Wikipedia

The Killers

The Killers ye una banda de rock estauxunidense formada en 2001 en Las Vegas (Nevada) pol vocalista, teclista y baxista Brandon Flowers y el guitarrista Dave Keuning. Nos sos entamos la formación de la banda sufrió diversos cambeos, pero escontra 2002 integráronse'l baxista y guitarrista Mark Stoermer y la batería Ronnie Vannucci Jr., permaneciendo fixa dende entós. Dempués de llamar l'atención d'una busca talentos, el grupu robló col sellu independiente británicu Lizard King Records y l'estauxunidense Island Records.

The Killers
Vida
Xéneru artísticu rock alternativu
Discográfica Island Records
Lizard King Records (es) Traducir
Vertigo
IMDb nm1736962
thekillersmusic.com
Cambiar los datos en Wikidata

La banda llanzó cinco álbumes d'estudiu: Hot Fuss (2004), Sam's Town (2006), Day & Age (2008), Battle Born (2012) y el so recién quintu álbum Wonderful Wonderful publicáu'l 22 de setiembre de 2017. Tolos álbumes ocuparon el puestu númberu unu nel Reinu Xuníu y n'Irlanda; amás, envalórase que vendieron 22 millones d'álbumes en tol mundu.[1] Per otra parte, tamién llanzaron un álbum recopilatorio (Sawdust, en 2007), un álbum en direuto (Live from the Royal Albert Hall, en 2009) y un álbum de grandes ésitos (Direct Hits, en 2013).

Historia

editar

2001-2003: oríxenes y formación

editar

En 2001, Brandon Flowers foi espulsáu de la so primer banda, un tríu de synth pop proveniente de Las Vegas conocíu como Blush Response, tres la negativa a camudase con ellos a Los Angeles.[2] Depués d'asistir a un conciertu d'Oasis nel Hard Rock Hotel & Casino, Flowers decidió que quería dedicase a la música. Nesi tiempu, Dave Keuning, guitarrista de 25 años que se camudara dende Iowa a Las Vegas, publicó un anunciu nel periódicu, manifestando'l so deséu de formar una banda de rock. Flowers atopó dichu avisu y allegó al llamáu. Depués de conocer a Dave, empezaron la busca de músicos con estilos similares a ellos.[3] Dambos compartieron les sos influencies musicales y llueu empezaron a escribir cantares nel departamentu de Keuning. A fines de 2001, grabaron un demo nel estudiu Kill The Messenger; el demo contenía cuatro canciones: «Desperate», «Replaceable» y les primeres versiones de «Mr. Brightside» y «Under the Gun». El batería de la zona, Matt Norcross, encargar de la percusión nes grabaciones, ente que Dell Neal, quien enantes foi compañeru de cuartu de Keuning, encargóse del baxu en dos de les pistes. Keuning y Flowers tocaron en direuto per primer vegada nel Café Espresso Roma, en Las Vegas, en xineru de 2002; el par, xunto con Neal y Norcross, empezó a tocar en numberosos llugares alredor de Las Vegas onde, amás, apurríen copies gratis de la so demo.[4] The Killers traxeron un estilu únicu a la pequeña escena musical de Las Vegas, onde predominaben estilos como'l punk, nu metal y rap; ello ye que un críticu local afirmó que «The Killers, por suerte, tienen orixinalidá a diferencia de les otres bandes de la ciudá» y describió el so soníu como un amiestu ente los estilos de la música pop británica y l'emerxente indie rock modernu».[5] Sicasí, The Killers, que los sos primeros conciertos en direuto fueron descritos como novedosos, nel branu boreal de 2002 despidieron al batería Matt Norcross, foi reemplazáu de volao por Brian Havens, quien tamién terminó siendo despidíu. Darréu, el baxista Dell Neal abandonó la banda por motivos personales.[4]

El batería Ronnie Vannucci Jr. y el baxista Mark Stoermer yeren miembros d'otres bandes cuando conocieron a Keuning y a Flowers. Finalmente, dambos fueron convencíos de xunise a The Killers, y en payares de 2002 la formación actual del grupu taba completa. Los cuatro empezaron a axuntase nel garaxe de Vannucci pa trabayar en nuevos cantares; amás, entraben ensin permisu al cuartu de música de la Universidá de Nevada, Las Vegas (onde Vannucci estudiaba percusión orquestal) mientres les nueches. El grupu escribió gran parte del álbum debú Hot Fuss mientres estes sesiones, incluyíos los senciellos «Somebody Told Me» y «Smile Like You Mean It».[6]

La banda siguió tocando en llugares pequeños en Las Vegas, onde se formaron pocos pero lleales siguidores. El grupu atraxo l'atención de Braden Merrick, una busca talentos de Warner Bros. Records qu'atopó'l demo del grupu nun sitiu web dedicáu a bandes ensin discográfiques nel área de Las Vegas,[7] dempués d'asistir a un espectáculu en direuto que se fixo por que The Killers pudieren obterner un contratu discográficu y, eventualmente, un mánager. Él llevó a la banda a la parte de San Francisco, específicamente a Berkeley, a grabar un demo col exmánager de Green Day, Jeff Saltzman, pa depués unviar les grabaciones a los principales sellos discográficos d'Estaos Xuníos. La mayoría de los sellos refugaron al grupu, pero Warner Bros. convidar al eventu MOBfest en Chicago. Anque Warner Bros. nun quedó impresionáu con The Killers dempués del eventu, la banda llamó l'atención de Niall Norbury,[8] quien yera del Reinu Xuníu. Norbury llevó consigo un demo con cinco canciones compuestes pela banda: «Jenny Was a Friend of Mine», «Mr. Brightside», «Glamorous Indie Rock & Roll», «Somebody Told Me» y «On Top», y amosar al so amigu Ben Durling, que trabayaba na discográfica independiente Lizard King Records. The Killers roblaron col sellu británicu en xunetu de 2003.[9]

