Saltator atricollis

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Saltator atricollis
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Cardinalidae o Thraupidae
Xéneru: Saltator
Especie: S. atricollis
Vieillot, 1817
Distribución
Sinonimia
Saltatricula atricollis[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Saltator atricollis, tamién denomináu saltador de gargüelu negru o bicu-de-pimenta (en portugués, Brasil)[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Saltator o a Saltatricula; esisten diferencies ente les taxonomíes si integra la familia Cardinalidae o Thraupidae (ver Taxonomía). Ye nativu d'América del Sur.

Descripción editar

Mide 20,5 cm. El picu ye anaranxáu vivu col culmen negru. Coloríu bien característicu, penriba ye pardu escuru, cola face y el gargüelu negros, llaos de la cabeza abuxaos. Pembaxo ye pardu claru. Los xuveniles con pardu aferruñáu en cuenta de negru y picu escuru.[3]

Distribución y hábitat editar

El so área de distribución estiéndese dende l'este y centru de Brasil (dende'l norte de Ceará y Maranhão, tamién Pernambuco, al sur nel interior hasta Mato Grosso, norte de São Paulo y sur de Minas Gerais), esti de Bolivia (nordés del Beni y este de Santa Cruz) y nordeste de Paraguái.[4] Esta especie habita en montes abiertos y carbes carauterístiques del zarráu ente los 500 y los 1300 msnm; llocalmente en Brasil hasta los 1800 m d'altitú.[5]

Comportamientu editar

Vive en bandaes pequeñes, al contrariu de los sos conxéneres qu'anden usualmente en pareyes.[6] Acostumen posar a lo cimero de arbustos y árboles baxos, dacuando en barganales, dende onde baxen al suelu en busca d'alimentu, inclusive en caminos de tierra,[3] mientres caltienen un sentinela posáu nuna percha alta, como ye vezu frecuente en munchos páxaros campestres.[6]

Alimentación editar

Esta especie aliméntase de granes, frutos, biltos de fueyes, y artrópodos.

Reproducción editar

Constrúi'l so nial en forma de taza nes cañes de los árboles o en pajonales. Pa ello emplega fibres vexetales, tapizando l'interior con pelos, plumes y tarmos de yerbes. La fema pon de 2 a 3 güevos com incubación promedio de 13 díes. São de 2 a 3 niarada per añu.[7]

Vocalización editar

El cantar ye bien distintu de los sos conxéneres, un garllo rápido, musical y ellaboráu; delles aves pueden executar una cantoría coleutiva (principalmente a l'amanecida). El llamáu ye un “uiík?..uiík?...” agudu y débil.[3][6]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

La especie S. atricollis describióse per primer vegada pol naturalista francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1817 sol mesmu nome científicu; llocalidá tipo «Paraguái».[4]

Taxonomía editar

El xéneru ye tradicionalmente asitiáu na familia Cardinalidae, pero la evidencia xenética suxure que pertenez a Thraupidae, acordies con Klicka et al (2007).[8] La Propuesta N° 321 al South American Classification Committee (SACC), aprobada, retiró al xéneru de Cardinalidae y dexar temporariamente en Incertae sedis, onde, según SACC, atopar hasta'l presente.[9]
Nuevos estudios de Chaves et al (2013)[10] revisaron la secuencia linear de los xéneros Saltator y Saltatricula, concluyendo que Saltator atricollis y Saltatricula multicolor son especies hermanes. La Propuesta N° 593 al SACC refugó la inclusión de Saltatricula en Saltator y encamentó la inclusión de S. atricollis en Saltatricula.[11] La implementación d'estes resultancies alcuéntrase pendiente.
El Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC - Versión 4.4, 2014) caltener en Cardinalidae;[12] mientres Clements Checklist 6.9[13] asitiar en Thraupidae, según el Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO); esti postreru tamién adopta la inclusión de S. atricollis, col nome científicu Saltatricula atricollis.[14]
Ye monotípica.

Referencies editar

  1. BirdLife International (2012). «Saltator atricollis» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 10 d'avientu de 2014.
  2. 2,0 2,1 Pepitero Gorjinegro (Saltatricula atricollis) Vieillot, 1817 en Avibase. Consultada'l 7 d'avientu de 2014.]
  3. 3,0 3,1 3,2 Ridgely, Robert, Saltator atricollis, p. 290, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  4. 4,0 4,1 Black-throated Saltator (Saltator atricollis) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 7 d'avientu de 2014.
  5. Ridgely Robert, Saltator atricollis, p. 626, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  6. 6,0 6,1 6,2 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. Saltator atricollis, p. 496. ISBN 978-85-60120-25-3
  7. Bicu-de-pimenta en Wikiaves. Consultada'l 8 d'avientu de 2014.
  8. KLICKA, J., K. BURNS, AND G. M. SPELLMAN. 2007. Defining a monophyletic Cardinalini: A molecular perspective. Molecular Phylogenetics and Evolution 45: 1014–1032. Estractu.
  9. Retirar Parkerthraustes y Saltator de Cardinalidae Propuesta (#321) al South American Classification Committee. N'inglés
  10. CHAVES, J. C., J. R. HIDALGO, AND J. KLICKA. 2013. Biogeography and evolutionary history of the Neotropical genus Saltator (Aves: Thraupini). Journal of Biogeography 40: 2180–2190.
  11. Revisar la clasificación del xéneru Saltator Propuesta (593) al South American Classification Committee. N'inglés
  12. Gill, F & D Donsker (Eds). 2014. IOC World Bird List (v 4.4). doi:10.14344/IOC.ML.4.4. Disponible en IOC – World Birds names - Longspurs, grossbeaks and saltators. Consultada'l 10 d'avientu de 2014.
  13. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2014. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9
  14. Comitê Brasileiro de Rexistros Ornitolóxicos (2014) Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en português). Disponible en Llistes das aves do Brasil. Consultáu'l 6 d'avientu de 2014; p. 37.

Enllaces esternos editar