Wikipedia

Morrissey

Steven Patrick Morrissey (22 de mayu de 1959, Davyhulme), conocíu pol so apellíu Morrissey, ye un cantante y lletrista británicu. Vexetarianu[3] dende los 11 años, acérrimo enemigu de la monarquía británica, conocíu pola so inusual estilu vocal barítonu (anque dacuando usa falsete),[4] el so jopo y les sos dinámiques actuaciones en vivu. Declaróse célibe y asexual.

Morrissey
Vida
Nacimientu Davyhulme[1], 22 de mayu de 1959[2] (64 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Estudios
Estudios Trafford College (en) Traducir
Llingües falaes inglés
Oficiu compositor, cantante, poeta, cantautor, autobiógrafu
Premios
Influyencies Jobriath
Miembru de The Smiths
Seudónimos Morrissey
Xéneru artísticu rock alternativu
Jangle pop
indie rock
indie pop (es) Traducir
Mena de voz Barítonu
Instrumentu musical pianu
voz
Discográfica Decca Records
Island Records
His Master's Voice
Creencies
Partíu políticu For Britain (en) Traducir
IMDb nm0973541
morrisseyofficial.com
Cambiar los datos en Wikidata
Pa ver el direutor de cine d'Estaos Xuníos, Paul Morrissey.

Algamó la prominencia na década de 1980 como lletrista y vocalista de la banda The Smiths. La banda dixebrar en 1987 y Morrissey empezó una carrera como solista. Tuvo ente los diez primeros nel UK Singles Chart en diez causes. El so primer álbum solista, Viva Hate, de 1988, entró nel UK Albums Chart nel númberu unu.

Ye llargamente consideráu como un importante innovador na escena indie;[5] la revista NME considerar como «unu de los artistes más influyentes», ente que The Independent diz que «la mayoría de les estrelles pop tienen que tar muertos p'algamar l'estatus icónico qu'él algamó na so vida».[6] En 2004, Pitchfork Media llamar «una de les figures más singulares de la cultura popular occidental de los últimos venti años».[7]

Les lletres de Morrissey describiéronse como «dramátiques, avesees, risonderes viñetes sobre rellaciones condergaes, discoteques solitaries, la carga del pasáu y la prisión del llar».[8]

N'ochobre de 2014, el cantante reveló que lluchó contra'l cáncer nos últimos meses, motivu pol cual viose obligáu a atayar delles de les sos presentaciones.[9]

Biografía editar

Morrissey nació nel Park Hospital, agora conocíu como Trafford General Hospital, onde'l so padre, Peter Morrissey, trabayaba como porteru. La so madre yera bibliotecaria. Dambos proveníen d'Irlanda, pero emigraren a Inglaterra momentos antes de la nacencia de Morrissey. Ellos, xunto con Jackie, la so hermana mayor, educaron a Morrissey en Hulme, Mánchester. En 1965, la familia treslladar a Queen Square, perteneciente a la mesma llocalidá, pero allugáu cerca de Moss Side, nel 384 de Kings Road nos suburbios de Stretford. En 1969, munches cais vieyes del distritu fueron baltaes. Morrissey caltuvo una rellación íntimo y afeutivo cola so madre a lo llargo de la so vida; sicasí, la rellación col so padre foi tirante mientres años, ya inclusive inesistente n'ocasiones.

Cuando Morrissey yera neñu desenvolvió intereses que lu marcaron. Ente ellos atopaben dellos grupos musicales femeninos de los años 1960 y cantantes como Sandie Shaw, Marianne Faithfull y Timi Yuro. Tamién tenía interés pol movimientu inglés de la década de 1950 llamáu kitchen sink realism enfocáu al drama, según poles obres del dramaturgu, novelista y poeta Óscar Wilde, amás d'otros escritores, como John Keats y Goethe. Un sucesu qu'a Morrissey causó-y un gran impautu mientres la so mocedá foi una serie d'asesinatos cometíos ente 1963 y 1965 por una pareya (Ian Brady y Myra Hindley). Esta serie de crímenes, que tuvo como víctimes fatales a cinco neños, fueron denominaos pola prensa The Moors Murders ("Los asesinatos de los pandoriales"). Tiempu dempués, Morrissey respondió a estos fechos col revesosu cantar «Suffer Little Children» nel primer álbum de The Smiths.

