Monte Logan
El Monte Logan (inglés: Mount Logan) ye'l monte más altu de Canadá y el segundu más altu de toa América del Norte dempués del monte Denali, n'Alaska. Ta asitiáu nel sector suroccidental del Territoriu del Yukón, nel ámbitu de los montes San Elías, xunto a la frontera col estáu d'Alaska. Foi llamáu asina n'honor de Sir William Edmond Logan, un xeólogu canadianu fundador de la Comisión Xeolóxica de Canadá (CGC). El monte Logan atópase dientro del Parque y Reserva Nacional Kluane[1] nel suroeste del Yukón. Equí nacen los glaciares d'Hubbard y Logan. Créese que'l monte Logan tien la circunferencia de base más grande de cualesquier monte non volcánicu de la Tierra (un gran númberu de volcanes d'escudu son muncho más grandes en tamañu y masa), formando un macizu que contién once picos percima de los 5.000 msnm.[2][3]
| Monte Logan | |
|---|---|
| Mount Logan (en) | |
| monte | |
 | |
| Situación | |
| País |  Canadá |
Territorio (es)  |  Yukón |
| Cordal |
Montañas San Elías (es) |
| Montes |
Seven Second Summits (en) |
| Coordenaes | 60°34′02″N 140°24′10″W / 60.5672°N 140.4028°O |
  Monte Logan Monte Logan (Canadá) | |
| Datos | |
| Altitú | 5959 m |
| Prominencia | 5250 m |
| Materiales | granitu |
 | |
Debíu al llevantamientu teutónicu, el Monte Logan entá se ta alzando. Antes de 1992, l'altor exactu del Monte Logan desconocíase y envalorábase ente los 5.959 metros y los 6.050 metros. En mayu de 1992, una espedición de la Geological Survey of Canada afitó la midida actual de 5.959 m usando GPS.[2]
Les temperatures son desaxeradamente fríes. Nel pandu de 5.000 msnm, la temperatura del aire ronda los -45 °C nel iviernu y algama casi baxo cero nel branu, con una temperatura medio pa tol añu d'alredor de -27 °C. El 26 de mayu de 1991 rexistráronse -77,5 °C, la temperatura más frío enxamás rexistrada fora de L'Antártida. Sicasí nun se cunta como la temperatura más baxo de toa Norteamérica, pos foi rexistrada a una altitú bien elevada. Un fundíu mínimu de la nieve lleva a una significativa capa de xelu, algamando casi 300 m en dellos llugares.[3]
Picos del macizu
editarConsidérase que'l macizu del Monte Logan contién tolos picos de la contorna con menos de 500 m de prominencia relativa, acordies cola llista siguiente:
| Pico | metros | Llatitú (N) | Llargor (O) |
|---|---|---|---|
| Monte Logan (picu principal) | 5.959 | 60°34′02″ | 140°24′10″ |
| Picu Philippe (oeste) | 5.925 | 60°34′45″ | 140°25′56″ |
| Picu Stuart (esti) | 5.900 | 60°34′32″ | 140°21′55″ |
| Picu de Houston | 5.720 | 60°35′06″ | 140°27′13″ |
| Picu Prospector | 5.644 | ||
| Picu AINA | 5.630 | ||
| Picu Russell | 5.570 | 60°35′35″ | 140°28′02″ |
| Picu Tudor (norte) | 5.559 | 60°36′59″ | 140°25′56″ |
| Picu Saxon (nordés) | 5.490 | 60°36′59″ | 140°29′28″ |
| Picu Queen | 5.380 | ||
| Picu Capet (noroeste) | 5.280 | ||
| Picu Catenary | 4.097 | ||
| Picu Teddy | 3.956 |
Primer ascensu
editar
En 1922, un xeólogu dirixir al Club Alpín de Canadá cola suxerencia de que'l club unviara un equipu al monte p'algamar el cume per vegada primera. Un equipu internacional d'escaladores británicos, canadienses y estauxunidenses axuntóse y primeramente entamaren el so intentu pal añu 1924, pero axuntar los fondos y los retrasos nos preparativos retardaron el viaxe hasta 1925. L'equipu internacional d'escaladores empezó'l so viaxe a principios de mayu, cruciando'l continente dende la mariña del Pacíficu en tren. Los espedicionarios caminaron los 200 km restantes hasta enfusase 10 km nel glaciar Logan, onde establecieron el campamentu base. A principios de la tarde del 23 de xunu de 1925, Albert H. MacCarthy (líder), H.F. Lambart, Allen Carpé, W. W. Foster, N. Read y Andy Taylor fixeron cume per primer vegada.[3][4] La espedición duró un total de 65 díes, incluyendo l'acercamientu al monte dende la ciudá más cercana, McCarthy, el cume y el regresu; y remató con tolos escaladores en perfectes condiciones.[5]
Ascensos notables posteriores
editar- 1957 Aresta Esti: East Ridge. Don Monk, Gil Roberts y otros trés (USA) algamaron el cume'l 19 de xunetu.[6]
- 1965 Arista Sur: Hummingbird Ridge. Dick Long, Allen Steck, Jim Wilson, John Evans, Frank Coale y Paul Bacon (USA) a lo llargo de 30 díes, mediaos de xunetu a mediaos d'agostu. Fred Beckey señaló: "Cuando ellos tornaron nun podíamos creer que xubieren esa cosa. Nun creyimos que tuvieren la menor oportunidá".[7] Presentáu en Fifty Classic Climbs of North America.
