'ATP, l'ADN y l'ARN. Cientos d'enzimes precisen de los iones de magnesiu pa facer la so función. Los compuestos de magnesiu, d'otra banda, son usaos comúnmente como fármacos laxantes y antiácidos, y tamién pa estabilizar la escitación nerviosa anormal y los espasmos de los vasos sanguíneos en patoloxíes como la eclampsia[4].
Referencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: magnesiu
- ↑ Abundance and form of the most abundant elements in Earth’s continental crust, en Railsback LB, Some Fundamentals of Mineralogy and Geochemistry.
- ↑ Anthoni JF, The chemical composition of seawater. Artículu na web seafriends.org.nz.
- ↑ 4,0 4,1 Dietary Supplement Fact Sheet: Magnesium. Office of Dietary Supplements. US National Institutes of Health, 29 de marzu de 2021.
Enllaces esternos
editar- (castellán) Institutu Nacional de Seguridá y Hixene nel Trabayu d'España: Ficha internacional de seguridá química del magnesiu.
- (n'inglés) WebElements.com
- (n'inglés) EnvironmentalChemistry.com
- (n'inglés) Dietary Magnesium Archiváu 2007-03-12 en Wayback Machine
| Elementos químicos |
| Llistaos |
| Nome | Símbolu | Númberu atómicu | Masa atómica | Puntu de fusión | Puntu d'ebullición | Densidá |
| Grupos |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| Periodos |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| Series |
| Alcalinos | Alcalinotérreos | Lantánidos | Actínidos | Metales de transición | Metales del bloque p | Metaloides | Non metales | Halóxenos | Gases nobles |
| Bloques |
| bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g |
