Santuariu de la Virxe del Oteru de Llaviana
El santuariu de la Virxe del Oteru ta asitiáu en La Pola Llaviana de que'l so conceyu ye patrona, «Dueña y Señora» de la parroquia como los sos devotos y tol pueblu la llapada. Ta colindante col campusantu y llégase hasta'l santuariu por una empináu cuesta hasta llegar «al oteru» onde ta asitiáu'l Santuariu. Ta na zona sureste de la villa de Llaviana pasando casi per delantre del santuariu la carretera AS-17 en direición a El Campu.[1] Ye daqué posterior al sieglu XV, tien planta de cruz llatina, un interesante retablu barrocu y una espadaña rematada con una cruz. Nel añu 1801 añadióse-y un pórticu soportáu por columnes toscanes. La so construcción nuna llomba débese, según la tradición, a los milagros qu'hubo nesi llugar y del deséu de la Virxe de que se construyera precisamente nesi llugar.[2]
Santuariu de la Virxe del Oteru de Llaviana | |
---|---|
santuariu | |
Llocalización | |
País | España |
Autonomía | Principáu d'Asturies |
Coordenaes | 43°14′34″N 5°33′32″W / 43.24277°N 5.55885°O |
Historia y usu | |
Diócesis | Archidiócesis d'Uviéu |
Allugamientu
editarLa Pola Llaviana, villa onde ta asitiáu'l santuariu, ta a unos trenta y tres km d'Uviéu y pa llegar a ella dende la capital del Principáu tien de coyer l'Autopista Ruta de la Plata AP-66, salir nel ramal escontra Lluniego y tomar la vía rápida AS-116 hasta Riañu y a partir d'equí l'AS-17 que pasa por La Pola Llaviana onde ta'l santuariu, xunto al campusantu.[3]
Historia
editarUna carauterística especial del la zona de Llaviana ye'l gran númberu de «fíos pernomaos» que dio tanto a les lletres como a la Ilesia católica, etc. N'especial destaquen Armando Palacio Valdés, novelista y miembru de la Real Academia Española de la Llingua que ye natural d'Entrialgo qu'en delles de les sos obres de calter costumista aprovechaba la ocasión pa rellatar les costumes marianes de l'Asturies polular; el cardenal, filósofu y teólogu Zeferino González y Díaz Tuñón que nació en Villoria en 1931; Maximiliano Arboleya Martínez, sacerdote, sociólogu y activista católicu asturianu, foi una de les figures más destacaes dientro del catolicismu social n'España, el sacerdote Joaquín Iglesias González que foi párrocu de La Pola Llaviana mientres ventiún años, ente 1940 y 1961, natural de El Condáu y Graciano Martínez U.S.A..[4]
El santuariu de la Virxe del Oteru foi la primitiva parroquia de la zona hasta principios del sieglu XX yá que ente los llibros atopaos nel archivu parroquial hai unu que diz:«Llibru de Fábrica de la ilesia parroquial de Santa María del Oteru, de Llaviana, que principia en 1680 y termina en 1778». Y asina siguió hasta qu'en 1905 inauguróse la nueva parroquia, d'estilu neogóticu ,estilu que se-y llamó peyorativamente «pseudogótico». Sobre la fachada hai una inscripción en llatín que fai referencia a la so condición de parroquia col nome de la Asunción de la Virxe.[5]
Estructura y arquiteutura
editarLa ilesia ye posterior al sieglu XV y ye bien probable que s'empezara a construyise nel sieglu XVI. El so retablu mayor data del principios del sieglu XVII y ta policromado y doráu d'estilu barrocu. Nel centru del retablu ta la Virxe del Oteru que ta vistida según l'antiguu estilu asturianu y que la so fecha de talla remóntase tamién al sieglu XVII.[6] En 1801 añadióse-y un pórticu con columnes toscanes y hai una inscrición que diz: «Fixo la obra d'esti pórticu 1801. Siendo cura don Manuel Álvarez natural dela Parroquia de Torazu, Condáu de Cabranes.»[7]
Fiestes, devociones y tradiciones
