Melanitta fusca

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El zapateru pintu[2] (Melanitta fusca) ye una especie d'ave anseriforme de la familia de los coríos (Anatidae), que se distribúi poles mariñes, llagos y grandes ríos d'Eurasia.

Melanitta fusca
zapateru pintu
Estáu de caltenimientu
En peligru (EN)
En peligru (UICN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Anseriformes
Familia: Anatidae
Subfamilia: Merginae
Xéneru: Melanitta
Especie: M. fusca
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Taxonomía y etimoloxía

editar
 
Femes de negrón especuláu.

El negrón común foi descritu científicamente por Carlos Linneo en 1758 na décima edición de la so obra Systema naturae, col nome de Anas fusca,[3] que significa «coríu escuru». Darréu foi treslladáu al xéneru Melanitta, creáu por Friedrich Boie en 1822.[4] Anguaño nun se reconocen subespecies,[5] pero enantes considerábase que tenía trés, pos s'incluyía dientro d'esta especie al negrón aliblanco (Melanitta deglandi). Dambes especies xunto al negrón marín (Melanitta perspicillata) formen el subxéneru Melanitta, ente que l'otru subxéneru del clado, Oidemia, ta formáu pol negrón americanu y el negrón común.

El nome del so xéneru vien de la combinación de les pallabres griegues melanos «negru» y netta «coríu», y el so nome específicu fusca en llatín significa «escura». El so nome común, negrón especuláu, tamién fai referencia a la so coloración por tener el plumaxe negru ente'l que destaca'l so espejuelo blancu, y que-y estrema del negrón común.

Descripción

editar

Ye una anátida de tamañu medianu-grande, mide de 51 a 58 cm de llargu y tien un valumbu alar d'ente 79 y 97 cm, lo que-y convierte nel miembru del so xéneru de mayor tamañu. Ye trabáu, y tien un pescuezu llargu y relativamente gruesu. El machu en plumaxe reproductivu ye dafechu negru, sacante la banda blanca del espejuelo nes plumes secundaries de les sos ales que ye visible sobremanera en vuelu. Amás tien una pequeña mancha blanca debaxo del güeyu y que s'estiende escontra tras. El so picu cuneiforme ye mariellu anaranxáu cola base negra. La fema ye similar anque de color pardu escuru y col picu totalmente coritu. Tamién tien espejuelo blancu pero nun tien mancha so los güeyos, anque presenta manches faciales clares de dibuxu variable, que suelen tar sobremanera nos auriculares. Los mozos son similares a les femes, pero'l so banduyu ye pálidu.[6]

Distribución

editar
 
Bandada de negrones especulaos.

El negron especuláu cría nel norte d'Europa y l'este d'Asia, dende Escandinavia hasta la cuenca del ríu Yeniséi, anque esiste una población aisllada que cría en Turquía oriental. Ye un coríu migratoriu que pasa l'iviernu en rexones templaes: les mariñes atlántiques europees, d'Escandinavia al norte d'España, les zones montascoses del sur d'Europa y delles zones tremaes del Mediterraneu septentrional, llegando hasta'l mar Negru y el sur del Caspiu.

Comportamientu

editar
 
Melanitta fusca

Suel folgar en bandos non bien grandes y pocu mestos. Cría bastante tarde. P'alimentase somórguiase, ensin realizar un saltu previu, y coles ales mediu abiertes.[6] Aliméntase principalmente de moluscos y crustáceos.

Referencies

editar
  1. BirdLife International (2012). «Melanitta fusca» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 26 de febreru de 2015.
  2. URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. Caroli Linnæi. Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classses, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis Editio decima reformata 1758, Holmiæ, Impensis direct. Laurentii Salvii (Salvius publ.) p. 123.
  4. Peterson, A. P. Zoonomen. Zoological Nomenclature Resource - Anseriformes
  5. Frank Gill y David Donsker. Screamers, ducks, geese & swans. IOC World Bird List versión 5.1.
  6. 6,0 6,1 Mullarney,K.; Svensson, L.; Zetterström, D; y Grant, P.J. (2003). Guía de Campu de les Aves d'España y d'Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1218-X.

Enllaces esternos

editar