Mogontiacum
Mogontiacum ye'l nome llatín (d'orixe celta) de l'actual ciudá de Mainz (Alemaña). Fundada oficialmente nel añu 13 e.C. o 12 e.C. por Nerón Claudiu Drusu, foi la capital de la Xermania Cimera dende l'añu 40 e.C. Perteneció al Imperiu romanu casi 500 años.[1]
 Mogontiacum | |
|---|---|
| Alministración | |
| País |  Alemaña |
| Estáu federáu | Renania-Palatináu |
| Gran ciudá | Mainz |
| Tipu d'entidá | ciudá antigua |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 50°00′00″N 8°16′16″E / 50°N 8.27111°E |
  Mogontiacum Mogontiacum (Alemaña) | |
| Más información | |
| Estaya horaria |
UTC+01:00 (horariu estándar) UTC+02:00 (horariu de branu) |
 | |
Los oríxenes
editar
La so fundación socedió nel añu 38 e. C. con un campamentu militar del exércitu romanu del Rin, baxo Augustu, anque, pel momentu, nun esisten pruebes arqueolóxiques que lo demuestren. Pero la verdadera entrada de Mogontiacum na hestoria producióse en 13 e. C./12 e. C. cola creación d'un campamentu lexonariu permanente na llocalidá, dientro de la política augústea d'espansión escontra la Germania libera so la responsabilidá de Drusu hasta'l so fallecimientu en 9 e. C., a quien-y foi dedicáu un cenotafiu polos sos soldaos en Mogontiacum, sol patrociniu del propiu Augustu.
Dempués de la desastrosa derrota de Varo na batalla del monte de Teutoburgu en 9, el Rin tresformar na frontera de separación permanente ente l'Imperiu y la Germania independiente, siendo Mogontiacum unu de los puntos clave de la defensa romana.
La guarnición militar y la so evolución
editar
La base lexonaria de Mogontiacum foi ocupada hasta l'añu 90 por dos lexones -capa duplicis- momentu a partir del cual paso a tener instalada una sola lexón, la Legio XXII Primixenia Pia Fidelis, conocida frecuentemente como la lexón de Mainz, yá que Mogontiacum foi la so base permanente hasta'l sieglu IV.
Mogontiacum sirvió tamién de base pa la preparación de numberoses campañes al otru llau del Rin, con exércitos d'hasta cuatro legión y numberoses unidaes auxiliares, parte de les cualos fueron aparcaes nun segundu gran campamentu suplementariu xunto a Weisenau, n'usu mientres tol sieglu I.
Hasta l'añu 90, la socesión de lexones acantonaes en Mogontiacum foi la siguiente:
- Hasta 42-43: Legio XIV Gemina y Legio XVI Gallica
- Ente 43 y 70: Legio IV Macedonica y Legio XXII Primixenia
- Ente 70 y 85: Legio I Adiutrix y Legio XIV Gemina.
- Ente 85 y 89-90: Legio XXI Rapax y Legio XIV Gemina
- Ente 90 y 96: Legio XIV Gemina
- A partir de 96: Legio XXII Primixenia.
El desenvolvimientu de la ciudá y la so hestoria
editar._Bronze_Plate_retouched.jpg)
La presencia permanente en Mogontiacum d'una importante guarnición sirvió como focu d'atraición pa comerciantes, artistes, taberneros y población civil dedicada a atender les distintes necesidaes de los soldaos, quien tendíen a formar families irregulares con muyeres de la zona, cola esperanza de convertiles nes sos esposes y llexitimar los sos fíos cuando fueren llicenciaos como veteranos. Toos estos civiles constituyeron los que los romanos llamaben una cannabae, una verdadera ciudá que la so vida xiraba en redol a la fortaleza militar.