2003-2005: Hot Fuss

editar

El 19 d'agostu de 2003, el cantar «Mr. Brightside» foi estrenada nel programa del DJ Zane Lowe al traviés de BBC Radio 1 nel Reinu Xuníu.[10] Depués, The Killers viaxaron a Londres y fixeron cuatro conciertos en cuatro nueches. El 29 de setiembre de 2003, el cantar «Mr. Brightside» foi llanzada nun númberu llindáu de CD y vinilos nel Reinu Xuníu, llogrando crítiques positives del cantar y de los conciertos. Como resultáu de los rumores xeneraos nel Reinu Xuníu, la banda, al tornar a Estaos Xuníos, foi convidada a tocar na ASCAP CMJ Music Marathon en Nueva York.[11] Una variedá de sellos discográficos viéronse interesaos nel grupu, pero finalmente Island Def Jam foi escoyíu.[6]

 
Dave Keuning, guitarrista de The Killers, mientres el tour que promocionó l'álbum debú de la banda, Hot Fuss.

La banda terminó de grabar Hot Fuss en payares de 2003 xunto a Jeff Saltzman. Decidieron nun camudar los deamos grabaos enantes yá que sentíen una mayor espontaneidá, cosa que nes nueves grabaciones nun asocedía. Poco dempués, volvieron a Londres pa telonear a British Sea Power y pa terminar d'entemecer l'álbum al pie d'Alan Moulder. Mientres la primer parte de 2004, percorrieron el Reinu Xuníu y Estaos Xuníos siendo teloneros de Stellastarr; amás, Morrissey escoyer por qu'abrieren en delles de les feches qu'él tenía n'Estaos Xuníos. La primer xira propia de la banda empezó nel Reinu Xuníu en mayu de 2004. Mientres la primavera y el branu boreal del mesmu añu, la llista de cantares interpretaos en festivales d'Europa y de Norteamérica foi emponderada, lo qu'ayudó a aumentar la creciente base de fanáticos de The Killers.[12]

The Killers llanzaron el so álbum debú, Hot Fuss, en xunu de 2004 nel Reinu Xuníu, al traviés de la discográfica Lizard King, y n'Estaos Xuníos, al traviés d'Island Records.[13] Recibió crítiques principalmente favorables.[14] Lo estenso de la xira, l'ésitu tres les nominaciones de los senciellos «Somebody Told Me», «All These Things That I've Done» y «Mr. Brightside» a los Grammy, y que la banda entrara nos diez meyores del Reinu Xuníu y d'Estaos Xuníos,[15][16] llevó al álbum a convertise nun gran ésitu comercial. Hot Fuss algamó'l númberu unu nel Reinu Xuníu en xineru de 2005, tan solu siete meses dempués del so llanzamientu, y foi certificáu 7 vegaes con discu de platín nel Reinu Xuníu ya Irlanda.[17] Sicasí, n'Estaos Xuníos, l'álbum algamó'l puestu númberu siete n'abril de 2005 y foi certificáu 3 vegaes con discu de platín.[18] Amás, algamó'l primer llugar n'Australia, onde foi certificáu 3 vegaes con discu de platín al igual qu'en Canadá, en Nueva Zelanda tamién llogró discu de platín, ente que n'Alemaña, Arxentina, Bélxica y Francia llogró discu d'oru. The Killers fueron nomaos en 2005 como'l grupu nuevu que más vendió nel mundu por World Music Awards; ello ye que esi mesmu añu fueron nomaos a trés premios Grammy, ente los que destacaba la nominación de Hot Fuss a meyor álbum de rock. Nel Reinu Xuníu ganó un premiu NME per meyor banda internacional.

Na versión inglesa de Hot Fuss, l'octavu cantar ye «Glamorous Indie Rock & Roll» en cuenta de «Change Your Mind». En 2005, una edición llindada del álbum foi llanzada en Norteamérica, onde s'incluyeron los llaos B «Under the Gun», «The Ballad of Michael Valentine» y «Glamorous Indie Rock & Roll».

La banda despidió al so mánager, Braden Merrick, en 2005. Más tarde, Merrick presentó una demanda en contra la banda y en contra'l nuevu mánager y abogáu d'esta, Robert Reynolds. La defensa de The Killers afirmó que la mala xestión de Merrick costáralu al grupu millones de dólares. El casu llegó al so fin en 2009.[19]

En xunetu de 2005, The Killers actuaron nel conciertu Live 8 realizáu en Londres, tocando «All These Things That I've Done», onde darréu Robbie Williams rindió-yos un pequeñu homenaxe, incorporando l'estribillu del mesmu cantar, «I got soul, but I'm not a soldier», na so propia presentación.[20] Coldplay y U2 fixeron lo mesmo y, nos sos distintos conciertos realizaos en Las Vegas, con The Killers nel ensame, incorporaron aquel estribillu nos sos cantares «God Put a Smile Upon Your Face» y «Beautiful Day», respeutivamente.[21]

2005-2007: Sam's Town y Sawdust

editar

Poco tiempu dempués que terminara la xira de Hot Fuss, la banda tornó al estudiu pa empezar coles grabaciones del so segundu álbum al pie d'Alan Moulder y Flood. La mayor parte del álbum grabar nel Studio at the Palms en Las Vegas y los últimos detalles facer nos Criterion Studios de Londres en xunu de 2006. Al terminar Sam's Town, Flowers sintió que la banda fixera «unu de los meyores álbumes de los últimos venti años»; amás, este prindó «tou lo importante que me llevó a onde toi güei». En xunetu de 2006, el senciellu principal, «When You Were Young», estrenóse, convirtiéndose nun ésitu. Llogró, na so mayoría, crítiques positives al incorporar elementos del heartland rock.

