Wikipedia

Ulmus procera

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Ulmus procera Salisb. ye una especie d'árbol perteneciente a la familia de les ulmacees.

Ulmus procera
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Ulmaceae
Xéneru: Ulmus
Especie: O. procera
Salisb.
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Historia editar

Ulmus procera foi, enantes de la llegada de la epidemia de grafiosis, unu de los árboles caducifolios de mayor y de más rápida crecedera n'Europa. Una investigación de diversidá xenética n'España, Italia y el Reinu Xuníu reveló que Ulmus procera son xenéticamente idénticos, clones d'un namái árbol, la llamera que nel pasáu usóse llargamente para soporte de vides, y lleváu a les Islles Britániques polos romanos col propósitu de sirvir de soporte y endrechar les parres.[1] Asina, a pesar de que n'inglés llamar English Elm, esto ye, "Llamera inglesa", l'orixe del árbol créese que ta n'Italia, anque ye posible que viniera de lo que güei ye Turquía, onde inda s'usa nel cultivu d'uves pases.[2][3]

Carauterístiques editar

 
Fueyes

L'árbol de cutiu supera un altor de 40 m con un tueru de < 2 m de diámetru.[4] L'exemplar más grande documentáu n'Inglaterra, en Forthampton Court, cerca de Tewkesbury, algamó los 46 m d'altu.[5]

Les fueyes son de verde escuru, de forma casi orbicular, < 10 cm de llargu, ensin la pronunciada punta acuminada nel ápiz típica del xéneru Ulmus. Polinizada pol vientu, les pequeñes flores apétalas hermafrodites de color púrpura acoloratáu apaecen a principios de la primavera primero que les fueyes.

Enfermedaes editar

Por cuenta de la so homoxeneidá, l'árbol resultó ser particularmente susceptible de sufrir la grafiosis, pero los árboles inmaduros siguen siendo una traza común nel campu inglés. Esta llamera inglesa foi la primer llamera que foi diseñáu xenéticamente p'aguantase a la enfermedá, na Universidá de Abertay Dundee.[6] Foi un suxetu ideal p'asemeyáu esperimentu, yá que la so esterilidá significaba que nun había peligru del so introgresión nel campu.

Taxonomía editar

Ulmus procera foi descritu por Richard Anthony Salisbury y espublizóse en Prodromus stirpium in horto ad Chapel Allerton vigentium 391. 1796.[7]

Etimoloxía

Ulmus: nome xenéricu que ye'l nome clásicu griegu pa la llamera.[8]

procera: epítetu llatín que significa "alto"[9]

Sinonimia
  • Ulmus atinia Walker
  • Ulmus campestris L., Loudon, Planch., Moss
  • Ulmus minor var. vulgaris Richens
  • Ulmus sativa Mill.
  • Ulmus suberosa Smith, Loudon, Lindley
  • Ulmus surculosa Stokes var. latifolia Stokes, Llei [10]

Ver tamién editar

Referencies editar

  1. ↑ Tree News, Spring/Summer 2005,Publisher Felix Press, [1]
  2. ↑ Gil, L., Fuentes-Utrilla, P., Sotu, A., Cervera, M.T., Collada, C. (2004) English elm is a 2,000-year-old Roman clone; Nature, vol. 431, p. 1053. Nature Publishing Group, Londres.
  3. ↑ English elm 'brought by Romans'. BBC. 28 d'ochobre de 2004. http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/3959561.stm. Consultáu'l 21 d'avientu de 2008. 
  4. ↑ Bean, W. J. (1981). Trees and shrubs hardy in Great Britain. Murray, Londres.
  5. ↑ Elwes, H. J. & Henry, A. (1913). The Trees of Great Britain & Ireland. Vol. VII. pp 1848-1929. Publicación privada. [2]
  6. ↑ Meek, James (28 d'agostu de 2001). «Scientists modify elm to resist disease that killed millions of trees in Britain». The Guardian (Londres). http://www.guardian.co.uk/print/0,3858,4246134-103690,00.html. Consultáu'l 26 de mayu de 2010. 
  7. ↑ «Ulmus procera». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 9 de mayu de 2015.
  8. ↑ En Nome Botánicos
  9. ↑ N'Epítetos Botánicos
  10. ↑ «Ulmus procera». The Plant List. Consultáu'l 9 de mayu de 2015.

Bibliografía editar

  1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  2. Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.
  3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  4. Gibbs Russell, G. E., W. G. M. Welman, E. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  5. Jørgensen, P. M., M. H. Nee & S. G. Beck. (eds.) 2014. Cat. Pl. Vasc. Bolivia, Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 127(1–2): i–viii, 1–1744. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
  6. Jørgensen, P. M., M. H. Nee & S. G. Beck. (eds.) 2015 d'equí p'arriba. Catalogo de les plantes vasculares de Bolivia (amiestes).
  7. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
  8. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulmus_procera&oldid=4159734»