Pesimismu

Pesimismu
	Emoción y escuela de pensamiento (es)
	actitud (es)

Pesimismu (del llatín pessimum, "lo peor"), ye un estáu d'ánimu y una doctrina filosófica que sostién (invirtiendo la tesis leibniziana) que vivimos nel peor de los mundos posibles, un mundu onde el dolor ye perpetuu (Schopenhauer) y el nuesu destín ye tratar de llograr lo que nunca vamos tener. El pesimismu niega'l progresu de la civilización y de la naturaleza humana. Dende'l puntu de vista tantu psicolóxicu, como psiquiátricu, constitúi unu de les traces o síntomes más señalaos de la enfermedá conocida como depresión.

Orixe del términu

Anque se suel atribuyir al poeta Coleridge (1772-1834) la creación del términu, como postura opuesta al conceutu filosóficu d'optimismu fortalecíu por Leibniz, en realidá'l términu nació como sátira d'esti postreru, creáu por Voltaire p'atacar a Leibniz nel so Candide ou l'optimisme (1759).

Filosofía

Ilustración de la llamada Llei de Murphy: "Si daqué puede salir mal, va salir mal, o la tostada siempres cai pel llau de la mantega"

Un optimista y un pesimista, cuadru del pintor Vladimir Makovsky, 1893

Dientro del contestu del pensamientu occidental, esta idea surde nel Diálogu d'un desesperáu cola so alma o Disputa ente un home y el so ba de la Lliteratura del Antiguu Exiptu (sieglu XXI e.C.), que los sos ecos remanecen nel posterior Llibru de Job, y, dempués, nel llamáu "pesimismu griegu" o cola doctrina del filósofu cirenaico Hegesias. Yá Plutarcu refier, tomándola d'Aristóteles, la famosa lleenda del Silenu, quien declara: {{cita|Una vida vivida nel desconocimientu de los mesmos males ye la menos penosa. Ye imposible pa los homes que-yos asoceda la meyor de les coses, nin que puedan compartir la naturaleza de lo que ye meyor. Por esto ye lo meyor, pa tolos homes y muyeres, nun nacer; y lo segundo dempués d'esto —la primer cosa que pueden consiguir los homes— ye, una vegada nacíos, morrer tan rápido como se pueda. (Consolatio ad Apollonium, 27, 115B-C) |-}

Con tou, la fundamentación más o menos sistemática del pesimismu tien llugar colos filósofos del irracionalismo del sieglu XIX, tales como Schopenhauer, Mainländer, Eduard von Hartmann, Julius August Bahnsen y Søren Kierkegaard, y dellos escritores eminentes asumir, como'l poeta y pensador del Romanticismu italianu Giacomo Leopardi y el poeta y narrador inglés del Naturalismu Thomas Hardy. El primeru formuló la so teoría más zarrada na so Diálogu ente Tristán y un amigu:

El xéneru humanu nun va creer nunca nun saber nada, nun ser nada, nun poder llegar a algamar nada. Nengún filósofu qu'enseñara una d'estos trés cuesas fadría fortuna nin formaría secta, especialmente ente'l pueblu, porque, fora de que toes estos trés cuesas son pocu arremente pa quien quiera vivir, los dos primeres ofienden la soberbia de los homes y la tercera, anque dempués de les otres, rique coraxe y fortaleza d'ánimu pa ser creída.^[1]

Yá nel sieglu XX, se enrolan tamién nesta corriente de pensamientu los esistencialistes Martin Heidegger y Jean-Paul Sartre, Émile Cioran y Albert Caraco.

Ye posible referise tamién a cierta fonderada pesimista inherente a les relixones (particularmente el budismu), anque toes tienden, en mayor o menor midida, a garantizar dalgún tipu de redención. Pal cristianismu, por casu, la esperanza ye una de les llamaes virtúes teologales.

El pesimismu xunta, d'acordies col espíritu de ciertes exéxesis bíbliques, a la noción de qu'esti mundu ye la morada del mal. D'ende qu'esti conceutu rellaciónese, abondo frecuentemente, con doctrines tales como'l escepticismu, el nihilismu, el maniqueísmu, el ascetismu ya inclusive el misticismu, ente otres.

Psicoloxía

Per otra parte, dende un puntu de vista psicolóxicu-moral, ye una disposición anímica o un estáu d'ánimu en virtú de los cualos el suxetu percibe sub ratione mali (so la razón de mal) tolos fenómenos que lu arrodien. Dientro de la Psicoloxía pura y más en concretu de la Psiquiatría, el pesimismu ye una de les manifestaciones o síntomes más habituales de la enfermedá de la depresión exóxena o endóxena o de la distimia.

Arte y lliteratura

Na pintura y la lliteratura la oposición ente optimismu y pesimismu espresar nel tópicu de Heráclito y Demócrito, filósofos que representen al pesimismu y al optimismu llorando y riendo respeutivamente.

Referencies

↑ "Il xenere umano non crederà mai né di non saper nulla, né di non essere nulla, né di non aver nulla a sperare. Nessun filosofo che insegnasse l'una di queste tre cues, avrebbe fortuna ne farebbe setta, specialmente nel popolo: perché, oltre che tutte tre sono pocu a proposito di chi vuol vivere, -y due prime offendono la superbia degli uomini, la terza, anzi ancora -y altre due, vogliono coraggio y fortezza d'animo a essere credute", Giacomo Leopardi, Diálogu ente Tristán y un amigu

Fuentes

Hippolyte Fierens Gevaert, La murnia contemporánea. Ensayo sobre les grandes corrientes morales ya intelectuales del sieglu XIX, 1900.

Ver tamién

Enllaces esternos

Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Pesimismu.
Definición de pesimismu en wordreference
Parábola del pesimismu (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). de Gabriel García Márquez
Pesimismu Dixital contién frases célebres y actuales d'o sobre pesimismu (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

[1] "Il xenere umano non crederà mai né di non saper nulla, né di non essere nulla, né di non aver nulla a sperare. Nessun filosofo che insegnasse l'una di queste tre cues, avrebbe fortuna ne farebbe setta, specialmente nel popolo: perché, oltre che tutte tre sono pocu a proposito di chi vuol vivere, -y due prime offendono la superbia degli uomini, la terza, anzi ancora -y altre due, vogliono coraggio y fortezza d'animo a essere credute", Giacomo Leopardi, Diálogu ente Tristán y un amigu

[1]