 
Sam's Town ye'l nome d'un casino allugáu en Las Vegas, ciudá natal de la banda.

El segundu álbum de The Killers, Sam's Town, foi llanzáu n'ochobre de 2006 al traviés d'Island Def Jam Music Group.[22][23] Per parte de la crítica, foi recibíu de manera mista: dalgunos emponderaron l'álbum y la evolución de la banda, ente qu'otros criticar y burlláronse d'él, cuantimás la revista Rolling Stone.[24] El nuevu material vendió más de 706.000 copies en tol mundu na so primer selmana de llanzamientu, algamando'l puestu númberu dos na llista estauxunidense de Billboard y el puestu númberu unu nes llistes del Reinu Xuníu.[25] Amás, foi certificáu 5 y 4 vegaes con discu de platín nel Reinu Xuníu ya Irlanda, respeutivamente; 2 vegaes con platino n'Australia, Canadá y Nueva Zelanda; con platino n'Estaos Xuníos; y con oru n'Alemaña, Arxentina, Bélxica y Rusia.

The Killers grabaron una sesión en direuto en Abbey Road Studios el 29 de payares de 2006 pal programa Live from Abbey Road.[26] Realizaron una presentación casi totalmente unplugged, que incluyía una versión del ésitu de Dire Straits, «Romeo and Juliet». N'avientu de 2006, la banda llanzó un senciellu navidiegu (el primeru de lo que sería una tradición añal), «A Great Big Sled», que les sos ganancies fueron destinaes a la campaña Product Red.

En febreru de 2007, The Killers asistieron a los Premios Brit nel Reinu Xuníu, onde interpretaron «When You Were Young». La banda ganó dos premios: meyor grupu internacional y meyor álbum internacional.[27] Nesi mesmu mes, el videu musical dirixíu por Tim Burton, «Bones», ganó na categoría de meyor videu nos Premios NME. Mientres la xira de Sam's Town, The Killers tocaron nel Madison Square Garden per primer vegada, amás de participar nuna serie de festivales importantes d'Europa como'l festival de Glastonbury.[28]

La banda llanzó un álbum recopilatorio llamáu Sawdust en payares de 2007, que incluyía llaos B, rareces y material inédito. Sawdust foi certificáu con discu de platín nel Reinu Xuníu.[29] El primer senciellu del álbum foi «Tranquilize», que tuvo la collaboración de Lou Reed, que foi llanzáu n'ochobre de 2007.[29] L'álbum tamién incluyó un cover del cantar «Shadowplay», orixinal de Joy Division, que foi grabáu pa la banda sonora de la película Control empobinada por Anton Corbijn.[30]

2007-2011: Day & Age y receso

editar

Pal tercer álbum d'estudiu, la banda escoyó a Stuart Price por que se encargara de la producción. Price fixera enantes remixes de The Killers sol llamatu de Jacques Lu Cont; el más destacáu d'ellos, el remix de «Mr. Brightside». El grupu y el productor conocer nel añu 2007 na casa d'esti postreru, allugada en Londres, col fin d'aldericar la posibilidá de que Price produxera dalgunos de les temes inédites del álbum de llaos B, Sawdust. Sicasí, esa mesma nueche, terminaron nel estudiu allugáu na mesma casa grabando'l demo de «Human», un nuevu cantar que sería'l primer senciellu de Day & Age. Cinco meses dempués del términu de la xira de Sam's Town, la banda empezó coles grabaciones, unviando les nueves idees a Price al traviés de Logic Pro. La banda terminó de grabar l'álbum nos estudios Battle Born en Las Vegas xunto a Price.[31]

 
The Killers en conciertu mientres 2009.

El tercer álbum de The Killers, Day & Age, foi llanzáu'l 24 de payares de 2008 nel Reinu Xuníu y el 25 de payares del mesmu añu n'Estaos Xuníos.[32] Brandon Flowers afirmó que la grabación yera «como mirar a Sam's Town dende Marte» y que, amás, yera «l'álbum más allegre» de la banda. Day & Age convertir nel tercer discu del grupu n'algamar el númberu unu nel Reinu Xuníu ya Irlanda, onde, amás, algamó'l puestu númberu seis na llista estauxunidense Billboard 200.[33] Per otra parte, foi certificáu 4 vegaes con discu de platín nel Reinu Xuníu ya Irlanda; n'Alemaña, Australia, Canadá y Nueva Zelanda foi certificáu solamente con discu de platín; y n'Austria, Estaos Xuníos, Grecia, el Mediu Oriente, Méxicu, Noruega y Suecia con discu d'oru.