A diferencia d'otros llugares del Imperiu, la cannaba de Mogontiacum nun consiguió un estatutu privilexáu de los emperadores hasta finales del sieglu I, polo que'l comandante de la fortaleza yera la máxima autoridá, rixendo nella la llei militar. Sicasí, los cannabarii intentaron por tolos medios destacar la so romanidá y la so llealtá al Imperiu, constituyendo una bona muestra d'ello la ereición so Nerón de la Gran columna de Xúpiter
El campamentu principal, que da nome al barriu actual de Kästrich, taba construyíu acordies cola planta de los campamentos militares romanos, con dos grandes cais ortogonales llamaes Via praetoria o Via principalis y Via decumana, con cuatro puertes, llamaes Porta praetoria, Porta decumana, Porta principalis dextra y Porta principalis sinistra.
En 89, dempués de la represión de la revuelta de Luciu Antoniu Saturnín, Mogontiacum, calteniendo la so importante función militar, tresformar nuna importante ciudá con estatutu municipal y capital de la nueva provincia Germania Cimeru, creada por Domiciano. Esta provincia controlaba'l cursu cimeru del Rin dende Koblenz, que'l so nome llatín yera capa ad Confluentes, hasta la frontera de la provincia Xermania Inferior, con capital na Colonia Claudia Ara Agrippinensium (Colonia).
Los emperadores Flavios realizaron en Mogontiacum un gran programa edilicio, que consistió en sustituyir les estructures de madera y tierra del campamentu por otres de piedra y lladriyu, en construyir un acueductu y dotar a la ponte que travesaba'l Rin de pilastres de piedra, tou ello dientro del programa de fortificación del Limes renano, que se tresformó de llende móvil pensáu pa invadir y conquistar la Germania libera, nuna auténtica frontera militarizada y fortificada.
La cannaba de Mogontiacum siguió la so espansión a lo llargo de los sieglos I y II, pero nunca consiguió algamar el status de colonia romana como Colonia o Tréveris. El floreciente comerciu xeneráu pola base militar y el suministru del limes y les rellaciones cola Germania libera fixeron espolletar la ciudá, anque sobre ella escolgó siempres l'amenaza d'ataque y d'invasión dende la otra vera del Rin, por tribus como los catos, los alamanes o los vándalos, especialmente nel sieglu III dempués del esitosu ataque alamán contra'l limes de 258. D'esta dómina data'l Arcu de Dativus Victor calteníu nel trazáu urbanu de la ciudá. Esa invasión condució a la perda de los Agri Decumates, territoriu romanu ente los ríos Rin y Danubiu, polo que Mogontiacum volvió ser dafechu ciudá fronteriza.
Mientres los sieglos III y IV, el cristianismu llegó a Mogontiacum, anque nun esisten pruebes fehacientes antes de 343, cuando apaez per primer vegada un obispu llamáu Martinus o Marinus.
Mogontiacum convirtióse baxo Constantín I en sede del Dux Mogonticensis, a que'l so mandu taben les tropes y la flota fluvial que vixilaben esta zona del limes.
A lo llargo del sieglu IV, l'Imperiu romanu tuvo cada vez más problemes pa caltener operativu'l limes renanu, y ello afectó a Mogontiacum, constantemente amenazada polos alamanes, quien llegaron a ocupala en 352-355, y de nuevu foi invadida en 357, 368 y 370. El César Xulianu espulsó a los alamanes de Mogontiacum en 357 y reforzó la classis renana na ciudá, apaeciendo muertes de muelles na vera del Rin llamaos « Dimesser Ort ». Les muralles, yá reforzaes nel sieglu III, y estropiaes polos invasores, fueron reconstruyíes na segunda metá del sieglu IV.
Na nueche final d'añu de 406-407, los vándalos travesaron el Rin xeláu ensin oposición y afararon Mogontiacum. En 451, los hunos conquistaron la ciudá, anque ensin causar grandes daños, a pesar de que yá s'atopaba gravemente deteriorada, al ser abandonada pol poder imperial. A finales del sieglu V, los francos incorporaron Mogontiacum a la so zona d'influencia.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Monumentos romanu en Mainz.- Teatru romanu de Mainz (n'alemán)
Datos: Q571790- Multimedia: Mogontiacum
