Stigmatura budytoides

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Stigmatura budytoides
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Tyrannidae
Xéneru: Stigmatura
Especie: S. budytoides
(D'Orbigny y Lafresnaye, 1837)
Distribución
Subespecies
4, vease testu
Sinonimia
Culicivora budytoides[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Stigmatura budytoides[3] ye una especie d'ave paseriforme, una del dos pertenecientes al xéneru Stigmatura qu'integra la familia Tyrannidae. Ye nativa de Suramérica.

Stigmatura budytoides; ilustración de d'Orbigny, 1847.

Descripción

editar

Stigmatura budytoides ye un páxaru de pequeñu tamañu, mide alredor de 15 cm de llargor, anque daqué mayor que'l so pariente'l rabicano menor. Los sos partes cimeros son de color verde buxu con una llista superciliar mariella y una fina mázcara negra; les ales y la cola son gris escuru, les ales con un anchu parche llonxitudinal ablancazáu y la cola llargamente puntiada d'ablancazáu. Pembaxo ye mariellu. El so picu ye negru. De cutiu caltién la so llarga cola alzada, coles plumes abiertes esponiendo les sos puntes blanques, pero nun lu ximielga. La subespecie más sureña (flavocinerea) tien un patrón de plumaxe más apagáu col pechu avisiegu d'oliva y nun ostenta l'ancha banda blanca al traviés de la base del llau internu de la cola que ta presente nes poblaciones nortices. La población del nordeste de Brasil (gracilis) ye daqué menor.[4][5]

Distribución y hábitat

editar

Distribuyir en dos poblaciones separaes: una nos montes y zones de carba del chaco, dende'l centru norte de Bolivia, l'oeste de Paraguái y el centru y noroeste d'Arxentina, nel Cerrado, los montes de galería secos, hasta los 2700  m d'altitú, pero xeneralmente embaxo de los 1000  m, y la segunda na rexón de caatinga del nordeste de Brasil embaxo de los 500  m d'altitú. Esta última población dacuando considérase como una especie estreme como S. gracilis.[4]

Comportamientu

editar

Ye bien activa y de cutiu atrevida, usualmente anda en pares pola trupa vexetación arbustiva pero nun ye malo de ser reparada.[4]

Alimentación

editar

Aliméntase principalmente d'inseutos, que busca intensamente ente la xamasca y les cañes y dacuando nel suelu.[6]

Reproducción

editar

El nial ye una taza pequeño y simple, de ramines seques, construído a alredor de um m del suelu, cerca del centru d'un arbustu gruesu y espinado,[5] onde deposita de 2 a 3 güevos nel periodu reproductivu que va de payares a mayu.[6]

Vocalización

editar

El llamáu común de contautu ye un “chirt” grave, delles vegaes variando pa “chirt, uuri-tit, chirt”. Les pareyes executen un dúu sincopado, xirando los sos cuerpos mientres dan un animáu “juidididitdeh, juidididitdeh...”. La vocalización de gracilis ye bien distintu, el cantar ye una serie abrupta y bien rápida de notes revueltes que dura 5 segundos o más, con elementos daos por dambos miebros de la pareya; tamién dan dellos llamaos como miaguíos, por casu “chiuu, clica-chiuu”.[4]

Sistemática

editar

Descripción orixinal

editar

La especie S. budytoides describióse per primer vegada polos naturalistes franceses Alcide d'Orbigny y Frédéric de Lafresnaye en 1837 sol nome científicu Culicivora budytoides; llocalidá tipo «Valle Grande, Santa Cruz, Bolivia.»[2]

Taxonomía

editar

El xéneru tuvo d'antiguo asitiáu na familia Formicariidae por cuenta de la so paecencia xeneral con especies del xéneru Formicivora. Forma una superespecie col rabicano menor (Stigmatura napensis).[2] Dellos autores, como Ridgely & Tudor (2009), consideren a la subespecie S. budytoides gracilis que se distribúi na caatinga del nordés brasilanu, como especie plena, por cuenta de diferencies morfolóxiques y de vocalización cola especie nominal.[4] Sicasí, esto nun ye siguíu pola mayoría de les clasificaciones, como IOC, Clements y el South American Classification Committee (SACC).

Subespecies

editar

Según la clasificación del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC) (Versión 5.1, 2015)[7] y Clements Checklist 6.9,[8] reconócense 4 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]

Referencies

editar
  1. BirdLife International (2012). «Stigmatura budytoides» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 10 de xunu de 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Greater Wagtail-tyrant (Stigmatura budytoides) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 10 de xunu de 2015.
  3. Rabicano Mayor (Stigmatura budytoides) (Orbigny & Lafresnaye, 1837) en Avibase. Consultada'l 10 de xunu de 2015.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Ridgely, Robert & Guy Tudor (2009). Stigmatura budytoides y Stigmatura gracilis en Field Guide to the Songbirds of South America: The Passerines. University of Texas Press. P. 407 ISBN 0292717482, 9780292717480
  5. 5,0 5,1 2010. Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; consultáu de Greater Wagtail-Tyrant (Stigmatura budytoides) el 15 de xunu de 2015.
  6. 6,0 6,1 Alegrinho-balança-rabu en WikiAves. Consultada'l 15 de xunu de 2015.
  7. Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1. Disponible en IOC – World Birds names - Tyrant Flycatchers. Consultada'l 10 de xunu de 2015.
  8. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2014.} The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Baxáu de: Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9
  9. Mapa de rexistros de alegrinho-balança-rabu en Wikiaves. Consultada'l 10 de xunu de 2015.

Enllaces esternos

editar