En febreru de 2009, la banda ganó na categoría de Meyor Banda Internacional de los premios NME, siendo la tercer vegada en ganar nesa mesma categoría, tal como lo fixo en 2005 y en 2008. La xira mundial na que s'embarcaron foi un gran ésitu, tocando en tolos continentes, sacante l'Antártica, y siendo participes de los festivales estauxunidenses Lollapalooza y Coachella per primer vegada. La xira foi nomada como una de los cincuenta meyores del mundu de 2009.[34] El 5 y el 6 de xunetu del mesmu añu, nel Royal Albert Hall de Londres, The Killers grabaron el so primer DVD en direuto tituláu Live from the Royal Albert Hall. Foi llanzáu en payares y foi reproducíu en dellos cines alredor del mundu. Live from the Royal Albert Hall foi certificáu dos veces con discu de platín nel Reinu Xuníu; con solamente platino n'Estaos Xuníos y Australia; y con oru n'Irlanda y Brasil.

En xineru de 2010, la banda anunció que se tomaría un curtiu descansu en tando na escena musical casi ininterrumpidamente mientres más de seis años.[35][36] El receso duró alredor d'un añu y mediu, y, mientres esi tiempu, los miembros de la banda dedicar a los sos proyeutos en solitariu, ente que'l grupu en sí fixo apaiciones esporádiques.

Darréu, a fines de febreru de 2010, la madre de Brandon Flowers finó en tando dos años lluchando contra un tumor cerebral. Esto dio llugar a les cancelaciones de les feches de la xira n'Asia. Dos feches australianes en Sydney y Perth tamién s'atayaron; sicasí, los conciertos de Gold Coast y Melbourne sí se celebraron, cola xira llegando al so fin nesta última ciudá'l 21 de febreru nel Good Vibrations Festival, entamáu en Flemington Racecourse.[37]

2011-2013: regresu y Battle Born

editar

La banda tornó a los escenarios cuando participaron nel nuevu festival internacional de Lollapalooza realizáu en Santiago, Chile, el 2 d'abril de 2011,[38] actuando tamién nel zarru de la temporada d'iviernu en Top of the Mountain realizáu en Ischgl, Austria, el 30 d'abril de 2011.[39] Amás, encabezaron per segunda vegada'l festival Hard Rock Calling realizáu nel Hyde Park de Londres el 24 de xunu del mesmu añu.[40] The Killers tamién fueron participes de la inauguración del nuevu festival Orlando Callinged realizáu n'Orlando, Estaos Xuníos, el 12 de payares.[41] N'abril de 2012, Tommy Marth, quien s'encargó de tocar el saxofón nos álbumes Sam's Town y Day & Age, y de ser músicu de sofitu na xira de Day & Age, onde puede apreciase tocando nel DVD Live from the Royal Albert Hall, foi atopáu muertu na so casa allugada en Las Vegas. El reporte oficial confirmó que se trató d'un suicidiu.[42]

 
El vocalista Brandon Flowers mientres una presentación realizada en 2012.

El cuartu álbum d'estudiu de The Killers, Battle Born, foi llanzáu'l 18 de setiembre de 2012. Mientres les sesiones de grabación realizaes nel mesmu estudiu de la banda, Battle Born Studios, el grupu trabayó colos productores Steve Lillywhite, Damian Taylor, Brendan O'Brien, Stuart Price y Daniel Lanois.[43] L'álbum foi entemecíu por Alan Moulder, quien enantes trabayara nos dos primeros álbumes de The Killers.[44] L'álbum convertir nel cuartu de la banda en llegar al puestu númberu 1 nel Reinu Xuníu ya Irlanda, y foi certificáu con discu de platín nel Reinu Xuníu y con discu d'oru n'Irlanda, Méxicu y Australia.

La xira de Battle Born foi la más llarga de la banda, onde inclusive llegaron a visitar nuevos países como Rusia y China. El 22 de xunu de 2013, la banda fixo'l so conciertu más masivu hasta la fecha nel Estadiu de Wembley, que tien una capacidá pa 90.000 persones, onde interpretaron un cantar fechu pa la ocasión. Les crítiques del conciertu fueron bien positives.[45]

La banda una vegada más tuvo nos principales escenarios d'Europa, Australia, Suramérica y Norteamérica. N'ochobre de 2013, la banda encabezó'l festival inaugural Life Is Beautiful na so ciudá natal de Las Vegas, concluyendo cola xira mundial de Battle Born.

2013-2016: Direct Hits

editar

El 11 de setiembre de 2013, la banda publicó na so cuenta de Twitter una semeya que contenía calteres en códigu morse. La traducción d'aquel mensaxe yera «The Killers Shot at the Night». El 16 de setiembre del mesmu añu, esautamente diez años dempués de la so primer presentación en Londres, The Killers llanzaron «Shot at the Night», el primer senciellu del so primer álbum de grandes ésitos, Direct Hits, conmemorando asina los diez años de la banda y, amás, como requisitu impuestu pola so discográfica.[46][47] Nel videu del senciellu destaquen les participaciones de Bella Heathcote y Max Minghella.

L'álbum foi llanzáu'l 11 de payares de 2013 nuna variedá de formatos, incluyendo una edición «Uber Deluxe» que contién un llibru álbum cola hestoria de la banda. El segundu senciellu en ser llanzáu foi «Just Another Girl». Nel videu puede apreciase a Dianna Agron interpretando a Brandon Flowers en delles situaciones que faen referencia a los diez años d'historia de la banda.