editarLes ceremonies relixoses empiecen el 6 d'agostu, al atapecer, col primer día de la novena nel so honor con un templu rebosante de fieles y munchos han de permanecer nel esterior por falta de sitiu. El 14 d'agostu, yá al atapecer, llévase la Virxe en procesión hasta'l templu parroquial de La Pola Llaviana polo que'l percorríu hai de travesar tola villa de Pola. Allega tal cantidá de xente que puede considerase como l'acontecimientu relixosu más importante de la cuenca del ríu Nalón. A otru día de la llegada de la Virxe al templu parroquial, onde se-y tien preparáu un tronu especialmente preparáu pa la ocasión pa destacar que ye la que los habitantes del llugar consideren la Reina y Madre», celébrase una Misa solemne a la qu'asisten les autoridaes civiles y relixoses de la zona. El domingu siguiente retorna en procesión al so santuariu que ye en realidá'l so templu y tronu.[8]
Cofradería
editarLa Virxe del Oteru tien una antigua cofradería qu'entá esiste y tien gran actividá inclusive al traviés d'Internet con dellos Blogues y Webs como son [1], [2], [3] Archiváu 2014-06-01 en Wayback Machine una y bones el conceyu tuvo muncha emigración. Tamién hai una ermita dedicada a la Virxe del Oteru en Alba de Tormes[9] y otra en Frómista (Palencia).[10]
Himnu de la Virxe del Oteru
editar|| || |
|| ||
|
Bibliografía
editar- Fernández
Álvarez y dellos más, Florentino y dellos más (1990). «6º», María nos pueblos d'España (en castellanu), páx. 142 a144.
- Álvarez, Barroso, Cid y dellos nome=María Soledad, Julia, Crlos y dellos más (1984). Coleición d'arquiteutura monumental asturiana (en castellanu), páx. 646. ISBN 84-505-0309-4.
Referencies
editar- ↑ Exmo. Conceyu de Llaviana. «Monumento». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-02-25. Consultáu'l 17 de febreru de 2014.
- ↑ Álvarez, Barroso,Cid y dellos más, María Soledad, Julia, Carlos (1984). Col. Oficial d'Apareyadores y Arquiteutos d'Uviéu: Coleición d'arquiteutura monumental asturiana, páx. 646. ISBN 84-505-0309-4.
- ↑ Google maps. «Santuariu Virxe del Oteru». Consultáu'l 19 de febreru de 2014.
- ↑ Fernández Álvarez y dellos más, Florentín (1990). María nos pueblos d'España. 6º. páxs. 142. https://play.google.com/books/reader?id=8WvEW1kBVLgC&printsec=frontcover&output=reader&authuser=0&hl=es&pg=GBS.PA142. Consultáu'l 20 de febreru de 2014.
- ↑ Fernández Álvarez y dellos más, Florentín (1990). op. cit.. 6º. páxs. 142 y 143. https://play.google.com/books/reader?id=8WvEW1kBVLgC&printsec=frontcover&output=reader&authuser=0&hl=es&pg=GBS.PA142. Consultáu'l 21 de febreru de 2014.
- ↑ Fernández Álvarez y dellos más, Florentín (1990). op. cit.. 6º. páxs. 143. https://play.google.com/books/reader?id=8WvEW1kBVLgC&printsec=frontcover&output=reader&authuser=0&hl=es&pg=GBS.PA142. Consultáu'l 21 de febreru de 2014.
- ↑ Álvarez, Barroso, Cid y dellos más, María Soledad, Julia, Crlos y dellos más (1984). Coleición d'arquiteutura monumental asturiana. Dep. Llegal: O. 1.452-1984: Col. Oficial d'Apareyadores y Arquiteutos d'Asturies, páx. 646. ISBN 84-505-0309-4.
- ↑ Fernández Álvarez y dellos más, Florentín (1990). op. cit.. 6º. páxs. 143. https://play.google.com/books/reader?id=8WvEW1kBVLgC&printsec=frontcover&output=reader&authuser=0&hl=es&pg=GBS.PA142. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
- ↑ Villa Alba de Tormes. «Ermita de la Virxe del Oteru-Principio siglo XVII». Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
- ↑ Palencia Turismu. «Fiestes de la Virxe del Oteru Frómista». Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
- ↑ Pueblos d'España. «Procesión Virxe del Oteru, La Pola Llaviana». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.