Na so adolescencia, la capacidá atlética de Morrissey salvar en gran parte del acoso escolar. Sicasí, él espunxo esti periodu como una dómina na que de cutiu se sentía solo y primíu.[10] Como adolescente, Morrissey esperimentó la soledá y la depresión y, pa combatir eso, melecinar pa tratar les depresiones que la siguiríen pol restu de la so vida.[11] Morrissey trabayó nun departamentu de desemplegu y n'árees alministratives del gobiernu británicu. Nel so tiempu llibre, cuando vivía en casa de la so madre, concentrar na novela y en publicaciones referentes a dos de los sos grandes héroes: l'actor James Dean y el grupu New York Dolls.[12]

Morrissey pasar al estilu punk rock y xunióse a The Nosebleeds escribiendo dellos cantares. Poco dempués, la revista inglesa New Musical Express publicó un de los sos cantares, cuando la banda yá s'había separáu. Un añu más tarde, en 1978, Morrissey sustituyó al desapaecíu cantante Wayne Barrett.

The Smiths editar

Artículu principal: The Smiths

En 1980, Morrissey conoció al guitarrista Johnny Marr, quien lo convidó a collaborar con él. Depués incluyeron a otros compañeros de Marr: el baxista Andy Rourke y el batería Mike Joyce, y fundaron el grupu The Smiths xenerando un soníu propiu con influencies de rock and roll clásicu, country y punk creando asina un movimientu músicu-social llamáu britpop que nos años 1990 dio orixe a bandes como Oasis, Blur, Pulp y Suede, ente otres.

The Smiths grabó cuatro álbumes d'estudiu (The Smiths [1984], Meat Is Murder [1985], The Queen Is Dead [1986] y Strangeways, Here We Come [1987]), trés recopilatorios (Hatful of Hollow [1984]; The World Won't Listen y Louder Than Bombs, dambos de [1987]) y un álbum en direuto (Rank [1988]) y dellos singles ente 1983 y 1987.

Solista editar

Dempués de la desintegración de The Smiths, Morrissey sacó'l so primer álbum como solitariu llamáu Viva Hate (1988). Dempués d'esti discu, Morrissey acomuñar col ex productor de The Smiths Stephen Street, Vini Reilly de The Durutti Column y el batería Andrew Paresi.

L'estilu que predomina nel álbum ye jangle pop bien similar al de The Smiths, anque'l trabayu cola guitarra de Reilly tien elementos más abrasivos y más atmosféricos. L'álbum Viva Hate, llanzáu en marzu de 1988, algamó'l númberu unu nel so llanzamientu sofitáu pol senciellu «Suedehead« y «Everyday Is Like Sunday». Bona Drag (1990) foi'l siguiente discu, que consistió nuna escoyeta de senciellos como «November Spawned a Monster» y «Ouija Board, Ouija Board» y de delles temes representativu y senciellu del so primer álbum antes mentáu.

Al añu siguiente, Morrissey editó Kill Uncle, d'onde s'estrayxo'l senciellu «Sing Your Life», y «Our Frank». Morrissey, desconforme col so propiu trabayu, nun retrasó en responder a les crítiques un añu dempués con unu de los sos meyores trabayos, Your Arsenal, llanzáu en xunetu de 1992, nomáu a un Grammy como meyor álbum alternativu, que contenía diez canciones llenes de fuercia y enerxía y, a diferencia del so predecesor, llogró un ésitu importante de crítica, sofitáu na promoción que-y dieron delles acusaciones racistes totalmente errátiques. El discu representó la vuelta de Morrissey a la so meyor versión en singles como «We Hate It When Our Friends Become Successful».

La murnia pola muerte del so representante Nigel Thomas, sumada a la muerte d'unu de los sos grandes amigos, Mick Ronson, alloñó a Morrissey per unos años del circuitu, al que volvió col so trabayu Vauxhall and I (1994), un discu distintu al so predecesor: más reflexivu, menos combativu, sutil nes sos alusiones y pocu direutu nos sos mensaxes. Vauxhall and I -una obra con temes «Now My Heart Is Full», «Lifeguard Sleeping, Girl Drowning» o «The Lazy Sunbathers»- ye, un trabayu más maduru y compactu. Nél, la música lléese como única y flúi de forma casi natural en tol álbum, y Morrissey amuésase más críticu. «The More You Ignore Me, the Closer I Get», el primer single que s'estrayxo, amosar a primer escucha como un cantar d'amor, cuando ye en realidá la respuesta a les crítiques recibíes de la prensa nos sos últimos años. «Hold On to Your Friends» ye'l so segundu senciellu y refuerza la idea de maduror y reflexón d'esi momentu na so vida.