El 2 d'avientu de 2013, la banda siguió cola so tradición añal de llanzar un senciellu navidiegu, siendo esta vegada'l llanzamientu de «Christmas in L.A.», xunto cola collaboración de Dawes, que les sos ganancies tán destinaes a Product Red. Amás, la banda va ser participe del festival Hangout Music 2014 per primer vegada.

Los llectores de Gigwise escoyeron a The Killers como'l meyor espectáculu en direuto de 2013. Más de 134.000 votos fueron emitíos, onde'l cuartetu de Las Vegas quedar cola mayoría d'estos.[48]

2017-presente: Wonderful Wonderful

editar

A finales de xunetu de 2017, la banda anunció'l so quintu discu d'estudiu, que salió a la venta'l 22 de setiembre de 2017 y que tien por títulu "Wonderful Wonderful. Conteniendo 10 cantares dientro d'elles: The Man (The Killers song),Run for cover,Tyson vs Douglas,Some kind of love. Con The Man (The Killers song) nomada a best Track nos premios Q Awards.

Battle Born Studios y álbumes solistes

editar

The Killers son dueños y usuarios de los Battle Born Studios. Los miembros qu'utilizaron estos estudios pa los sos propios proyeutos fueron:

  • Brandon Flowers, quien llanzó'l so esitosu álbum Flamingo al traviés d'Island Records.[49] El senciellu «Crossfire» convertir nel quintu senciellu de Flowers n'entrar a los diez meyores del Reinu Xuníu, incluyendo'l so trabayu previu con The Killers.
  • Ronnie Vannucci, quien llanzó l'álbum Big Talk de la so banda homónima so la so discográfica independiente, Little Oil, cola ayuda d'Epitaph Records.[50]
  • Mark Stoermer, quien llanzó Another Life.[51] Stoermer, amás, produció'l tercer álbum de Howling Bells, The Loudest Engine, llanzáu en 2011.[52][53]

Miembro

editar
Miembros actuales
Antiguos miembros
  • Dell Neal: baxu llétricu (2001-2002)
  • Matt Norcross: batería (2001-2002)
  • Brian Havens: batería (2002)
Músicos de sofitu en xires
  • Rob Whited: percusión, corista (2006-presente)
  • Ted Sablay: guitarra, tecláu, corista (2006-2007, 2011-presente)
  • Jake Blanton: baxu llétricu, tecláu, guitarra, corista (2011-presente)
  • Taylor Milne: guitarra (2017-presente)
  • Robbie Conolly: tecláu, guitarra (2017-presente)
  • Erica Canales: corista (2017-presente)
  • Danielle Withers: corista (2017-presente)
  • Amanda Brown: corista (2017-presente)
Antiguos músicos de sofitu
  • Tommy Marth: saxofón, corista (2008-2010, muertu en 2012)
  • Ray Suen: tecláu, guitarra, violín, corista (2008-2010)
  • Brian Karscig: guitarra, tecláu, corista (2016)

Cronoloxía

editar

Discografía

editar
Artículu principal: Discografía de The Killers

Álbumes d'estudiu

editar

Álbumes recopilatorios

editar

DVD

editar

Xires

editar

Premios y reconocencies

editar
Artículu principal: Premios y nominaciones de The Killers

The Killers fueron nomaos pa siete Premios Grammy, siete Premios Brit y venticuatro Premiu NME. Amás, fueron ganadores del Premiu ASCAP Vanguard.

The Killers ganaron en cuatro causes na categoría Meyor banda internacional» de los Premios NME nos años 2005, 2008, 2009 y 2013. Inclusive la banda ganó un Premiu Brit como «Meyor grupu internacional» en 2006. Amás, ganaron na categoría de «Meyor grupu de rock» nos MTV Europe Music Awards de 2006. Hasta la fecha, el grupu llogró seis nominaciones a «Meyor banda internacional» de los Premios NME, tres nominaciones a «Meyor grupu internacional» nos Premios Brit y tres nominaciones a «Meyor grupu de rock» nos MTV Europe Music Awards.

Reconocencies del públicu:

Publicación País Reconocencia Llugar
Gigwise Reinu Xuníu Meyor espectáculu en direuto de 2013 según llectores[48] 2013
1
Rolling Stone Estaos Xuníos Meyor álbum del añu según llectores: Day & Age 2008
1
Rolling Stone Estaos Xuníos Meyor álbum del añu según llectores: Battle Born[54] 2012
2
The Guardian Reinu Xuníu Banda del añu 2008 según llectores[55] 2008
1

Certificaciones de ventes:

  • Hot Fuss vendió más de 7 millones d'unidaes alredor del mundu, siendo'l 26° álbum más vendíu de los años 2000 nel Reinu Xuníu. Tuvo 173 selmanes nes llistes d'álbumes del Reinu Xuníu, más tiempu que cualesquier otru álbum.[56]
  • Sam's Town vendió más de 5 millones d'unidaes alredor del mundu. Nel Reinu Xuníu, Sam's Town foi'l 70° álbum más vendíu de los años 2000.
  • Sawdust vendió más de 1 millón d'unidaes alredor del mundu.
  • Day & Age vendió más de 3 millones d'unidaes alredor del mundu.
  • Live from the Royal Albert Hall vendió más de 500.000 unidaes alredor del mundu.
  • Battle Born vendió más de 1 millón d'unidaes namái en 2012.