- 1977 Aresta Warbler: Warbler Ridge. Dave Jones, Frank Baumann, Fred Thiessen, Jay Page (toos de Canadá) y Rene Bucher (Suizu) en 22 díes.[8]
- 1979 Arista noroeste: Northwest Ridge. Michael Down (CA), Paul Kindree, John Howe, Reid Carter y John Wittmayer xubieron al cume a lo llargo de 22 díes, faciendo cume'l 19 de xunu.[9]
- 1979 Arista sur-suroeste: South-Southwest Ridge. Raymond Jotterand (CA), Alan Burgess, Jim Elzinga y John Laughlan algamaron el cume dempués de 15 díes d'ascensu'l 30 de xunu y 1 de xunetu.[10]
Propuesta de cambéu de nome
editarDempués de la muerte del antiguu primer ministru canadiense Pierre Trudeau, l'entós primer ministru y amigu de Trudeau Jean Chrétien sopesó la opción de renombrar el monte como Mont Trudeau;[11][12] pero ante la oposición de la xente del Yukón, d'alpinistes, de xeólogos, d'adversarios políticos de Trudeau y de munchos otros canadienses viose forzáu a abandonar el plan. Un monte na cordal Premier de la Columbia Británica recibió en llugar d'ello'l nome de Monte Pierre Elliott Trudeau.
Rescate en mayu de 2005
editarMientres los últimos díes de mayu de 2005, tres montañeros del equipu de rescate North Shore Search and Rescue de North Vancouver quedar con problemes en metá del monte. Una operación conxunta de fuercies canadienses y estauxunidenses rescató a los trés escaladores por aciu helicópteros, y llevar a Anchorage, Alaska pa tratamientu de conxelación.[13] Los trés montañeros sufrieron mancadures de diversa considerancia por cuenta de les temperatures estremes, pero gracies a la rapidez del rescate toos ellos pudieron ser sacupaos con vida.
Bibliografía
editar- ↑ «Kluane National Park and Reserve of Canada». Parks Canada. Consultáu'l 1 d'agostu de 2010.
- ↑ 2,0 2,1 «Mount Logan». Geological Survey of Canada. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de febreru de 2007. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Mount Logan: Canadian Titan». Virtual Museum of Canada. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de setiembre de 2008. Consultáu'l 18 de setiembre de 2008.
- ↑ «Conquering Mount Logan». Parks. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ Sherman, Paddy (1965). Cloud Walkers - Six Climbs on Major Canadian Peaks. Toronto, Canadá: Macmillan of Canada, páx. 1–38. Lib Congress Cat# 65-25069.
- ↑ Selters, Andy (2004). Ways to the Sky. Golden, CO, USA: American Alpine Club Press, páx. 170–171. ISBN 0-930410-83-1.
- ↑ Selters, Andy (2004). Ways to the Sky. Golden, CO, USA: American Alpine Club Press, páx. 179–182. ISBN 0-930410-83-1.
- ↑ Scott, Chic (2000). Pushing the Limits, The Story of Canadian Mountaineering. Calgary, Alberta, Canadá: Rocky Mountain Books, páx. 319–320. ISBN 0-921102-59-3.
- ↑ Down, Michael. «Climbs and Expeditions». The American Alpine Journal 1980 (Nueva York, EE.XX.: American Alpine Club) 22 (53): páxs. 559. ISSN 0065-6925.
- ↑ Jotterand, Raymond (1980). «Climbs and Expeditions». The American Alpine Journal 1980 (Nueva York, EE. XX.: American Alpine Club) 22 (53): páxs. 557–559. ISSN 0065-6925.
- ↑ «Mount Logan to become Mount Trudeau». CBC News (5 d'ochobre de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ «Highest peak to be Trudeau Mountain». Globe and Mail (5 d'ochobre de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ «ACC Accident report for May 2005». Alpine Club of Canada - Edmonton section. Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- Irving, R. L. G., Ten Great Mountains (Londres, J. M. Dent & Sons, 1940)[1]
- Sherman, Paddy (1965). Cloud Walkers - Six Climbs on Major Canadian Peaks. Toronto, Canadá: Macmillan of Canada, páx. 1–38. Lib Congress Cat# 65-25069.
- Roper, Steve; Allen Steck (1979). Fifty Classic Climbs of North America. San Francisco, EE. XX.: Sierra Club Books, páx. 179–182. ISBN 0-87156-292-8.
Enllaces esternos
editar- El Monte Logan a Bivouac - Enciclopedia canadiense de montaña - Fotos ya información sobre l'ascensión
- El Monte Logan na CGC
- El Monte Logan en Peakware - semeyes
- Mapa de la situación del Monte Logan (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). nos montes San Elías
- Reportaxe de viaxe de 2009
Datos: Q120306
Multimedia: Mount Logan
- ↑ La hestoria del ascensu hasta 1939 del monte Logan, Snowdon, Ben Nevis, Ushba, Everest, Nanga Parbat, Kanchenjunga, el Matterhorn, Aoraki/Monte Cook y Mont Blanc.