L'álbum foi acoyíu pola crítica como unu de los meyores del añu y, ensin dulda, el meyor de la so carrera; amás significó la vuelta triunfal de Morrissey a les llistes britániques. El mesmu añu, Morrissey cantó a dúu con una de les sos artistes preferíes Siouxsie de Siouxsie and the Banshees sobre un especial single llamáu «Interlude».

El siguiente añu editóse World of Morrissey, una escoyeta de temes de los sos últimos álbumes y dellos senciellos nunca incluyíos en LP, como la notable «My Love Life» o la balada «Boxers». A pesar de contener grandes temes, esta escoyeta nun foi bien vista polos sos siguidores, quiciabes por cuenta de la arbitrariedá de la seleición: temes en direuto («Sister I'm a Poet»), versiones de LP, singles, cares B, nin siquier ordenaos cronológicamente, una mala presentación y un sentíu d'incongruencia [ensin referencies]

Un añu dempués, editó Southpaw Grammar, un álbum d'ocho tarrezas que s'abrir con «The Teachers Are Afraid of the Pupils», estensu nel so títulu y duración, onde retoma les sos crítiques al sistema educativu inglés yá afiguraes antes con The Smiths en Meat Is Murder, concretamente na tema «Headmaster Ritual». D'esti álbum destácase la segundu cantar, «Reader Meet Author», onde se refier a una de les sos grandes pasiones, la lliteratura. Tamién son de gran interés les cares-b qu'acompañaron al single «Dagenham Dave»: «Nobody Loves Us» y «You Must Please Remember».

Dos años dempués sale'l so sestu álbum, Maladjusted, un álbum que recibió crítiques desemeyaes y qu'escareció del ésitu del so predecesor. A pesar d'esto, Morrissey empecipió'l so mayor xira con Omar Trasvina, que lo llevó nel so tour «¡Oi Esteban!», cola traducción del so nome Steven al español, faciendo clara alusión a la so visita a Llatinoamérica, onde se presentó n'Arxentina, Brasil, Chile y Méxicu, per primer vegada na so carrera.

Edita You Are the Quarry (2004), discu que devuelve a Morrissey a la primera plana y da-y quiciabes el so mayor ésitu como solista nos últimos diez años. L'álbum amuésase sólidu na so concepción, actual nes sos crítiques y comprometíu socialmente [ensin referencies]. Amás, destácase un ácidu y punchante ataque al gobiernu estauxunidense en «America Is Not the World», onde recuerda a los norteamericanos el so egocentrismu desatamañáu (cabo esclariar que Morrissey atopar por esa dómina viviendo en Los Angeles)[ensin referencies] y, el que foi quiciabes el so mayor ésitu solista en más de venti años, «First of the Gang to Die», con un notable riff de guitarres que recuerda a les meyores dómines de The smiths «Suedehead».

Esta xira llevar per toa Llatinoamérica, incluyida nuevamente Buenos Aires, onde formó parte destacada del festival de rock "Personal Fest", ocupando l'escenariu principal xunto a PJ Harvey, Blondie ente otros, onde Morrissey dio un recital ante más de 10 000 persones,interpretando temes de la so carrera solista y tamién clásicos de The Smiths. Lo mesmo asocediera díes antes, el 4 de payares d'esi añu, cuando Morrissey presentar en Santiago (Chile), frente a 17 000 persones nun festival chilenu de música electrónica xunto a dellos artistes más The Mars Volta y PJ Harvey.

Morrissey treslladar a Roma, onde llanza Ringleader of the Tormentors (2006), álbum que debutó nel primer llugar de les llistes britániques, onde recibe la collaboración del notable Ennio Morricone y la producción de Tony Visconti. L'álbum recibió les meyores crítiques en munchos años. Amás, foi escoyíu por munches publicaciones ente los álbumes del añu y devolvió definitivamente a Morrissey a les primeres planes de la música británica del nuevu sieglu. Na encuesta realizada pola prestixosa revista Rolling Stone sobre los meyores cantares del sieglu XXI, Morrissey ocupó'l 5ᵘ puestu col so «First of the Gang to Die».