Reconocencies de la crítica:

  • Hot Fuss foi escoyíu como'l meyor álbum debú de tolos tiempos polos llectores de Gigwise.[57]
  • Hot Fuss quedó nel puestu N° 33 de los 100 meyores álbumes debú de tolos tiempos según la revista Rolling Stone y nel puestu N° 9 según los llectores d'esta.[58][59]
  • Hot Fuss foi incluyíu ente los 1.001 álbumes qu'hai qu'escuchar antes de morrer.
  • Hot Fuss quedó nel puestu N° 495 de los 500 meyores álbumes de tolos tiempos según NME.[60]
  • «Mr. Brightside» quedó nel puestu N° 116 de les 500 meyores cantares de tolos tiempos según NME.[61]
  • «All These Things That I've Done» quedó nel puestu N° 65 dientro de les 100 meyores cantares de tolos tiempos según The Daily Telegraph.[62]

Reconocencies de la radiodifusión:

  • Once canciones de The Killers fueron incluyíes nel llibru 1000 Greatest Songs of All Time —n'español: «Les 1.000 meyores cantares de tolos tiempos llanzáu pela radio XFM. Amás, Brandon Flowers, líder de la banda, escribió un prólogu pal llibru.[63] Dientro d'aquella llista, ente les 10 meyores atópense «All These Things That I've Done» (#10), «When You Were Young» (#4) y «Mr. Brightside» (#1).
  • «Mr. Brightside» foi escoyida como'l meyor cantar de la década polos oyentes de XFM.[64] «Somebody Told Me» tamién foi incluyida na llista, llogrando'l puestu #9.[64]
  • «Mr. Brightside» foi escoyida como'l meyor cantar de la década polos oyentes de Absolute Radio.[65] «All These Things That I've Done» tamién foi incluyida na llista, llogrando'l puestu #9.

Activismu y filantropía

editar

Activismu político

editar

Invitaos pol presidente d'Estaos Xuníos, Barack Obama, la banda tocó nel xardín de la Casa Blanca el 4 de xunetu de 2010 por cuenta de la segunda edición de «Salute To The Military», entamáu pola United Service Organizations como parte de les celebraciones del Día de la Independencia, y del cual Flowers describió como un honor monumental».[66] A pesar del receso, la banda axuntar pa interpretar «Human», «Somebody Told Me», «Mr. Brightside», «A Dustland Fairytale», «Read My Mind», «When You Were Young» y una pequeña estrofa de «God Bless America».[67] Darréu, el 8 de xunetu de 2010, Flowers, Keuning y Stoermer tocaron nun actu de campaña nel estáu de Nevada pa Obama y pa la Mayoría del Senáu estauxunidense, incluyendo a Harry Reid, quien diba a la reeleición. The Killers interpretaron una versión acústica de «Read my Mind» y fixeron una versión del himnu del estáu, «Home Means Nevada».[68]

En febreru de 2011, Flowers tuvo una xinta privada con Mitt Romney mientres la visita d'esti postreru a la convención del Partíu Republicanu realizáu en Nevada, Estaos Xuníos.[69] N'ochobre de 2012, Flowers confirmó que la banda refugara una ufierta pa sofitar a Romney y afirmó que la banda caltendríase neutral pa les eleiciones presidenciales de 2012.[70]

Senciellos navidiegos

editar

Añalmente, The Killers tuvieron arreyaos cola campaña Product Red liderada por Bono y Bobby Shriver. Hasta la fecha, la banda llanzó nueve canciones navidiegues colos sos respeutivos videos musicales: «A Great Big Sled» (2006), «Don't Shoot Me Santa» (2007), «Joseph, Better You Than Me» (2008), «¡Happy Birthday Guadalupe!» (2009), «Boots» (2010), «The Cowboys' Christmas Ball» (2011), «I Feel It in My Bones» (2012), «Christmas in L.A.» (2013), «Joel the Lump of Coal» (2014) y «Dirt Sledding» (2015). El 30 de payares de 2011, The Killers llanzaron (RED) Christmas EP al traviés de iTunes, que contién los seis cantares navidiegos que fueren llanzaes hasta esa fecha. Toles ganancies d'aquellos cantares son donaes a la campaña Product Red, que llucha contra'l sida n'África. A la de grabar los cantares, llograron les collaboraciones d'Elton John, Neil Tennant (del dúu Pet Shop Boys), Toni Halliday (de la banda Curve), Wild Light, Mariachi El Bronx y Dawes.

Cantares solidarios

editar

El cantar de The Killers «Goodnight, Travel Well» foi utilizada col fin de crear conciencia sobre la trata de persones, campaña que foi encabezada pola Unicef, MTV EXIT y l'Axencia de los Estaos Xuníos pal Desenvolvimientu Internacional.[71][72] Amás, el cantar «Hotel California» d'Eagles foi versionada pela banda pa Rhythms del mundu col fin de recaldar fondos contra los desastres climáticos que se taben viviendo naquella dómina.[73]