En 2008, sale a la venta Greatest Hits, un recopilatorio de singles de Morrissey con temes como You Are the Quarry y Ringleader of the Tormentors, arreglaos con unos cuantos cantares de la so etapa 1988-1997. En febreru de 2009 apaez el que ye, dica agora, l'últimu álbum d'estudiu de Morrissey: Years of refusal. Esta triloxía You Are the Quarry-Ringleader of the Tormentors-Years of Refusal ye considerada por el mesmu Morrissey el so meyor trabayo [ensin referencies].

El 26 d'ochobre sale a la venta'l discu Swords, qu'inclúi cares B de los sos últimos trés discos. Les primeres copies del discu van incluyir ocho canciones grabaes en direutu en Varsovia.[13]

El día 24 de xineru de 2012, participó del LIII Festival Internacional del Cantar de Viña del Mar, Chile.[14] Ellí, interpretó un total de 19 cantares, tantu de la so carrera con The Smiths como de la so carrera solista.

Xira 2013 editar

Pal añu 2013, Morrissey empecipia una xira per Norteamérica pa reponer los conciertos cancelaos l'añu pasáu pola enfermedá de la so madre, dicha xira empecipió'l 9 de xineru de 2013 nel Tilles Center, Greenvale, NY, y viose suspendida de manera sorpresiva'l 22 de xineru de 2013. Por cuenta de los rumores de la so muerte que surdieron nes redes sociales Morrissey tuvo qu'escribir dende la so páxina True To You pa desmentir dichos rumores. Según describi Moz, pa nada pasar bien desque foi hospitalizáu nel William Beaumont de Royal Oak, Michigan: “recibí tratamientu por una conmoción cerebral, una úlcera sangrante y el síndrome del Esófagu de Barrett. Lo positivo de too esto ye que yá nun hai dolencies conocíes que me queden por probar”. De la mesma amenaciaba pa volver a los escenarios el 9 de febreru de 2013: “Toi determináu a tornar al tour el 9 de febreru nel Chelsea Ballroom de Las Vegas. Si hai daquién que deseye dir entós, voi morrer con una sorrisa na cara, dempués de too. Si nun toi ende, probablemente nun voi tar en nengún llugar enxamás. Igualmente, toi decidíu a tocar en Flint (Michigan) anque muerra (que casi lo fixi). Gracies a tolos presentes en Nueva York como en Melbourne, por dos de les meyores nueches de lo que caritativa-mente podría llamase la mio ‘carrera'. La mio delda con ustedes va perdurar mientres enforma tiempu”[15]

Sicasí'l regresu a los escenarios nun foi hasta'l 24 de febreru de 2013 nel Louise M. Davies Symphony Hall de San Francisco, California. Pal 1º de marzu del 2013 Morrissey cumpliría unu de los sos más grandes suaños al tocar nel Staples Center, de Los Angeles, California, convirtiendo esi eventu como'l primer conciertu vexetarianu na hestoria del escenariu; pal 13 de marzu del mesmu añu y a tan solo 24 hores antes de la so presentación na 13va edición del Festival Iberoamericanu de Cultura Musical Vive Llatín, Morrissey anunciaba la cancelación de la so presentación por cuenta de problemes nos pulmones y una recaída na enfermedá que tuviera n'Estaos Xuníos. L'anunciu de la cancelación diose depués de qu'en díes anteriores el mánager del ex vocalista de The Smiths, Lauren Papapietro, anunciara vía Twitter que Morrissey nun taba hospitalizáu por una recaída de la so salú como s'había señaláu y que la so presencia nel festival de mañana yera un fechu.[16]

Felicidad recayida llevó a Morrissey a anunciar el 16 de marzu de 2013 la cancelación total de los sos conciertos pola Unión Americana: "Precisaríase toa una vida p'atopar les pallabres fayadices, y nesti momentu, yo nun les tengo. Foi un dolor de cabeza no referente a esta enfermedá impredicible, y agora les llendes físiques algamáronme. La xira ello ye que foi fantástica pa toos nós. Un nuevu segmentu de vida llenu d'enerxía concentrada, les audiencies en toos llaos dieron tantu, anque sé que nengún de nós va recibir la nuesa causa. Espero qu'esto nun sía'l final. Y espero qu'haya otres oportunidaes y sía menos pesada la carga de la enfermedá. Hai nuedos de dolor güei, pero llenu de resolver pa mañana ".[17]Pela so parte el so voceru Lauren Papapietro declaró nun comunicáu: “A pesar de tolos sos esfuercios pa siguir la so xira, Morrissey tien de tomar un descansu y nun va poder terminala”. Y amestó: “Les persones que mercaron boletu pa caúna d'estes presentaciones van ser reembolsadas. Morrissey estima a tolos sos siguidores polos sos bonos deseos de recuperación".[18]