Referencies

editar
  1. ↑ «The Killer so scared he fell off the stage! Brandon Flowers on a UK debut that went very wrong» (inglés) (13 d'avientu de 2013). Consultáu'l 1 de febreru de 2014.
  2. ↑ Sculley, Alan (14 d'abril de 2005). «Brandon Flowers Speaks» (inglés). Las Vegas Weekly. Consultáu'l 1 de febreru de 2014.
  3. ↑ Lanham, Tom (1 de xunu de 2005). «Oasis - Brit-Rock 'n' Role Models» (inglés). Pastie. Consultáu'l 1 de febreru de 2014.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Almost Famous» (inglés). Las Vegas Weekly. Consultáu'l 1 de febreru de 2014.
  5. ↑ «The Killers (three song demo) review» (inglés). Thekillersfansite.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-03. Consultáu'l 1 de febreru de 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 Mike Kalil. «IN DEPTH: killers rising» (inglés). Raview-Journal. Consultáu'l 15 de mayu de 2010.
  7. ↑ «Internet Archive Wayback Machine» (inglés). Web.archive.org (29 d'avientu de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'avientu de 2002. Consultáu'l 2 de febreru de 2014.
  8. ↑ «The Killers – Hot Fuss (2004) | The Hackskeptic's View» (inglés). Hackskeptic.com (27 de marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-02-14. Consultáu'l 2 de febreru de 2014.
  9. ↑ Sculley, Alan (14 de setiembre de 2004). «And you can dance to it» (inglés). Kansas City Star. Consultáu'l 26 d'abril de 2008.
  10. ↑ «Tracklistings: 19/8/2003» (inglés). BBC Radio 1. Consultáu'l 15 de mayu de 2010.
  11. ↑ «ASCAP CMJ Music Marathon Showcase» (inglés). Ascap.com. Consultáu'l 2 de febreru de 2014.
  12. ↑ Dorian Lynskey (29 de xunu de 2004). «Glastonbury 2004: Dorian Lynskey on the second day's music | Music | guardian.co.uk» (inglés). Londres: The Guardian. Consultáu'l 3 de febreru de 2014.
  13. ↑ «Let's-start-a-band ad in newspaper created Killers» (inglés). The Seattle Times (24 d'abril de 2005). Consultáu'l 15 de mayu de 2010.
  14. ↑ «Hot Fuss Review» (inglés). Metacritic. Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  15. ↑ «47th Grammy Awards - 2005» (inglés). Rock on the Net (13 de febreru de 2005). Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  16. ↑ «48th Grammy Awards - 2006» (inglés). Rock on the Net (8 de febreru de 2006). Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  17. ↑ Nixon, Chris (5 d'abril de 2007). «Can Killers regain form at UCSD? Stay tuned» (inglés). The San Diego Union-Tribune. Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  18. ↑ «Thomas Makes Billboard History» (inglés). Billboard. Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  19. ↑ «The Killers, former manager agree to dismiss lawsuits» (inglés). Las Vegas Sun (2 d'ochobre de 2009). Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  20. ↑ «Music» (inglés). Channel 4. Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  21. ↑ «Event Listings» (inglés). Manchester Evening News Arena. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-05-24. Consultáu'l 4 de febreru de 2014.
  22. ↑ Cohen, Jonathan (25 de xunetu de 2006). «The Killers Debú 'Sam's Town' In New York» (inglés). Billboard. Consultáu'l 5 de febreru de 2014.
  23. ↑ Goodman, Elizabeth (11 d'ochobre de 2006). «On the Charts: Evanescence Debú at Number One, Killers Defy Weak Reviews» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 5 de febreru de 2014.
  24. ↑ «Sam's Town Review» (inglés). Metacritic. Consultáu'l 5 de febreru de 2014.
  25. ↑ Bracelin, Jason (12 d'ochobre de 2006). «Killers' second album strikes higher chord» (inglés). Las Vegas Review-Journal. Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'avientu de 2008. Consultáu'l 5 de febreru de 2014.
  26. ↑ «Live From Abbey Road Episodes» (inglés). TV Guide. Consultáu'l 6 de febreru de 2014.
  27. ↑ Akbar, Arifa (15 de febreru de 2007). «Arctic Monkeys scoop two Brits but shun 'mainstream' show» (inglés). The Independent. Consultáu'l 16 de mayu de 2010.
  28. ↑ «Killers headline Glastonbury» (inglés). NME (15 de febreru de 2007). Consultáu'l 16 de mayu de 2010.
  29. ↑ 29,0 29,1 «Smoking Section: Fiona Apple, Kanye West, The Killers and Tom Petty» (inglés). Rolling Stone (6 de setiembre de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 12 d'avientu de 2007. Consultáu'l 6 de febreru de 2014.
  30. ↑ «Celine takes a chance» (inglés). Toronto Star (13 de payares de 2007). Consultáu'l 16 de mayu de 2010.
  31. ↑ «The Killers: Virtual Sessions» (inglés). Apple. Consultáu'l 7 de febreru de 2014.
  32. ↑ «The Killers» (inglés). The Killers. Consultáu'l 7 de febreru de 2014.
  33. ↑ «Day & Age — The Killers» (inglés). Billboard (9 d'avientu de 2009). Consultáu'l 16 de mayu de 2010.
  34. ↑ «Top 50 Worldwide Concert Tours» (inglés). Pollstar. Consultáu'l 8 de febreru de 2014.
  35. ↑ «The Killers hose down reports of hiatus after Good Vibrations on» (inglés). Inthemix.com.au (19 de xineru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de setiembre de 2012. Consultáu'l 8 de febreru de 2014.
  36. ↑ «The Killers | News Story» (inglés). Thekillersmusic.com (21 de xineru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunetu de 2011. Consultáu'l 8 de febreru de 2014.
  37. ↑ «The Killers frontman Brandon Flowers loses mum, 64 | The Sun |Showbiz|Bizarre» (inglés). The Sun (20 de febreru de 2010). Consultáu'l 17 de mayu de 2010.
  38. ↑ «Merca les tos entraes pa Lollapalooza en». Puntoticket.com. Consultáu'l 8 de febreru de 2014.