Derechos de los animales editar

Morrissey ye vexetarianu dende los once años y ye un vidueñu defensor de los derechos de los animales.[19]

Nel festival de Coachella en 2009. Na metá del so show, un fuerte golor a hamburgueses empezó a invadir l'escenariu. Morrissey, un reconocíu vexetarianu y animalista, alzó la voz: “Puedo goler carne quemada... espero por Dios que sía humana”. Darréu baxóse del escenariu per dellos minutos, obligando a la producción a detener la parrilla. Cuando volvió, xustificóse: “El golor d'animales quemar ponme mal. Nun podía soportalo”. Una de les esixencies de Morrissey pa cada unu de los sos conciertos ye que ta absolutamente prohibida la venta y consumu de carne na cortil, camarines y sectores redoma, tantu p'artistes como públicu. “Si hai una parrilla nes cercaníes, el camarín y l'escenariu tienen de tar allugaos de tal manera que'l vientu non apunte dende esa direición”, diz la so llista d'esixencies peneráu pol portal Current.com. Inclusive s'acutar el derechu de poner a la so propia xente pa verificar que'l públicu non ente a la cortil con alimentos qu'incluyan carne animal.

En setiembre de 2010 una fotografía de Morrissey con un gatu sobre la so cabeza circuló per Internet. Tomar correspondía a una sesión pal diariu “The Guardian”, en que la so entrevista amás defendía los derechos de los animales nel mundu pasando al ataque en contra lo de los chinos, quien -al so xuiciu- son los que peor traten a los animales nel mundu. “Ye absolutamente horrorosu. Nun puedes evitar sentir que los chinos son una subespecie humana”.

En 2011 Morrissey foi escoyíu por PETA como UK Person of the Year por «ayudar a faer del mundu un llugar más atentu pa los animales».[20]

Describir na so autobiografía como un animal proteicionista.

Anécdotes y estravagancies editar

Na so autobiografía menta la curtia incursión de Morrissey nuna telenovela británica cuando yera un guaḥe o'l so convencimientu de que foi víctima d'un "intentu de secuestru" en Méxicu en 2007, del que-y salvó'l so equipu de seguridá.

Aportó a entrugáu pol Scotland Yard poles punchantes lletres de la so tema Margaret On The Guillotine (Margaret na guillotina) pa resolver "si representaba una amenaza a la seguridá de (la ex primer ministra británica conservadora) Margaret Thatcher".

L'añu 2004, en Santiago de Chile, pidió un Mercedes-Benz S-500 de color negru que tenía de tar disponible pa tresportalo onde quixera a cualquier hora, que'l chofer fora mudu y qu'oxalá nunca lo mirara a los güeyos.

L'añu 2007 camudar a vivir nun xigantescu castiellu a Roma solo pa él.

En xunetu de 2011, David Tseng voló dende Los Angeles a Copenhage pa poder ver al so ídolu tocar na capital danesa. Llevaba 15 años dedicaos a promocionar y comentar la carrera del cantante al traviés del so sitiu web Morrissey-Solu.com, pero al llegar al llugar foi arrodiáu per guardias de seguridá y espulsáu ensin que-y devolvieren el so dineru y ensin poder ver un segundu del show. “El señor Tseng, al traviés del so venenosu sitio web, causó tanto dañu a Morrissey y la so banda al traviés de los años que nun ye bienveníu nos shows de Morrissey”, esplicó'l voceru del cantante. Según Tseng el problema ye que nel foru del so sitiu, munchos fans espresaron disgustu pol material más nuevu del artista y criticáu duramente a la so banda en vivu. “Nun ye necesariamente la mio opinión, pero yo nun soi un censurador”, dixo a “The Guardian”. De magar, una semeya de Tseng ta disponible pa los guardias nos accesos a cada conciertu de Morrissey, quien un par de vegaes llució una camiseta cola lleenda “Fuck Morrissey-Solo.com”.

En payares del 2011, Morrissey llegó a una peluquería común y corriente nel sector de Fair Park en Dallas y pidió que-y retayaren el so característicu jopo previu a unu de los sos shows na ciudá. El dependiente entusiasmóse tantu que corrió al so celular pa poner en Facebook que taba atendiendo al ex The Smiths, pero quedó xeláu cuando, termináu la corte, una comitiva d'homes de negru ingresó al llocal pa barrer cada pelo del artista y guardalos nuna bolsa de terciopelu “pa llevar”. La idea yera nun dexar nengún rastru que pudiera ser “vendíu en eBay”. Cuando un diariu local llegó al llugar pa esplorar detalles, el peluqueru refugóse acotando una clausa de Morrissey: nada de semeyes nin de publicaciones. L'actualización en Facebook tamién sumió.

Pa la so participación nel LIII Festival Internacional del Cantar de Viña del Mar, l'añu 2012, obligó al xuráu Cristián Sánchez a abandonar el sitiu de la presentación por un visax que fizo a la cámara. Amás Morrissey esixó nun atopase con naide en backstage, que los productos comestibles d'orixe animal caltuviérense lo más lloñe posible de la so persona y que naide que se-y averara usara ropa fecho con material animal. Por cuenta de esto, el diseñador Luciano Brancoli viose obligáu a retirar les plumes del traxe d'Eva Gómez, animadora del eventu.[21]

Candidatura como alcalde de Londres 2015 editar

Segun el sitiu de noticies online True to you, Morrissey entamaba ser candidatu a la alcaldia de Londres pol Partíu de Bienestar Animal (Animal Welfare Party).[22] sicasí esta noticia foi finalmente desmentida nel Daily Mirror.[23] De magar, Morrissey caltúvose alloñáu de la política.

Discografía editar

Ver tamién: Discografía de The Smiths

Referencies editar

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Mathews, Dan (setiembre de 1985). «Morrissey Interview - Heroes». Animal Rights group páx. 1. Peta. Consultáu'l 8 d'agostu de 2012.
  4. ↑ «The 100 Greatest Singers of All Time—92: Morrissey». Rolling Stone. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'abril de 2009. Consultáu'l 23 d'agostu de 2009..
  5. ↑ Anderman, Joan (3 d'ochobre de 2004). «This charming man». The Boston Globe. http://www.boston.com/news/globe/living/articles/2004/10/03/this_charming_man/. Consultáu'l 23 d'agostu de 2009. 
  6. ↑ Sturges, Fiona (18 de febreru de 2007). «This Charming Man: Making It As Morrissey». The Independent. http://www.independent.co.uk/news/uk/this-britain/these-charming-men-making-it-as-morrissey-780877.html. Consultáu'l 23 d'agostu de 2009. 
  7. ↑ DiCrescenzo, Brent (19 de mayu de 2004). «You Are the Quarry album review». Pitchfork Media. Consultáu'l 23 d'agostu de 2009.
  8. ↑ Gatti, Tom (25 de xunu de 2005). «Morrissey: the musical». The Times. http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/stage/theatre/article1080659.ece. Consultáu'l 23 d'agostu de 2009. 
  9. ↑ «Morrisey revela que lluchó contra'l cáncer». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2014.
  10. ↑ http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/news/morrissey-autobiography-singer-had-first-relationship-at-35-with-male-photographer-8886135.html
  11. ↑ Simpson, Dave. «Manchester's Answer To The H-Bomb». "Uncut" magacín. Consultáu'l 11 de payares de 2006.
  12. ↑ http://www.theguardian.com/books/2013/oct/19/autobiography-morrissey-review
  13. ↑ «"Morrissey Anuncia Llista de cantares del so Nuevu Discu" - Modern Indie and Old Fashioned Rock». Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 2009.
  14. ↑ «cartelu-del festival-de-vina.htm Morrissey completa'l cartelu del Festival de Viña». www.informador.com.mx. Consultáu'l 21 de marzu de 2012.
  15. ↑ .
  16. ↑ .
  17. ↑ .
  18. ↑ .
  19. ↑ «"Cut class, not frogs" - Salon.com». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de febreru de 2009. Consultáu'l 2009.
  20. ↑ Matt Goldsmith. «Morrissey Named PETA's Person of the Year 2011».
  21. ↑ Emol. «se tuvo-que-dir-de-la-quinta-por-peticion-de-morrissey.html Cristián Sánchez diz que foi "espulsáu" de la Quinta por Morrissey». Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
  22. ↑ Rachel Holdsworth. «Morrissey For Mayor? What Difference Would He Make?».
  23. ↑ Mikey Smith. «Bad news Smiths fans - Morrissey isn't running for Mayor of London after all».

Enllaces esternos editar

 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Morrissey&oldid=4156194»