  39. ↑ «Events in the Alps – Events in Ischgl» (inglés). Ischgl.com. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de marzu de 2012. Consultáu'l 8 de febreru de 2014.
  40. ↑ «The Killers to headline London's Hard Rock Calling – ticket details | News» (inglés). NME (18 d'abril de 2011). Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  41. ↑ «2011 Orlando Calling» (inglés). Orlandocalling.com. Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  42. ↑ «'There's a light missing in Las Vegas': The Killers pay tribute after their saxophonist Tommy Marth 'commits suicide'» (inglés). Daily Mail (26 d'abril de 2012). Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  43. ↑ «The Killers name their new album | News» (inglés). Nme.Com (28 de mayu de 2012). Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  44. ↑ «The Killers are dying to cut loose» (inglés). Dailytelegraph.com.au (17 de xunu de 2012). Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  45. ↑ «The Killers – review» (inglés). The Guardian (23 de xunu de 2013). Consultáu'l 11 de febreru de 2014.
  46. ↑ McGovern, Kyle (16 de setiembre de 2013). «The Killers Team With M83 for One Glistening 'Shot At the Night'» (inglés). Spin. Consultáu'l 12 de febreru de 2014.
  47. ↑ Carr, Kim (13 de payares de 2013). «The Killers are red-faced after releasing greatest hits album» (inglés). Daily Star. Consultáu'l 12 de febreru de 2014.
  48. ↑ 48,0 48,1 Baggs, Michael (23 d'avientu de 2013). «The Killers named greatest live act of 2013» (inglés). Gigwise. Consultáu'l 12 de febreru de 2014.
  49. ↑ «The Killers' Brandon Flowers confirms solo album release» (inglés). NME (29 d'abril de 2010). Consultáu'l 15 de febreru de 2014.
  50. ↑ Considine, J.D. (6 d'avientu de 2010). «On his solu tour, Brandon Flowers is self-consciously alone» (inglés). Globe and Mail. Consultáu'l 6 d'abril de 2011.
  51. ↑ Stoermer, Mark (19 d'ochobre de 2011). «I am self releasing the album Another Life on Nov.1st. It will be available as a free download for a limited time.» (inglés). Twitter. Consultáu'l 15 de febreru de 2014.
  52. ↑ «Howling Bells reveal new album release date | News» (inglés). NME.Com (20 de xunu de 2011). Consultáu'l 15 de febreru de 2014.
  53. ↑ «Killers man in the studio with Howling Bells | News» (inglés). NME.Com (17 de xineru de 2011). Consultáu'l 6 d'abril de 2011.
  54. ↑ «Readers' Poll: The Best Albums of 2012» (inglés). Rolling Stone (12 d'avientu de 2012). Consultáu'l 1 de marzu de 2013.
  55. ↑ «Readers' Poll 2008: The Results; News Story» (inglés) (23 d'avientu de 2008). Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  56. ↑ «The Killers: Biography | News Story» (inglés). signal07.co.uk. Consultáu'l 21 de febreru de 2014.
  57. ↑ «The Killers' Hot Fuss named best debut album ever» (inglés). Gigwise (29 de xineru de 2013). Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  58. ↑ «33» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  59. ↑ «Readers' Poll: The Ten Greatest Debú Albums» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 22 de febreru de 2014.
  60. ↑ «The 500 Greatest Albums Of All Time: 500-401» (inglés). NME (21 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  61. ↑ «The 500 Greatest Songs Of All Time - 200-101» (inglés). NME (5 d'avientu de 2013). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  62. ↑ McCormick, Neil (12 de marzu de 2009). «100 Greatest Songs of All Time: 75 - 51» (inglés). The Telegraph. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  63. ↑ «The Top 1,000 Songs Of All Time... K-M» (inglés). Xfm. Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  64. ↑ 64,0 64,1 «Xfm's songs of the decade 10-1» (inglés). XFM London (2 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'avientu de 2009. Consultáu'l 17 de mayu de 2010.
  65. ↑ «The Tail That Wags the Dog by James Curran» (inglés). One Golden Square (27 de xineru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-03-02. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  66. ↑ «The Killers to play special July 4 concert at the White House» (inglés). NME (3 de xunetu de 2010). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  67. ↑ Larson, Jeremy (5 de xunetu de 2010). «Watch: The Killers play The White House» (inglés). Consequence of Sound. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-07-08. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  68. ↑ Reid, Harry (7 de xunetu de 2010). «President Obama Joins Harry Reid At Campaign Rally In Las Vegas editorial=Zimbio» (inglés). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  69. ↑ Ball, Molly (15 de febreru de 2011). «Romney hangs with Killers frontman» (inglés). Politico. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  70. ↑ Salmon, Chris (25 d'ochobre de 2012). «Brandon Flowers: 'The world is against the Christian man'» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
  71. ↑ «Press centre – Alternative rock band The Killers and MTV EXIT collaborate to raise awareness and increase prevention of human trafficking» (inglés). Unicef (6 de xunetu de 2009). Consultáu'l 4 de marzu de 2014.
  72. ↑ «United Kingdom – Music video by The Killers raises awareness about trafficking and sexual exploitation» (inglés). Unicef (13 de xunetu de 2009). Consultáu'l 4 de marzu de 2014.
  73. ↑ «Rhythms del Mundu Classics» (inglés). Rhythms del mundu. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunu de 2009. Consultáu'l 4 de marzu de 2014.

Enllaces esternos

editar











Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Killers&oldid=4275998»